Barnard se Lus
| Barnard se Lus | ||||
| ||||
| Barnard se Lus kan op hierdie foto gesien word as ’n rooi halfsirkel. | ||||
| Soort newel | H II-gebied | |||
| Sterrebeeld | Jagter | |||
| Waarnemingsdata (Epog J2000) | ||||
| Regte klimming | 05h 27.5m | |||
| Deklinasie | -03° 58′ | |||
| Skynmagnitude (m) | 5 | |||
| Besonderhede | ||||
| Afstand (ligjaar) | 518 of 1 434 | |||
| Skynbare grootte | 10° | |||
| Ander name | ||||
| Sh 2-276 | ||||
| ||||
Barnard se Lus (ook genoem Sh 2-276) is ’n emissienewel in die sterrebeeld Jagter. Dit is deel van die Orion- Molekulêre Wolkkompleks, wat ook die donker Perdekopnewel en die helder Orion-newel bevat. Die lus is in die vorm van ’n groot boog wat min op meer voor die Orion-newel geleë is. Die sterre in laasgenoemde newel is vermoedelik verantwoordelik vir die ionisering van die lus.
Die lus strek oor sowat 600 boogminute soos van die Aarde af gesien en dek die grootste deel van die Jagter. Dit kan duidelik op foto's met ’n lang beligtingstyd gesien word, maar is ook op ’n baie donker nag met die blote oog sigbaar.
Volgens onlangse ramings is dit óf 518[1] óf 1 434 ligjare[2] van die Aarde af, wat beteken dit is óf sowat 100 óf 300 ligjare breed. Daar word geglo dit het sowat 2 miljoen jaar gelede in ’n supernova ontstaan wat ook verskeie bekende wegholsterre, soos AE Aurigae, Mu Columbae en 53 Arietis, tot gevolg gehad het. Hulle was vermoedelik deel van ’n veelvoudige ster waarvan een as ’n supernova ontplof het.[3]
Hoewel vroeëre sterrekykers waarskynlik die lus gesien het, is dit genoem na die astrofotograaf Edward Emerson Barnard, wat dit afgeneem en in 1894 ’n beskrywing gepubliseer het.[4]
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ Wilson, B.A.; Dame, T.M.; Masheder, M.R.W.; Thaddeus, P. (2005). "A uniform CO survey of the molecular clouds in Orion and Monoceros". Astronomy and Astrophysics. 430: 523–539. arXiv:astro-ph/0411089v1. Bibcode:2005A&A...430..523W. doi:10.1051/0004-6361:20035943.
- ↑ O'Dell, C.R.; Ferland, G.J.; Porter, R.L.; van Hoof, P.A.M. (2011). "Physical Conditions in Barnard's Loop, Components of the Orion-eridanus Bubble, and Implications for the Warm Ionized Medium Component of the Interstellar Medium". The Astrophysical Journal. 733 (1): 9. arXiv:1103.2789. Bibcode:2011ApJ...733....9O. doi:10.1088/0004-637X/733/1/9.
- ↑ "The Internet Encyclopedia of Science: Barnard's Loop (Sh 2-276)" (in Engels). David Darling. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Augustus 2019. Besoek op 22 April 2008.
- ↑ Barnard, E. E. (1894). "The great photographic nebula of Orion, encircling the belt and theta nebula". Popular Astronomy. 2: 151–154. Bibcode:1894PA......2..151B.
Bronne
[wysig | wysig bron]- Gaylard M.J. (1984), Detection of the H 142-alpha line from the Barnard Loop, Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, v. 211, p. 149
- Reynolds R.J., Ogden P.M. (1979), Optical evidence for a very large, expanding shell associated with the I Orion OB association, Barnard's loop, and the high galactic latitude H-alpha filaments in Eridanus, Astrophysical Journal, v. 229, p. 942
Eksterne skakels
[wysig | wysig bron]- Foto met verskeie newels in die Jagter Geargiveer 17 September 2010 op Wayback Machine
- Encyclopaedia of Astrobiology, Astronomy, and Spaceflight
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Barnard se Lus.
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
