George Beadle

George Wells Beadle (22 Oktober 1903 – 9 Junie 1989) was 'n Amerikaanse genetika-wetenskaplike. Hy en Edward Lawrie Tatum is in 1958 met die Nobelprys vir Fisiologie of Geneeskunde bekroon. Albei is met die prys bekroon omdat hulle gewys het dat gene individuele stappe in metabolisme reguleer. Hulle het die prys gedeel met Joshua Lederberg, wat die prys vir nog 'n studie bekroon is.

Beadle en Tatum se hoofstudie was die broodvorm Neurospora crassa, wat gemuteer het toe hulle dit aan X-strale blootgestel het.

Biografie

Beadle was die seun van Chauncey Elmer Beadle en Hattie Hendee Albro Beadle. Hy het op sy ouers se plaas grootgeword; sy plan was aanvanklik om self 'n boer te word. Hy het in 1926 'n Baccalaureus scientiae-graad van die Landboukollege aan die Universiteit van Nebraska ontvang. Hy was lid van die FarmHouse studentekorps hier. Op aandrang van sy studieleier, Franklin D. Keim, het hy by die Cornell-universiteit ingeskryf nadat hy met 'n baccalaureusgraad in ekologie gegradueer het. Hy het egter gou oorgegaan na genetika en sitologie. Onder Rollins Adams Emerson het hy navorsing oor mieliegenetika gedoen. In 1931 ontvang hy sy Ph.D.

Vir sy postdoktorale werk het Beadle by Thomas Hunt Morgan se "vlieglaboratorium" by Caltech aangesluit. Hier het hy onder meer saam met Alfred Sturtevant aan Drosophila-genetika gewerk. Saam met Boris Ephrussi het hy ’n tegniek ontwikkel om vreemde selle in ’n vlieglarwe oor te plant (wat die vlieg ’n derde oog gegee het). Hierdie tegniek is gebruik om te wys dat sommige mutasies wat vliegoogkleur beïnvloed, veroorsaak word deur gene wat spesifieke metaboliese stappe in oogpigmentproduksie beheer. Om hierdie reaksies te karakteriseer, het Beadle die hulp van die biochemikus Edward Tatum ingeroep. Saam het hulle daarin geslaag om die voorloper van die pigment te isoleer en te identifiseer. Tydens sy navorsing oor Drosophila was Beadle ook 'n professor aan Harvard-universiteit, en later Stanford-universiteit.

Saam met Tatum het Beadle hom tot 'n modelorganisme gewend wat meer geskik is vir biochemiese genetika: Neurospora. Met hul navorsing het hulle vasgestel dat individuele genetiese mutasies verantwoordelik was vir individuele stappe in metabolisme. Dit het gelei tot die "een geen – een ensiem-hipotese" in 1941. Die onderliggende idee van hierdie hipotese was dat 'n geen 'n spesifieke ensiem verteenwoordig eerder as 'n komplekse stel eienskappe.

In 1946, met ondersteuning van Linus Pauling, is Beadle as hoof van Caltech se nuwe biologie-afdeling aangestel. Hierdie departement – gestig deur Thomas Morgan – was die voorloper van wat uiteindelik molekulêre biologie sou word. In die vroeë dae van die Koue Oorlog het Beadle artikels oor die gevare van kernwapens gepubliseer.

Van 1961 tot 1968 het Beadle as president van die Universiteit van Chicago gedien. Hy het ook sy boek The Language of Life hier gepubliseer.

Nadat hy as president uitgetree het, het Beadle teruggekeer na ondersoekwerk. In die 1970's het hy aan Alzheimersiekte gely en moes ophou werk. Beadle is in 1989 oorlede.

Beadle was twee keer getroud. Sy eerste huwelik was met Marion Hillen en sy tweede met Muriel Barnett. Uit sy eerste huwelik het hy 'n seun, Dawid, gehad.