Russiese anneksasie van die Krim
In Februarie en Maart 2014 het Rusland die Krim-skiereiland, wat deel van Oekraïne is, binnegeval en dit daarna geannekseer. Dit het plaasgevind in die relatiewe magsvakuum[1] onmiddellik na die Rewolusie van Waardigheid. Dit was die begin van die Russiese oorlog teen Oekraïne.
Die gebeure in Kiev, wat die Oekraïense president Wiktor Janoekowitsj op 22 Februarie 2014 verdryf het, het pro-Russiese betogings in die Krim teen die inkomende Oekraïense regering ontketen. Terselfdertyd het die Russiese president Wladimir Poetin Oekraïense gebeure met veiligheidshoofde bespreek en opgemerk dat "ons moet begin werk om die Krim aan Rusland terug te gee." Op 27 Februarie het Russiese spesiale magte sonder kentekens[2] op strategiese terreine regoor die Krim beslag gelê.[3][4] Alhoewel Rusland aanvanklik sy militêre betrokkenheid ontken het,[5] het Poetin later erken dat troepe ontplooi is om "agter die Krim se selfverdedigingsmagte te staan."[6] Terwyl Russiese troepe die Krim se parlement beset het, is die Krim-regering afgedank, 'n pro-Russiese Aksyonov-regering geïnstalleer en 'n referendum oor die Krim se status aangekondig. Die referendum is onder Russiese besetting gehou en volgens die Russies-geïnstalleerde owerhede was die uitslag oorweldigend ten gunste van aansluiting by Rusland. Die volgende dag, op 17 Maart 2014, het die Krim se owerhede onafhanklikheid verklaar en versoek om by Rusland aan te sluit.[7] Rusland het die Krim op 18 Maart 2014 formeel ingelyf as die Republiek van die Krim en die federale stad Sewastopol.[8][6] Na die anneksasie[9] het Rusland sy militêre teenwoordigheid op die skiereiland opgebou en gewaarsku teen enige ingryping van buite.[10]
Oekraïne en baie ander lande het die anneksasie veroordeel en dit beskou as 'n skending van internasionale reg en Russiese ooreenkomste wat die territoriale integriteit van Oekraïne beskerm. Die anneksasie het daartoe gelei dat ander lede van die G8 Rusland uit die groep geskors het[11] en sanksies ingestel het. Die Algemene Vergadering van die Verenigde Nasies het ook die referendum en anneksasie verwerp en 'n resolusie aanvaar wat die "territoriale integriteit van Oekraïne binne sy internasionaal erkende grense"[12][13] bevestig en verwys na die Russiese optrede as 'n "tydelike besetting."[14]
Die Russiese regering is teen die "anneksasie"-etiket, met Poetin wat die referendum verdedig as in ooreenstemming met die beginsel van die selfbeskikking van volke.[15][16]
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ Lessons from Russia's Operations in Crimea and Eastern Ukraine, page 19, published by RAND Korporasie in 2017. "Ukraine's government was in transition following the ouster of Yanukovych. As a result, it did not react to the Russian operation when launched. Russia's task was made relatively easy by the confusion and chaos that generally follows an uprising, such as what happened in Kyiv. Moscow capitalized on the tensions and uncertainty in Crimea, as well as on the inexperience of Ukraine's provisional government. Meeting notes of the discussion among Ukrainian leadership reveal a great deal of anxiety, uncertainty, and unwillingness to take action for fear of escalation."
- ↑ Weaver, Courtney (15 Maart 2015). "Putin was ready to put nuclear weapons on alert in Crimea crisis". Financial Times. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Februarie 2021. Besoek op 23 Januarie 2022.
- ↑ Simon Shuster (10 Maart 2014). "Putin's Man in Crimea Is Ukraine's Worst Nightmare". Time. Besoek op 8 Maart 2015.
Before dawn on Feb. 27, at least two dozen heavily armed men stormed the Crimean parliament building and the nearby headquarters of the regional government, bringing with them a cache of assault rifles and rocket propelled grenades. A few hours later, Aksyonov walked into the parliament and, after a brief round of talks with the gunmen, began to gather a quorum of the chamber's lawmakers.
- ↑ De Carbonnel, Alissa (13 Maart 2014). "RPT-INSIGHT-How the separatists delivered Crimea to Moscow". Reuters. Besoek op 8 Maart 2015.
Only a week after gunmen planted the Russian flag on the local parliament, Aksyonov and his allies held another vote and declared parliament was appealing to Putin to annex Crimea
- ↑ Baczynska, Gabriela; Toyer, Julien (5 Maart 2014). Gutterman, Steve (red.). "Russia says cannot order Crimean 'self-defense' units back to base". Reuters.
- ↑ 6,0 6,1 "Putin reveals secrets of Russia's Crimea takeover plot". BBC News. 9 Maart 2015. Besoek op 9 Maart 2015.
Soldatkin, Vladimir; Stamp, David (9 Maart 2014). "Putin says plan to take Crimea hatched before referendum". Reuters. Besoek op 10 Maart 2015. - ↑ Про дострокове припинення повноважень Верховної Ради Автономної Республіки Крим [On the dissolution of the Verkhovna Rada of the Autonomous Republic of Crimea]. Verkhovna Rada of Ukraine (in Oekraïens). 15 Maart 2014.
- ↑ "Four years since Russia's illegal annexation of Crimea". Government.no. 14 Maart 2018. Besoek op 28 Maart 2019.
- ↑ "Annexation of Crimea". UaWarExplained.com. 29 Maart 2022. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Junie 2022. Besoek op 29 Maart 2022.
- ↑ ""Russia Threatens Nuclear Strikes Over Crimea"". The Diplomat. 11 Julie 2014. Besoek op 22 September 2021.
- ↑ Bruno Waterfield; Peter Dominiczak; David Blair; The Daily Telegraph (24 Maart 2014). "Russia Temporarily Kicked Out of G8 Club of Rich Countries". Business Insider. Besoek op 8 Maart 2015.
- ↑ "UN General Assembly adopts resolution affirming Ukraine's territorial integrity". China Central Television. 28 Maart 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2018. Besoek op 8 Maart 2015.
- ↑ "United Nations A/RES/68/262 General Assembly" (PDF). United Nations. 1 April 2014. Besoek op 24 April 2014.
- ↑ "ODS HOME PAGE" (PDF). documents-dds-ny.un.org.
- ↑ Mike Collett-White; Ronald Popeski (16 Maart 2014). "Crimeans vote over 90 percent to quit Ukraine for Russia". Reuters. Besoek op 8 Maart 2015.
- ↑ Boris N. Mamlyuk (6 Julie 2015). "The Ukraine Crisis, Cold War II, and International Law". The German Law Journal. SSRN 2627417.
