Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Gaan na inhoud

Sting

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Sting
Sting by die première van die rolprent Moon.
Agtergrondinligting
GeboortenaamGordon Matthew Thomas Sumner
Gebore2 Oktober 1951 (1951-10-02) (73 jaar oud)
Wallsend, Northumberland, Engeland
GenresRock, pop, new wave, jazz, new-age, blue-eyed soul, reggae, post-punk
Beroep(e)Musikant, sanger-liedjieskrywer, rekordprodusent, aktivis, akteur, filantroop
InstrumenteStem, baskitaar, klawerbord, kitaar, harp, mondfluitjie, saksofoon, hobo, double bass, baskitaar pedale, drum machine
Jare aktief1971–hede
EtiketteA&M, Deutsche Grammophon, Universal Music Group
AssosiasiesThe Police, Strontium 90, Eberhard Schoener, Curved Air, Dire Straits, Afrojack, Cheb Mami
Webwerfwww.sting.com

Gordon Matthew Thomas Sumner (geb. 2 Oktober 1951), beter bekend as Sting, is ’n Engelse musikant, sanger, liedjieskrywer, aktivis, akteur en filantroop. Hy was die hoofsanger en -liedjieskrywer van die rockgroep The Police, en het daarna ’n solo loopbaan gevolg.

Sting het duidelike elemente van rock, jazz, reggae, klassieke musiek, new-age en worldbeat in sy musiek opgeneem.[1] As solokunstenaar en lid van The Police het hy 16 Grammys ontvang (sy eerste was vir beste rockinstrument-uitvoering in 1980), asook drie Brit Awards (onder meer vir beste Britse man in 1994 en uitnemende bydrae in 2002),[2] ’n Golden Globe en ’n Emmy. Hy is ook verskeie kere benoem vir ’n Oscar vir beste oorspronklike liedjie.

Sting is in 2002 in die Songwriters Hall of Fame en as lid van The Police in 2003 in die Rock and Roll Hall of Fame opgeneem, en in 2000 het hy ’n ster gekry op die Hollywood Walk of Fame.

As lid van The Police het hy een van die sangers geword met die beste verkope in die wêreld. As solokunstenaar en lid van The Police is meer as 100 miljoen van sy albums wêreldwyd verkoop.[3] In 2006 het die tydskrif Paste hom 62ste geplaas op hul lys van die 100 beste lewende liedjieskrywers,[4] hy was 63ste op VH1 se lys van 100 beste rockkunstenaars[5] en 80ste op die tydskrif Q se lys van 100 beste musieksterre van die 20ste eeu.[6] Hy het ook al saamgewerk met talle ander groot kunstenaars soos Craig David, Bryan Adams en Rod Stewart, en het die Noord-Afrikaanse musiekvorm Raï aan Westerse gehore bekend gestel met sy internasionale treffer "Desert Rose" saam met Cheb Mami.

Vroeë lewe

[wysig | wysig bron]

Sting is in Wallsend, Noord-Tyneside, Tyne and Wear, Engeland, gebore[7][8] as die oudste van die vier kinders van Audrey (geb. Cowell), ’n haarkapper, en Ernest Matthew Sumner, ’n melkman en ingenieur.[9] Op die ouderdom van 10 jaar het "obsessief" geraak oor ’n ou Spaanse kitaar wat ’n vriend van sy pa agtergelaat het toe hy emigreer.[10]

Hy het skoolgegaan aan die St. Cuthbert's Grammar School in Newcastle upon Tyne. Hy het dikwels by nagklubs ingesluip waar hy na optredes van kunstenaars soos Cream en Manfred Mann gekyk het, musikante wat later sy musiek sou beïnvloed.[11] Nadat hy as ’n busbestuurder, bouwerker en belastinginvorderaar gewerk het, het hy van 1971 tot 1974 aan die Northern Counties College of Education studeer en ’n onderwyskwalifikasie behaal.[12] Hy het daarna twee jaar lank in Cramlington skoolgehou.[13]

Saans en oor naweke het Sting in jazzorkeste opgetree. Hy het sy bynaam gekry nadat hy saam met die Phoenix Jazzmen opgetree het in ’n swart-en-geel trui met strepe. Die orkesleier, Gordon Solomon,[14] het gedink die trui laat hom soos ’n by lyk. In ’n dokumentêre program in 1985 het ’n joernalis hom as Gordon aangespreek, en hy het gesê: "My kinders noem my Sting, my ma noem my Sting; wie is hierdie Gordon-karakter?"[15] In ’n Time-onderhoud in 2011 het hy gesê: "Ek is nooit Gordon genoem nie. Jy kan in die straat Gordon skree en ek sal net aanloop."[16]

Musiekloopbaan

[wysig | wysig bron]

The Police

[wysig | wysig bron]

In Januarie 1977 het Sting van Newcastle upon Tyne na Londen verhuis en kort daarna die new wave-groep The Police gestig saam met Stewart Copeland en Henry Padovani (wat gou daarna deur Andy Summers vervang is). Van 1978 tot 1983 het hulle vyf trefferalbums uitgereik, en ses Grammys en twee Brit Awards gewen.[17] Hoewel hul eerste albom deur punk geïnspireer is, het The Police gou oorgeslaan na rock met reggae-ondertone en minimalistiese popmusiek. Hul laaste album, Synchronicity, is vir vyf Grammys benoem, onder meer album van die jaar. Dit het hul suksesvolste liedjie, "Every Breath You Take", ingesluit wat deur Sting geskryf en in 1983 uitgereik is.

Volgens Sting, wat in die dokumentêr Last Play at Shea verskyn het, het hy op 18 Augustus 1983 tydens ’n konsert in die Shea-stadium in New York besluit om die groep te verlaat, want hy het gevoel om daar musiek te maak was "Everest".[18] Hoewel hulle nooit amptelik uiteen is nie, het die groeplede besluit om ná Synchronicity op soloprojekte te konsentreer. Namate die tyd aangestap het, het hulle, veral Sting, die moontlikheid al hoe meer uitgesluit dat hulle weer saam sou optree. Hulle het egter in 2007 weer byeengekom vir die "The Police Reunion Tour".[19]

Vroeë solowerk

[wysig | wysig bron]

In September 1981 het Sting sy eerste lewende solo-optrede gesing op Amnestie Internasionaal se welsynkonsert in Londen se Drury Lane-teater. Hy het "Roxanne" en "Message in a Bottle" gesing. Hy het ook ’n orkes met bekende kunstenaars (met die naam "The Secret Police") gelei met sy eie bewerking van Bob Dylan se "I Shall Be Released". Die lede van die orkes en koor het ingesluit Eric Clapton, Jeff Beck, Phil Collins, Bob Geldof en Midge Ure – hulle sou almal (behalwe Beck) later saamwerk aan Live Aid. Sy optrede het ’n prominente plek gekry op die vertoning se album en in ’n fliek daaroor, en hy het so groot blootstelling gekry. Sy deelname aan The Secret Policeman's Other Ball was die begin van sy groeiende betrokkenheid by geldinsamelings- en bewusmakingsprojekte vir politieke en maatskaplike sake. In 1982 het hy ’n solo-enkelspeler uitgereik: "Spread a Little Happiness", uit die rolprentweergawe van Dennis Potter se TV-stuk Brimstone and Treacle. Die liedjie was ’n herinterpretasie van ’n liedjie uit die 1920's-musiekspel Mr. Cinders deur Vivian Ellis, en dit was ’n Top 20-treffer in Brittanje.[20]

1980's

[wysig | wysig bron]
Sting en Bono op ’n konsert in 1986 in New Jersey.

Op sy eerste solo-album, The Dream of the Blue Turtles (1985), verskyn verskeie jazzmusikante soos Kenny Kirkland, Darryl Jones, Omar Hakim en Branford Marsalis. Dit het die treffers "If You Love Somebody Set Them Free", "Fortress Around Your Heart", "Love Is the Seventh Wave" en "Russians" ingesluit. Die album het binne ’n jaar driedubbele platinumstatus behaal. Dit is benoem vir vier Grammys, onder meer vir album van die jaar, beste manlike popsanger en beste jazzinstrument-uitvoering.[21]

Sting tree in 1985 op.

In November 1984 was Sting deel van die Band Aid se "Do They Know It's Christmas?", wat geld ingesamel het vir slagoffers van die 1983-1985-hongersnood in Ethiopië.[22] In Julie 1985 het hy verskeie van The Police se liedjies gesing op die Live Aid-konsert in die Wembley-stadion in Londen om geld vir dieselfde saak in te samel. Hy het ook "Money for Nothing" gesing saam met Dire Straits[23] en twee duette saam met Phil Collins.[24]

Sting het in 1987 die album ...Nothing Like the Sun uitgereik met onder meer die trefferliedjies "We'll Be Together", "Fragile", "Englishman in New York" en "Be Still My Beating Heart" – laasgenoemde is aan sy ma opgedra wat kort tevore oorlede is. Dit het dubbele platinumstatus behaal. Die album het in 1988 die prys vir beste Britse album by die Brit Awards gewen en is in 1989 benoem vir drie Grammys, onder meer Sting se tweede agtereevolgende benoeming vir album van die jaar. In 1989 was ...Nothing Like the Sun #90 en sy The Police-album Synchronicity #17 op Rolling Stone se lys van die 100 beste albums van die 1980's.[25]

Kort hierna, in Februarie 1988, het hy die album Nada como el sol uitgereik wat ’n seleksie van vyf liedjies was van Sun wat hy in Spaans en Portugees sing. In Oktober 1988 het hy ’n weergawe uitgereik van Igor Stravinsky se The Soldier's Tale met die London Sinfonietta en Kent Nagano as dirigent. Van die rolle is vertolk deur Vanessa Redgrave, sir Ian McKellen en Sting (as die soldaat).[26]

1990's

[wysig | wysig bron]

Sy 1991-album The Soul Cages is opgedra aan sy pa, wat kort tevore oorlede is. Dit het die Top 10-liedjie "All This Time" ingesluit en die titelsnit het ’n Grammy gewen. Dit het eindelik platinumstatus behaal. In 1992 is hy met Trudie Styler getroud en het hy ’n eredoktorsgraad ontvang van die Northumbria-universiteit in Newcastle upon Tyne. In 1993 het hy die album Ten Summoner's Tales uitgereik wat die tweede plek op Britse en Amerikaanse trefferlyste gehaal het en in net meer as ’n jaar driedubbele platinumstatus behaal het.[20][27] Dit is in 1993 vir ’n Mercury-prys benoem en in 1994 vir die Grammy vir album van die jaar. Trefferliedjies daarop sluit in "Fields of Gold" en "If I Ever Lose My Faith in You" – vir laasgenoemde het Sting sy tweede Grammy gewen vir beste manlike popsanger.[28]

Sting het saam met Bryan Adams en Rod Stewart die gewilde liedjie "All for Love" gesing vir die 1993-rolprent The Three Musketeers. Die liedjie het vyf weke lank boaan die Amerikaanse trefferlyste geboer en platinumstatus bereik; dit was die enigste liedjie uit sy sololoopbaan wat die bopunt van die VS-trefferlyste gehaal het. In Februarie het hy nog twee Grammys gewen en is hy vir nog drie benoem.[28] Die Berklee College of Music het in Mei aan hom sy tweede eredoktorsgraad toegeken. In November het hy ’n saamgestelde trefferalbum uitgereik onder die naam Fields of Gold: The Best of Sting; dit het eindelik dubbele platinumstatus behaal. In dieselfde jaar het hy saam met Vanessa Williams die liedjie "Sister Moon" op haar album The Sweetest Days gesing. Op die Brit Awards het Sting die prys vir beste Britse man ontvang.[29]

Sy 1996-album Mercury Falling het aanvanklik goed gevaar, maar het daarna op die trefferlyste uitgesak. Hy het in dieselfde jaar die Top 40 gehaal met twee liedjies, "You Still Touch Me" (Junie) en "I'm So Happy I Can't Stop Crying" (Desember), wat in 1997 ’n countrytreffer geword het in ’n weergawe deur die Amerikaner Toby Keith. In dié tyd het Sting ook musiek opgeneem vir die komende Disney-rolprent Kingdom of the Sun, wat later herverwerk is in The Emperor's New Groove. Die rolprent het drastiese hersienings en veranderings ondergaan wat deur Sting se vrou, Trudie Styler, op film vasgelê is – onder meer die oomblik toe Disney vir Sting ingeroep het om aan hom te sê sy musiek sou nie vir die finale rolprent gebruik word nie. Die dokumentêr wat daarvan gemaak is, The Sweatbox, se première was op die Toronto-rolprentfees.

Sting het in 1996 ook saamgewerk met kunstenaars soos Tina Turner, die Brasiliaanse kunstenaar Tom Jobim en die Griekse sanger George Dalaras. "Moonlight", ’n seldsame jazzliedjie deur Sting vir die 1995-oormaak van die rolprent Sabrina wat geskryf is deur Alan Bergman, Marilyn Bergman en John Williams, is in 1997 benoem vir die Grammy vir beste liedjie wat spesifiek vir ’n rolprent geskryf is. Op 15 September 1997 het Sting by die Music for Montserrat-konsert in die Royal Albert Hall in Londen opgetree saam met kunstenaars soos Phil Collins, Mark Knopfler, Elton John, Eric Clapton en Paul McCartney.[30]

2000's

[wysig | wysig bron]
Sting in 2007.

Die klankbaan met die liedjies van die oorspronklike weergawe van The Emperor's New Groove is in 2000 uitgereik. Sting se album van September 1999, Brand New Day, het die Top 40-treffers "Brand New Day" en "Desert Rose" ingesluit en het teen Januarie 2001 driedubbele platinumstatus behaal. In 2000 het hy Grammys gewen vir die album én liedjie Brand New Day. Op die seremonie het hy die liedjie "Desert Rose" gesing saam met sy samewerker aan die albumweergawe, Cheb Mami.

In Februarie 2001 het hy nog ’n Grammy gewen, dié keer vir sy weergawe van "She Walks This Earth (Soberana Rosa)" op A Love Affair: The Music of Ivan Lins. Sy liedjie "After the Rain Has Fallen" het in dié jaar die Top 40 gehaal.

Sy volgende projek was om ’n album lewend by sy villa in Toskane op te neem vir ’n CD en DVD, On Such a Night. Dit sou terselfdertyd direk op TV uitgesaai word. Die konsert, geskeduleer vir 11 September 2001, is op verskeie maniere verander vanweë die 9/11-terroriste-aanval in Amerika op dié dag. Die webuitsending is gestaak ná een liedjie, ’n verwerkte weergawe van "Fragile"; daarna het Sting dit aan die gehoor oorgelaat om te besluit of die vertoning moet voortgaan. Hulle het eindelik besluit dat dit wel moet voortgaan, en die CD en DVD daarvan is in November uitgereik onder ’n ander titel, ...All This Time. Albei is opgedra aan die mense wat op 9/11 dood is. Op die opening van die Olimpiese Winterspele van 2002 in Salt Lake City, Utah, het hy ’n spesiale bewerking van die liedjie "Fragile" saam met Yo-Yo Ma en die Mormoonse Tabernakelkoor gesing.[31]

In dieselfde jaar het hy ’n Golden Globe gewen vir die liedjie "Until..." uit die rolprent Kate and Leopold.[28] Dit is ook benoem vir die Oscar vir beste liedjie.[28] Op die Brit Awards in Februarie 2002 het Sting die prys ontvang vir uitnemende bydrae tot musiek.[29] In Junie is hy in die Songwriters Hall of Fame opgeneem. In 2003, met die koningin se verjaardag, het Sting ’n kommandeur van die Orde van die Britse Ryk geword vir "dienste aan die musiekbedryf".[32] In September het hy ’n Emmy gewen vir uitnemende individuele optrede in ’n variëteits- of musiekprogram, vir sy spesiale optrede Sting in Tuscany... All This Time.[28]

Sting op 1 Augustus 2007 saam met The Police in Madison Square Garden, New York.

In 2003 het Sting Sacred Love uitgereik. Dit was ’n ateljee-album waarop hy saamgewerk het met die hip-hop-ster Mary J. Blige en sitar-speler Anoushka Shankar. Hy en Blige het ’n Grammy gewen vir hul duet, "Whenever I Say Your Name". Die album het nie enige treffers opgelewer nie.

Sy outobiografie, Broken Music, is in Oktober 2003 uitgereik. In 2004 het hy op ’n Sacred Love-toer gegaan met optredes deur Annie Lennox.[33] Van 28 Maart tot 14 Mei 2005 was hy op die Broken Music-toer; hy het saam met ’n orkes van vier lede in klein venues in Amerika opgetree.

In Oktober 2006 het Sting die album Songs from the Labyrinth uitgereik met musiek deur die komponis John Dowland en begelei deur die Bosniese luitspeler Edin Karamazov. Dit het ’n gemengde reaksie ontlok.

Op 11 Februarie 2007 het hy en die ander lede van The Police herenig vir die sing van die liedjie "Roxanne" op die Grammy-toekenningsaand. Hulle het daarna aangekondig hulle gaan saam toer. Die eerste konserte van The Police Reunion Tour was op 28 Mei 2007 in Vancouver; 22 000 aanhangers het die twee konserte bygewoon wat feitlik uitverkoop was. Die orkes het vir langer as ’n jaar getoer, van Noord-Amerika deur Europa, Suid-Amerika, Australië en Nieu-Seeland tot Japan. Kaartjies vir die Britse deel van die toer was binne ’n halfuur uitverkoop.[34]

In 2009 het Sting op die Rock and Roll Hall of Fame se 25ste herdenkingskonsert "Higher Ground" en "Roxanne" saam met Stevie Wonder gesing.[35][36] Sting is self in 2003 in dié eresaal opgeneem as lid van The Police.[37][38]

2010's

[wysig | wysig bron]

Van 2010 tot 2011 was Sting besig met sy Symphonicity-toer deur Suid-Korea, Japan, Australia, Nieu-Seeland, Suid-Amerika en Europa.[39] In die tweede helfte van 2011 het hy sy Back to Bass-toer begin wat met tussenposes tot in 2013 geduur het.[40]

In 2011 het die tydskrif Time Sting aangewys as een van die 100 invloedrykste mense in die wêreld.[41] Op 26 April het hy "Every Breath You Take", "Roxanne" en "Desert Rose" gesing op die Time 100 Gala in New York.[42]

Sting het verskeie jare aan ’n musiekspel, The Last Ship, gewerk[43] wat geskoei is op sy eie ondertvindings as kind en die skeepsbounywerheid in Wallsend, Tyne and Wear. Die stuk se debuut was in Junie 2014 in Chicago en is van daar na Broadway.[44][45] Sting se laaste ateljee-album, The Last Ship, wat deur die musiekspel geïnspireer is, is op 24 September 2013 uitgereik.[46][47]

In Februarie 2014 het hy saam met die Amerikaanse sanger Paul Simon op ’n gesamentlike toer, On Stage Together vertrek; hulle het 21 konserte in Noord-Amerika gehou.[48] Die toer sal tot in vroeg 2015 duur, met konserte in Australie, Nieu-Seeland,[49][50] en Europa.[51]

Diskografie

[wysig | wysig bron]
Sting in 2011 in Boedapest.

The Police

[wysig | wysig bron]
  • Outlandos d'Amour (1978)
  • Reggatta de Blanc (1979)
  • Zenyatta Mondatta (1980)
  • Ghost in the Machine (1981)
  • Synchronicity (1983)

Solo

[wysig | wysig bron]
  • The Dream of the Blue Turtles (1985)
  • ...Nothing Like the Sun (1987)
  • The Soul Cages (1991)
  • Ten Summoner's Tales (1993)
  • Mercury Falling (1996)
  • Brand New Day (1999)
  • Sacred Love (2003)
  • Songs from the Labyrinth (2006)
  • If on a Winter's Night... (2009)
  • Symphonicities (2010)
  • The Last Ship (2013)
  • 57th & 9th (2016)
  • 44/876 (2018)
  • My Songs (2019)
  • The Bridge (2021)

Filmografie

[wysig | wysig bron]
As akteur
  • Quadrophenia (1979)
  • Radio On (1980)
  • Artemis 81 (1981)
  • Brimstone and Treacle (1982)
  • Dune (1984)
  • Plenty (1985)
  • The Bride (1985)
  • The Adventures of Baron Munchausen (1988)
  • Stormy Monday (1988)
  • Julia and Julia (1988)
  • Saturday Night Live (1991)
  • The Grotesque (1995)
  • Lock, Stock, and Two Smoking Barrels (1998)
As homself
  • Bring on the Night (1985)
  • The Simpsons episode "Radio Bart" (1992)
  • The Smell of Reeves and Mortimer Episode 5 (1995)
  • The Larry Sanders Show episode "Where Is the Love?" (1996)
  • Ally McBeal seisoen vier, episode "Cloudy Skies, Chance of Parade" (2001)
  • Everyone Stares: The Police Inside Out (2006)
  • Studio 60 on Sunset Strip (2006)
  • Vicar of Dibley (2007)
  • Bee Movie (2007)
  • Little Britain USA (2008)
  • Brüno (2009)
  • Still Bill (2009)
  • Do It Again (2010)
  • Life's Too Short (2011)
  • The Michael J. Fox Show (2013)
  • 20 Feet from Stardom (2013)

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Stephen Thomas Erlewine. Sting-biografie, AllMusic. URL besoek op 29 November 2014
  2. ↑ "Brit Awards 2002: The winners" (in Engels). BBC News. 20 Februarie 2002. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Augustus 2017. Besoek op 9 Mei 2014.
  3. ↑ "Sting Is Worth $300 Million, But Isn't Leaving It To His Kids". Forbes.com (in Engels). 13 Julie 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Augustus 2019. Besoek op 20 Julie 2014.
  4. ↑ "100 Greatest Living Songwriters" (in Engels). pastemusic.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Augustus 2019. Besoek op 13 Januarie 2013.
  5. ↑ "VH1 Greatest Artists of Rock" (in Engels). Rockonthenet.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 November 2019. Besoek op 30 Januarie 2014.
  6. ↑ "The 100 Greatest Stars of the 20th Century" (in Engels). Q Magazine. Augustus 1999. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Mei 2020. Besoek op 29 Januarie 2014.
  7. ↑ Garrard, Aranda (2009). "Proud history and lively community; Around the region: Wallsend". TheFreeLibrary.com / Cengage Learning. Besoek op 16 Februarie 2012.
  8. ↑ "Sting". The Biography Channel. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Junie 2008. Besoek op 12 Mei 2008.
  9. ↑ "Sting biography at Film Reference website" (in Engels). Filmreference.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 31 Augustus 2019. Besoek op 17 Augustus 2011.
  10. ↑ Sting (2003). Broken Music. Simon & Schuster.
  11. ↑ Wensley Clarkson (1996). "Sting: the secret life of Gordon Sumner". p. 17. John Blake Publishing, Limited
  12. ↑ "Famous Alumni" (in Engels). Northumbria University. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Julie 2012. Besoek op 12 Mei 2008.
  13. ↑ Berryman, James (2000). A Sting in the tale. Mirage Publishing. p. 135. ISBN 978-1-902578-13-2. Besoek op 29 Desember 2011.
  14. ↑ News from The Phoenix Jazzmen – stingme.dk, 6 Januarie 2009
  15. ↑ Periale, Elizabeth (4 Oktober 2011). "Sting Turns 60 – How Did that Happen?" (in Engels). omg!. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 September 2013. Besoek op 16 Januarie 2012.
  16. ↑ Luscombe, Belinda (21 November 2011). "10 Questions for Sting". Time (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Augustus 2013. Besoek op 16 Januarie 2012.
  17. ↑ "1985 Brit Awards" Brits.co.uk. URL besoek op 1 Februarie 2014
  18. ↑ "'Last Play at Shea' documentary tells stadium's story". Newsday (in Engels). New York. 20 April 2010. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Augustus 2019. Besoek op 23 November 2010.
  19. ↑ "Reunited Police start world tour". BBC News (in Engels). 30 Mei 2007. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Oktober 2007. Besoek op 29 Desember 2011.
  20. ↑ 20,0 20,1 Roberts, David (2006). [British Hit Singles & Albums]. Londen: Guinness World Records Limited
  21. ↑ "Grammy Awards – Sting". Grammy.com. URL besoek op 12 November 2014
  22. ↑ Looking Back At Live Aid, 25 Years LaterGeargiveer 19 Desember 2011 op Wayback Machine MTV. URL besoek op 1 Desember 2011
  23. ↑ Live Aid – DVD Boxed Set AllMusic. URL besoek op 15 September 2011
  24. ↑ "Live Aid: The show that rocked the world". BBC News (in Engels). 5 April 2000. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Desember 2008. Besoek op 20 Julie 2014.
  25. ↑ "The 100 Greatest Albums of the 80s." Rolling Stone. Special Issue 1990. URL besoek op 19 November 2011
  26. ↑ Barry Lazell (1989). "Rock movers & shakers" p.487. Billboard Publications, Inc., 1989
  27. ↑ Billboard: Ten Summoner's Tales AllMusic. URL besoek op 1 Desember 2011
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 28,3 28,4 Rock on the Net: Sting Rock on the Net. URL besoek op 29 Desember 2011
  29. ↑ 29,0 29,1 Brit Awards: Sting Geargiveer 15 Januarie 2010 op Wayback Machine Brit Awards. URL besoek op 1 Desember 2011
  30. ↑ "Billboard 6 September 1997". p.59. Billboard. URL besoek op 7 Januarie 2012
  31. ↑ Sting sings at Winter Olympics BBC. URL besoek op 29 Desember 2011
  32. ↑ London Gazette, uitg. 56963. 14 Junie 2003
  33. ↑ Culture (7 Oktober 2011). "Annie Lennox: career timeline". The Daily Telegraph (in Engels). Londen, VK. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Julie 2019. Besoek op 26 Maart 2012.
  34. ↑ "Police tickets sell out in minutes" Geargiveer 12 November 2014 op Wayback Machine. TVNZ. One News.
  35. ↑ Anderson, Kyle (30 Oktober 2009). "Tom Morello, John Legend, Sting brought out as special guests at Rock and Roll Hall of Fame 25th anniversary concert" (in Engels). MTV. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Februarie 2012. Besoek op 14 Mei 2013.
  36. ↑ Pareles, John (30 Oktober 2009). "Rock and Roll Hall of Fame Concert: Set List". The New York Times (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Februarie 2020. Besoek op 14 Mei 2013.
  37. ↑ "The Police: inducted in 2003" (in Engels). Rock and Roll Hall of Fame. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Mei 2019. Besoek op 15 Mei 2013.
  38. ↑ Pareles, John (11 Maart 2003). "Clash, Costello and Police Enter Rock Hall of Fame". The New York Times (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Februarie 2020. Besoek op 15 Mei 2013.
  39. ↑ Powers, Ann (16 Junie 2010). "Symphonicity tour: A few thoughts on Sting and strings". Los Angeles Times (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Februarie 2020. Besoek op 15 Mei 2013.
  40. ↑ Mapes, Jillian (24 Januarie 2013). "Sting Announces 2013 'Back To Bass' Tour, Includes 3 New England Dates". WZLX. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Mei 2013. Besoek op 15 Mei 2013.
  41. ↑ "The 2011 TIME 100: Sting" Geargiveer 21 April 2013 op Wayback Machine, Time. URL besoek op 20 April 2013
  42. ↑ "Hive Five: Things Sting Saves" Geargiveer 27 Mei 2013 op Wayback Machine, MTV. URL besoek op 20 April 2013
  43. ↑ "Sting and Brian Yorkey Embark on a New Musical, 'The Last Ship'". The New York Times (in Engels). 1 September 2011. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Februarie 2020. Besoek op 13 Mei 2013.
  44. ↑ "Sting's The Last Ship – New Album From the 16-Time Grammy® Award Winner" (in Engels). Sting.com. 5 Junie 2013. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 September 2018. Besoek op 7 Junie 2013.
  45. ↑ Morgan, Scott C (11 Oktober 2013). "Sting sails into Chicago to promote 'Last Ship'". Daily Herald (in Engels). Chicago. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Februarie 2020. Besoek op 8 November 2013.
  46. ↑ Sullivan, Caroline (19 September 2013). "Sting: The Last Ship – review". The Guardian (in Engels). Londen. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Februarie 2020. Besoek op 2 Junie 2014.
  47. ↑ Decurtis, Anthony (24 September 2013). "The Last Ship". Rolling Stone (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Desember 2017. Besoek op 17 Januarie 2014.
  48. ↑ Graff, Gary (10 Februarie 2014). "Paul Simon and Sting Q&A: Tour Mates on Shared Music DNA and Future 'Writing'". Billboard (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Februarie 2020. Besoek op 24 November 2014.
  49. ↑ "Sting & Paul Simon: On Stage Together – Second & Final Perth Show Added!" (in Engels). Sting.com. 10 Julie 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Februarie 2020. Besoek op 24 November 2014.
  50. ↑ "Sting & Paul Simon: On Stage Together – Final New Zealand Show Confirmed!" (in Engels). Sting.com. 25 Augustus 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Februarie 2020. Besoek op 24 November 2014.
  51. ↑ "Belfast Date Added For 'Paul Simon & Sting: On Stage Together' 2015 European Tour" (in Engels). PaulSimon.com. 13 November 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Januarie 2016. Besoek op 24 November 2014.

Bibliografie

[wysig | wysig bron]

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Sting&oldid=2681570"