Fouad Mebazaa

Fouad Mebazaa
Presidente de Tunicia
Minister of Youth and Sports (en)
Minister of Culture (en)
Minister of Health (en)
Minister of Youth and Sports (en)
embaxador
Vida
Nacimientu	Túnez, 16 de xunu de 1933 (91 años)
Nacionalidá	protectoráu francés de Tunicia 20 marzu 1956); Tunicia (20 marzu 1956 -
Familia
Casáu con	Lilia Mebazaa
Estudios
Estudios	Colegio Sadiki (es)
Oficiu	políticu, abogáu, diplomáticu
Premios	ver Orden del 7 de noviembre de 1987 (Túnez) (1987) ;
Creencies
Relixón	sunismu
Partíu políticu	ensin valor (dende 2 marzu 2011); Agrupación Constitucional Democrática (es) (de 27 febreru 1988 a 2 marzu 2011); Partido Socialista Destouriano (es) (hasta 27 febreru 1988)

Fuad Mebazaa (árabe: فؤاد المبزع) (16 de xunu de 1933, Túnez) ye un políticu tunecín. Foi'l postreru Presidente de la Cámara de Diputaos de Tunicia (hasta l'abolición de dichu organismu) y, tres la revolución tunecina que derrocó al gobiernu de Zine El Abidine Ben Ali, exerció como Presidente constitucional interín mientres once meses nel añu 2011, hasta la llegada al poder de Moncef Marzouki y l'Asamblea Constituyente que democratizó al país.

Vida y carrera política

=== Mientres el protectoráu Nacíu mientres la ocupación francesa de Tunicia, Mebazaa convertir nun miembru de la "Mocedá Constitucional" en 1947, del apocayá fundáu partíu Neo-Destour, que foi por demás importante nel llogru de la independencia de Tunicia.^[1] Foi escoyíu Secretariu Xeneral de la caña rexonal del Partíu en La Marsa, en 1955, y Presidente de la so unidá en Montpellier en 1956, añu nel cual Tunicia llogró la so separación formal de Francia.^[1]

Dende la independencia

Mebazaa ye abogáu y economista graduáu en París, Francia. La so carrera política empezó en 1961 al ser nomáu Axuntu al Gabinete del Secretariu d'Estáu de Salú y Asuntos Sociales; ente 1962 y 1964 foi Xefe de Gabinete del Secretariu d'Estáu d'Agricultura, y ente esi últimu añu y 1965 foi Direutor de Mocedá y Deportes.^[2]

En 1964 tamién foi escoyíu per primer vegada diputáu al Parllamentu tunecín; sería electu delles vegaes más, y en total foi diputáu (paralelamente a los sos otros cargos públicos) ente 1964 y 1965, ente 1974 y 1981, y ente 1995 y el 2011.

Mebazaa foi Direutor de Seguridá Nacional de 1965 a 1967, y de nuevu Direutor de Mocedá y Deportes de 1967 a 1969; de 1969 a 1973 foi Alcalde-Gobernador de la ciudá de Túnez. Depués Ministru de Mocedá y Deportes ente 1973 y 1978, Ministru de Salú Pública de 1978 a 1979, y Ministru de Cultura ya Información de 1979 a 1981. Tamién Embaxador Representante Permanente de Tunicia ante les Naciones Xuníes en Xinebra de 1981 a 1986; Embaxador en Marruecos de 1986 a 1987, y de nuevu Ministru de Mocedá y Deportes de 1987 a 1988. Dende 1997 Mebazaa yera presidente de la Cámara de Diputaos de Tunicia.

Dende 1988 Mebazaa yera amás miembru del Comité Central del partíu Rassemblement Constitutionel Démocratique, y dende 1997 miembru del Buro Políticu d'esa organización que foi na práutica cuasi un partíu únicu nel país.

Presidencia interina

Revolución Tunecina

El 14 de xineru de 2011 el Presidente de Tunicia Zine El Abidine Ben Ali fuxó del país y se exilió n'Arabia Saudita por cuenta de la rebelión popular en contra del so gobiernu que dende va un mes ensangrecía les cais del país, poniendo asina fin al so réxime autoritariu de 23 años de duración. Esi día fixo cargu de la presidencia'l primer ministru Mohamed Ghannouchi, pero a otru día 15 de xineru el Conseyu Constitucional de Tunicia proclamó Presidente interín a Mebazaa na so condición de presidente del Parllamentu y por cuenta de la falta absoluta del Presidente titular. D'alcuerdu a la Constitución tendría d'haber eleiciones presidenciales ente 45 y 60 díes y entós Mebazaa tendría d'apurrir el poder al nuevu Presidente electu.^[3]^[4]

El cambéu de Presidente interín deber a que'l primer ministru Ghannouchi asumiera la presidencia en virtú del artículu 56 de la Constitución, qu'axusta qu'en casu de falta temporal o provisional del Presidente, el primer ministru tien d'encargase de la presidencia hasta que'l titular pueda reasumir les sos funciones; esto desamarró les protestes de la oposición que pensaben qu'esa yera una forma de dexar la puerta abierta a un regresu de Ben Ali al poder. Por eso'l Conseyu Constitucional decidió aplicar l'artículu 57 de la Constitución qu'axusta qu'en casu de falta absoluta del titular de la presidencia por muerte, arrenunciu o torga absoluta d'exercer les sos funciones; tien de ser designáu Presidente interín el presidente del Parllamentu y débese convocar a eleiciones presidenciales nun plazu non menor a 45 díes nin mayor a 60 díes. Con esto cerrábase llegalmente la puerta a una torna de Ben Ali al poder.^[5]

Gobiernu d'Unidá Nacional

Anque la Constitución afita esi plazu d'ente 45 y 60 díes pa les eleiciones, el 17 de xineru el primer ministru Ghannouchi dixo que les eleiciones nun podríen celebrase en menos de 6 meses, una y bones el plazu fitu pola Constitución yera insuficiente pa realizar les reformes llegales necesaries pa garantizar unes eleiciones realmente democrátiques; y afirmó que la oposición taba acordies con estender el periodu de les autoridaes interines. Esto informar al anunciar el gobiernu d'unidá nacional formáu d'alcuerdu a les promeses feches pol presidente Mebazaa.^[6]

El 18 de xineru Mebazaa y el primer ministru Ghannouchi arrenunciaron a la so militancia nel partíu de l'Agrupación Constitucional Democrática, p'aselar les crítiques de la oposición al antiguu réxime y tratar de salvar l'acabante formar gobiernu d'unidá nacional que se desintegra ante los arrenuncios de los ministros opositores que refuguen la presencia nel gobiernu de collaboradores del derrocáu Ben Ali y la permanencia del antiguu partíu únicu nel poder.^[7] El 19 de xineru Mebazaa prometió "una rotura total col pasáu" nun esfuerciu p'aselar a la población que sigue manifestándose nes cais pola medrana a que'l partíu del réxime cayíu intente perpetuase nel poder. Amás Mebazaa emponderó la rebelión popular que derrocó a Ben Ali.^[8]

A pesar de que la mayoría de los tunecinos, tanto políticos como civiles, alcordaron tolerar la presencia de Mebazaa nel cargu presidencial mientres la transición, nun se dio lo mesmo con Ghannouchi, que la so complicidá nel intentu previu de caltener nel poder a Ben Ali arruinara la so imaxe pública. Les protestes siguieron, esta vegada esixendo que tol gabinete de Ben Ali, incluyendo Ghannouchi, teníen d'arrenunciar.^[9] Finalmente, el 27 de febreru, Ghannouchi presentó a Mebazaa la so dimisión.^[10]^[11] Foi designáu entós el llaicu Béji Caïd Essebsi, políticu independiente, como Primer ministru.

Transición constitucional

El 22 de payares fueron llevaes a cabu les eleiciones llexislatives, nes que'l partíu Ennahda llogró la mayoría de votos. El líder del so partíu aliáu, el Congresu pa la República, Moncef Marzouki foi electu presidente pola nuevu cámara del congresu y, el 13 d'avientu sustituyó a Mebazaa como presidente de Tunicia.

Ver tamién

Rachid Ghanuchi

Referencies

↑ ^1,0 ^1,1 «Biographie de Monsieur Foued Mebazaa Président de la Chambre des Députés». Assemblée parlementaire de la Francophonie (16 de xineru de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 16 de xineru de 2011. Consultáu'l 16 de xineru de 2011.
↑ Biografía de Fouad Mebazaa (en francés).
↑ Ben Ali fuxe de Tunicia mientres l'Exércitu toma'l control, n'El Mundu d'España.
↑ Promeses de cambéu políticu en Tunicia metanes una gran incertidume, n'El Mundu d'España.
↑ parlamentu_15A4986531.shtml Líder del Parllamentu ye proclamáu presidente interín de Tunicia, n'El Universal de Venezuela.
↑ Eleiciones en Tunicia en 6 meses, en Yahoo España.
↑ El presidente y el primer ministru de Tunicia abandonen el partíu del antiguu réxime, n'El Mundu d'España.
↑ El presidente interín de Tunicia promete 'romper totalmente col pasáu', n'El Mundu d'España.
↑ Trés muertos en Tunicia tres enfrentamientos cola policía
↑ «so-dimision Les protestes acaben col primer ministru de Tunicia». Públicu (27 de febreru de 2011). Consultáu'l 27 de febreru de 2011.
↑ «El primer ministru de Tunicia anuncia la so dimisión». El País (27 de febreru de 2011). Consultáu'l 27 de febreru de 2011.

Predecesor:
Mohamed Ghannouchi

Presidente de Tunicia
2011

Socesor:
Moncef Marzouki

Enllaces esternos

Biografía per Fundación CIDOB (n'español)

[fouad_cv-1] 1,0 ^1,1 «Biographie de Monsieur Foued Mebazaa Président de la Chambre des Députés». Assemblée parlementaire de la Francophonie (16 de xineru de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 16 de xineru de 2011. Consultáu'l 16 de xineru de 2011.

[2] Biografía de Fouad Mebazaa (en francés).

[3] Ben Ali fuxe de Tunicia mientres l'Exércitu toma'l control, n'El Mundu d'España.

[4] Promeses de cambéu políticu en Tunicia metanes una gran incertidume, n'El Mundu d'España.

[5] rlamentu_15A4986531.shtml Líder del Parllamentu ye proclamáu presidente interín de Tunicia, n'El Universal de Venezuela.

[6] Eleiciones en Tunicia en 6 meses, en Yahoo España.

[7] El presidente y el primer ministru de Tunicia abandonen el partíu del antiguu réxime, n'El Mundu d'España.

[8] El presidente interín de Tunicia promete 'romper totalmente col pasáu', n'El Mundu d'España.

[9] Trés muertos en Tunicia tres enfrentamientos cola policía

[dimision_gannouchi-10] «so-dimision Les protestes acaben col primer ministru de Tunicia». Públicu (27 de febreru de 2011). Consultáu'l 27 de febreru de 2011.

[11] «El primer ministru de Tunicia anuncia la so dimisión». El País (27 de febreru de 2011). Consultáu'l 27 de febreru de 2011.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]