Tarxeta de creitu
 | Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
.jpg)
La tarxeta de creitu ye un preséu material d'identificación, que puede ser una tarxeta de plásticu con una banda magnética, un microchip y un númberu en relieve. Ye emitida por un bancu o entidá financiera qu'autoriza a la persona a que'l so favor ye emitida a utilizala como mediu de pagu nos negocios xuntaos al sistema, por aciu la so firma y la exhibición de la tarxeta. Ye otra modalidá de financiamientu; poro, l'usuariu tien d'asumir la obligación de devolver l'importe dispuestu y de pagar los intereses, comisiones bancaries y gastos.
Ente les más conocíes del mercáu tán: Visa, American Express, MasterCard, Diners Club, JCB, Discover y Cabal, ente otres.
Carauterístiques
[editar | editar la fonte]Los usuarios tienen llendes con al respective de la cantidá que pueden disponer acordies cola política de riesgos esistente en cada momentu y a les carauterístiques personales y de solvencia económica de cada usuariu. Xeneralmente nun se riquir abonar la cantidá total cada mes. En llugar d'esto, el saldu (o "revolvente") atropa un interés. Puede faese namái un "pagu mínimu", según pagar intereses sobre'l saldu pendiente. Si paga'l saldu total, nun se paguen intereses.
La mayor ventaya ye la flexibilidá que-y da al usuariu, quien puede pagar los sos saldos por completu na so fecha llende mensual o puede pagar una parte. La tarxeta establez el pagu mínimu y determina los cargos de financiamientu pal saldu pendiente. Les tarxetes de creitu tamién pueden usase nos caxeros automáticos o nun bancu pa sirvise d'un adelantu d'efectivu, anque a diferencia de les tarxetes de débeda, cóbrase un interés pola disposición, comisión y, en dellos países, un impuestu porque se trata d'un préstamu.
Un pagu con tarxeta de creitu ye un pagu con dineru M1, (dineru creiticio) que como tou agregáu monetariu distintu de M0, nun ye creáu polos bancos centrales sinón polos bancos privaos o les tiendes que dan creitos. Poro, el faer efectivu un cobru con tarxeta de creitu depende de la solvencia de la entidá emisora de la tarxeta. Esi dineru creiticio NUN ye de la persona que tien la tarxeta; tener que pagar.
Suelse cobrar una cuota añal pol usu de la tarxeta.
Cuando se paga con tarxeta nel comerciu, el cobrador suel pidir una identificación (identificación personal, permisu de conducir, etc.) y esixe la firma del voi pagar o voucher p'acreditar que se ye propietariu de la tarxeta. Esisten delles esceiciones onde nun se solicita roblar el recibu; a esti sistema denominar "autorizáu ensin firma" y suel utilizase en comercios con grandes aglomeraciones de xente, como lo son cines, restoranes de comida rápida y otros llugares similares. En dellos países solicítase l'ingresu d'un PIN p'autorizar les compres de manera presencial.
En casu d'usu fraudulento hai que dar avisu per escritu a la entidá financiera o tienda que-y da la tarxeta pidiendo qu'anule'l cargu y siguir los trámites de cada institución. L'emisor de la tarxeta tien de demostrar que la compra foi fecha pol propietariu.
Les compres con tarxeta de creitu pueden tener diversos seguros sobre'l saldu financiáu.
Esisten cuatro tipos, a saber: clásica, dorada, platinum y signature o black; caúna depende en gran midida de la llende de creitu que puedan otorgar.
Forma y orixe
[editar | editar la fonte]Materialmente la tarxeta de creitu consiste nuna pieza de plásticu, que les sos dimensiones y carauterístiques xenerales adquirieron absoluta uniformidá, por virtualidad del usu y de la necesidá téunica. El tamañu de la mayoría de les tarxetes de creitu ye de 85,60 mm × 53,98 mm (3³/8 pulgaes × 2¹/8 pulgaes) y cumple cola norma ISO/IEC 7810 ID-1.
Cada preséu contién les identificaciones de la entidá emisora y del afiliáu autorizáu pa emplegala, según el periodu temporal mientres el cual esi preséu va caltener la so vixencia. Suel contener tamién la firma del portador llexítimu y un sector con asientos electrónicos perceptibles por aciu preseos fayadizos. Estos asientos identifiquen esa particular tarxeta y habiliten al portador pa disponer del creitu que trai'l presentala, ensin estampar la so firma.
Con respectu al orixe, podemos dicir qu'apaeció nos empiezos del sieglu XX nos Estaos Xuníos. Concretamente, la idea surdió dientro de les oficines del Chase Manhattan Bank, a manes del so direutor, so la modalidá de tarxeta profesional. Se instituyó cola so forma mayoritaria alredor de la década de los años 1940 y tomó espardimientu dende la metá del sieglu.
L'espardimientu internacional foi productu del emplegu n'otres naciones de les tarxetes emitíes naquel país, y del establecimientu llocal de sucursales de los emisores mientres les décades de los 50 y 60.
Númberu de la tarxeta
[editar | editar la fonte]Ye un númberu de cuenta principal de les tarxetes de creitu y tarxetes bancaries. Tien una cierta d'estructura interna y un sistema común de numberación. Los númberos de tarxeta de creitu son un casu especial de la norma ISO/IEC 7812, númberos de tarxetes bancaries.
La norma ISO/IEC 7812 contién un númberu d'un díxitu identificador principal de la industria (MII), unu de seis dígitos Númberu d'Identificación del Emisor (IIN), un númberu de cuenta y un verificador d'un solu díxitu calcula utilizando l'algoritmu de Luhn. El MII ye consideráu como parte del IIN.
El términu "Emisor Númberu d'Identificación" (IIN) sustitúi a los utilizaos enantes "Númberu d'Identificación Bancaria" (BIN). Vease la norma ISO / IEC 7812 pa más información.
Teunoloxíes
[editar | editar la fonte]Anguaño esisten dos teunoloxíes disponibles pa les tarxetes de creitu.
La tradicional ye la de la banda magnética. Sicasí, tase estendiendo la de les tarxeta de creitu con microchip. Esta teunoloxía foi desenvuelta por Roland Moreno. Un circuitu electrónicu integráu na tarxeta realiza la mayor parte de los controles relativos al so usu y ufierta más seguridá al usuariu y al bancu emisor: el microchip integra dispositivos de proteición electrónica que torguen la so violación o la llectura ensin autorización de la información que contién.
Les tarxetes de creitu en tol mundu
[editar | editar la fonte]Bolivia
[editar | editar la fonte]En Bolivia hai un aumentu considerable del usu de tarxetes de creitu; pa munchos bancos y entidaes financieres son el so productu estrella. Los dos úniques marques internacionales qu'operen en Bolivia son MASTERCARD y VISA.[1]
Tolos caxeros automáticos y Terminal puntu de venta terminales puntu de venta tán coneutaos a les redes internacionales Cirrus de MASTERCARD y Plus de VISA. Tolos bancos y entidaes financieres ufierten adelantos d'efectivu nes sos axencies.
VISA tien delles tarxetes de creitu pal mercáu bolivianu,[2] con teunoloxía microchip.
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ «Visa Bolivia | Visa» (castellanu). Consultáu'l 19 d'abril de 2017.
- ↑ «Visa Bolivia | Tarxetes de Creitu Visa» (castellanu). Consultáu'l 19 d'abril de 2017.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Tarxeta de creitu.
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q161380- Multimedia: Credit cards