Natasha Topalidou Laskaridou
I am Natasha, a linguist specializing in Greek language education. I hold a Master's degree in Theoretical and Applied Linguistics, which has equipped me with a deep understanding of language dynamics. Currently, I am pursuing my studies in Semiotics at the Joint Postgraduate Studies Program in Semiotics, Culture, and Communication, further expanding my academic horizons.
My passion lies in exploring the intricacies of human communication. In my research, I delve into the captivating realms of multimodal discourse analysis, digitality and meaning making, and instructional design. By examining the intersection of various modes of communication, I seek to uncover the nuanced ways in which meaning is conveyed. Additionally, I am intrigued by the impact of digital technologies on the construction of meaning, and I strive to unravel the evolving nature of communication in the digital age. As a linguist, I actively contribute to the field of instructional design, developing innovative methodologies to enhance language teaching and learning experiences.
I am committed to advancing the field of linguistics and making a meaningful impact in language education. I am open to collaborations and opportunities to contribute to research, curriculum development, and language teaching projects.
Feel free to connect with me to explore potential collaborations or discuss shared interests in linguistics, language education, and communication.
Address: Thessaloniki, Central Macedonia, Greece
My passion lies in exploring the intricacies of human communication. In my research, I delve into the captivating realms of multimodal discourse analysis, digitality and meaning making, and instructional design. By examining the intersection of various modes of communication, I seek to uncover the nuanced ways in which meaning is conveyed. Additionally, I am intrigued by the impact of digital technologies on the construction of meaning, and I strive to unravel the evolving nature of communication in the digital age. As a linguist, I actively contribute to the field of instructional design, developing innovative methodologies to enhance language teaching and learning experiences.
I am committed to advancing the field of linguistics and making a meaningful impact in language education. I am open to collaborations and opportunities to contribute to research, curriculum development, and language teaching projects.
Feel free to connect with me to explore potential collaborations or discuss shared interests in linguistics, language education, and communication.
Address: Thessaloniki, Central Macedonia, Greece
less
InterestsView All (39)
Uploads
Papers by Natasha Topalidou Laskaridou
Η έννοια της ταυτότητας συνδέεται εν πολλοίς με δύο βασικές θεωρητικές παραδόσεις. Από τη μια, την ουσιοκρατική, παράδοση στην οποία η ταυτότητα εκλαμβάνεται ως ένα σταθερό σύνολο χαρακτηριστικών που εμπίπτει στις ευρύτερες δημογραφικές κατηγορίες των κοινωνικών επιστημών. Από την άλλη, τη μεταδομιστική ή μεταμοντέρνα, παράδοση στην οποία η ταυτότητα θεωρείται ως σύνθετη κοινωνική κατασκευή που υπόκειται συνεχώς σε αλλαγή και διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της καθημερινής πρακτικής και διεπίδρασης. Σε αντίθεση με την πρώτη παράδοση που εστιάζει κυρίως στη συλλογική ταυτότητα1, η μεταδομιστική εξετάζει πώς το υποκείμενο συγκροτεί την ταυτότητά του, δια του λόγου, στα πλαίσια ποικίλων επικοινωνιακών γεγονότων, ιστορικών και κοινωνικοπολιτισμικών συμφραζομένων.
Τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω της συμβολής της κοινωνικής σημειωτικής (Kress 2015· Van Leeuwen 2005), η ταυτότητα έχει αρχίσει να μελετάται ως πολυτροπικό προϊόν. Η εστίαση έχει μετατοπιστεί, πιο συγκεκριμένα, από τη γλώσσα σε όλα τα σημειωτικά μέσα με τα οποία μπορούν να εκδηλωθούν όψεις της ταυτότητας. Η λεγόμενη «πολυτροπική στροφή» (Jewitt 2009), ενταγμένη στα πλαίσια της μεταδομιστικής παράδοσης, βλέπει τη διαμόρφωση της ταυτότητας ως μια ενεργητική διαδικασία που χαρακτηρίζεται από τη διαχείριση ποικίλων σημειωτικών πόρων. Υπό αυτήν την έννοια, στις έρευνες με πολυσημειωτικό προσανατολισμό, η ταυτότητα δεν θεωρείται μια προκαθορισμένη και σταθερή οντότητα αλλά ένα δημιουργικό και πολυεπίπεδο πολυτροπικό επίτευγμα.
Ο στόχος της παρούσας εργασίας συνίσταται στην ευσύνοπτη επισκόπηση των άνωθεν παραδόσεων στη μελέτη της ταυτότητας εντός των πλαισίων της εφαρμοσμένης γλωσσολογίας. Ειδικότερα, θα συζητηθεί ο τρόπος με τον οποίο η ταυτότητα «οράται» στις έρευνες με ουσιοκρατικό, μεταδομιστικό και πολυσημειωτικό προσανατολισμό αντίστοιχα. Δεδομένης της πολυπλοκότητας του ζητήματος και της ακαδημαϊκής «πολυφωνίας», ωστόσο, μία διεξοδική ανάλυση είναι αδύνατη. Γι’αυτό, εστίαση θα δοθεί στα κυρίαρχα χαρακτηριστικά που διακρίνουν τα συγκεκριμένα επιστημολογικά παραδείγματα.
Thesis Chapters by Natasha Topalidou Laskaridou
Τhe object of the present study concerns the digital discourse of a thirteen-year-old teenage girl. Through the lens of social semiotics, the digital discourse, seen as a social, ideological and subjective practice is being examined as a motivated product designed by both the teenage girl and the platform. In more detail, with a mixed ethnographic approach we try to highlight the node of adolescent practices mobilizing the construction of digital discourse, and, by approaching the platform as semiotic technology, to understand the software’s complex effect on the co-construction of the teenage user’s postdigital conduct. Finally, with the ultimate goal of connecting the platform reality to the educational and wider sociopolitical one, the child-machine case under study is being examined as an interactive relationship that constitutes a learning experience. The complexity that results from the intertwined relationship of the “triptych”: adolescent-platform-learning, requires the use of a polyphonic framework. Theoretical tools, the most prominent being critical sociolinguistic, sociosemiotic and ethnographic traditions, new literacy studies, multiliteracies, media and platform studies were used to record and interpret the affordances of adolescent engagement in the platform. More specifically, the mapping of the node of adolescent practices and that of the digital environment was made possible on the basis of the principles of offline and online ethnographic methods, including observation and self-observation of the field of action, the recording of digital artifacts, informal discussions, as well as keeping diaries. The analysis of the data followed the logic of nexus analysis (Scollon and Scollon 2004), with the goal of highlighting both the design of the software, i.e., the technosemiotic, social and algorithmic features involved in digital action and the situated, based on the interest-driven habitus of the child, use of Instagram. Regarding the main findings of the study, by analyzing three emblematic areas of Instagram, the Profile, the Feed and the Stories, what strikingly emerged was that each of them is responsible for the foregrounding of specific sociosemiotic practices. In particular, the architecture and the layout of the text spaces, the availability of semiotic modes, their semiotic affordances as well as the algorithmic mechanisms for proposing specific actions, were found to be factors affecting the teenage user and her interactions. In relation to the situated adolescent action, the above affordances appear to play the role of "active protagonists", with which the girl strategically negotiates in favor of her sociosemiotic and identity work. With a motive-directed design depending on the subjective way of "reading" the affordances of the environment, the teenager proceeds to centripetal and centrifuge, factual and postfactual forms of semiosis, choices that aim to sustain and reward her digitally constructed persona. Extending the above findings to their learning dimensions, five resulting "knowledge-s" emerged, findings that call for the institutionalized learning and education in transformation and critical modernization. All in all, we argued that the fundamental emerging need of the adolescent platform engagement is the cultivation of postdigital literacies which include dynamic knowledge of engaging in and reading of the multilayered sociosemiotic landscapes of today’s social action.
Conference Presentations by Natasha Topalidou Laskaridou
Η έννοια της ταυτότητας συνδέεται εν πολλοίς με δύο βασικές θεωρητικές παραδόσεις. Από τη μια, την ουσιοκρατική, παράδοση στην οποία η ταυτότητα εκλαμβάνεται ως ένα σταθερό σύνολο χαρακτηριστικών που εμπίπτει στις ευρύτερες δημογραφικές κατηγορίες των κοινωνικών επιστημών. Από την άλλη, τη μεταδομιστική ή μεταμοντέρνα, παράδοση στην οποία η ταυτότητα θεωρείται ως σύνθετη κοινωνική κατασκευή που υπόκειται συνεχώς σε αλλαγή και διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της καθημερινής πρακτικής και διεπίδρασης. Σε αντίθεση με την πρώτη παράδοση που εστιάζει κυρίως στη συλλογική ταυτότητα1, η μεταδομιστική εξετάζει πώς το υποκείμενο συγκροτεί την ταυτότητά του, δια του λόγου, στα πλαίσια ποικίλων επικοινωνιακών γεγονότων, ιστορικών και κοινωνικοπολιτισμικών συμφραζομένων.
Τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω της συμβολής της κοινωνικής σημειωτικής (Kress 2015· Van Leeuwen 2005), η ταυτότητα έχει αρχίσει να μελετάται ως πολυτροπικό προϊόν. Η εστίαση έχει μετατοπιστεί, πιο συγκεκριμένα, από τη γλώσσα σε όλα τα σημειωτικά μέσα με τα οποία μπορούν να εκδηλωθούν όψεις της ταυτότητας. Η λεγόμενη «πολυτροπική στροφή» (Jewitt 2009), ενταγμένη στα πλαίσια της μεταδομιστικής παράδοσης, βλέπει τη διαμόρφωση της ταυτότητας ως μια ενεργητική διαδικασία που χαρακτηρίζεται από τη διαχείριση ποικίλων σημειωτικών πόρων. Υπό αυτήν την έννοια, στις έρευνες με πολυσημειωτικό προσανατολισμό, η ταυτότητα δεν θεωρείται μια προκαθορισμένη και σταθερή οντότητα αλλά ένα δημιουργικό και πολυεπίπεδο πολυτροπικό επίτευγμα.
Ο στόχος της παρούσας εργασίας συνίσταται στην ευσύνοπτη επισκόπηση των άνωθεν παραδόσεων στη μελέτη της ταυτότητας εντός των πλαισίων της εφαρμοσμένης γλωσσολογίας. Ειδικότερα, θα συζητηθεί ο τρόπος με τον οποίο η ταυτότητα «οράται» στις έρευνες με ουσιοκρατικό, μεταδομιστικό και πολυσημειωτικό προσανατολισμό αντίστοιχα. Δεδομένης της πολυπλοκότητας του ζητήματος και της ακαδημαϊκής «πολυφωνίας», ωστόσο, μία διεξοδική ανάλυση είναι αδύνατη. Γι’αυτό, εστίαση θα δοθεί στα κυρίαρχα χαρακτηριστικά που διακρίνουν τα συγκεκριμένα επιστημολογικά παραδείγματα.
Τhe object of the present study concerns the digital discourse of a thirteen-year-old teenage girl. Through the lens of social semiotics, the digital discourse, seen as a social, ideological and subjective practice is being examined as a motivated product designed by both the teenage girl and the platform. In more detail, with a mixed ethnographic approach we try to highlight the node of adolescent practices mobilizing the construction of digital discourse, and, by approaching the platform as semiotic technology, to understand the software’s complex effect on the co-construction of the teenage user’s postdigital conduct. Finally, with the ultimate goal of connecting the platform reality to the educational and wider sociopolitical one, the child-machine case under study is being examined as an interactive relationship that constitutes a learning experience. The complexity that results from the intertwined relationship of the “triptych”: adolescent-platform-learning, requires the use of a polyphonic framework. Theoretical tools, the most prominent being critical sociolinguistic, sociosemiotic and ethnographic traditions, new literacy studies, multiliteracies, media and platform studies were used to record and interpret the affordances of adolescent engagement in the platform. More specifically, the mapping of the node of adolescent practices and that of the digital environment was made possible on the basis of the principles of offline and online ethnographic methods, including observation and self-observation of the field of action, the recording of digital artifacts, informal discussions, as well as keeping diaries. The analysis of the data followed the logic of nexus analysis (Scollon and Scollon 2004), with the goal of highlighting both the design of the software, i.e., the technosemiotic, social and algorithmic features involved in digital action and the situated, based on the interest-driven habitus of the child, use of Instagram. Regarding the main findings of the study, by analyzing three emblematic areas of Instagram, the Profile, the Feed and the Stories, what strikingly emerged was that each of them is responsible for the foregrounding of specific sociosemiotic practices. In particular, the architecture and the layout of the text spaces, the availability of semiotic modes, their semiotic affordances as well as the algorithmic mechanisms for proposing specific actions, were found to be factors affecting the teenage user and her interactions. In relation to the situated adolescent action, the above affordances appear to play the role of "active protagonists", with which the girl strategically negotiates in favor of her sociosemiotic and identity work. With a motive-directed design depending on the subjective way of "reading" the affordances of the environment, the teenager proceeds to centripetal and centrifuge, factual and postfactual forms of semiosis, choices that aim to sustain and reward her digitally constructed persona. Extending the above findings to their learning dimensions, five resulting "knowledge-s" emerged, findings that call for the institutionalized learning and education in transformation and critical modernization. All in all, we argued that the fundamental emerging need of the adolescent platform engagement is the cultivation of postdigital literacies which include dynamic knowledge of engaging in and reading of the multilayered sociosemiotic landscapes of today’s social action.