befet

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar bez-, pennrann ar verb bezañ, hag an dibenn-ger -fet.

Furm verb

befet /ˈbefː.et/

1. Furm ar verb bezañ en eil gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ (e brezhoneg Treger)
   • Itron amañ ne vefet ket Serc'h d'an aotrou ne laran ket. — (Fañch an Uhel, Gwerziou Breiz-Izel 2, An Oriant, 1874, p. 232.)
   • Pedet e vefet ivez, evel kalz a re all. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 179.)
   • Pa gredo an itron e vefet kousket mat ho-taou, e teuo en ho kambr, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 179.)
   • — Ra vefet deuet mat neuze ; [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 192.)
   • — It buan 'barzh ar varrikenn didal-se ; aze ne vefet ket gwelet. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 200.)

Gerioù heñvelster

• bezoc'h
• biot
• boc'h

Troidigezhioù

• galleg : (vous) serez ^(fr)
• italianeg : (voi) sarete ^(it)
• spagnoleg : (vosotros, vosotras) estaréis ^(es) , seréis ^(es)

Gwelet ivez

• Stagadenn:Displegadurioù brezhonek/bezañ