Lu Sjin

Lu Sjin

Lu Sjin, kineski: 鲁迅 /Lǔ Xùn/ (25. septembar, 1881. – 19. oktobar, 1936.)

Pseudonim kineskog pisca Džou Šu-žena (kineski: 周树人 /Zhōu Shùrén/). On se smatra jednim od najznačajnijih kineskih pisaca 20. vijeka i osnivačem savremene kineske književnosti na govornom, narodnom jeziku (kineski: baj-hua 白话 /báihuà/). Njegova socijalna misao i kritika tradicionalnog društva ostavila je dubok trag u Kini XX vijeka, naročito na Pokret 4. maja, a preko njega na kineske komuniste prije stvaranja Narodne republike Kine. Lu Sjin je bio i poznat prevodilac, koji je kineskoj javnosti prvi predstavio savremenu svjetsku knjižvenost.

Mladost

Rođen je u Šao-sjingu (kineski: 绍兴 /Shàoxīng/), u današnjoj provinciji Dž’-đijang (kineski: 浙江 /Zhèjiāng/). Njegova je porodica pripadala višoj klasi ali je bila osiromašena. Duga bolest i smrt njegovog oca podstakli su Lu Sjina da studira zapadnu medicinu, jer je smatrao da kineska tradicionalna medicina nije uvijek uspješna u liječenju bolesti i da se njome često bave šarlatani. Otišao je u Japan na Viši medicinski institut Tohoku (jap. /東北/) u Sendaiju. Po povratku u Kinu, 1909. godine, postao je predavač na Pekinškom univerzitetu i počeo je da piše. Prema sopstvenim riječima, spisateljsku karijeru je započeo osjetivši da je važnije da izliječi duše svojih sunarodnika nego njihova tijela.

Prva djela

Muzej Lu Sjina u Xiamenu.

Maja 1918. godine, prvi put je upotrijebio svoj pseudonim i objavio prvu značajnu pripovjetku na govornom kineskom jeziku – Dnevnik jednog ludaka (kineski: 狂人日记 /Kuángrén rìjì/), koja je postala jedno od njegovih najznačajnijih i najpoznatijih djela. U ovoj pripovjetci on je prvi put iskazao i svoju kritiku tradicionalnog kineskog društva, i ona je jedno od glavnih djela na kojima počivaju temelji kineskog Pokreta 4. maja. Njegova druga najpoznatija pripovjetka, Istinita priča o A Q (kineski: 阿Q正传) objavljena je dvadesetih godina XX vijeka.

Književni rad

Do svoje smrti 1936. godine objavio je dvadeset dvije pripovetke u dvije zbirke (Poziv na oružje i Stare priče prepričane), poemu u prozi Divlja trava, kao i mnogobrojne eseje i prevode – posebno je cijenio Gogolja, i prvi je preveo Mrtve duše na kineski. Njegova djela sabrana su u preko dvadeset tomova.

Lu Sjin je također bio urednik nekoliko ljevičarskih časopisa, od kojih je najznačajniji bio Nova omladina (kineski: 新青年 /Xīn Qīngnián/). Također, bio je jedan od prvih pristalica esperanto pokreta u Kini.

Iako je bio simpatizer kineskog komunističkog pokreta, nikada nije pristupio Komunističku partiju Kine. Zbog njegove naklonosti komunistima, njegova su djela bila zabranjena na Tajvanu do kraja osamdesetih godina.

Njegova djela su i danas veoma značajna i popularna, posebno među omladinom, a javljaju se i u japanskim srednjoškolskim udžbenicima.