| dbo:abstract
|
- Un kenning (pronunciació en modern islandès: cʰɛnːiŋk; derivat de l'antic nòrdic) és un tipus de paraula composta metafòrica o frase usada com una al·lusió a una idea més senzilla que (en el seu moment) seria reconeguda fàcilment per l'audiència. Per exemple, "camí (de) cignes" implicaria "oceà". En termes més acadèmics kenning és un tipus de trop literari, en concret un circumloqui, en la forma d'un compost (en general dues paraules, sovint amb guió) que empra el llenguatge figurat en lloc d'una sola paraula més concreta com un nom. Els kennings estan fortament associats amb l'antic nòrdic i més tard amb la poesia de la llengua islandesa i la llengua anglosaxona. Per exemple, els poetes nòrdics de l'Antiguitat podrien reemplaçar Sverd, la paraula normal per "espasa", amb un compost més abstracte com aixada feridora (: 8), o una frase en genitiu com randa íss, gel d'escuts (: 9). El terme kenning ha estat aplicat pels erudits moderns a similars figures del llenguatge en altres idiomes, especialment l'anglès antic. (ca)
- Kenning (islandsky opis; mn. č. kenningar) je ustálené, nejméně dvouslovné (ale také až sedmislovné) spojení podstatných jmen, s metaforickým významem. Tyto zdobné, básnické opisy jsou charakteristické zejména pro poetiku germánského světa, takřka výlučně jeho severozápadní části – proto je také nacházíme hlavně v staroseverské a staroanglické literatuře. Kenningy byly hojně používány především norskými a islandskými skaldy (dvorskými básníky, pěvci), v menší míře i anglosaskými (obdoba skaldů). V poezii (hlavně epické, ale i lyrické) byly nepostradatelným literárním prvkem, lze se s nimi setkat i v próze (např. Snorriho Edda). Jsou důkazem a důsledkem dříve chápaného magického významu jazyka a ritualizovaného myšlení. (cs)
- Als eine Kenning (altnordische Aussprache: [cʰɛnːɪŋg], moderne isländische Aussprache: [cʰɛnːiŋk], stammt von altnord. kenna „kennzeichnen“, Pl. Kenningar) wird in der altgermanischen, besonders der altisländischen Stabreimdichtung (Edda, Skalden) das Stilmittel einer poetischen Umschreibung (Paraphrase) einfacher Begriffe bezeichnet. Im Gegensatz zur eingliedrigen Heiti, etwa der Metapher vergleichbar, ist die Kenning eine mehrgliedrige bildhafte Beschreibung, die sich aus einfachen Wörtern zusammensetzt. Kenningar werden meist mit der altnordischen, später isländischen und altenglischen Dichtung in Verbindung gebracht. (de)
- Kenning (de la norena vorto kenna "signi", parenca al la germana vorto „kennzeichnen“, plurale kenningar) en la ĝermana, ekzemple la malnovaltgermana kaj islanda aliteracia poezio (Edda, skaldoj) estas parolfiguro de poezia priskribo de simplaj nocioj. Kontraste al unupartaj adjektivaj metaforoj nomataj heiti, la kenning estas plurparta bilda priskribo el pluraj simplaj vortoj. Ĝenerale la parolfiguto divideblas je "baza vorto" (Stofnorð) kaj "signa vorto" (Kenniorð), kvankam ambaŭ partoj ankaŭ rajtas konsisti el pluraj vortoj, ne nepre nur el unu. La "baza vorto" anstataŭigas la priskribendan objekton por nur parte taŭga vorto (ekzemple "arbo" por "viro"). Nur la "signa vorto" (en Esperanto konvene en adjektiva formo, kvankam ne nepre, ekzemple "batala") plifortigas la aludon al la origine celata objekto kaj per tio plifortigas la substrekindan karakterizaĵon de la objekto. Tiel viro priskribiĝas per la parolfiguro "batala arbo" aŭ "batalanta arbo". La kenning-parolfiguroj de la norenaj kantoj kaj sagaoj en sia multeco kaj la lingva aŭdaco de iliaj poeziaj komparoj al nefakulo povas ŝajni kvazaŭ stile artefaritaj aŭ troigitaj. Sed en la literature klera, malnovaltgermana kaj islanda nobela publiko de la mezepoko ilia aŭdado vekis vivajn memorojn kaj enhavajn ligojn al temoj de la konataj mitoj kaj sagaoj. Epopeoj de la epoko ne uzis kenning-ojn. En la okcidentĝermana mezepoka poezio la norena parolfiguro transpreniĝis, kutime en kombino kun aliteracio, kaj rekoneblas ankoraŭ en iuj poeziaĵoj de la 20-a kaj 21-a jarcentoj. Jorge Luis Borges en eseo jene pravigis la parolfiguron kenning: „La [germanlingva] bildosigno Schulterblatt ("ŝultra folio" por la osto skapolo) estas stranga; sed ne malpli stranga estas la brako de homo. Se oni imagas ke temas pri tria kaj kvara kruro de la homa korpo, kiu elpuŝiĝas el la korpa trunko per la manikotruoj de veŝto kaj kiu partiĝas al kvin piedfingroj de embarasa longeco, oni subite konsciiĝas, kiom fundamente stranga estas tiu korpoparto. La kenningar al ni diktas tiun miron, ili igas nin surprize miri pri la mondo. Ili povas instrui veni al tiu hela surpriziĝo, kiu estas la sola honoro de la metafiziko, ĝia profito kaj ĝia fonto.“ (eo)
- A kenning (Icelandic: [cʰɛnːiŋk]) is a figure of speech in the type of circumlocution, a compound that employs figurative language in place of a more concrete single-word noun. Kennings are strongly associated with Old Norse-Icelandic and Old English poetry. They continued to be a feature of Icelandic poetry (including rímur) for centuries, together with the closely related heiti. A kenning has two parts: a base-word (also known as a head-word) and a determinant. For example, the base-word of the kenning "íss rauðra randa" ('icicle of red shields' [SWORD], Einarr Skúlason: Øxarflokkr 9) is íss ('ice, icicle') and the determinant is rǫnd ('rim, shield-rim, shield'). The thing, person, place or being to which the kenning refers is known as its referent (in this case a sword). Although kennings are sometimes hyphenated in English translation, Old Norse poetry did not require kennings to be in normal word order, nor do the parts of the kenning need to be side-by-side. The lack of grammatical cases in modern English makes this aspect of kennings difficult to translate. (en)
- La Kenning (plural kenningar) es una figura retórica usada en las producciones literarias del siglo IX a XII de los actuales países de Noruega e Islandia. Tiene la particularidad de nombrar la cosa por una palabra que lo caracteriza debido a una anécdota (si la kenning es referente a un dios escandinavo), reemplazando la parte de la cosa por el todo, o bien simplemente haciendo la asociación por contigüidad. En el nórdico antiguo, significa símbolo, el hecho de nombrar. Relacionado con el verbo nórdico antiguo kenna que significa "conocer" (como en la expresión kenna við, "nombrar a partir de algo"). En el Háttatal (El recuento de estrofas), de Snorri Sturluson, las kenningar se dividen en tres grados. Al primero se le denomina kenning, al segundo tvíkent y al tercero rekit. Una kenning es la parte menor constitutiva de una kenningar. Por ejemplo, se le puede llamar a la batalla «el fragor de los dardos»; o al aire, «casa de los pájaros». Estos dos casos son kenningar simples. En cambio, en un tvíkent o doblado, se usa otra figura retórica adicional para doblar el kenning. Así , «la llama del fragor de dardos» no se le llamará a la batalla, sino a la espada. Cuando se continúa con más asociaciones, se dice que es proseguido, o rekit. (es)
- Un kenning (pluriel savant : kenningar) est une figure de style propre à la poésie scandinave, qui consiste à remplacer un mot par une périphrase à valeur métaphorique. La guerre est par exemple appelée « vacarme des épées » dans certaines parties du Skáldskaparmál. Les kennings sont souvent composés de deux noms dont l'un est au génitif. Certains d'entre eux peuvent cependant contenir jusqu'à six termes[réf. nécessaire]. Le « cheval de la mer » signifiant le bateau, le timonier est parfois désigné comme l’« homme du cheval de la mer ». Les kenningar font souvent appel à des images mythologiques. Dans le Lokasenna, Loki est ainsi nommé « père du loup », en allusion à sa parenté avec Fenrir. De même, l'or peut être désigné par la « farine de », le « feu du lit du serpent » ou le « tribut de la loutre » (ou selon les traductions, le « prix du sang de la loutre »), en référence à différents chants de la mythologie nordique. L’Edda de Snorri Sturluson en recense et explique certains. On retrouve ce type de métaphores figées, sous forme de qualificatif quasi-obligé, dans les épithètes homériques mais alors que les aèdes disent « l'Aurore aux doigts de rose », les scaldes occultent le sujet et diraient quelque chose de plus sibyllin, comme « la rose aux doigts », pour signifier l'aurore. Jorge Luis Borges, qui lisait le vieux norrois comme le grec ancien, évoque ces similitudes et rapproche aussi les kenningar du langage précieux. Ces procédés stylistiques sembleraient aujourd'hui pauvres et répétitifs mais doivent être compris dans le contexte d'une poésie essentiellement orale à la scansion de laquelle ils participaient. (fr)
- In letteratura, e in particolare nella letteratura medioevale norrena, una kenning (plurale: kenningar) è una frase poetica che sostituisce, rimpiazzandolo con una perifrasi, il nome di una persona o di una cosa. Per esempio, il mare veniva spesso indicato nella letteratura inglese antica con frasi come seġl-rād ("strada delle vele"), swan-rād ("strada dei cigni"), o hwæl-weġ ("via delle balene"; quest'uso si trova anche in Beowulf, nella forma hronrāde, "strada delle balene"). La parola kenning deriva dal norreno kenna eitt við, "esprimere una cosa in termini di un'altra". La letteratura norrena, e fanno larghissimo uso di questo artificio; associate con la pratica dell'allitterazione, molte kenningar sono divenute formule tradizionali riproposte attraverso i secoli da diversi autori. La comprensione delle kenningar è spesso molto difficile per il lettore moderno, soprattutto perché lo sviluppo della metafora implica riferimenti anche molto specifici a episodi della mitologia. La poesia degli scaldi è particolarmente nota per l'uso frequentissimo di kenningar, talvolta anche combinate in catene di sostituzioni successive, con risultati spesso ancora più oscuri per il lettore inesperto. Così, per esempio, la "danza del verme della rugiada del massacro" è la battaglia, perché "la rugiada del massacro" è il sangue, "il verme del sangue" è la spada, e la "danza delle spade" è la battaglia. L'Edda in prosa (Skáldskaparmál) di Snorri Sturluson mostra chiaramente l'importanza di questo artificio letterario nel mondo norreno: si tratta infatti di un testo inteso come "manuale di riferimento" per aspiranti poeti, e ha lo scopo principale di spiegare l'origine e il significato di molte kenningar tradizionali. (it)
- 케닝그(고대 노르드어: kenning [cʰɛnːiŋɡ], 아이슬란드어: kenning 케닝크[cʰɛnːiŋk])은 고대 노르드어, 아이슬란드어, 앵글로색슨어 시문학에서 자주 나오는 완곡어법의 일종이다. 케닝그는 고대 노르드어-아이슬란드어와 고대 영어의 시와 큰 관련이 있다. 이것들은 밀접한 관련이 있는 헤이티(heiti)와 함께 수세기에 걸쳐 아이슬란드 시의 한 특징으로 계속되어왔다. (ko)
- ケニング（古ノルド語: kenning 英語発音: [ˈkɛnɪŋ] アイスランド語発音: [cʰɛnːiŋk]）は、具体的な名詞の一単語の代わりに比喩的な複合語をあえて使う修辞技法の一つで、迂言法の一種とされる。ケニングの技法は、古ノルド語およびアイスランド語の詩と強く結びついている。関連の深いもう一つの修辞技法であると並んで、長きに渡ってアイスランド詩（など）を特徴づける要素であり続けた。 ケニングは基底語と決定素の2つの部分からなる。例えば、「剣」を意味する"íss rauðra randa"「赤い盾のつらら」というケニングの基底語はiss（つらら）であり、決定素はrǫnd（盾）である。そのケニングが指すもの、人、場所などを、指示物（referent）と呼ぶ（上記の例では指示物は剣である）。ケニングを訳す場合、ひとまとまりの複合語として訳出する場合が多いが、実際の古ノルド語詩においては一般的な語順とは異なる場合もあるし、構成要素が必ずしも隣り合っているわけでもない。 もともとは古ノルド語およびアイスランド語の技法を指したが、最近では類似した古英語の修辞技法も同様にケニングと呼ばれる。 (ja)
- Een kenning (in het Oudnoords kenning "kenteken", meervoud kenningar, van kenna "kennen") is een dichterlijke uitdrukking eigen aan de Oud-Germaanse Scandinavische, Noorse, Angelsaksische en Keltische literatuur en Skaldendichtkunst. Het is een stijlfiguur die als substitutie voor een naam of begrip wordt aangewend. De kenningar van de Oudnoordse lofliederen komen bij de leek als gekunsteld over vanwege de opeenstapeling van koene spreuken, maar bij het aristocratische publiek van kenners werd er een zekere voorkennis van het mythisch materiaal en van dat van de sagen door opgeroepen. Epische genres zoals de Heldenliederen en de Vertelliederen maken geen gebruik van de kenning. Ze werd uit de West-Germaanse dichtkunst overgenomen, vooral de alliteratie, en is tot op vandaag nog productief in de dichterlijke taal. (nl)
- Kenning – rodzaj przenośni w poezji starogermańskiej, zwłaszcza staroskandynawskiej, zbudowanej z reguły z niezwykle długich złożeń rzeczownikowych. Wyróżnia się trzy typy kenningów: pojedyncze (kennt), podwójne (tví-kennt) i potrójne (rekit). Skaldowie rzadko nazywali rzeczy wprost, więc zamiast tego tworzyli bardzo często skomplikowane określenia zastępcze. Najprostsze kenningi składały się ze słowa podstawowego oraz wyznacznika, który określał lub zmieniał znaczenie podstawowego słowa. Przykładowo „wielorybia droga” oznaczała morze, „syn ziemi” Thora, a „rumak fal” statek. Do bardziej wymyślnych należał „żwir na drodze morskiego konia” czyli kamienista plaża leżąca na drodze statku. Skaldowie najczęściej stosowali te wieloczłonowe wyrażenia w pieśniach o bohaterach oraz pieśniach pochwalnych, nierzadko też wykorzystywali je, opisując wydarzenia mitologiczne. Poprzez metafory i poetyckie omówienia mogli nie tylko tworzyć utwory, ale też przekazywać informacje oraz idee. Historyk literatury skandynawskiej Ryszard K. Nitschke zauważył, że poezja skaldów ograniczała się w zasadzie do znanego kręgu pojęć, które były w powszechnym użyciu jak np. król, morze, wojownik, statek. I to właśnie one były najczęściej opisywane za pomocą kenningów. (pl)
- En kenning är ett formgrepp ofta använt i äldre diktkonst, till exempel i biblisk, anglo-saxisk och fornnordisk poesi, särskilt i skaldediktningen. Kenningen liknar det stående epitetet i den grekiska diktningen och är en omskrivning för något, ibland förskönande, ibland avsett att ge ett eftertryck åt det som sagts, så att läsare eller åhöraren lägger märke till och kommer ihåg det. En kenning är en kombination av två begrepp, till exempel "Frejas tårar" för guld, och skiljer sig därigenom från en heiti, som är en poetisk synonym (t.ex. "springare" för "häst") Genom att använda kenningar hade skalderna möjlighet att variera språket och anpassa texten till versmåttet. I den bibliska poesin, som inte använder versmått, är det enbart till för att förhöja intrycket. Den mest kända formen av kenning är omskrivningar i genitiv, såsom de nedan exemplifierande. Kenningar kan dock också bygga på metonymi och synekdoke. Det stora antalet kenningar kan medföra svårigheter för den som ska översätta, eftersom det ofta finns flera möjliga tolkningar av samma kenning. Så kan till exempel:
* Oden omskrivas som Allfader eller Valfader, ungefär "stridens herre"
* vargen få namnet Gunns häst, det vill säga valkyrian Gunns häst
* havet kallas valens väg
* skepp benämnas segelhäst
* blod benämnas svärdets å eller korpens vin
* korp benämnas likgök
* skatt benämnas fafnersbädd (då drakar såsom Fafner ju ofta ligger på skatter). Det är även möjligt att kombinera flera kenningar: Frejas ögonbryns regn betyder Frejas tårar vilket betyder guld. Kenning kan även förekomma för att beskriva arvets lärdomar. Det omedvetna som påverkar eller påvisar medfödd kunskap. Det har föreslagits att man skall se kenningen som en gåta som omvandlats till ett påstående. Exempel:
* Vad är valens väg? Svar: havet.
* Vad är min mannakrafts första frukt? Svar: det första barnet. Kenningen bör inte förväxlas med heiti, som är en poetisk synonym. (sv)
- Kenning, na literatura medieval da Escandinávia, é uma figura de linguagem poética em que perífrases são feitas através de composições (notadamente aglutinações). Na sua forma mais simples, compreende dois termos, um dos quais (a 'palavra-base') é relacionado com o segundo formando um significado que nenhum dos termos possui individualmente. Por exemplo, em inglês antigo o mar podia ser chamado seġl-rād 'caminho da vela', swan-rād 'caminho do cisne', bæþ-weġ 'caminho do banho' ou hwæl-weġ 'caminho da baleia'. Na linha 10 do épico Beowulf o mar é chamado hronrāde ou 'caminho da baleia'. Esta palavra deriva da expressão norueguesa antiga kenna eitt við, "expressar uma coisa em termos de outra", e é bastante usual na língua norueguesa antiga, literatura anglo-saxónica e literatura celta. As kennings estão particularmente associadas com a prática da poesia aliterativa, onde tendem a tornar-se fórmulas fixas. Os escaldos (bardos das cortes viquingues) faziam um uso tão extensivo de kennings que estas vieram a ser vistas como elemento essencial do 'verso escáldico'. (pt)
- Ке́ннинг (исл. kenning) — разновидность метафоры, характерная для скальдической поэзии, а также для англосаксонской и кельтской. Принципы построения кеннингов и многочисленные примеры можно найти в Младшей Эдде. Кеннинг представляет собой описательное поэтическое выражение, состоящее как минимум из двух существительных и применяемое для замены обычного названия какого-либо предмета или персоны. Пример: «сын Одина» — Тор, «вепрь волн» — корабль, «волк пчёл» (то есть Беовульф) — медведь. Кеннинги могут быть составными, например «ясень бури мечей» (буря мечей — битва, ясень битвы — воин). Встречаются также очень сложные многосоставные кеннинги, такие как «липа пламени земли оленей заливов» («олень заливов» — корабль, «земля кораблей» — море, «пламя моря» — золото, «липа золота» — женщина). Самый длинный скальдический кеннинг — «метатель змеев метели Мист месяца балки зыби» — принадлежит Торду, сыну Сьярека. (Балка зыби — корабль, месяц корабля — щит, Мист — имя одной из валькирий, метель Мист — битва, змей битвы — копьё. Всё вместе — муж, то есть Торальв.) (ru)
- Кеннінґ (ісл. kenningar від «kenna» знати, відати, натякати) — поетичний прийом, що замінював звичайне зрозуміле слово красивою метафорою. Наприклад, слово англ. wallflower, буквально «стінна квітка», означає даму, яка залишилася без кавалера на балу і змушена стояти одна біля стіни. Характерний для поезії скальдів, а також для англосаксонської та кельтської поезії. В «Молодшій Едді» кеннінґи разом з гейті є головними стилістичними засобами, саме тут вперше вводяться ці поняття. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Als eine Kenning (altnordische Aussprache: [cʰɛnːɪŋg], moderne isländische Aussprache: [cʰɛnːiŋk], stammt von altnord. kenna „kennzeichnen“, Pl. Kenningar) wird in der altgermanischen, besonders der altisländischen Stabreimdichtung (Edda, Skalden) das Stilmittel einer poetischen Umschreibung (Paraphrase) einfacher Begriffe bezeichnet. Im Gegensatz zur eingliedrigen Heiti, etwa der Metapher vergleichbar, ist die Kenning eine mehrgliedrige bildhafte Beschreibung, die sich aus einfachen Wörtern zusammensetzt. Kenningar werden meist mit der altnordischen, später isländischen und altenglischen Dichtung in Verbindung gebracht. (de)
- 케닝그(고대 노르드어: kenning [cʰɛnːiŋɡ], 아이슬란드어: kenning 케닝크[cʰɛnːiŋk])은 고대 노르드어, 아이슬란드어, 앵글로색슨어 시문학에서 자주 나오는 완곡어법의 일종이다. 케닝그는 고대 노르드어-아이슬란드어와 고대 영어의 시와 큰 관련이 있다. 이것들은 밀접한 관련이 있는 헤이티(heiti)와 함께 수세기에 걸쳐 아이슬란드 시의 한 특징으로 계속되어왔다. (ko)
- ケニング（古ノルド語: kenning 英語発音: [ˈkɛnɪŋ] アイスランド語発音: [cʰɛnːiŋk]）は、具体的な名詞の一単語の代わりに比喩的な複合語をあえて使う修辞技法の一つで、迂言法の一種とされる。ケニングの技法は、古ノルド語およびアイスランド語の詩と強く結びついている。関連の深いもう一つの修辞技法であると並んで、長きに渡ってアイスランド詩（など）を特徴づける要素であり続けた。 ケニングは基底語と決定素の2つの部分からなる。例えば、「剣」を意味する"íss rauðra randa"「赤い盾のつらら」というケニングの基底語はiss（つらら）であり、決定素はrǫnd（盾）である。そのケニングが指すもの、人、場所などを、指示物（referent）と呼ぶ（上記の例では指示物は剣である）。ケニングを訳す場合、ひとまとまりの複合語として訳出する場合が多いが、実際の古ノルド語詩においては一般的な語順とは異なる場合もあるし、構成要素が必ずしも隣り合っているわけでもない。 もともとは古ノルド語およびアイスランド語の技法を指したが、最近では類似した古英語の修辞技法も同様にケニングと呼ばれる。 (ja)
- Кеннінґ (ісл. kenningar від «kenna» знати, відати, натякати) — поетичний прийом, що замінював звичайне зрозуміле слово красивою метафорою. Наприклад, слово англ. wallflower, буквально «стінна квітка», означає даму, яка залишилася без кавалера на балу і змушена стояти одна біля стіни. Характерний для поезії скальдів, а також для англосаксонської та кельтської поезії. В «Молодшій Едді» кеннінґи разом з гейті є головними стилістичними засобами, саме тут вперше вводяться ці поняття. (uk)
- Un kenning (pronunciació en modern islandès: cʰɛnːiŋk; derivat de l'antic nòrdic) és un tipus de paraula composta metafòrica o frase usada com una al·lusió a una idea més senzilla que (en el seu moment) seria reconeguda fàcilment per l'audiència. Per exemple, "camí (de) cignes" implicaria "oceà". (ca)
- Kenning (islandsky opis; mn. č. kenningar) je ustálené, nejméně dvouslovné (ale také až sedmislovné) spojení podstatných jmen, s metaforickým významem. Tyto zdobné, básnické opisy jsou charakteristické zejména pro poetiku germánského světa, takřka výlučně jeho severozápadní části – proto je také nacházíme hlavně v staroseverské a staroanglické literatuře. Kenningy byly hojně používány především norskými a islandskými skaldy (dvorskými básníky, pěvci), v menší míře i anglosaskými (obdoba skaldů). (cs)
- Kenning (de la norena vorto kenna "signi", parenca al la germana vorto „kennzeichnen“, plurale kenningar) en la ĝermana, ekzemple la malnovaltgermana kaj islanda aliteracia poezio (Edda, skaldoj) estas parolfiguro de poezia priskribo de simplaj nocioj. Kontraste al unupartaj adjektivaj metaforoj nomataj heiti, la kenning estas plurparta bilda priskribo el pluraj simplaj vortoj. (eo)
- A kenning (Icelandic: [cʰɛnːiŋk]) is a figure of speech in the type of circumlocution, a compound that employs figurative language in place of a more concrete single-word noun. Kennings are strongly associated with Old Norse-Icelandic and Old English poetry. They continued to be a feature of Icelandic poetry (including rímur) for centuries, together with the closely related heiti. (en)
- Un kenning (pluriel savant : kenningar) est une figure de style propre à la poésie scandinave, qui consiste à remplacer un mot par une périphrase à valeur métaphorique. La guerre est par exemple appelée « vacarme des épées » dans certaines parties du Skáldskaparmál. Les kennings sont souvent composés de deux noms dont l'un est au génitif. Certains d'entre eux peuvent cependant contenir jusqu'à six termes[réf. nécessaire]. Le « cheval de la mer » signifiant le bateau, le timonier est parfois désigné comme l’« homme du cheval de la mer ». (fr)
- La Kenning (plural kenningar) es una figura retórica usada en las producciones literarias del siglo IX a XII de los actuales países de Noruega e Islandia. Tiene la particularidad de nombrar la cosa por una palabra que lo caracteriza debido a una anécdota (si la kenning es referente a un dios escandinavo), reemplazando la parte de la cosa por el todo, o bien simplemente haciendo la asociación por contigüidad. (es)
- In letteratura, e in particolare nella letteratura medioevale norrena, una kenning (plurale: kenningar) è una frase poetica che sostituisce, rimpiazzandolo con una perifrasi, il nome di una persona o di una cosa. Per esempio, il mare veniva spesso indicato nella letteratura inglese antica con frasi come seġl-rād ("strada delle vele"), swan-rād ("strada dei cigni"), o hwæl-weġ ("via delle balene"; quest'uso si trova anche in Beowulf, nella forma hronrāde, "strada delle balene"). (it)
- Een kenning (in het Oudnoords kenning "kenteken", meervoud kenningar, van kenna "kennen") is een dichterlijke uitdrukking eigen aan de Oud-Germaanse Scandinavische, Noorse, Angelsaksische en Keltische literatuur en Skaldendichtkunst. Het is een stijlfiguur die als substitutie voor een naam of begrip wordt aangewend. De kenningar van de Oudnoordse lofliederen komen bij de leek als gekunsteld over vanwege de opeenstapeling van koene spreuken, maar bij het aristocratische publiek van kenners werd er een zekere voorkennis van het mythisch materiaal en van dat van de sagen door opgeroepen. (nl)
- Kenning, na literatura medieval da Escandinávia, é uma figura de linguagem poética em que perífrases são feitas através de composições (notadamente aglutinações). Na sua forma mais simples, compreende dois termos, um dos quais (a 'palavra-base') é relacionado com o segundo formando um significado que nenhum dos termos possui individualmente. Por exemplo, em inglês antigo o mar podia ser chamado seġl-rād 'caminho da vela', swan-rād 'caminho do cisne', bæþ-weġ 'caminho do banho' ou hwæl-weġ 'caminho da baleia'. Na linha 10 do épico Beowulf o mar é chamado hronrāde ou 'caminho da baleia'. (pt)
- Kenning – rodzaj przenośni w poezji starogermańskiej, zwłaszcza staroskandynawskiej, zbudowanej z reguły z niezwykle długich złożeń rzeczownikowych. Wyróżnia się trzy typy kenningów: pojedyncze (kennt), podwójne (tví-kennt) i potrójne (rekit). (pl)
- Ке́ннинг (исл. kenning) — разновидность метафоры, характерная для скальдической поэзии, а также для англосаксонской и кельтской. Принципы построения кеннингов и многочисленные примеры можно найти в Младшей Эдде. Кеннинг представляет собой описательное поэтическое выражение, состоящее как минимум из двух существительных и применяемое для замены обычного названия какого-либо предмета или персоны. Пример: «сын Одина» — Тор, «вепрь волн» — корабль, «волк пчёл» (то есть Беовульф) — медведь. (ru)
- En kenning är ett formgrepp ofta använt i äldre diktkonst, till exempel i biblisk, anglo-saxisk och fornnordisk poesi, särskilt i skaldediktningen. Kenningen liknar det stående epitetet i den grekiska diktningen och är en omskrivning för något, ibland förskönande, ibland avsett att ge ett eftertryck åt det som sagts, så att läsare eller åhöraren lägger märke till och kommer ihåg det. En kenning är en kombination av två begrepp, till exempel "Frejas tårar" för guld, och skiljer sig därigenom från en heiti, som är en poetisk synonym (t.ex. "springare" för "häst") Så kan till exempel: (sv)
|
