rzucać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *ŕuťati. By surface analysis, rzucić +‎ -ać.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈʐu.t͡sat͡ɕ/
Audio 1; “rzucać”: (file)
Audio 2; “rzucać”: (file)
Audio 3; “rzucać się”: (file)
Rhymes: -ut͡sat͡ɕ
Syllabification: rzu‧cać

Verb

rzucać impf (perfective rzucić)

(transitive) to throw; to pitch, to toss, to cast (to release (an object) with some force from one's hands, an apparatus, etc. so that it moves rapidly through the air) [with accusative or instrumental ‘whom/what’, along with w (+ accusative) ‘at whom’ or o (+ accusative) ‘against what’]
(transitive) to cast (to give light or shadow) [with na (+ accusative) ‘at/on what’]
(transitive) to quit (to stop doing something, e.g. smoking)
Synonyms: opuszczać, porzucać
(transitive, colloquial) to dump (to end a relationship or end contact with)
Synonyms: opuścić, porzucić
(transitive) to blurt out (to utter something quickly and briefly)
(transitive, colloquial) to jot down (to record on some surface) [with na (+ accusative) ‘onto what’]
Synonym: przelewać
(transitive) Used as a light verb.
(transitive) to speak (to utter something) [with accusative or instrumental]
(transitive) to throw (to move something suddenly or violently) [with accusative or instrumental]
(transitive) to shake, to jolt (to cause a sudden and unintentional movement of something) [with accusative or instrumental]
Synonym: potrząsać
(transitive) to send off (to direct someone someone or have them do something) [with do (+ genitive) ‘to what’]
Synonym: wyprawiać
(transitive, colloquial) to put up (to make available for sale, usually in reference to little accesible goods in stores during Communist Poland) [with do (+ genitive) ‘where’]
(transitive, martial arts) to throw (to grab with one's hands and throw to the ground)
(transitive, sports) to shoot (to score a goal with a ball)
(transitive) to throw (to knock someone over, hit someone against something)
(transitive) to connect (to build, to construct something that connects two opposite points)
(transitive) to get, to settle (to decide about someone's place of residence or work)
(transitive) to shake (to cause something to move up and down)
(transitive, obsolete, rare) to throw on (to begin to wear)
(transitive, obsolete, hunting, of animals) to give birth
(reflexive with się) to throw oneself (to attack physically) [with na (+ accusative) ‘at whom’] [with z (+ instrumental) ‘with what’]
Synonym: napadać
(reflexive with się) to throw oneself (to move in a particular direction quickly)
Synonyms: pobiegać, popędzać
(reflexive with się) to throw oneself (to jump or fall somewhere aiming for a particular location)
(reflexive with się) to throw oneself at (to do something with great commitment) [with na (+ accusative) or do (+ genitive) ‘at what’]
Kobiety rzucały się na niego. ― Women were throwing themselves at him.

Moje szczurki rzucają się na awokado. ― My pet rats go crazy for avocado.
(reflexive with się) to jolt, to shake (to move suddenly and unintentionally)
(reflexive with się) to blurt out (to express one's opposition or annoyance suddenly) [with z (+ instrumental) ‘what’]
(reflexive with się, of diseases) to get (to cause a disease somewhere in the body) [with na (+ accusative) ‘what’]
(reflexive with się, colloquial) to up and leave (to leave suddenly)
(reflexive with się, colloquial) to snap (to react suddenly)
(reflexive with się, colloquial) to blow (to spend frivolously)
(reflexive with się, obsolete) to throw up (to vomit)
Synonym: wymiotować

Conjugation

Conjugation of rzucać impf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rzucać
present tense	1^st	rzucam			rzucamy
	2^nd	rzucasz			rzucacie
	3^rd	rzuca			rzucają
	impersonal	rzuca się
past tense	1^st	rzucałem, -(e)m rzucał	rzucałam, -(e)m rzucała	rzucałom, -(e)m rzucało	rzucaliśmy, -(e)śmy rzucali	rzucałyśmy, -(e)śmy rzucały
	2^nd	rzucałeś, -(e)ś rzucał	rzucałaś, -(e)ś rzucała	rzucałoś, -(e)ś rzucało	rzucaliście, -(e)ście rzucali	rzucałyście, -(e)ście rzucały
	3^rd	rzucał	rzucała	rzucało	rzucali	rzucały
	impersonal	rzucano
future tense	1^st	będę rzucał, będę rzucać	będę rzucała, będę rzucać	będę rzucało, będę rzucać	będziemy rzucali, będziemy rzucać	będziemy rzucały, będziemy rzucać
	2^nd	będziesz rzucał, będziesz rzucać	będziesz rzucała, będziesz rzucać	będziesz rzucało, będziesz rzucać	będziecie rzucali, będziecie rzucać	będziecie rzucały, będziecie rzucać
	3^rd	będzie rzucał, będzie rzucać	będzie rzucała, będzie rzucać	będzie rzucało, będzie rzucać	będą rzucali, będą rzucać	będą rzucały, będą rzucać
	impersonal	będzie rzucać się
conditional	1^st	rzucałbym, bym rzucał	rzucałabym, bym rzucała	rzucałobym, bym rzucało	rzucalibyśmy, byśmy rzucali	rzucałybyśmy, byśmy rzucały
	2^nd	rzucałbyś, byś rzucał	rzucałabyś, byś rzucała	rzucałobyś, byś rzucało	rzucalibyście, byście rzucali	rzucałybyście, byście rzucały
	3^rd	rzucałby, by rzucał	rzucałaby, by rzucała	rzucałoby, by rzucało	rzucaliby, by rzucali	rzucałyby, by rzucały
	impersonal	rzucano by
imperative	1^st	niech rzucam			rzucajmy
	2^nd	rzucaj			rzucajcie
	3^rd	niech rzuca			niech rzucają
active adjectival participle		rzucający	rzucająca	rzucające	rzucający	rzucające
passive adjectival participle		rzucany	rzucana	rzucane	rzucani	rzucane
contemporary adverbial participle		rzucając
verbal noun		rzucanie

Derived terms

verbs

noun

rzucać

Contents

Polish

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Derived terms

Further reading