Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                

Publi Vergili Maronis PDF

Descargar como pdf o txt
Descargar como pdf o txt
Está en la página 1de 6

Literatura Latina II

Mtro. Daniel Sefami Paz

PUBLI VERGILI MARONIS


NEIS1
Virgilio. De los poetas de la tierra no hay uno solo que haya sido escuchado con
tanto amor.2

. Liber I, 1-7.

Arma uirumque cano, Troi qui primus ab oris


Italiam fato profugus Lauinaque uenit
litora multum ille et terris iactatus et alto
ui superum, su memorem Iunonis ob iram,
multa quoque et bello passus, dum conderet urbem 5
inferretque deos Latio; genus unde Latinum
Albanique patres atque alt moenia Rom.

. Liber I, 378-9.

sum pius neas, raptos qui ex hoste penates


classe ueho mecum, fama super thera notus;

. Apollon. Argo., I, 1-4.3

,
,

.

1
VERGILIUS, neis, ed. Gian Biagio Conte, Berlin: De Gruyter (Bibliotheca Scriptorum Graecorum et
Romanorum Teubneriana), 2005.
2
BORGES, J. Luis, Publio Virgilio Marn. La Eneida (Obras Completas, vol. IV), Barcelona: Emec,
1993; vid. p. 521.
3
Texto segn Reinhold y Stephanie Glei (edd.), ,
ediderunt, transtulerunt, adnotationibus exegeticis atque criticis instruxerunt , Darmstadt: WBG
1996 (Texte zur Forschung 64). Que Apolonio no tuvo ningn conflicto potico con Calmaco, ni
era alejandrino, ni fue incomprendido por su pblico, ni tuvo que huir a Rodas, como pretende
el mito de las historias de la literatura convencionales, ha quedado suficientemente establecido por
Antonios RENGAKOS, profesor de Friburgo, en su ensayo Zur Biographie des Apollonios von
Rhodos, en Wiener Studien 105 (1992), pp. 39ss. Nota del Dr. Ral Torres Martnez.

1
Literatura Latina II
Mtro. Daniel Sefami Paz

. Liber V, 293-6.

undique conueniunt Teucri mixtique Sicani,


Nisus et Euryalus primi,
Euryalus forma insignis uiridique iuuenta, 295
Nisus amor pio pueri;

. Liber V, 318-339.

primus abit longeque ante omnia corpora Nisus


emicat et uentis et fulminis ocior alis;
proximus huic, longo sed proximus interuallo, 320
insequitur Salius; spatio post deinde relicto
tertius Euryalus;
Euryalumque Helymus sequitur []

iamque fere spatio extremo fessique sub ipsam


finem aduentabant, leui cum sanguine Nisus
labitur infelix, csis ut forte iuuencis
fusus humum uiridisque super madefecerat herbas. 330
hic iuuenis iam uictor ouans uestigia presso
haud tenuit titubata solo, sed pronus in ipso
concidit immundoque fimo sacroque cruore.
non tamen Euryali, non ille oblitus amorum:
nam sese opposuit Salio per lubrica surgens; 335
ille autem spissa iacuit reuolutus harena.
emicat Euryalus et munere uictor amici
prima tenet plausuque uolat fremituque secundo;

. Liber IX, 176-87.

Nisus erat port custos, acerrimus armis,


Hyrtacides, comitem ne quem miserat Ida
uenatrix iaculo celerem leuibusque sagittis,
et iuxta comes Euryalus, quo pulchrior alter
non fuit neadum Troiana neque induit arma, 180

2
Literatura Latina II
Mtro. Daniel Sefami Paz

ora puer prima signans intonsa iuuenta.


his amor unus erat pariterque in bella ruebant;
tum quoque communi portam statione tenebant.
Nisus ait: dine hunc ardorem mentibus addunt,
Euryale, an sua cuique deus fit dira cupido? 185
aut pugnam aut aliquid iamdudum inuadere magnum
mens agitat mihi, nec placida conteta quiete est.

. Liber IX, 390-403 y 420-45.

Euryale infelix, qua te regione reliqui? 390


quaue sequar? rursus perplexum iter omne reuoluens
fallacis siluae simul et uestigia retro
obseruata legit dumisque silentibus errat.
audit equos, audit strepitus et signa sequentum.
nec longum in medio tempus, cum clamor ad auris 395
peruenit ac uidet Euryalum, quem iam manus omnis
fraude loci et noctis, subito turbante tumultu,
oppressum rapit et conantem plurima frustra.
quid faciat? qua ui iuuenem, quibus audeat armis
eripere? an sese medios moriturus in enses 400
inferat et pulchram properet per uulnera mortem?
ocius adducto torquens hastile lacerto
suspiciens altam et Lunam, sic uoce precatur:
[]
saeuit atrox Volcens nec teli conspicit usquam 420
auctorem nec quo se ardens immittere possit.
tu tamen interea calido mihi sanguine poenas
persolues amborum inquit; simul ense recluso
ibat in Euryalum. tum uero exterritus, amens,
conclamat Nisus, nec se celare tenebris 425
amplius aut tantum potuit perferre dolorem:
me, me! adsum qui feci, in me conuertite ferrum,
o Rutuli! mea fraus omnis, nihil iste nec ausus

3
Literatura Latina II
Mtro. Daniel Sefami Paz

nec potuit: caelum hoc et conscia sidera testor;


tantum infelicem nimium dilexit amicum. 430
transabiit costas et candida pectora rumpit.
uoluitur Euryalus leto, pulchrosque per artus
it cruor inque umeros ceruix conlapsa recumbit:
purpureus ueluti cum flos succisus aratro 435
languescit moriens, lassoue papauera collo
demisere caput pluuia cum forte grauantur.
at Nisus ruit in medios solumque per omnis
Volcentem petit, in solo Volcente moratur;
quem circum glomerati hostes hinc comminus atque hinc 440
proturbant. instat non setius ac rotat ensem
fulmineum, donec Rutuli clamantis in ore
condidit aduerso et moriens animam abstulit hosti.
tum super exanimum sese proiecit amicum
confossus, placidaque ibi demum morte quieuit. 445
Fortunati ambo! si quid mea carmina possunt,
nulla dies umquam memori uos eximet aeuo,
dum domus Aeneae Capitoli immobile saxum
accolet imperiumque pater Romanus habebit.

. Liber X, 487-502.

ille rapit calidum frustra de uulnere telum:


una eademque uia sanguis animusque sequuntur.
corruit in uulnus (sonitum super arma dedere)
et terram hostilem moriens petit ore cruento. 490
quem Turnus super adsistens:
Arcades, haec inquit memores mea dicta referte
Euandro: qualem meruit, Pallanta remitto.
quisquis honos tumuli, quidquid solamen humandi est,
largior. haud illi stabunt Aeneia paruo
hospitia. et laeuo pressit pede talia fatus 495
exanimem rapiens immania pondera baltei

4
Literatura Latina II
Mtro. Daniel Sefami Paz

impressumque nefas: []
quo nunc Turnus ouat spolio gaudetque potitus. 500
nescia mens hominum fati sortisque futurae
et seruare modum rebus sublata secundis!

. Liber XI, 59-71.

Haec ubi defleuit, tolli miserabile corpus


imperat et toto lectos ex agmine mittit 60
mille uiros qui supremum comitentur honorem
intersintque patris lacrimis, solacia luctus
exigua ingentis, misero sed debita patri;
haud segnes alii cratis et molle feretrum
arbuteis texunt uirgis et uimine querno 65
exstructosque toros obtentu frondis inumbrant.
hic iuuenem agresti sublimem stramine ponunt:
qualem uirgineo demessum pollice florem
seu mollis uiolae seu languentis hyacinthi,
cui neque fulgor adhuc nec dum sua forma recessit; 70
non iam mater alit tellus uirisque ministrat.

. Liber XI, 94-99.

postquam omnis longe comitum praecesserat ordo,


substitit Aeneas gemituque haec addidit alto: 95
nos alias hinc ad lacrimas eadem horrida belli
fata uocant: salue aeternum mihi, maxime Palla,
aeternumque uale. nec plura effatus ad altos
tendebat muros gressumque in castra ferebat.

. Liber XII, 938-52.

[] stetit acer in armis


Aeneas uoluens oculos dextramque repressit;
et iam iamque magis cunctantem flectere sermo 940
coeperat, infelix umero cum apparuit alto

5
Literatura Latina II
Mtro. Daniel Sefami Paz

balteus et notis fulserunt cingula bullis


Pallantis pueri, uictum quem uulnere Turnus
strauerat atque umeris inimicum insigne gerebat.
ille, oculis postquam saeui monumenta doloris 945
exuuiasque hausit, furiis accensus et ira
terribilis: tune hinc spoliis indute meorum
eripiare mihi? Pallas te hoc uulnere, Pallas
immolat et poenam scelerato ex sanguine sumit.
hoc dicens ferrum aduerso sub pectore condit 950
feruidus; ast illi soluuntur frigore membra
uitaque cum gemitu fugit indignata sub umbras.

. Catul. 1014

Multas per gentes et multa per quora uectus


aduenio has miseras, frater, ad inferias,
ut te postremo donarem munere mortis
et mutam nequiquam alloquerer cinerem.
quandoquidem fortuna mihi tete abstulit ipsum 5
heu miser indigne frater adempte mihi.
nunc tamen interea hc, prisco qu more parentum
tradita sunt tristi munere ad inferias,
accipe fraterno multum manantia fletu,
atque in perpetuum, frater, aue atque uale. 10

4
CATULO, Poesas, ed. Jos Carlos Fernndez Corte y Juan Antonio Gonzlez Iglesias, Madrid:
Ctedra (Letras Universales), 2014.

También podría gustarte