facio
Apariencia
Latín
[editar]facio | |
clásico (AFI) | faciō [ˈfäkioː] ⓘ |
eclesiástico (AFI) | faciō [ˈfäːt͡ʃio] |
rima | a.ki.oː |
Etimología 1
[editar]Del protoitálico *fak-i-, y este del protoindoeuropeo *dʰeh₁- ("poner"), *dʰh₁-k- ("hacer").[1] Compárese el griego antiguo ἔθηκα (étʰēka "poner", "situado") y el frigio αδδακετ (ad-daket).[1] → fēcundus, fēriae, fētiālis
Verbo transitivo
[editar]presente activo faciō, presente infinitivo facere, perfecto activo fēcī, supino factum.
- 1
- Hacer.
- 3
- Sufrir.
Conjugación
[editar]- El pasivo de faciō se forma con el activo del verbo fīō
Flexión de faciōirregular, supletivotercera conjugación (-io), variación -facio, perfecto con dilatación
Información adicional
[editar]- Derivados: facesso, facies, facitergium, superficies, superficialis, superficiarius, facilis, difficilis, difficile, difficiliter, difficultas, facile, facilitas, faciliter, facul, facultas, facultaticula, facultatula, faculter, perfacilis, perfacile, facinus, facinorosus, facinorose, factio, factionarius, factiosus, factiose, factito, factitamentum, factitatio, factitator, facto, factor, factrix, factura, factus, facticius, factum, profecto, proficiscor, profecticius, profectio, profectoria, superficiens, assuefacio, benefacio, benefactio, benefactor, benefactum, benefico, beneficus, benefice, beneficentia, beneficium, beneficialis, beneficiarius, beneficiatus, beneficiosus, calefacio, calefactio, calefacto, calefactus, consuefacio, malefacio, malefactor, malefactum, maleficus, malefice, maleficentia, maleficium, mansuefacio, patefacio, patefactio, putrefacio, putrefactio, satisfacio, satisfactio, -fex, aedifex, argentifex, artifex, aurifex, carnifex, chordifex, lanifex, mellifex, munifex, opifex, panifex
Descendientes
[editar]descendientes [▲▼]
|
Referencias y notas
[editar]- 1 2 Michiel de Vaan. Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Páginas 198-199. Editorial: Leiden. Brill, 2008. ISBN: 9789004167971.