Kapitalismoaren historia

Kapitalismoa gaur egun munduko herrialde gehienetan ezarrita dagoen gizartea eta ekonomia antolatzeko sistema da. Sistema hau jabetza pribatuaren alde dago, eta produkzio baliabideak (hala nola, makinaria, ondasunak, lan indarra, etab.) honen bidez kudeatu behar direla du oinarri.

Adam Smithen (1776 “Nazioen aberastasuna”) arabera, gizakiek beti izan dute trukeak, edo aldaketak egiteko joera handia. Horrela, kapitalismoari, prezioen sistemari eta merkatu-ekonomiari bezala, berezko jatorria ematen zaio aro modernoaren barruan.

Kapitalismorako bidea, XIII. mendetik aurrera, Errenazimenduaren eta Erreforma Protestantearen filosofiari esker urratu zen. Mugimendu horiek gizartea izugarri aldatu zuten, estatu nazional modernoen agerpena erraztuz (eta, ondoren, Zuzenbide Estatua sistema politiko gisa eta liberalismo klasikoa ideologia gisa), Europako nazioetan kapitalismoa hazteko eta garatzeko beharrezko baldintzak eman baitzituzten. Hazkunde hori posible izan zen enpresaburu pribatuak sortzen zuen soberakin ekonomikoaren metaketari eta soberakin horren berrinbertsioari esker, hazkunde ekonomiko handiagoa sortzeko, eta horrek industrializazioa eragin zuen iparraldeko eskualdeetan hala nola Erresuma Batuan.

Zibilizazio baten jatorria

Erdi Aroko kapitalismoa

Lehen nazio industriala Ingalaterra izan zen, eta historialariak Industria Iraultzaren aurreko aldian ekonomia kapitalistaren sustraien bila egon dira betidanik. XV. eta XVI. mendeetan, lur-jabeek nekazari asko kanporatu zituzten ardientzako larre-lurrak irabazteko, eta beti ikusi izan da gertakari garrantzitsu gisa nekazaritza-kapitalismoaren sorreran.

Kapitalismoaren aurretik feudalismoa zegoen. Gizarte feudal gisa ulertzen dugu lurran oinarritutako gizarte bat, non elite aristokratiko batek menderatze sozial eta politikoa zeukan, eta non menpeko nekazari batek bere produkzioaren soberakina errenta moduan entregatu behar zuen lur horien erabileragatik. Orduan Ingalaterra XV. mendean oraindik gizarte feudala zen. Lurrak edukitzearen truke zerbitzuak emateko betebeharrean oinarritutako feudalismoaren gainbehera XIV. eta XV. mendeetan hasi zen.

Garai hartako merkataritza-bizitzaren hazkundea funtsezkoa izan zen kapitalismoaren prozesurako, prozesu hori nonahi hedatzen baitzen. Merkatuen eta hiri txikien sareak eta garraio-sistemaren kalitateari esker, herrialdearen zati bat ere ez zen merkataritzaren eraginetik kanpo geratzen. Zentzu horretan, etxe bakoitza, nahiz eta eskala sozial batean ala bestean egon, diruaren erabileran eta trukean inplikatuta zegoen. Oraindik gauzazko ordainketak, trukeak eta diruzkoak ez ziren beste truke-modu batzuk egiten ziren arren, funtsezko harremanek orain dirua ordaintzea dakarte.

1400. urtearen inguruan, laneko prestazio ia guztiak diruzko errenta bihurtu ziren, eta, ondorioz, nekazari askok beren uzten proportzio handiagoa saldu behar izaten zuten merkatuan errentak ordaintzeko dirua lortzeko. Historialari batzuek (Robert Brenner 2009) uste dute kapitalismoa nekazarien desjabetzetik sortu zela (Robert Brenner), baina Behe Erdi Aroko krisiak gutxiengo garrantzitsu baten energiak piztu zituen eta Ingalaterra ekonomiak kapitalista goiztiar bihurtzeko lehen urratsa eman zuen.

Kapitalismoaren larrialdia

XIV. mendearen erdialdetik XV. mendearen erdialdera bitartean, batera jardun zuten bi faktorek: jauntxoen errenten murrizketak (eskualde batzuetan % 75-80raino jaitsi zirenak), eta nekazari jabeen edo errentarien soldata eta etekin garbien igoerak, diru-sarreren birbanaketa ekarri zuen, eta, oso desberdina izaten jarraitu bazuen ere, aldaketa txiki bat islatzen du nolabait.

Erdi Aroko finantzen instituzionalizazioaren inpaktua, merkataritzaren garapenerako abantaila garrantzitsuak sortzearekin batera, bat etorri zen lehen krisi sistemikoen agerpen batzuekin eta hauek zenbait ahulezi erakarri zituzten. Arintasun horietako bat izurriteek eragindako ondorio kaltegarrien ondorioak izan ziren, izan ere, merkataritza bertan behera geratu zen. Hala ere, ahulezia handiena gobernariei maileguak emateko praktika hedatuan dago, eta horretan datza XIV. mendearen lehen erdi osoan Italiako banku handiek jasandako porrotaren azalpena.

Erdi Aroan gertatutako aldaketa instituzionalek legeak, politika eta merkataritza eraldatu ez ezik, beste eraldaketa batzuk ere izango dituzte lanari, negozioei, kalkulu ekonomikoari eta arriskuari buruzko sinesmenei, jarrerei eta balioei dagokionez. Eraldaketa hauek osatzen dute izpiritu kapitalistaren sorrera deitu izan dena. Hala ere, uste desberdinetatik abiatuta, Erdi Aroaren amaiera aldera, jarrerak eta balioak aldatu egin ziren, sortzen ari zen kapitalismoaren ezaugarri gehigarri bat inprimatzeko norabidean.

Industria iraultza.

Hala ere, kapitalismoaren sorrera industria-iraultzaren primiziekin lotzen da normalean, eta bereziki XVIII. mendearekin. Ekoizpen-bitartekoen eta soldataren jabetza pribatuaren forma modernoak aldi horretan garatzen dira. Ekoizpen-metodoen bilakaerak eta merkatu eta merkataritza- eta ordainketa-tresna berrien sorrerak joera berriak ekarri zituzten. Ondorengo bilakaerek finantza-kapitalismoa edo merkataritza-kapitalismoa bezalako aldaerak ekarri zituzten.

Kapitalismoaren etorrera politikoa

Jabetza pribatua eta produkzio baliabideak

Sistema kapitalistaren « jabetza » kapitala deritzo. Kapitala aurreko kapital eskuragarriaren eskuetan metatzeko joera dago, eta kapitalismoan, pertsona ezberdinek duten botere-posizio desorekatuak, eta truke-harremanen irabazi nahiarekin eta lehiakortasunarekin batera, boterean eta askatasunean « desberdintasun-egoera berriak » automatikoki sortzera jotzen du.

Jabetza kontzeptu hori historikoki eraiki zen Industria Iraultzatik eta kapitalismoaren etorreratik abiatuta. Jabetza pribatua Industria Iraultzak ezarritako ordenean ohikoa da, jabetza feudala eta bere ordena funtsean nekazaritzakoa lekuz aldatu baitzuen, baita gremio- eta artisau-antolamenduak ere, non langileek haien lekua eta ekoizpen-tresnak administratzen zituzten.

Iraultza Industrialarekin sortutako klase ertainek errentak sortzen zituzten eta ondorengoei oinordetzaz uzteko ohitura zeukaten, modu honetan jabetza produktiboak metatu zituzten, bere klaseko botere ekonomikoari eutsiz belaunaldiz belaunaldi. Ondasun hauek guztiak erosiak eta merkatuan salduak izan zaitezkeen.

- Britainia Handian, Enclosureren botoak kapitalaren jabetza pribatuaren etorrera markatzen du, XIX. mendean akziodunen liberalizazioaren ondoren.

- Frantzian, 1789ko abuztuaren 26an, jabetza pribatua, "Izaki Gorenaren babespean", eskubide besterenezin gisa aitortzen da ¨Gizakiaren eta Herritarraren Eskubideen Adierazpenean¨.

- Estatu Batuetan, kolonizaziotik, lurren jabetza pribatua izan zen araua. Hala ere, legedi amerikar hau aberatsagoak ez zirenen alde agertu zitezkeen, eta lurraldea hain handia zenez gero eta lur neurri handiak zeudenez gero, lurraren jabetza pribatua oinarrizkotzat bihurtu zuten.

Lan-merkatua

Lan-merkatua terminoa erabiltzeak enpresaburuen eta langileen jokabidean uniformetasun nahikoa dagoela esan nahi du, kolektibo bakoitzaren ekintzekiko orokorrak justifikatzeko (Kerr, 1985).

Edozein langilek edo enpresaburuk beste leku batera joatea erabaki dezakeen arren, aukera horrek merkatua muga batzuekin finkatzea eragiten du, enplegatzaileen eta enplegatuen lehentasun pertsonal aldakorrak direla eta (Kerr, 1985)

- Britainia Handian, XVIII. mende amaierako eta XIX. mende hasierako ekonomialari zaharrek ezarritako legeetan bilduko dituzte beren kritikak, merkatuaren aldeko legeen sorrera ahalbidetzeko.

- Frantzian, lan-merkatuaren eraketa eta kapitalen askatasuna Loi Le Chapelierrek onartzen da 1791n, hala ere, elkartzeko askatasun oro debekatzen du: korporazioak, elkarteak eta koalizioak (hau da, sindikatuak eta lanuzteak).

- Estatu Batuetan, 1865ean esklabotza ezeztatu zuen Konstituzioaren 13. zuzenketa da, jarduera-sektore guztien lanaren liberalizazioa ezartzen duena.

Kapitalismo modernoaren historia

Sarrera

Bigarren Mundu Guda.

segunda gerraWeberrek (1913) kapitalismo modernoaren funtsezko ezaugarriak bereizten ditu "kapitalaren erabilera industrial arrazionalizatuan eta lanaren antolaketa arrazionalean". Horretaz aparte, bada Kapitalismo modernoan faktore garrantzitsua den beste faktore bat, eta hori irabazizko bultzadekin eta errentagarritasunarekin arrazionalki antolatutako enpresen existentzia da.

XVIII. mendearen bigarren erdian ezagunak diren bi gertaeren ondorioz kapitalismo modernoaren sorrera hasi zen: Frantzian fisiokratak aurkeztea eta Adam Smithen ideiak argitaratzea. Bi korronteek ordena ekonomiko baten alde egiten zuten, Estatuaren esku-hartzetik urrun. Argudio horrek Industria Iraultzaren hasiera bultzatu zuen, eta XIX. mendean gailendu zen.

Garai hartako lan-baldintza ankerren ondorioz, sistemako kritikari asko sortu ziren; hala ere, Karl Marx izan zen kontrako teoria koherente bat garatu zuen lehena, eta ekoizpen-bitartekoen jabetza pribatua erasotzen du. Hala ere, kapitalismoak aurrera egiten jarraitu zuen, garaiko munduko sistema sozioekonomiko nagusia bihurtzeko.

Bigarren Mundu Gerraren ondoren, hazkunde ekonomiko handiko aldi batek, Frantzian "Hogeita hamar Glorioso" (Jean Fourastié 1975), Iparraldeko ekonomia asko kontsumo-gizartera eraman zituen; klase ertain bat ezarri zen, eta bizi-mailak, berriz, berdindu egin ziren.

Kapitalismoak gainditu behar izan zuen frogarik handiena 1930eko hamarkadatik aurrera gertatu zen, Depresio Handiarekin. Horren ondorioz, Europako eta Estatu Batuetako gobernuak beren ekonomietan parte hartzen hasi ziren kapitalismoaren kontrapartidak arintzeko. Hala ere, XX. mendearen azken laurdenean finantza-merkatuen irekidura gero eta handiagoa eta bizi-mailen berdintzea dira nagusi. Gutxiengoen akziodunak ugaritu egiten dira, soldatapeko akziodunak garatu egiten dira, eta herrialde anglosaxoietako pentsio-funtsak ere bai.

Merkatu-ekonomiaren kokapena

Karl Polanyi (“Eraldaketa Handia, gure garaiaren jatorria” 1944) arabera, mendebaldeak XV. mendearen bukaeratik merkatuak harremanen orokortzea ezagutu zuen. Hala ere, nabaria da horiek harreman tradizionalen gainean duten nagusitasuna —dohainean, zortasunean eta talde-lanean oinarritua, adibidez— XIX. mendean baino ez dela eraginkorra. Hain zuzen, garai horretan kokatu zen Mendebaldean zibilizazio bat, zeinaren ekonomia merkatu autorregulatzailean eta Estatu liberalean oinarritzen zen eta urre-patroia nazioarteko moneta-sistema gisaindarrean zegoen Napoleondar Gerraren amaieratik.

1795ean, Britainia Handiak soldata-osagarriak ematea erabaki zuen, baita behartsuei gutxieneko errenta ere. Lanaren merkatua ezartzean, lana soilik errenta-iturri izan behar duen ideia liberalean oinarrituta, edonork bizitzeko eskubidea duela dioen ideia karitatiboarekin topo egiten zuen. Oztopo hori, ekonomiaren klasikoek eta filosofo utilitarista batzuek kritikatua, 1834an altxatu zen azkenean, poor law-ak desagertu zirenean.

Merkatu-ekonomiaren terminoa Amerikako Estatu Batuetan zabaldu zen. Gerra Hotzaren testuinguruan, teorian behintzat jabetza pribatuari eta merkatu libreari garrantzia handia ematen dioten baina nahitaez sistema politiko demokratikorik ez duten edo zuzenbide-estatu diren herrialdeetako sistema ekonomikoak izendatzeko erabiltzen da. Horrek aukera ematen du Persiako Golkoko eta Eskandinaviako herrialdeak “merkatu-ekonomien” jabe gisa sailkatzeko, eta, aldi berean, iradokitzeko, batzuetan, merkatu-ekonomia bat merkatu libreko ekonomia bat bezalakoa dela baina, batzuetan, ordea, ez.

XIX. eta XX. mendeak: enpresaren historia

XIX. mendean, industria-enpresak sortu ziren, izenak berak dioen bezala, jarduera eraldatzaileetan aritzen ziren, eta, beraz, garai hartako enpresa gehienak fabrikak ziren, haien oinarrizko arrazoia ekoizpen-unitate ekonomiko gisa jokatzea zen. Lantegiek garaiko ekoizpen-prozesuen erabateko eraldaketa ekarri zuten. Kapitalismoaren ondorioz, enpresek ekoizpen-prozesuak errentagarri bihurtu nahi zituzten, eta horregatik lana mekaniko bihurtu zen, horrek enpresetan langile gehiago behar izatea ekarri zuen. Artisau-tailer txikiak desagertzen joan ziren pixkanaka, eta haien jarduera irabazi asmoko lantegietara eraman zen. Garai hartako enpresen hazkunde ekonomikoa bizkortu egin zen, eta lehen sozietate handiak sortu ziren, baita merkatu monopolistak eta oligopolistak ere, non enpresa batek edo gutxik banatzen zuten haren kuota osoa. XX. mendearen hasieratik aurrera, ekoizpena ez da gizarteen kezka bakarra. Enpresen hazkundea oso handia izan zen, eta hori dela eta enpresaburuaren eta kapitalaren jabeen figurak bereizteko beharra hasi zen.

Testuinguru horretan eta kapitalismoaren ezarpen garrantzitsuak zirela eta, enpresa ez zen soilik produkzio-unitate bat bezala ikusten, baizik eta finantza- eta erabaki-unitate bat bezala ere bai. Finantza-kapitala finantzaketa-iturri berriak aurkitzeko beharretik sortzen da; izan ere, enpresek kapital-bolumen handiagoa behar zuten berrikuntza teknologikoak txertatzeko. Kapital-beharrak ekarri zuen banku-kreditua garatzea. Gainera, bideragarriak izateko enpresek behar zituzten kapital handiak lortzeko, pertsonak elkartu egiten ziren, eta horrela sortu ziren Sozietate Anonimoak, zeinek kapitala balore-poltsetan erosten eta saltzen ziren akzioetan banatzen baitzen.

XIX. eta XX. mendeak: kapitalismoa eta soldata

Eredu kapitalistan, ez dute parte hartzen lan-bitartekoen jabetzan (eredu kooperatibistan ez bezala) eta ez dira eragile independenteak. Enpresaburuentzat lan egiten dute. Horiek lanerako lehengaiak eta tresnak edo makinak ematen dizkiete, eta soldata bat ordaintzen diete hitzartutako lanordu kopuruagatik. Enpresaburuak dira produkzio prozesuaren lehengaiak ulertzen dituztenak eta produkzio prozesu horren emaitza saltzen dutenak. Eskema horretan, langileak enpresaburuari zor dio kontratatutako lana, kontratuko baldintzen arabera, eta horren truke, adostutako soldata jasotzeko eskubidea du. Enpresaburuak askatasun osoz arautzen du ekoizpen-prozesua, ekoizle independente txiki bat balitz bezala: zer gertatuko den erabakitzen du, zer prozesurekin, zer materialekin; amortizazio-tasa eta beharrezko iruditzen zaizkion inbertsioak ezartzen ditu, etab., eta erabaki horiek ezartzen dizkio langileari, ez baitu langile autonomoaren independentziarik eta ez baitu ahotsik, ez botorik.

Kapitalismo modernoaren historian, langileen (eta, oro har, biztanleen) beharren mailak hazkunde handiak izan ditu, berrikuntza teknikoen, lanaren produktibitatearen igoeraren eta soldata altuagoen aldeko langileen borroken konbinazioari esker. Horrek lan-indarra birsortzearen kostua handitu du. Historikoki, beraz, enplegu-emailearentzat eskulanak ez du kostu finkorik, aldakorra baizik, eta enpresa-irabaziak kontuan hartu behar ditu une eta toki bakoitzean beharren maila.

Enpresaburu kapitalistaren ikuspegitik, soldatak “ekoizpen-faktorea” bakarrik ordaintzen du, hots, lan-indarra. Enpresaburuak bere diruarekin langileen soldata ordaintzen duen neurrian, ekoizpen-faktore bat gehiago ordaintzen du, lehengaiak eta makinak ordaintzen dituen bezala. Ikuspuntu horretatik, Marxek eta marxistek uste dute soldatetara bideratutako dirua inbertsio produktiboa dela, eta “kapitala” deitzen diote, zehazki “kapital aldakorra”.

XIX. eta XX. mendeak: kapitalismoaren jarreraren bilakaera

XIX. eta XX. mendeetako garapen ekonomikoaren jarraipenari esker, krisialdien azpian dauden eta krisiak eragiten dituzten oinarrizko joeren ardura hartu ahal izan zen. Sistema kapitalistaren balorazio-prozesuan parte hartzen duten indarren arteko tentsio-une gisa aurkezten da krisia. Lehen Krisi Handiarekin batera industrializazio bizkorra hasi zen, eta botere ekonomikoen kontzentrazioa ere bizkortu zen. Horren ondoren, Estatu Batuak onuradun handi gisa agertzen dira eta bere inperioa eraikitzen hasten dira. Hemendik aurrera potentzia hori izango da munduko kapitalismo handiaren plataforma.

Hasteko, esan beharra dago jabetza indibidualaren eskubideak erromatar ekonomiaren ezaugarri bat zela. Greziar inperioaren ekonomiak, geroago kapitalismoak erabiliko dituen mekanismoak oso baliagarriak izan ziren, izan ere, haien mekanismo politikoen oinarriak izan ziren.

Erromatar Inperioa desagertu ondoren, konbertsioa zela eta Kristautasuna Erromatar Inperioaren erlijio esklusibo bihurtu zenez, Elizak herri kristau sakabanatuaren babesa izango du, eta horregatik toki bakoitzean dauden baldintza ekonomikoak onartu eta aprobetxatuko ditu. Modu honetan, jarduera politiko edo ekonomiko guztien nagusitasunari eusten hasi zen eta nagusitasun hori urratzeko ahalegin politiko edo ekonomiko guztiak zaintzen hasi zen.

Merkataritza-jardueraren garapena hasi ondoren, eta moneta jarduera horren boterearen oinarrizko tresnetako bat denez, Amerikako metal preziatuen aberastasunen aurkikuntzak ahalik eta denborarik laburrenean metal-kopuru handiena bereganatzeko borroka amorratua hasiko du. Ekonomiaren behatzaileek horren berri ematen dute, eta leku eta une bakoitzeko egoerarako egokiak diren formulak bilatzen dituzte, interesdunek, estatuek edo pertsonek beren moneta-merkataritza jardueraren onura handiena lor dezaten. Horren ondoren, ahalik eta gehien garatu nahi dira zentro eta estatu aberatsenek (dirua, bankuak, ontziak, egoera indartsua, lanaren erregulazio berria, norberaren jabetzaren onarpen juridikoa, ekoizpen-sistema negozio maximoaren arrazoira egokitzea) ezartzen eta hedatzen dituzten ekoizpen-harreman berriak.

Horren ondoren, XIX. mendean Napoleondar Gerrek gerra napoleonikoek eragindako krisia hasi zen. Sistema kapitalistaren balorazio-prozesuan parte hartzen duten indarren arteko tentsio-unea da krisia. Lurralde bateko indar ekonomiko, militar, politiko eta sozialek ez ezik, indar horien lurralde-zehaztapenen arteko tentsioa da.

XIX. eta XX. mendeetako garapen historikoan, lehia fenomeno garrantzitsua da. Karl Marx da krisia hazkunde ekonomikoaren berezko baldintzatzat definitzen duen lehena, gaitasuna garapenaren baldintzatzat aitortzen baitu.

Krisi Handiarekin batera, industrializazio azkarra hasi zen, eta botere ekonomikoen kontzentrazioa ere bizkortu egin zen. Aldi berean, langile-klasea, sindikatuetan antolatuta, banaketari erantzuten saiatzen da, baita eredu ekonomiko politikoari ere. Ingalaterrak oraindik sistemaren kutxa indartsu gisa jarraitzen du, eta Londresek munduko merkataritza gehiena antolatu eta finantzatzen du. Haren ondoren, Estatu Batuak onuradun handi gisa agertu zen, eta bere inperioa eraikitzen hasi zen. Une horretatik aurrera, potentzia hori izango zen munduko kapitalismo handiaren plataforma. Estatu Batuetako barne-merkatuaren garapenak, 1920ko hamarkadan babes handia izan zuenak, Ipar Amerikan metatutako ekoizpen-kapital izugarria kokatzea ahalbidetzen du. Esparru horretan garatzen dira hogeiko hamarkadako finantza-mugimendu handiak, 29ko crackarekin ixten direnak.

XIX. mendean ere, eta bankuko dirua garatu arren, monetak harreman zuzena du urrearekin. Harreman hori diru osora zabaltzen zen (billeteak, gordailu ziurtagiriak), bere balio monetarioak adierazten zuen urre kopuru bihur zitekeelako. Baina, mende honen hasieran, hainbat moneta-krisialdi izan ziren, eta, ondorioz, billeteak behartuta urrearekin zegoen lotura hori amaitu behar izan zen, urre bihurgarri izateari uzteko.

Kapitalismoaren hedapena: kapital nazionaletatik kapital multinazionaletara

Kapitalismo nazionalak

Ingurune sozial eta ekonomiko kapitalista batean, erakundeek eta gobernuek lurraldearen jarduera ekonomikoa kontrolatzen dute, modu honetan kapitalismoan oinarritutako jarraibide eta jardunbideei jarraituko zaie.

Fenomeno hau burgesiaren hazkundearen ondorioz hasi zen. Momentu horretatik aurrera diplomatikoek, merkatariek eta ekintzaile burgesen elite ekonomikoek beren gain hartu zuten kontrol politiko eta ekonomiko guztia. Adibide bezala Ingalaterra daukagu, fase kolonialean. Eragile horiek politikara aplikatzen zituzten beren enpresetan jarduteko eta dirutza egiteko erabili zituzten metodologiak.

Britainiar kapitalismoa

Britainiar kapitalismoa ekonomia errentagarria da, finantza, higiezin eta merkataritza zerbitzuetan kontzentratua, beste edozein ekonomia garrantzitsu baino gehiago.

Garapen kapitalista Ingalaterran sortu zen (XVII. mendean), ekonomia politiko eta sozialean aldaketak izan zituen, eta aldaketa horiek gizarte feudal batetik industria kapitalistara igarotzeko bidea markatu zuten. Kapitalismoa industria-ekoizpena da, eta, beraz, kapitalistatzat hartzen dute Ingalaterran lurrun-makina eta industrializazioa asmatu ondoren XVIII. mendean sortu zen sistema.

XIX. mendeko britainiar kapitalismoaren hazkundea merkataritza komertzialaren tradizioarekin nahastutako merkataritza aske batek markatu du. Kontra-naturaren bilakaera horren ondorioz, Inperio kolonial garrantzitsu bat eratu zen, eta herrialdea oso goiz sartu zen lanaren nazioarteko banaketan (nekazaritzako biztanleriaren zatia oso minoritario bihurtu zen Erresuma Batuan XIX. mendetik aurrera). Bere kolonietatik lehengaiak inportatuz, Erresuma Batua "munduaren tailerra" bihurtu zen XIX. mendean. Liberalismoaren heraldoa mundu protekzionista baten bidez, Erresuma Batuak, hala ere, Bigarren Mundu Gerraren ondorioz Estatu "probidentzia" baten sorrerak markatutako parentesi bat ezagutu zuen, 1980ko hamarkadatik aurrera berriro kapitalismo liberal anglosaxoiaren adibideetako bat izan aurretik.

Britainiar kapitalismoa "ekonomia errentagarria" da, finantza, higiezin eta merkataritza zerbitzuetan kontzentratua, beste edozein ekonomia garrantzitsu baino gehiago. 2008-2009an munduko finantza-kolapsoa eta Depresio Handia eragiten lagundu ondoren, Londres hiriak ez du ezer egin ordutik Erresuma Batuko enpresei laguntzeko, batez ere enpresa txikienei. Enpresa txikiei emandako maileguak jaitsi egin dira. Aitzitik, banku-maileguak onibar bihurtu dira.

Gaur egun, Brexita osatzeko Erresuma Batuaren eta Europar Batasunaren arteko akordioak indarrean sartzeak Boris Johnsons Johnsonen gobernu erreakzionarioari. Funtsezko produktu eta salgai askoren eskasia eta hornidura eza potentzia kapitalista handi batentzat pentsaezinak ziren irudiak izan dira.

Nazionalismo ekonomikoa eta protekzionismoa ez dira kapitalismoak jasaten dituen kontraesanen irtenbidea, eta kontraesan horiek are gehiago larriagotzen bakarrik laguntzen dute; baina, askoz atzerago datoz britainiar ekonomiaren funtsezko arazoak, eta orain larriagotu egiten dira ekonomia globalaren zailtasun berriek.

Estatu Batuetako Kapitalismoa

XV. mendearen amaieran eta XVI. mendearen hasieran kapitalismoa sortu zen, baina XIX. mendera arte ez zen heldu. Ipar Amerikako kapitalismoa protekzionismo garrantzitsu batek markatutako Lehen Mundu Gerra amaitu arte egon zen. XIX. mendearen amaieran, kapitalismo estatubatuarrak kontzentrazio handia ezagutu zuen ekonomiaren adar gehienetan, trusteen eraketan. Horrela fusionatzen ziren bankuak, petrolio konpainiak eta abar. Eredu amerikar garaikidea Erresuma Batukoaren hurbilekotzat jotzen bada ere, hau da, liberaltzat, Estatuak zeregin garrantzitsua du bere enpresen sostenguan. Duela gutxiko esku-hartze protekzionistek erakusten duten bezala, industria jakin batzuei egindako enkargu garrantzitsuek, eta horrek Estatu Batuak herrialde merkantilista gisa kualifikatzera bultzatzen ditu zenbait ekonomialari eta gaur egun baita ( James Galbraith 2017).

Estatu Batuak goraka zihoan ekonomia izatetik mundu mailako superpotentzia nagusi izatera igaro ziren, neurri batean mundu-gerren eztandak, immigrazioak eta kapitalismoaren aldeko apustu argiak lagunduta.

Estatu Batuak kapitalismo kontinental heldu bat dira, zeinaren sektore industrialak duela hirurogeita hamar urte lortu zuen hazkunderik handiena. Azken berrogei hamarkadetan, mozkin-tasen beherakadaren, soldaten beheranzko presioaren, deslokalizazioaren eta ihesaren aurka eztabaidatu izan da, aktiboen espekulazioan eta kanpoko inbertsioan etekin handiagoak lortzeko.

‘’Renano’’ Kapitalismoa

Alemaniaren eredua berriagoa da, Estatu honen konstituziorik berantiarrenaren ondorioz (1870). Hasiera-hasieratik, gizarte-karga handi batengatik (Otto von Bismarcketik hasita), Estatuak jarduera ekonomikoetan esku-hartze handia izateagatik eta enpresen kontzentrazio handiagatik markatuta egon da. konzernak osatuz. Kontzentrazio hori AEBko kontzentrazioaren logikaren guztiz desberdina izan zen, jarduera-sektore desberdinak eta osagarriak hurbiltzean datzalako, adibidez, banku-sektorearen eta ekonomiaren adar handien arteko parte-hartze handia. Bigarren Mundu Gerraren amaieratik, sozialdemokraziaren etorrerarekin, Alemaniak sistema sindikal eraginkor bat garatzea ere lortu zuen, non enpresaburuen eta langileen ordezkarien arteko lankidetzak egonkortasun erlatiboa bermatzen baitu, eta greba-indize baxua, sindikazio-indize handiarekin alderatuz.

Kapitalismoa, kolonialismoa, inperialismoa eta gerra

Kapitalismoa

Kapitalismo etengabe mugitzen ari den ordena edo sistema sozial eta ekonomikoa da, jabetza pribatuak ekoizpen-tresna gisa duen gozamenetik eratorria. Kapitalismoa, nagusiki, inbertsio- eta irabazi-jarduerei lotutako enpresa-harremanek eta lan-harremanek osatzen dute, bai autonomoek, bai mendeko soldatapeko langileek, merkataritza-helburuekin.

Kolonialismoa

Kolonialismo da atzerriko estatu batek kolonia bat menderatu eta ustiatzen duen sistema sozial eta ekonomikoa. Oro har, inbaditu den herrialdeak aurre egin ezin dion indar militarra erabiltzen da, eta kolonizatzaileak, inbaditzaileak edo konkistatzaileak kontrol militarra, politikoa, ekonomikoa eta soziala ezartzen du, normalean herrialde konkistatzaileko jatorrizko pertsonak izendatuz. Kolonizazioak lurra usurpatzea eta bereganatzea dakar, eta horrekin batera, lurraren aberastasuna eta baliabideak.

Inperialismo

Inperialismoa nagusitasun-ideietan oinarritzen da eta menderatze-praktikak aplikatzen ditu. Agintea zabaltzea eta estatu edo herri bat beste baten gainean kontrolatzea eskatzen duten praktiken multzoa da. Doktrina politiko bat ere izan daiteke, herri edo estatu bat besteen gainetik menperatzea justifikatzen duena; normalean, kolonizazio mota desberdinen bidez.

Gerra

XV. mendean kapitalismoaren agerpena bat dator Mundu Berrirako lehen kolonizazio-olatu handiekin, nahiz eta ez diren bata bestetik sortzen. Ekonomiak Estatuen indar-erlazioetan duen eraginak, hurbilketa teoriko eta ekonomikoak, benetan merkantilismoa identifikatzen duenak, kapitalismoarekin gaizki lotzea eragin zuen, merkantilismo zaharragoaren ordez.

XX. mendearen hasieran, pentsalariek, gehiengo handiarentzat marxistak, enpresen multinazionalizazioaren eta kolonialismoaren fenomenoa kapitalismoaren garapenarekin lotu zuten, inperialismoa goren mailan jarriz.

1913an, Rosa Luxemburg-ek Kapitalaren Metaketa liburuan azaltzen du sistema kapitalistaren erreprodukzioak merkatu berrien etengabeko irekidura behar duela eta oraindik ez dagoen eskualde geografikoetan ezarri behar dela. Horrela, Rosa Luxemburgen arabera, inperialismoak gerra dakar ezinbestean.

Kolonien garrantzi ekonomikoa argituz, non garai hartan, seguruenik arrazoirik gabe, esleitzen zitzaien garrantzia islatzen baitu, Ferryk 1873an Frantziako Ganberari esan zion "politika koloniala industria-politikaren alaba zela". Izan ere, haien garapena eta herrialde berrien larrialdi ekonomikoa gertatu ahala, gero eta arazo gehiago sortzen dira merkatura sartzeko eta herrialde horiek banatzeko. Baina merkatu kolonial esklusiboen eraketa planetaren tamainak mugatzen du. Mundu finituko denbora hasten da, eta potentzia ekonomiko handien arteko antagonismoak handik bakarrik aurki daitezke.

Hala, krisiak eta gatazkek behin eta berriz egiten diote aurka Erresuma Batuak Frantziari, britainiarrek Herbeheretako kolonoei, Frantziak Alemaniari, besteak beste.

1916an, Lenin-ek Inperialismoa kapitalismoaren goiko fasean azaldu zuen kapitalaren kontzentrazioak kapitalismoaren historiako fase batera eraman zuela, industria- eta finantza-enpresa handien monopolio-posizioek markatua. Etekin-indizearen beheranzko joerari aurre eginez, enpresa handiak atzerriko merkatuetan inbertitzen saiatzen dira, aprobetxamendu-maila indartsuak berreskuratzeko.

Kapitalismoaren naturari buruz asko eztabaidatu da. Liberal askok erakutsi zuten inperialismoa ere Sobietar Batasunaren joera errepikari gisa agertu zela. Hazkunde ekonomikoaren etapetan (1960. hamarkada), Rostow-ek (1960) uste du gerra bera ez dagoela kapitalismoari lotuta, garapen ekonomikoarekin baizik. Indar ekonomiko berri bat, kapitalista edo bestelakoa, agertzeak oreka geopolitiko iraganen eta indar-erlazio berrien arteko egokitasuna adierazten du. Iraganeko itunen gainean azaleratzen ari den nazioari buruzko eztabaidak gerra dakar.

Mendebaldeko kapitalismoaren kolonizazioaren balantzea

Braudelen (“Kapitalismoaren dinamika”, 1985) ikuspuntutik, kapitalismoa urruneko merkataritzan oinarritzen bada, koloniek zeregin positiboa izan zuten. Hala ere, kolonialismoaren eta kapitalismoaren konkomitantzia ez da hain nabarmena gertaeretan. Espainia eta Portugal izan ziren inperio kolonial handiek ez zuten ezagutu, adibidez, kapitalismo industrialaren garapena XX. mendea baino lehen. Aitzitik, Alemaniak eta Japoniak, eta batez ere Estatu Batuek, kapitalismo eraginkorra garatzen jakin dute, nahiz eta ia ez duten koloniarik.

Historialari batzuek koloniek metropolien garapen ekonomikoan duten paper lausotua azpimarratu zuten. Azken horiek, bokale "errazak" izanik, merkatu gatibuen eginkizuna bete zuten, hau da, inbertsio materiala lurralde nazionalean bertan behera utzi eta kapital kopuru handiak kanporantz desbideratu zituzten.

Batzuen ustez, konkistatzeko ahaleginak, baina batez ere okupatutako lurraldeak antolatzeko ahaleginak, Europako ekonomia kapitalistei eman zieten etekina baino gehiago kostatu ziren. Beraz, Karl Marxen "pillaje kolonialaren" teoria zalantzazkoa da.

Marxek kapitalismoaren hegaldirako beharrezkoak diren kapitalen jatorria ikusten du kolonizazioan. Kolonietako lurren desjabetzetik, eskubide-monopolioen sorreratik, ustiapenetik eta garai hartan Europako industria fabrikatzaileek hornitutako merkatuen esklabotza-jarreratik etorriko lirateke.

Kapitalismo kognitiboa

Kapitalismo kognitiboa ezagutza pribatizatu eta merkantilizatzeko prozesua da, kapitalarentzat irabaziak sortzeko (Restakis 2014 The Socio-Economic Implications of a Social Knowledge Economy“).

1970eko hamarkadaren erdialdetik, munduko sistema kapitalistak eraldaketa sakonak erakusten ditu, argi eta garbi. Horiekin batera, kontzeptu batzuen ikusgarritasuna gero eta handiagoa da.

Baina 1990eko hamarkadaren erdialdetik aurrera Ezagutzaren Gizarteari lotutako ikuspegia ezarri zen. Eta hori gutxienez lau eremu erabakigarritan gertatzendu: ekonomiaren, komunikabideen, nazioarteko erakundeen eta politika publikoen esparruetan. Hortik ateratzen da kapitalismo kognitiboa kontzeptua.

Baina, denbora luzez, kapitalismoa jabetza pribatu fisikoan oinarritzen zen. Metodo honek oso ondo funtzionatu zuen materiarako eta energiarako jabeak ez ziren pertsonen sarbidea eragozteko. Hala ere, orain kontuan hartzen ditugun ekoizpen-prozesuetako baliabide batzuekin, ezagutza adibidez, ez zen hain erraza.

Gaur egun, ezagutza funtsezkoa da hazkunde ekonomikoaren dinamikarako eta gizarte baten aurrerabiderako, hala ere, ezagutzaren garrantzia ez da gaur egungo kontua bakarrik. Lehen industria-iraultzatik, fordismotik igaroz, rol hori presente egon da, nahiz eta eraldatuz joan den, gero eta garrantzi handiagoa hartu du gaur egun arte. Honekin lotura handia dauka kapitalismo kognitiboa deritzogunak. Kapitalismo kognitiboari buruz hitz egiten ari garenean oso garrantzitsua da jabetza intelektuala eta giza kapitala kontuan hartzea.

Jabetza intelektuala

Jabetza intelektualaren adierazpenean bildutako eskubideen (patenteak, copyright eta beste batzuk) jatorria 1474 urteko Venezian dago(Penrose, 1951:6). Hala ere, Kapitalismo Kognitiboak eragiketa berritzaileak egiten ditu.

Guztiz arrunta eta ohikoa zaigun arren, jabetza intelektualaren kontzeptupean askotariko erakunde juridiko heterogeneoak biltzea gaur egungo eragiketa da. Izan ere, Kohlerrek eta Picardek (Reichman, 1995:480) XIX. mendearen amaieran erabili zuten lehen aldiz jabetza intelektualaren esamoldea, baina kapitalismo industrialaren dinamikak ez zuen horren beharrik, eta baztertzeko joera izan zuen urte askoan. Etapa horren amaieran bakarrik hasi zen garrantzia lortzen.

Sinpleki, esan dezakegu gaur egun jabetza intelektualtzat ezagutzen duguna bi eskubide mota bateratzetik eta hedatzetik sortzen dela. Alde batetik, egile-eskubideak (copyright-a – Bere bertsio anglosaxoia – Adierazpen ezagunentzat dutenak). Bestetik, jabetza industriala deritzona (patenteak, marka-eskubideak eta diseinu industrialak barne).

Giza kapitala

Giza kapitalaren teoria Gerra Hotzaren testuinguru politikoan agertzen da, halako euforia teknologikoa eta nolabaiteko garapena ezaugarri dituena, hazkunde ekonomikoak bultzatua. Lehen gertakarietako bat Estatu Batuetan sortu zen, 1949an, Giza Baliabideei buruzko Wolfe Batzordean, eta 1954an argitaratu zuen txosten batekin lotuta. Horrelako txostenekin, iritzi publikoa ohartzen da giza baliabideek nazioaren martxa onerako duten garrantziaz. Ideia horien hedapenaren eta arrakastaren funtsezko ondorio bat 1950etik 1970era bitarteko hezkuntza-hedapen izugarria da, gaur egun oraindik ere zabaltzen ari dena.

Honekin batera esan daiteke, ikuspegi horren adierazpen garrantzitsuena giza kapitalaren teoria dela. Nabarmendu nahi den ideia ez da ulertzeko zaila: giza kapitalean inbertitzearen ondoriozko etekin sozial eta pribatuak azpimarratzen dira. Honek etekinak ekartzen zituenez gero, kapitalismoaren beste puntu garrantzitsu bat bezala onartzen da.

Bibliografia

(Gaztelaniaz) Historia del Capitalismo. 2014ko Irailean, Bartzelona, Espainia. Planeta de libros, Berreskuratua: https://www.planetadelibros.com/libros_contenido_extra/29/28967_Historia_del_capitalismo.pdf.
(Gaztelaniaz) Tortella, Gabriel. “Capitalismo y Revolucion.” Nueva Revista, 2019. Nueva revista, Berreskuratua: https://www.nuevarevista.net/capitalismo-y-reluvion-historia-mundial-y-justicia-social-la-explicacion-historica/.
(Gaztelaniaz) “▷ Capitalismo ¿Qué es y Cómo funciona?” Software DELSOL, Berreskuratua: https://www.sdelsol.com/glosario/capitalismo/
(Gaztelaniaz) Riquelme, Matias. “▷ ¿Qué es el capitalismo moderno? | 2021.” Web y Empresas, Berreskuratua: https://www.webyempresas.com/capitalismo-moderno/#El_capitalismo_moderno
(Gaztelaniaz) Gil, Susana. “Origen del capitalismo - Qué es, definición y concepto.” Economipedia, 2015eko Azaroaren 18an, Berreskuratua: https://economipedia.com/definiciones/origen-del-capitalismo.html.
(Gaztelaniaz) Pontificia Universidad Javeriana. Capitalismo. Crisis, cambios y evolución en el siglo XXI. Azaroa 2016, Bogotá, Berreskuratua: https://www.javeriana.edu.co/documents/16113/9477233/N+1+Capitalismo+crisis+cambios+y+evoluci%C3%B3n+en+el+sXXI+%28WEB%29.pdf/939499f0-2d3f-4e87-ac23-6215fbc2fccc.
(Gaztelaniaz) Galván Fernandez, Francisco, and Universidad de la Laguna. “EVOLUCIÓN Y DESARROLLO CRÍTICO DEL SISTEMA CAPITALISTA.” EVOLUCIÓN Y DESARROLLO CRÍTICO DEL SISTEMA CAPITALISTA Francisco Galván Fernández Luis Martínez de Azagra Universidad de La, Berreskuratua: http://rabida.uhu.es/dspace/bitstream/handle/10272/392/b1193623.pdf?sequence.
(Gaztelaniaz) Varela, H. (2000). LA EXPANSIÓN DEL CAPITALISMO BRITÁNICO, 1795-1865. In Sudáfrica: las raíces históricas : de la historia antigua a la paz de Vereeniging (1st ed., pp. 137–196). El Colegio de Mexico. Berreskuratua: https://doi.org/10.2307/j.ctv3f8pg7.6
(Gaztelaniaz) I.Margariti, Antonio. “El capitalismo americano.” Economía para Todos, 2006ko Maiatzaren 6an, Berreskuratua: https://economiaparatodos.net/el-capitalismo-americano/
(Gaztelaniaz) EVOLUCIÓN Y DESARROLLO CRÍTICO DEL SISTEMA CAPITALISTA Francisco Galván Fernández Luis Martínez de Azagra Universidad de La Laguna Berreskuratua: (http://rabida.uhu.es/dspace/bitstream/handle/10272/392/b1193623.pdf?sequence=)
(Gaztelaniaz) JOAQUIM SEMPERE: La relación capital-trabajo como relación de poder social Berreskuratua: https://www.fuhem.es/papeles_articulo/la-relacion-capital-trabajo-como-relacion-de-poder-social/
(Gaztelaniaz) EL ESTUDIANTE COMO ACTOR RACIONAL: OBJECIONES A LA TEORÍA DEL CAPITAL HUMANO: FERNANDO GIL VILLA Berreskuratua: https://www.educacionyfp.gob.es/dam/jcr:0cf98838-0228-4194-8be8-1033e9be1a11/re3061000494-pdf.pdf
(Gaztelaniaz) Sanchez Galan, Javier. “Capitalismo de Estado - Qué es, definición y concepto.” Economipedia, 2019ko Apirilaren 2an, Berreskuratua: https://economipedia.com/definiciones/capitalismo-de-estado.html.
(Gazteleraz) Comisión Ejecutiva Izquierda Revolucionaria. “Crisis de abastecimiento en el Reino Unido. El Brexit capitalista no ha resuelto nada.” Izquierda Revolucionaria, 28 Octubre 2021, Berreskuratua: https://www.izquierdarevolucionaria.net/index.php/internacional/europa7/12856-crisis-de-abastecimiento-en-el-reino-unido-el-brexit-capitalista-no-ha-resuelto-nada.
(Gazteleraz) Zukerfeld, Mariano. El rol de la propiedad intelectual en la transición hacia el capitalismo cognitivo. 2008. Revista de critica social, Berreskuratua: https://publicaciones.sociales.uba.ar/index.php/argumentos/article/view/862/748.
(Gazteleraz) Capitalismo cognitivo, propiedad intelectual y creación colectiva, by Olivier Blondeau, Traficantes de Sueños, 2004. Berreskuratua: https://libros.metabiblioteca.org/bitstream/001/247/8/capitalismocognitivo.pdf
(Gazteleraz) Sempere, Joaquim. La relación capital-trabajo como relación de poder social, Berreskuratua: https://www.fuhem.es/papeles_articulo/la-relacion-capital-trabajo-como-relacion-de-poder-social/.
(Gazteleraz) Dyer, Christopher. “Los orígenes del capitalismo en la Inglaterra medieval | Dyer | Brocar. Cuadernos de Investigación Histórica.” Publicaciones Universidad de La Rioja, 1998, Berreskuratua: https://publicaciones.unirioja.es/ojs/index.php/brocar/article/view/1730.

Kanpo estekak

Datuak: Q3183163