Goebbels haurrak

Goebbels haurrak bost neskato eta mutiko bat izan ziren, Joseph Goebbels, Propaganda Ministro naziaren eta bere emazte Magdaren seme-alabak. Haurrak 1932 eta 1940 artean jaio ziren, eta 1945eko maiatzaren 1ean hil zituzten gurasoek Berlinen, biek beren buruaz beste egin zuten egun berean. Magda Goebbelsek seme zaharrago bat zuen, Harald Quandt, bere lehen ezkontzaren fruitua, hogeita hiru urte zituena bere anaia txikiak hil zituztenean. Bikoteak haurrak sarritan nazien ekimenetan aurkeztuak zituen.

Haurrak

Helga Susanne (1932ko irailaren 1a)
Hildegard Traudel (1934ko apirilaren 13a)
Helmut Christian (1935ko urriaren 2a)
Holdine Kathrin (1937ko otsailaren 19a)
Hedwig Johanna (1938ko maiatzaren 4a)
Heidrun Elisabeth (1940ko urriaren 29a)

Harald, Magdaren seme nagusia

Haur hauekin batera Goebbelstarren familia beste seme zaharragoa zegoen. Hau, Harald, heriotzatik libratu zen Afrikan preso baitzegoen. Magda eta Günther Quandt 1921eko urtarrilaren 4an ezkondu ziren, eta urte bereko azaroaren 1ean Harald Quandt seme bakarra jaio zen. Bikotea 1929an dibortziatu zen, eta 1930eko irailaren 1ean Magda Alderdi Nazira batu zen. Magda eta Goebbelsen arteko maitasun-harremana 1933ko otsailean Weimarrera egindako bidaia batean hasi zuten. Haraldek Goebbels aitaordearekin harreman estua izan zuen, bileretara lagundu zuen, eta jendaurrean agertu zen haren ondoan, Gazte Hitleriarren uniformea soinean zeramala. Ministro izendatu ondoren, Goebbelsek Haralden aitari eskatu zion Magdari dibortzioaren ondoren ezarritako betebeharretatik askatzeko, eta Harald bikote berriarekin bizitzera joan zen 1934an.^[1]

Harald tenientea izan zen Luftwaffen, eta Magdaren seme bakarra izan zen Bigarren Mundu Gerratik bizirik atera zena. 1950eko eta 1960ko hamarkadetan Harald Mendebaldeko Alemaniako industrialari garrantzitsuenetako bat izan zen. Bost seme-alabaren aita, 1967an hil zen bere hegazkin pertsonala Italian erori zenean.

Haurren izenak

Zenbait egilek ondorioztatu dute haurren izenak «h» letrarekin hasten zirela, Adolf Hitlerren ohorez, baina ez dago teoria horren aldeko ebidentziarik; izan ere, dirudienez, Magdak bere seme-alabei letra horrekin hasten ziren izenak jartzeko ohitura bere lehen senar Günther Quandten ideia izan zen, eta hark ere bere lehenengo izena jarri zien bere bi seme-alabei, eta izen hori «lehen letrarekin» hasten zen.

Tesi hori Auguste Behrend Magdaren amak defendatu zuen, eta familiak joko errugabe bat egin zuela adierazi zuen, ondorengo seme bakoitzarentzat «h» letrarekin hasten ziren izen berriak bilatzean zetzana.^[2]

Azken egunak

1945eko urtarrilaren amaieran Armada Gorria gertu zegoenez, Goebbelsek bere familia Lanketik Schwanenwerderren jabetza seguru samarrera eramateko agindu zuen. 1945eko apirilaren 22an, Armada Gorria Berlinen kanpoaldera iritsi baino egun bat lehenago, Goebbelek Vorbunkerrera eraman zituzten beren seme-alabak, zeina Führerbunkerreko behealdearekin lotuta baitzegoen, Reicheko kantzelaritzako lorategien azpian.^[3] Hitlerrek eta bere zerbitzuko languntzaile gutxi batzuek bertatik zuzendu zuten Berlingo gudua. Karl Gebhardt Gurutze Gorriko presidentea saiatu zen, arrakastarik gabe, umeak hiritik kanpora eramaten.^[4]

Bernd Freytag von Loringhoven jeneralak «triste» gisa deskribatu zituen haurrak, baina Erna Flegel erizainak, haiekin harreman handia izan zuenak, «Sinpatiko» eta «erabat xarmagarri» gisa deskribatu zituen. Txostenen arabera, haurrek Blondi Hitlerren txakurrarekin jolastu zuten, bunkerreko egonaldian, non haurrek gela bat partekatu zuten.^[5] Dirudienez, haurrek batera abestu zuten Hitler eta Robert Ritter von Greim zaurituarentzako bunkerrean, eta Jungek adierazi zuen haiekin egon zela apirilaren 30eko arratsaldean, Hitlerrek eta Eva Braunek beren buruaz beste egin zutenean.

Heriotzak

Sobietarren tropek Alemania okupatu zutenean izandako basakeriari buruzko istorioak Berlinen zebiltzan, eta Führerbunkerrean suizidioari buruz eztabaidatzen ari ziren, sobietarrek inolako umiliaziorik egin ez zezaten. Joseph Goebbelsek idatzi zuen familiarekin ez zuela Berlin utzi nahi, eta Magdak eta bere seme-alabek hiriburua uzteari uko egin ziotela eta bunkerrean hiltzeko erabakia hartu zuela adierazi zuen.

Biharamunean, Magdak eta Josephek erabaki zuten Helmut Kunz SSetako dentistak morfina injektatzea sei seme-alabei, konorterik gabe uzteko eta zianurozko anpoila bat ahoan sartzeko. Kunzek ondoren esan zuen umeei morfina injektatu ziela, baina baieztatu zuen Magdak eta Ludwig Stumpfeggerrek, Hitlerren mediku pertsonala, izan zirela pozoi-dosiak eman zituztenak.^[6]^[7]

Aurkikuntza

1945eko maiatzaren 3an, Ivan Klimenko buru zuten tropa sobietarrek Goebbels senar-emazteen gorpu kiskaliak Kantzelaritzako lorategian aurkitu eta biharamunean, haurren gorpuak aurkitu zituzten Vorbunkerren.

Hans-Erich Voss almiranteordea eta Hans Fritzsche kazetariak haurrak identifikatu zituzten. Gorpuak Berlingo Buchau hilerrira eraman zituzten, mediku sobietarrek autopsia egin ziezaieten. Ahalegin ugari egin zituen arren, Frau Behrendek ere, haurren amonak, ez zuen jakin zer gertatu zitzaien gorpuei. Goebbels familiaren gorpuzkiak, baita Hitler, Eva Braun, Hans Krebs eta Blondirenak ere, behin eta berriz lurperatu eta lurpetik atera zituzten.

Azken ehorzketa 1946ko otsailaren 21ean egin zen Magdeburgeko SMERSHren instalazioetan. 1970ean, Yuri Andropov KGBko zuzendariak gorpuzkiak suntsitzeko operazioa baimendu zuen. 1970eko apirilaren 4an, KGBko talde sobietar batek zurezko bost hilkutxa atera zituen Magdeburgeko instalazioetan, eta berehala suntsitu zituen. Ondoren, hondakinak Elba ibaiaren adarra den Biederitz ibaian zabaldu zituen.^[8]

Polemika

2005ean, Rochus Mischek, naziekin bizkarzain lanetan ibilitakoa, eztabaida sortu zuen Goebbeltarren sei seme-alaben omenezko plaka bat jartzea eskatu zuenean. Aurka zeudenek argudiatu zuten buruzagi nazi baten seme-alaben oroimena ohoratzeak Holokaustoaren biktimen memoria zikintzea zekarrela. Gurasoek egindako krimenak gorabehera, Mischek esan zuen umeak errugabeak zirela, eta haiek kriminal gisa tratatzea akatsa zela, gerran hildako beste biktima batzuk baitziren.^[9]

Erreferentziak

↑ Longerich, Peter (2015). Goebbels: A Biography, 167 or. ISBN 978-1400067510.
↑ Behrend, Auguste. "My daughter Magda Goebbels", Schwaebische Illustrierte, 1952ko apirilaren 26an.
↑ Thacker, Toby (2010). Joseph Goebbels: Life and Death. ISBN 978-0-230-27866-0.
↑ https://www.infobae.com/sociedad/2022/05/01/los-goebbels-antes-de-suicidarse-el-matrimonio-concreto-un-siniestro-plan-para-matar-a-sus-pequenos-seis-hijos/
↑ Meissner, Hans-Otto (1980). Magda Goebbels: The First Lady of the Third Reich. ISBN 978-0803762121.
↑ https://web.archive.org/web/20220516014021/https://www.efemeridespedrobeltran.com/es/eventos/noviembre-1/goebbels-la-madre-que-asesino-a-sus-seis-hijos-de-4-a-12-anos-de-edad.-hoy-11-de-noviembre-de-1901-nace-magda-goebbels
↑ https://elpais.com/diario/2005/12/02/internacional/1133478010_850215.html
↑ Vinogradov, V. K. (2005). Hitler's Death: Russia's Last Great Secret from the Files of the KGB. ISBN 978-1-904449-13-3. 335-336 or.
↑ https://web.archive.org/web/20110927010846/http://dir.salon.com/story/ent/feature/2005/02/21/nazi/index.html

Ikus, gainera

Kanpo estekak

Datuak: Q2293505
Multimedia: Magda Goebbels / Q2293505

[1] Longerich, Peter (2015). Goebbels: A Biography, 167 or. ISBN 978-1400067510.

[2] Behrend, Auguste. "My daughter Magda Goebbels", Schwaebische Illustrierte, 1952ko apirilaren 26an.

[3] Thacker, Toby (2010). Joseph Goebbels: Life and Death. ISBN 978-0-230-27866-0.

[4] ttps://www.infobae.com/sociedad/2022/05/01/los-goebbels-antes-de-suicidarse-el-matrimonio-concreto-un-siniestro-plan-para-matar-a-sus-pequenos-seis-hijos/

[5] Meissner, Hans-Otto (1980). Magda Goebbels: The First Lady of the Third Reich. ISBN 978-0803762121.

[6] ttps://web.archive.org/web/20220516014021/https://www.efemeridespedrobeltran.com/es/eventos/noviembre-1/goebbels-la-madre-que-asesino-a-sus-seis-hijos-de-4-a-12-anos-de-edad.-hoy-11-de-noviembre-de-1901-nace-magda-goebbels

[7] ttps://elpais.com/diario/2005/12/02/internacional/1133478010_850215.html

[8] Vinogradov, V. K. (2005). Hitler's Death: Russia's Last Great Secret from the Files of the KGB. ISBN 978-1-904449-13-3. 335-336 or.

[9] ttps://web.archive.org/web/20110927010846/http://dir.salon.com/story/ent/feature/2005/02/21/nazi/index.html

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]