Txistor
_-_5609.jpg)
Txistorra euskal hestebete edo saltxitxa da. Prestatzeko koipe asko duen txerriki fresko txikitua du (% 70 - % 80 artean), batzuetan txerriki eta behiki nahastuta, baratxuria, gatza, piperrautsa (gorriz koloreztatzen duena) eta usain-belarrak (normalean, perrexila) beharrezkoak dira. Frijitua zein erreta hartzen da[1].
Ezaugarriak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Txistorra denbora gutxian ondutako hestebetea da (24 orduz 2-8 °C-ra), heste natural edo plastikozkoak erabiltzen duena. Normalean txorizoa baino argalagoa da: 25 mm zabal eta 40 cm luze.
Prestaketa ez da zaila: txerrikia ondo xehatu, ongailuak gehitu (baratxuria, gatza, piperrautsa eta usain-belarrak) eta oratu. Hozkailuan 24 orduz utzi. Galkatzeko bildotsaren hesteak erabili eta zartak egin. Ordubete aireztatzen utzi eta ihartu bi edo hiru egunez (12 °C eta % 76 hezetasuna).
Historia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Euskal Herrian, San Martin egunean (azaroan) egiten zen txerri-hilketaren hondarrak erabiliz egiten da, gero Santo Tomas egunean hiriburuetako merkatuetan saltzeko. Lodosan birika du izena, txerriaren birikak erabiltzen direlako. Espainian ere txistorra egiten da: adibidez, Leongo probintzian chistorra de León (euskaraz, "Leongo txistorra"), euskal txistorrak baino behiki gehiago duena.
Dastatzea
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Txistorra frijitua zein erreta hartzen da, normalean beste osagai batzuekin batera. Agian konbinazio ezagunena arrautza eta patata frijituekin da. Pintxo gisan ere hartzen da, sagardo edo txakolinarekin batera. Txistorra-ogitartekoa ere ezaguna da, baita talo edo croissant baten barruan ere.
