تجربه دینی
تجربهٔ دینی، تجربهٔ مذهبی، تجربهٔ معنوی، یا تجربهٔ قدسی یک تجربهٔ کیفی ذهنی که در چهارچوب مذهبی تفسیر می‌شود.[۱] این مفهوم در قرن ۱۹ام برای دفاع در برابر گسترش خردگرایی در غرب تدوین شد و ویلیام جیمز این مفهوم را مشهور ساخت.[۲]
بسیاری از ادیان و مذاهب تجربهٔ دینی را حاصل الهام‌های خدایی می‌دانند و نه اموری طبیعی. این تجربه‌ها نتیجهٔ تعامل با خدا یا خدایان یا تماس با امور فراطبیعی —که انسان‌ها در حالت عادی از آنها آگاه نیستند— دانسته می‌شوند.[۳]
دانشمندان تجربهٔ دینی را یک خاصیت تکامل یافتهٔ مغز انسان می‌دانند که با مطالعات علمی قابل بررسی است. مشترکات و تفاوت‌های تجربه‌های دینی دانشمندان را قادر به طبقه‌بندی آنها برای مطالعهٔ دانشورانه کرده‌است.[۴]
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ Samy 1998, p. 80.
- ↑ Sharf 2000.
- ↑ The Argument from Religious Experience http://www.philosophyofreligion.info/?page_id=41
- ↑ Batson, C. D., Schoenrade, P., & Ventis, W. L. (1993). Religion and the individual: A social psychological perspective. Oxford University Press.
{{cite book}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
منابع
[ویرایش]- Samy, AMA (1998), Waarom kwam Bodhidharma naar het Westen? De ontmoeting van Zen met het Westen, Asoka: Asoka
- Sharf, Robert H. (2000), The Rhetoric of Experience and the Study of Religion. In: Journal of Consciousness Studies, 7, No. 11-12, 2000, pp. 267-87 (PDF), archived from the original (PDF) on 13 May 2013, retrieved 19 March 2015
پیوند به بیرون
[ویرایش]- عباسی، ولی‌الله (۱۳۸۴). «معرفت شناسی تجربه دینی». آینه معرفت (۵): ۱–۲۴.
- محمدرضایی، محمد (۱۳۸۱). «نگاهی به تجربه دینی». قبسات (۲۶): ۳–۲۲.
- باقری، علی (۱۳۸۱). «وحی و تجربه دینی از منظر قرآن و اندیشمندان». الهیات و حقوق (۴): ۱۰۱–۱۲۶.
- ربانی‌گلپایگانی، علی (۱۳۸۹). «تجربه دینی: جایگاه معرفت در تجربه دینی». کلام اسلامی (۷۵): ۱۸–۳۱.
- تجربه دینی و تشرفات[پیوند مرده]
این یک مقالهٔ خرد دین و آیین است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
