Ruta da seda

A Ruta da seda era unha rede de rutas comerciais entre Asia e Europa que se estendía dende Chang'an (actualmente Xi'an) na China, até Antioquia en Siria medieval e Constantinopla (actualmente Istambul, Turquía) ás portas de Europa. O seu nome ven da mercancía máis prestixiosa que circulaba nela, a seda, cuxa fabricación era un segredo que só os chineses coñecían. Utilízase esta denominación dende o século XIX e débese ao xeógrafo alemán Ferdinand Freiherr von Richthofen. O tránsito por lugares desérticos daba lugar aos típicos camiños para caravanas de camelos e cabalos. Os romanos xa eran grandes afeccionados tras coñecer o segredo antes do comezo da nosa era, a través dos partos, e foron estes que organizaron entón o comercio da seda. Moitos outros produtos transitaban por estas rutas : pedras e metais preciosos, teas de la ou de liño, ámbar, marfil, laca, especias, vidro, coral etc.

Ruta da seda

Tipo	rota de comércio (pt) historic road (en)
Descubridor ou inventor	Ferdinand von Richthofen
Localización
División administrativa	Eurasia
Composto por	Maritime Silk Road (en)

A ruta da seda

Orixe

Cóntase que o Emperador Wu da Dinastía Han decidiu en 138 a.C. fraguar alianzas cos reinos do oeste e do noroeste, arquinimigos das tribos Xiang-Nu (os Hunos xa que sufría unha serie de invasións continuadas (cada vez máis frecuentes, máis violentas e menos contibles), protagonizadas por unha serie de tribos nómades situadas ao noroeste das súas fronteiras. Tribos cuxa superioridade militar era unha consecuencia directa do hábil manexo dunha cabalería forte, esvelta e lixeira, máis apta para a guerra que a chinesa, cuxos cabalos eran absolutamente inadecuados para toda actividade que esixise rapidez de movementos. E por tal motivo, encomendou ao Xeneral Zhang Qian esta misión, outorgándolle cen dos seus mellores guerreiros e presentes de incalculable valor para selar esta alianza militar e política. Trece anos despois, sendo fustrigado durante dez anos polos hunos, o xeneral Zhang Qian regresa á Corte Imperial Han con só un membro da partida. Aínda que non lograra estabelecer nin unha soa das alianzas militares da súa misión, o xeneral Zhang informou á corte, da existencia de trinta e seis reinos, verdadeiras potencias comerciais, nas fronteiras oeste da China. Así, o xeneral Zhang contou dos magníficos cabalos das chairas do Val de Ferghana en Asia Central (hoxe Kirguizistán, Uzbekistán e Taxikistán), moito máis fortes e veloces que os cabalos chineses, cos que a cabalería do Imperio Han podería enfrontar aos Hunos en mellores condicións.

Posteriormente, as misións diplomáticas e comerciais cos reinos do Val de Ferghana non lograron garantir a seguridade nin afianzar o comercio, polo que a China preparou unha invasión a grande escala, aínda que foi na segunda arremetida no ano 102 a.C. que a China logrou conquistar todas as terras entre as súas propias fronteiras e os Reinos do Val de Ferghana. Así os chineses non só conseguiron asegurarse a importación dos famosos cabalos das estepas, senón que conseguiron establecer os seus propios produtos nos mercados destes reinos. Cincuenta anos máis tarde, cando Marcus Licinius Crasus cruzou o Éufrates para conquistar Partia no ano 53 a.C., asombrouse ao ver un brillante, suave e marabilloso novo tecido. Unhas décadas máis tarde, as máis adiñeiradas familias de Roma, estaban marabilladas de vestirse co máis prezado tecido: a seda.

Historia

Xi'an é a extremidade leste do camiño da seda considerado como aberto polo xeneral chinés Zhang Qian no século II a.C. Os convois de caravanas íanse de *Xi'an, Lanzhou ou Xining e tomaban o corredor de Gansu logo contorneaban polo norte ou o sur o deserto de Taklamakan, que é un dos máis áridos do mundo. Estas dúas ramas principais posuían diferentes variantes, e foron balizadas por cidades e caravaneras os nomes das cales e a importancia variaron no curso dos tempos. Pero todas estas pistas unían entre elas oasises situadas na periferia do deserto e ao pé das altas montañas de Tian Shan ou de Kunlun:

• ao norte: Tourfan, Ouroumtchi, Karachahr, Koutcha, Aksou, Kashgar;
• ao sur: Dunhuang, Miran, Cherchen, Niya, Khotan, Yarkand.

Véxase tamén

Outros artigos

• Caravasar

Ligazóns externas

• A ruta da seda na antiguidade por André Bueno (en portugués).
• Páxina da UNESCO sobre a Ruta da seda (en francés).