Egeria densa

Egeria densa (sin. Anacharis densa (Planch.) Vict., Elodea densa (Planch.) Casp.) é unha especie no xénero Egeria nativa de áreas tépedas de Suramérica no sueste do Brasil, Arxentina, Uruguai. En Galicia está catalogada como especie invasora.

Detalle da flor.

Descrición

É unha planta acuática, medra en augas de até 4 m de profundidade, con talos condutores de 2 m ou máis de lonxitude, producindo raíces a intervalos ao longo deles. Follas en grupos de catro a oito, de 1–4 cm de longo e 2–5 mm de ancho, cun chisco agudo. É dioica: plantas con flores masculinas e plantas con flores femininas; as flores de 12–20 mm diámetro, con tres pétalos anchos, brancos, e redondeados, de 8–10 mm de longo en plantas macho, e de 6–7 mm de longo en plantas femininas.

Cultivo e usos

Egeria densa é unha popular planta de acuario, pero trátase actualmente de non vendela nalgunhas áreas polo seu potencial invasor. As plantas en cultivo son todas dun clon macho, reproducíndose vexetativamente.

Crece ben en acuarios fríos, e é apropiada para principiantes. Propágase moi ben por cortes.

De acordo a reportes (cf. enlace Tropica) secreta sustancias antibióticas que poden axudar a previr a expansión de algas verde azuladas. Prospera mellor en sitios de moito nutriente e alta luz.

Especie invasora

Egeria densa escapou do cultivo e está naturalizada sendo unha planta invasora en moitas rexións tépedas a subtropicais do mundo, incluíndo Europa, sur de África, Asia, Australia, Nova Zelandia e Norteamérica. En Estados Unidos aparece de Nova York ao sur de Florida e o oeste de California e de Oregón. No delta do río Sacramento, California, foi introducida nos anos 1960 e moi pronto produciu un severo e adverso impacto nos ecosistemas locais. A especie xa infesta 2.400 ha, ou sexa o 12% da área total do delta. Tamén é sumamente problemática en varios outros Estados. Tamén se atopa no Canadá. Forma compactas matas que obstrúen o libre tránsito de botes, de entrada a acuedutos, trampas de sedimentos, matando a vexetación nativa, e impedindo a migración de peixes anádromos.

Especie invasora en España

Debido ao seu potencial colonizador e constituír unha ameaza grave para as especies autóctonas, os hábitats ou os ecosistemas, esta especie foi incluída no Catálogo Español de Especies Exóticas Invasoras, regulado polo Real Decreto 630/2013, de 2 de agosto, estando prohibida en España a súa introdución no medio natural, posesión, transporte, tráfico e comercio.

Taxonomía

Egeria densa en Valdivia.

Egeria densa foi descrita por Jules Emile Planchon e publicada en Annales des Sciences Naturelles; Botanique, sér. 3 11: 80. 1849.

Etimoloxía

Egeria: nome xenérico nomeado por Egeria, na mitoloxía romana, unha das Camenas, ninfa do séquito de Venus, que habitaba na fonte ou manancial de Porta Capena en Roma; era protectora das noivas como futuras nais así como tamén dos partos. Casou con Numa Pompilio, «o piadoso», segundo rei de Roma e ensinoulle asuntos relacionados con ser un rei xusto e sabio, inspirándolle a lexislación relixiosa, ensinándolle pregarias e conxuros eficaces.

densa: epíteto latíno que significa "densa"

Sinonimia

• Elodea densa (Planch.) Casp., Monatsber. Königl. Preuss. Akad. Wiss. Berlín 1857: 49 (1857).
• Anacharis densa (Planch.) Vict., Contr. Lab. Bot. Univ. Montréal 18: 41 (1931).
• Philotria densa (Planch.) Small, Man. S.E. Fl.: 28 (1933).
• Potamogeton densus Schwein. ex L.C.Beck, Bot. North. Middle States: 268 (1833), nom. inval.
• Elodea canadensis var. gigantea L.H.Bailey, Stand. Cycl. Hort. 2: 111 (1914).

Véxase tamén

Bibliografía

• CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Capital Nat. México. CONABIO, México City.
• Cook, C. D. K. & K. Urmi-König. 1984. A revision of the genus Egeria (Hydrocharitaceae). Aquatic Bot. 19(1–2): 73–96.
• Correll, D. S. & M. C. Johnston. 1970. Man. Vasc. Pl. Texas i–xv, 1–1881. The University of Texas at Dallas, Richardson.
• Crow, G. E. 2003. Hydrocharitaceae. In: Manual de Plantas de Costa Rica, B.E. Hammel, M.H. Grayum, C. Herrera & N. Zamora (eds.). Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 92: 593–599.
• Davidse, G., M. Sousa Sánchez & A. O. Chater. (eds.) 1994. Alismataceae a Cyperaceae. Fl. Mesoamer. 6: i–xvi, 1–543.
• Flora of North America Editorial Committee, e. 2000. Magnoliophyta: Alismatidae, Arecidae, Commelinidae (in part), and Zingiberidae. 22: i–xxiii, 1–352. In Fl. N. Amer.. Oxford University Press, New York.
• Forzza, R. C. & et al. 2010. 2010 Lista de especies Flora do Brasil. https://web.archive.org/web/20150906080403/http://floradobrasil.jbrj.gov.br/2010/.
• Gleason, H. A. & A. J. Cronquist. 1991. Man. Vasc. Pl. N.E. U.S. (ed. 2) i–910. New York Botanical Garden, Bronx.
• Godfrey, R. K. & J. W. Wooten. 1979. Aquatic Wetland Pl. S.E. U.S. Monocot. 1–712. The University of Georgia Press, Athens.
• Hickman, J. C. 1993. Jepson Man.: Higher Pl. Calif. i–xvii, 1–1400. University of California Press, Berkeley.
• Hokche, O., P. E. Berry & O. Huber. 2008. 1–860. In O. Hokche, P. E. Berry & O. Huber Nuevo Cat. Fl. Vasc. Venezuela. Fundación Instituto Botánico de Venezuela, Caracas.
• Idárraga-Piedrahíta, A., R. D. C. Ortiz, R. Callejas Posada & M. Merello. (eds.) 2011. Fl. Antioquia: Cat. 2: 9–939. Universidad de Antioquia, Medellín.
• Marticorena, C. & M. Quezada. 1985. Catálogo de la Flora Vascular de Chile. Gayana, Bot. 42: 1–157.
• McVaugh, R. 1993. Hydrocharitaceae. 13: 21–24. In R. McVaugh Fl. Novo-Galiciana. The University of Michigan, Ann Arbor.
• Novelo R., A. & A. L. H. 1994. 236. Hydrocharitaceae. Fl. Mesoamer. 6: 10–12.
• Radford, A. E., H. E. Ahles & C. R. Bell. 1968. Man. Vasc. Fl. Carolinas i–lxi, 1–1183. University of North Carolina Press, Chapel Hill.
• St. John, H. 1940. Elodeaceae, In Moldenke. Lilloa 5(2): 354.

Ligazóns externas

• Tropica
• Imaxes en Google