Álvaro Siza
Aparencia
Álvaro Joaquim de Melo Siza Vieira, nado o 25 de xuño de 1933 en Matosinhos e coñecido como Álvaro Siza Vieira, é un arquitecto contemporáneo portugués.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Gañou o Premio Pritzker no ano 1992. O seu poético modernismo debuxa sobre o contexto para iluminar os trazos universais. Xunto con Fernando Távora é un referente da chamada Escola de arquitectura do Porto. O traballos dos dous arquitectos inspíranse no lugar en que se asentan, tratando de atopar o que se bota de menos nel e mantendo sempre unha forte ligazón entre o edificio e a natureza, o novo e o vello, o sensorial e o racional.
Obras destacadas
[editar | editar a fonte]- 1958, Restaurante da Boa Nova
- 1988, Schlesisches tor Housing en Berlín
- 1988, Banco Borges e Irmão, Vila do Conde (Portugal)
- 1988, Facultade de Arquitectura do Porto
- 1993, Centro Galego de Arte Contemporánea (CGAC). Santiago de Compostela
- 1991 - 94, Fábrica Vitra, Weil am Rhein
- 1994, Casa Vieira de Castro
- 1998, Pavillón de Portugal para a Exposición Universal de Lisboa
- 2000, Facultade de Ciencias da Comunicación da USC en Santiago de Compostela
- 2010, Paraninfo da Universidade do País Vasco, Bilbao
- 2011, Auditorio Manzana del Revellín, Ceuta
- 2013, Teatro-Auditorio en Llinars del Vallès, Barcelona
- 2016, Museu Nadir Afonso, Chaves [1]
- 2018, Igrexa de Saint-Jacques-de-la-Lande, nas aforas de Rennes[2].
Premios e recoñecementos
[editar | editar a fonte]- Premio Príncipe de Gales da Universidade Harvard, Estados Unidos, 1988.
- Medalla de Ouro do Colexio de Arquitectos de Madrid, España, 1988.
- Premio Mies van der Rohe de Arquitectura Contemporánea polo proxecto do Banco Borges e Irmão, 1988.
- Premio Pritzker, 1992.
- Premio Nacional de Arquitectura de Portugal, 1993.
- Premio Wolf das Artes, 2001.
- Gran Premio Especial de Francia, 2005.
- Premio Luso-Español de Arte e Cultura, 2010.[3]
Exposicións
[editar | editar a fonte]- 2014, marzo: Visións da Alhambra na Aedes am Pfefferberg, Berlín. Comisario: Arq. António Choupina[4]
- 2014, xuño: Visións da Alhambra no Vitra Campus, Weil am Rhein. Comisario: Arq. António Choupina[5]
- 2015, febreiro: Visións da Alhambra no Palacio de Carlos V, Granada. Comisario: Arq. António Choupina[6]
- 2015, maio: Visións da Alhambra, no Museo Nacional de Arte, Arquitectura e Deseño, Oslo. Comisario: Arq. António Choupina - Visita Oficial do Presidente de Portugal á Noruega[7]
- 2016, xullo: Visións da Alhambra, no Museo Aga Khan, Toronto. Comisario: Arq. António Choupina[8]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Álvaro Siza / Museu Nadir Afonso". monadebooks.com (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 05 de marzo de 2018. Arquivado 05 de marzo de 2018 en Wayback Machine.
- ↑ "Iglesia Saint-Jacques-de-la-Lande – ARQA". ARQA (en castelán). 2018-02-26. Consultado o 2018-03-07.
- ↑ Editor, Logopress- (2010-11-11). "El arquitecto portugués Álvaro Siza, ganador del Premio Luso-Español de Arte y Cultura - Revista de Arte - Logopress" (en castelán). Consultado o 2024-11-26.
- ↑ A Perla de Granada permanece intacta no Frankfurter Allgemeine Zeitung do 5. Maio, 2014. Páx14
- ↑ The Alhambra Project Arquivado 26 de febreiro de 2015 en Wayback Machine. no Vitra Design Museum do 13. Xuño, 2014
- ↑ Visiones de la Alhambra Arquivado 26 de febreiro de 2015 en Wayback Machine. no Patronato de Alhambra y Generalife do 9. Febreiro, 2015
- ↑ Álvaro Siza Vieira. Visions of the Alhambra Arquivado 24 de maio de 2015 en Wayback Machine. no Museo Nacional de Arte, Arquitectura y Deseño do 4. Maio, 2015
- ↑ Álvaro Siza Vieira. Gateway to the Alhambra no Museo Aga Khan do 23. Xullo, 2016
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Manel Somoza (2007). Álvaro Siza. Conversas no obradoiro. Castro Caldelas: Verlibros. ISBN 978-84-611-8777-5.
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]