Arata Isozaki

Arata Isozaki
	;
Nome orixinal	(ja) 磯崎新
Biografía
Nacemento	23 de xullo de 1931 ; Ōita (Xapón)
Morte	28 de decembro de 2022 (91 anos); Naha (Xapón)
Causa da morte	morte natural
Educación	Universidade de Toquio ; Oita Uenogaoka high school (en)
Actividade
Campo de traballo	Arquitectura
Lugar de traballo	Kyoto ; Turín ; Barcelona ; Cracovia
Ocupación	arquitecto, profesor universitario
Empregador	Universidade de Toquio
Membro de	Academia Real Inglesa (pt) (membro de honra) ; Nihon Geijutsuin (pt)
Movemento	Metabolismo (arquitetura) (pt) e Posmodernismo
Participou en
12 de xuño de 1987	documenta 8
Obra
	Obras destacables (1902) Ōita Prefectural Library (en) ; (1989) Lake Sagami Country Club (en) ; (1990) Palau Sant Jordi; (2003) Palasport Olimpico (pt) ;
Familia
Cónxuxe	Aiko Miyawaki (1972–2014), morte do cónxuxe
Premios
	(2019) Premio Pritzker; (1997) Gran Cruz da Orde do Mérito Civil; (1986) Medalla de Ouro do RIBA; Comendador da Orde do Mérito da República de Polonia; cabaleiro da orde das Artes e as Letras ;
Descrito pola fonte	Arata Isozaki, Prolific Japanese Architect, Dies at 91 (en)
Sitio web	isozaki.co.jp

Este artigo amosa escritos xaponeses. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

Arata Isozaki (磯崎新) nado en Oita (Kyūshū) o 23 de xullo de 1931 e finado en Naha o 28 de decembro de 2022,^[1] foi un arquitecto xaponés.

Traxectoria

Estudou na universidade de Toquio, onde un dos seus profesores foi o coñecido arquitecto Kenzō Tange. Ao finalizar os seus estudos traballou con el ata 1963, e estableceu entón o seu propio despacho.

Os primeiros proxectos de Isozaki caracterizáronse pola combinación da tradición xaponesa coas modernas estruturas realizadas con tecnoloxía moi avanzada. A partir de 1970 o seu estilo foi cambiando, e comezou a substituír os elementos tradicionais por elementos posmodernistas, é dicir, formas como bóvedas, esferas e outros elementos.

Isozaki introduciu nos seus deseños espazos ben definidos que teñen un significado determinado. A estrutura do edificio convértese nun elemento que fai de conexión entre a realidade e a ilusión que crea a contemplación dos volumes da obra.

Isozaki, a pesar do cambio de estilo que realizou, seguiu combinando elementos orientais con elementos occidentais, algo que fixo con mestría e polo que se lle valorou en todo o mundo. Conseguiu incorporar aos seus edificios orixinais efectos visuais, de maneira que a contemplación destes varía segundo o ángulo desde o que se observan.

Isozaki foi distinguido con numerosos premios internacionais, como o da Asociación de Arquitectos do Xapón, o da Royal Institute of Architects británico e o da American Academy, entre outros moitos. Isozaki foi profesor visitante en varias universidades importantes, entre elas as de Harvard, Yale e Columbia.

Obras representativas

Edificio de Colegio de Médicos (1959-1960 Desaparecido, Oita, Xapón)
Biblioteca Municipal (1962-1966 Kitakyushu, Xapón)
Museo de Belas Artes (1971-1974 Takasaki, Xapón)
Casa Yano (1973-1975 Kawasaki, Xapón)
Edificio Shuhosha (1974-1975 Fukuoka, Xapón)
Centro Cívico (1979-1983 Tsukuba, Xapón)
Museo de Arte Contemporánea (1981-1986, Ánxeles, EUA)
Palau Sant Jordi (1983-1990 Barcelona)
Ampliación do Museo de Arte de Brooklyn (1986-1992 Nova York, Estados Unidos)
Proyecto de Fundación Daniel Templon (1986 Valbonne, Francia)
Edificio Arch, Universidad Bond (1987-1989 Gold Coast, Australia)
Edificio de Oficinas Team Disney (1987-1991 Orlando, Florida, Estados Unidos)
Pavillón polideportivo en Palafolls "Palauet" (1987-1996 Barcelona)
Concurso de Museo de Arte Contemporánea (1990 Stuttgart, Alemaña)
Centro de Arte e Tecnoloxía Xaponesa (1990-1994 Cracovia, Polonia)
Kyoto Concert Hall,(1991-1995 Kyoto, Xapón)
Daimler Benz AG, Proxecto Potsdamer Platz (1992-1993 Berlín, Alemaña)
Casa do Home (1993-1995 A Coruña)
Parc de la Muntanyeta de Sant Boi, (1994-2000 Barcelona)
Parque Universitario de Santiago de Compostela (1995 Santiago de Compostela)
Illa de Blanes (1998-2002 Xirona)
Acceso ao CaixaForum Barcelona (1999-2002 Barcelona)
Isozaki Atea (1999-2009 Bilbao, España)
Palacio de Xeo para Olimpíada de 2006 (2000-2006 Turín, Italia)
Concurso Museo da Evolución Humana (2000 Burgos)
Concurso Ordenación de la Estación de Canfranc (2001 Huesca)
Concurso Conjunto Arquitectónico dedicado a los Sanfermines (2001 Pamplona)
CMA. Cidade do Motor de Aragón (2002-2005 Teruel)
D38 (2002-2011 Barcelona)
Planta 10 do Hotel Puerta América (2003-2005 Madrid)
Bahns d'Arties (2004- Val d'Aran)
Puerto Triana (2006 Sevilla)
Concurso Grande Espazo Escénico da Cidade de Granada (2008 Granada)
Bodegas La Horra (2008- Burgos)
Museo Nacional de Civilización Exipcia - Deseño da Exposición (2010- O Cairo, Exipto)
Concurso de Ideas para o Centro de Interpretación da Murcia Medieval (2011-2012 Murcia)

Notas

↑ Giovannini, Joseph (2022-12-29). "Arata Isozaki, Prolific Japanese Architect, Dies at 91". The New York Times (en inglés). ISSN 0362-4331. Consultado o 2022-12-30.

Véxase tamén

[nyt-1] Giovannini, Joseph (2022-12-29). "Arata Isozaki, Prolific Japanese Architect, Dies at 91". The New York Times (en inglés). ISSN 0362-4331. Consultado o 2022-12-30.

[1]