Eifel

Eifel
	(de) Eifel
Tipo	low mountain range (en) ; cordilleira; rexión xeográfica
Localización
División administrativa	Renania do Norte-Westfalia - Nordrhein-Westfalen, Alemaña, Renania-Palatinado - Rheinland-Pfalz, Alemaña, Bélxica e Luxemburgo
	50°25′02″N 6°48′47″L / 50.417106, 6.813053
Cordilleira	Rhenish Massif (en)
Comparte fronteira con	Kölner Bucht und Niederrheinisches Tiefland (en) ; Q1245137
Características
Altitude	747 m
Dimensións	100 () km ;
Punto máis alto	Hohe Acht (en) (746,9 m )
Material usado	rocha volcánica; Lousa; Calcaria; cuarcita; Arenita; basalto
Superficie	5.300 km²

O Eifel (AFI:ˈaɪ̯fl̩), (en luxemburgués Äifel) é unha cadea montañosa de escasa altitude e orixe volcánica situada, en case a súa totalidade, no oeste de Alemaña, ao sur de Colonia.

Ocupa partes dos Länder de Renania do Norte-Westfalia (o suroeste) e de Renania-Palatinado (o noroeste), e tamén o leste de Bélxica (onde están as comunidades de fala alemá deste país) e o leste de Luxemburgo.

Forma parte do Macizo Xistoso Renano, e na súa parte norte se encontra o Parque Nacional Eifel.

Características

Pertence á "Rexión cenozoica volcánica da Europa Central".
A derradeira erupción volcánica producida na xona ocorreu contra 8 300 a.C. ± 300 anos.
Divídese en tres zonas: Westeifel, Hocheifel e Osteifel.
En moitos dos seus lugares pódense encontrar restos fósiles tanto de especies mariñas como de plantas.

Xeoloxía

A pesar da interesante xeoloxía da rexión de Eifel, só se realizaron tres informes xeolóxicos completos:^[1]

En 1822, Johann Steiniger publicou o primeiro mapa xeolóxico da zona e, en 1853, a Geognostische Beschreibung der Eifel.^[2]
En 1915 Otto Follmann deu a luz un traballo que se sumou á comprensión científica nese momento, o Abriss der Geologie der Eifel ("Resume de xeoloxía do Eifel").^[1]^[3]
En 1986, Wilhelm Meyer, finalmente, publicou o volume Geologie der Eifel, cuxa cuarta edición, revisada, considérase hoxe o traballlo estándar sobre a xeoloxía do Eifel.^[1]^[4]

Westeifel

É a zona relativamente máis nova da rexión e posúe moitos conos volcánicos, maares^[5] e estratovolcáns pequenos. Ocupa unha superficie de 600 km², situándose a uns 50 km da cidade de Ormont. Hai moitos fluxos de lava orixinados a partir de conos volcánicos e tamén se poden encontrar aneis de rocha calcaria volcánica. Nesta zona houbo moitas erupcións volcánicas durante o final do plistoceno, tendo a súa última erupción no agora maar Pulvermaar. É posíbel que no futuro poidan volver a activarse os volcáns da zona.^[6]

Hocheifel

Data do terciario, cando ocorreron as primeiras erupciones volcánicas. Está constituído por sete estratovolcáns, entre eles o Hohe Acht duns 747 m de altura. Pódense encontrar varias capas de cinzas e fluxos de lava, sendo o basalto a rocha dominante. Houbo máis de 300 erupcións volcánicas, o que fai pensar que debaixo da zona hai, ou houbo, unha inmensa cámara magmática que abastecía a moitos volcáns.

Osteifel

É a zona onde houbo máis actividadl. Alí encóntrase o lago Laach, un lago volcánico rodeado de conos e estratovolcáns menores. Determinouse que existiron tres fases de erupcións na zona, e ao parecer, empezaron a nacer volcáns en forma caótica. Isto ocorreu durante a última glaciación, cando os humanos aínda non chegaran a esta zona. Porén, é posíbel que igualmente puideran sentir os seus efectos, xa que sen dúbida os volcáns puideron estender as súas cinzas por toda Europa.

Patrimonio

A Fraubillenkreuz é un menhir de 5000 anos de antigüidade que foi tallado en forma de cruz a principios da Idade Media. Na rexión está o acueduto de Eifel, un dos máis longos acuedutos do imperio Romano, que subministraba auga á cidade de Colonia.

Turisno

De fácil acceso, case toda a rexión pode percorrerse en bicicleta. Con apoio da Unión Europea, antigas vías de ferrocarril transformáronse en ciclovías.

Protección ambiental

Desde 2004, 110 km² da parte norte da rexión do Eifel están protexidas e incluídas no Parque Nacional Eifel.

Notas

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Stephan Marks, Schriftenschau, "Geologie der Eifel", en Mitteilungen des Verbandes der deutschen Höhlen- und Karstforscher e. V. 2015/01 Arquivado 28 de xullo de 2017 en Wayback Machine.; páx. 24.
↑ Johann Steiniger (1853): Geognostische Beschreibung der Eifel. Verlag: Lintz, Trier. (Resume en alemán).
↑ Otto Follmann (1915): Abriss der Geologie der Eifel. Berlin: Westermann.
↑ Wilhelm Meyer (2013): Geologie der Eifel, 4ª edición totalmente revisada. Stuttgart: Schweizerbart. ISBN 978-3-5106-5279-2.
↑ Un maar é un cráter volcánico largo e baixo, producido por unha erupción freático-magmática, é dicir, unha explosión causada por auga subterránea que entra en contacto con lava quente ou magma.
↑ Clifford Embleton & Christine Embleton-Hamann (1997): Geomorphological hazards of Europe. Elsevier. ISBN 0-4448-8824-1. (Ler en liña).

Véxase tamén

Ligazóns externas

Historia do distrito de Eifel (en inglés).
Explicación de Westeifel Arquivado 30 de decembro de 2006 en Wayback Machine. (en inglés).

[Marks2015-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Stephan Marks, Schriftenschau, "Geologie der Eifel", en Mitteilungen des Verbandes der deutschen Höhlen- und Karstforscher e. V. 2015/01 Arquivado 28 de xullo de 2017 en Wayback Machine.; páx. 24.

[Steininger1853-2] Johann Steiniger (1853): Geognostische Beschreibung der Eifel. Verlag: Lintz, Trier. (Resume en alemán).

[Follmann1918-3] Otto Follmann (1915): Abriss der Geologie der Eifel. Berlin: Westermann.

[Meyer2013-4] Wilhelm Meyer (2013): Geologie der Eifel, 4ª edición totalmente revisada. Stuttgart: Schweizerbart. ISBN 978-3-5106-5279-2.

[5] Un maar é un cráter volcánico largo e baixo, producido por unha erupción freático-magmática, é dicir, unha explosión causada por auga subterránea que entra en contacto con lava quente ou magma.

[6] Clifford Embleton & Christine Embleton-Hamann (1997): Geomorphological hazards of Europe. Elsevier. ISBN 0-4448-8824-1. (Ler en liña).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]