Parátopo
2. Rexión Fc
3. Cadea pesada
4. Cadea lixeira cun dominio variable (VL) e outrro constante (CL)
5. Rexión Fv co parátopo
6. Rexións bisagra.
O parátopo é a parte dun anticorpo que recoñece ao antíxeno e é o lugar onde se unen o antíxeno e o anticorpo. É unha pequena rexión de 15–22 aminoácidos da molécula do anticorpo chamada rexión Fv que está constituída por partes das cadeas pesada e lixeira do anticorpo situada nos extremos dos brazos da molécula de inmunoglobulina (que ten forma de Y).[1]
O receptor de linfocitos B (BCR) ten tamén parátopos para antíxenos, xa que é un anticorpo integrado na membrana plasmática do linfocito B.
A parte do antíxeno na cal se une o parátopo denomínase epítopo. A forma do epítopo pode ser imitada por un mimótopo, polo que será tamén recoñecido polo parátopo e causará unha resposta inmunitaria similar. Na figura represéntase un anticorpo de linfocito B esquemático típico coas súas partes, no cal as partes internas dos extremos dos brazos (o idiotipo, zona no círculo) forman o parátopo, que se une ao epítopo.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Goldsby, Richard; Kindt, TJ; Osborne, BA; Kuby, Janis (2003). "Antigens (Chapter 3)". Immunology (Fifth ed.). New York: W. H. Freeman and Company. pp. 57–75. ISBN 0716749475.
