Pecten jacobaeus
| Pecten jacobaeus Vieira Rango fósil: plioceno - actualidade | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Valva superior de Pecten jacobaeus | |||||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||||||
| Pecten jacobaeus (Linnaeus, 1758) | |||||||||||||||||||||
| Sinonimia | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Pecten jacobaeus é unha especie de molusco bivalvo mariño da subclase dos pteriomorfios, orde dos ostreidos, superfamilia dos pectinoideos e familia dos pectínidos,[1] unha das 15 integradas actualmente (2020) no xénero Pecten.[2]
Moi semellante a Pecten maximus, é coñecida na bibliografía internacional como vieira do Mediterráneo, debido á súa área de distribución.
Moitas veces ambas as especies confúndense, porque nas partes comúns das súas distribucións, desenvolvéronse individuos híbridos.[3]
Taxonomía
[editar | editar a fonte]Descrición
[editar | editar a fonte]A especie foi descrita en 1758 por Linnaeus na 10ª edición do seu Systema Naturae,[4] baixo o nome de Ostrea jacobaea.[1]
Sinónimos
[editar | editar a fonte]Ademais de polo seu nome actualmente válido, a especie coñceuse tamén polos seguintes sinónimos:[1]
- Ostrea jacobaea Linnaeus, 1758 (protónimo)
- Pecten intermedius Monterosato, 1899
- Pecten jacobeus (Linnaeus, 1758) (erro ortogáfico)
- Vola jacobea (Linnaeus, 1758)
- Vola jacobea var. striatissima Foresti, 1876
Características
[editar | editar a fonte]Pecten jacobaeus pode alcanzar un tamaño máximo de 15 cm. As dúas valvas son asimétricas. A inferior (a dereita), sobre a cal o animal descansa no fondo do substrato, é moi convexa e de cor clara, branca cremosa, mentres que a superior (a esquerda) é plana e de cor apardazada. Ambas as valvas mostran de 14 a 16 costelas radiais, cunha sección transversal máis ou menos rectangular. O interior das valvas é branco anacarado.
Este molusco ten no bordo do manto numerosos tentáculos curtos, que lles serven para decectaren estímulos químicos, entre os cales hai un total de 60 ollos diminutos sensíbeis á luz.[3]
Ao pechar rapidamente as dúas valvas, pode desprazarse varios metros en caso de perigo.
Hábitat e distribución
[editar | editar a fonte]Hábitat
[editar | editar a fonte]Pecten jacobaeus vive sobre substratos brandos (area, areas de cunchas ou fondos lamacentos), xeralmente entre os 15 e os 50 m de profundidade. O animal descansa sobre a súa valva convexa (a dereita).[3]
Distribución
[editar | editar a fonte]Esta especie parece ser endémica de todo o mar Mediterráneo,[5] incluído o mar Negro, pero tamén se encontra no océano Atlántico, desde as costas de Portugal até as de Marrocos.
Bioloxía
[editar | editar a fonte]Nutrción
[editar | editar a fonte]Esta vieira é un animal planctonófago e detritívoro, é dicir, aliméntase de organismos planctónicos e de partículas de materia orgánica en suspensión. É un molusco puramente filtrante, xa que atrapa o seu alimento filtrando a auga de mar coas súas branquias. O seu alimento principal son algas microscópicas.[3]
Reprodución
[editar | editar a fonte]Pecten jacobaeus é un animal hermafrodita. Alcanza a madurez sexual entre os 2 e os 4 anos de vida. A glándula xenital única (ben coñecida polos gastrónomos co nome de coral), está formada por unha parte masculina branca e unha parte feminina alaranxada. Os gametos prodúcense sucesivamente para evitar a autofecundación. Despois da desova, a fecundación é externa e as larvas son transportadas no plancto e a metamorfose prodúcese entre as 3 e as 4 semanas. Cando alcanzan entre 20 e 30 mm, a pequena cuncha fíxase ao substrato mediante un biso que logo perde.[3]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Pecten jacobaeus (Linnaeus, 1758) no WoRMS. Consultado o 28 de xaneiro de 2020.
- ↑ Pecten O. F. Müller, 1776 no WoRMS. Consultado o 28 de xaneiro de 2020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Coquille Saint-Jacques de Méditerranée. Pecten jacobaeus (Linnaeus, 1758) no DORIS (Données d'Observations pour la Reconnaissance et l'Identification de la faune et la flore Subaquatiques). Consultado o 28 de xaneiro de 2020.
- ↑ Linnaeus, C. 1758.
- ↑ Pecten jacobaeus (Linnaeus, 1758) en Pectensite.com
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Pecten jacobaeus |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Linnaeus, C. (1758): Systema Naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Editio decima, reformata, vol. 1. Holmiae: Laurentius Salvius.
- Raines, B. K. & Poppe, G. T. (2006): "The Family Pectinidae". En: Poppe, G. T. & Groh, K.: A Conchological Iconography. , Hackenheim: ConchBooks. ISBN 3-9259-1978-3.
- Bieler R., Carter J. G. & Coan E. V. (2010): "Classification of Bivalve families". En: Bouchet P. & Rocroi J.-P. "Nomenclator of Bivalve Families". Malacologia 52 (2): 1-184, pp. 113–133,.
- Dijkstra H. H. & Maestrati P. (2012): "Pectinoidea (Mollusca, Bivalvia, Propeamussiidae, Cyclochlamydidae n. fam., Entoliidae and Pectinidae) from the Vanuatu Archipelago". Zoosystema 34 (2): 389-408.
- Zamouri-Langar, N.; Chouba, L.; Ajjabi Chebil, L.; Mrabet, R. & El Abed, A. (2011): Les coquillages bivalves des côtes tunisiennes. Salammbô: Institut National des Sciences et Technologies de la Mer. ISBN 978-9-9389-5120-2.
