Ինքնուրույն ուսումնասիրել է ֆիզիկա, ապա ավարտել Լեյդենի համալսարանը։ Ամստերդամի համալսարանի պրոֆեսոր (1877-1907 թվականներին)։ Աշխատանքները վերաբերում են մոլեկուլային ֆիզիկային և ցածր ջերմաստիճանային երևույթների ուսումնասիրմանը։ 1873 թվականին արտածել է իրական գազի վիճակի հավասարումը, որը հաշվի է առնում մոլեկուլների ծավալն ու դրանց միջև գործող փոխազդեցության ուժերը։ Առաջինն է դիտարկել միջմոլեկուլային ուժերի (Վան-Դեր-Վալսյան ուժեր) հարցը՝ կապված գազանման և հեղուկ վիճակներում նյութի կառուցվածքի հետ։ Առաջարկել է կրիտիկական երևույթների բնույթը որակապես բացատրող տեսություն, մշակել մազականության թերմոդինամիկական տեսությունը։ Ունի նաև էլեկտրոլիտային դիսոցմանն ու հիդրոստատիկային վերաբերող աշխատանքներ։ Փարիզի ԳԱ պատվավոր անդամ (1910 թվականին)։ Նոբելյան մրցանակ (1910 թվականին)։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 11, էջ 270)։