Օտտո Վայնինգեր

Օտտո Վայնինգեր; Otto Weininger
Ծնվել է	ապրիլի 3, 1880[…] Վիեննա, Ավստրո-Հունգարիա
Մահացել է	հոկտեմբերի 4, 1903[…] (23 տարեկան) Վիեննա, Ավստրո-Հունգարիա; ինքնասպանություն
Գերեզման	Matzleinsdorf Protestant Cemetery
Քաղաքացիություն	Ցիսլեյտանիա
Դավանանք	լյութերականություն
Մասնագիտություն	փիլիսոփա, գրող և հոգեբան
Գործունեության ոլորտ	փիլիսոփայություն և Գենդերային հետազոտություններ
Ալմա մատեր	Վիեննայի համալսարան
Գիտական աստիճան	դոկտորի աստիճան
Տիրապետում է լեզուներին	գերմաներեն
Ազդվել է	Հենրիկ Իբսեն
	Ներշնչվել է
	Otto Weininger Վիքիպահեստում

Օտտո Վայնինգեր (գերմ.՝ Otto Weininger, ապրիլի 3, 1880(1880-04-03)^[1]^[2]^[3]^[…], Վիեննա, Ավստրո-Հունգարիա - հոկտեմբերի 4, 1903(1903-10-04)^[1]^[2]^[3]^[…], Վիեննա, Ավստրո-Հունգարիա^[4]), ավստրիացի փիլիսոփա և հոգեբան։

Կենսագրություն

Ծնվել է հրեական հարուստ ընտանիքում։ 1898 թվականին ընդունվել է Վիեննայի համալսարանի փիլիսոփայության ֆակուլտետը, որը գերազանց ավարտել է՝ պաշտպանելով դոկտորական դիսերտացիան բիսեքսուալություն թեմայով։ Դիսերտացիան պաշտպանելուց հետո դարձել է բողոքական։

Մահ

Օտտո Վեյնինգերը ցուցադրաբար ինքնասպան է եղել հյուրանոցի այն համարում, որտեղ մահացել է Լյուդվիգ վան Բեթհովենը։ Նրա ինքնասպանության հնարավոր պատճառ է համարվում «նրա կողմից քարոզվող ճգնավորության և ցանկասիրության միջև կոնֆլիկտը»^[6]։ Մյուս կողմից, Վեյնինգերի ինքնասպանությունը երբեմն դասվում է «մշակութային թերարժեքության բարդույթի պատճառով առաջացող ինքնասպանությունների» թվին^[7]։

Ստեղծագործություններ

Վեյնինգերի հիմնական աշխատությունը «Սեռ և բնավորություն. Սկզբունքային հետազոտություն» գիրքն է (1902), թեև եղել են նաև աշխատություններ, որոնք տպագրվել են նրա մահվանից հետո՝ «Վերջին իրերի մասին» (1904, հրատարակել է ընկերը՝ Մորից Ռապպապորտը), «Սեր և կին» (1917)։ Առաջին համաշխարհային պատերազմից հետո Արթուր Հերբերը հրատարակեց նաև Վեյնինգերի նոթերն ու նամակները։

«Սեռ և բնավորություն. Սկզբունքային հետազոտություն» (1902)

Գիրքը գրվել է բնափիլիսոփայության դիրքերից և համարվում է «տղամարդկային» և «կանացի» սկզբի հետազոտություն։ Ըստ հեղինակի՝ առաջիններին բնորոշ է գիտակցության, ստեղծագործելու և ճգնավորության բարձր մակարդակ։ Երկրորդները համարվում են գիտակցության պարզունակ մոդելի, անարդյունավետության և զգայունության կրողներ։ «Կանացի» սկիզբը բացի կանանցից բնորոշ է նաև տղամարդկանց՝ հրեաներին և սևամորթներին։ «Հրեականության մասին» գլխում Վեյնինգերը հակադրել է «կանացի» (այսինքն՝ անբարոյական) հրեականությունը «տղամարդկային» քրիստոնեությանը, որը հետագայում հիմք հանդիսացավ ավստրիացի հրեատյաց անձանց շրջանում հրեատեցության քարոզչության համար^[6]։

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 [Otto Weininger Frauen in Bewegung 1848–1938] (գերմ.) — Österreichische Nationalbibliothek, 2006.
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 Գերմանիայի ազգային գրադարանի կատալոգ (գերմ.)
↑ CONOR.Sl
↑ ^6,0 ^6,1 Герман Свобода. Смерть Вейнингера. — 1912 (ռուս.)
↑ Григорий Чхартишвили. Писатель и самоубийство. — М: Захаров, 2008 (ռուս.)

Արտաքին հղումներ

Отто Вейнингер «Пол и характер» Արխիվացված 2008-08-03 Wayback Machine (ռուս.)
Отто Вейнингер «Последние слова» Արխիվացված 2015-04-05 Wayback Machine (ռուս.)
Евгений Берштейн. Трагедия пола: две заметки о русском вейнингерианстве (ռուս.)
Евгений Беркович. Еврейская самоненависть (Трагедия Отто Вейнингера) (ռուս.)

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Օտտո Վայնինգեր» հոդվածին։

[_9e3e07dcd37d2ae3-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[_905fb774605d2d65-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)

[_07572ef3adc848f9-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 [Otto Weininger Frauen in Bewegung 1848–1938] (գերմ.) — Österreichische Nationalbibliothek, 2006.

[_032d8c41cb0442ea-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 Գերմանիայի ազգային գրադարանի կատալոգ (գերմ.)

[_ed26b70ba063c026-5] CONOR.Sl

[Свобода-6] 6,0 ^6,1 Герман Свобода. Смерть Вейнингера. — 1912 (ռուս.)

[7] Григорий Чхартишвили. Писатель и самоубийство. — М: Захаров, 2008 (ռուս.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]