Ота Вейнінгер

Ота Вейнінгер
ням.: Otto Weininger
Дата нараджэння	3 красавіка 1880(1880-04-03)[…]
Месца нараджэння	Вена, Аўстра-Венгрыя
Дата смерці	4 кастрычніка 1903(1903-10-04)[…] (23 гады)
Месца смерці	Вена, Аўстра-Венгрыя
Месца пахавання	Мацлайнсдорфскія лютэранскія могілкі[d]
Грамадзянства	Цыслейтанія
Род дзейнасці	філосаф, пісьменнік, псіхолаг
Навуковая сфера	філасофія і гендарныя даследаванні[d]
Навуковая ступень	доктарская ступень[d]
Альма-матар	Венскі ўніверсітэт
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ота Вейнінгер, таксама Вайнінгер (ням.: Otto Weininger) (3 красавіка 1880, Вена — 4 кастрычніка 1903, Вена) — аўстрыйскі філосаф.

Біяграфія

Нарадзіўся ў багатай яўрэйскай сям’і. У 1898 годзе паступіў на філасофскі факультэт Венскага ўніверсітэта, які з адзнакай скончыў, абараніў доктарскую дысертацыю на тэму бісексуальнасць. Пасля абароны дысертацыі прыняў хрысціянства.

Смерць

Ота Вейнінгер дэманстратыўна пакончыў з сабой у гасцінічным нумары, у якім памёр Бетховен. Магчымымі прычынамі самагубства сучаснікі называлі «канфлікт паміж прапаведуемым ім аскетызмам і ўласнай пачуццёвасцю». З іншага боку, самагубства Вейнінгера нярэдка адносяць да так званых выпадкаў суіцыду з-за комплексу культурнай непаўнавартаснасці.

Творчасць

Асноўнай працай Вейнінгера была кніга «Пол і характар. Прынцыповае даследаванне» (1902), хоць былі і іншыя, апублікаваныя ўжо пасля яго смерці — «Аб апошніх рэчах» (1904, апублікаваў яго сябар Морыц Рапапорт), «Каханне і жанчына» (1917). Пасля першай сусветнай вайны Артурам Герберам былі таксама апублікаваныя нататкі і лісты Вейнінгера.