Talha Kose
Talha Köse is the chair and an Associate Professor of Political Science at Ibn Haldun University. Köse has a BA degree from Political Science and International Relations Department of Boğaziçi University (2000) and MA degree from Conflict Analysis and Resolution Program of Sabancı University (2002). Dr. Köse completed his doctoral studies at the School of Conflict Analysis and Resolution (SCAR)-George Mason University in January 2010. His doctoral research focuses on the transformation of Alevi identity within the post-1980 milieu of Turkey. Before joining Ibn Haldun University Köse worked as an Assistant Professor and Chair of Political Science and International Relations department at Istanbul Şehir University. Köse worked as a visiting professor at George Mason University and University Maastricht (Netherlands).
Dr. Köse’s research focuses on ethnic, sectarian and religions conflicts and political violence in the Middle East and Conflict Resolution approaches in foreign policy. Köse is an expert in peace processes, Alevi identity and non-coercive approaches in Turkish Foreign Policy.
Köse edited and published 3 books in Turkish and published more than 20 academic articles and book chapters both in English and Turkish. His academic articles appeared in journals like Foreign Policy Analysis, Party Politics, Negotiation and Conflict Management Research, International Journal of Intercultural Relations, Identities: Global Studies in Culture and Power, Middle Eastern Studies, Turkish Studies, Insight Turkey, Perceptions, International Relations.
Köse worked as a foreign policy and security analyst at the SETA Foundation, which is the leading think tank in Turkey. Köse also worked as the research director of the Washington DC branch of the SETA Foundation. Köse’s TV comments on foreign policy and regional security and op-eds appear frequently in Turkish and International media.
Phone: Tel: +90 444 40 34 (196)
Address: Istanbul Sehir University
Department of Political Science and International Relations
Altunizade Mahallesi Oymacı Sok.
No: 15 34662 Üsküdar-İstanbul
Dr. Köse’s research focuses on ethnic, sectarian and religions conflicts and political violence in the Middle East and Conflict Resolution approaches in foreign policy. Köse is an expert in peace processes, Alevi identity and non-coercive approaches in Turkish Foreign Policy.
Köse edited and published 3 books in Turkish and published more than 20 academic articles and book chapters both in English and Turkish. His academic articles appeared in journals like Foreign Policy Analysis, Party Politics, Negotiation and Conflict Management Research, International Journal of Intercultural Relations, Identities: Global Studies in Culture and Power, Middle Eastern Studies, Turkish Studies, Insight Turkey, Perceptions, International Relations.
Köse worked as a foreign policy and security analyst at the SETA Foundation, which is the leading think tank in Turkey. Köse also worked as the research director of the Washington DC branch of the SETA Foundation. Köse’s TV comments on foreign policy and regional security and op-eds appear frequently in Turkish and International media.
Phone: Tel: +90 444 40 34 (196)
Address: Istanbul Sehir University
Department of Political Science and International Relations
Altunizade Mahallesi Oymacı Sok.
No: 15 34662 Üsküdar-İstanbul
less
Related Authors
InterestsView All (57)
Uploads
Books by Talha Kose
Bu doğrultuda üniversiteler ve çevrelerindeki sosyal ve siyasi ortamları mercek altına alındı. Araştırma 11 ili kapsayan 14 üniversitede yerinde gözlem yapılarak tamamlandı. Akademisyen, üniversite yöneticisi, STK temsilcisi, yerel yönetici ve kamu kurumu temsilcileriyle gerçekleştirilen derinlikli görüşmeler kitabın bulgu ve tespitlerine temel teşkil etti. Saha araştırmasında elde edilen bulgular ve literatür çalışması mukayeseli bir şekilde incelendi ve derinlikli analizler ortaya konuldu.
Dünyada ve Türkiye’de radikalleşme ve aşırıcılığın üniversitelerdeki serencamına odaklanan bu kitapta şu temel sorulara cevap bulmaya çalışıldı:
• Türkiye’de üniversitelerin mevcut yapısının öğrencilerin radikalleşmesinde bir rolü var mı?
• Radikalleşme süreçlerinde kişisel özellikler ve aile arka planları kayda değer bir etkiye sahip mi?
• Bölgesel ve küresel gerilim ve siyasal eğilimler Türkiye’deki radikalleşmede ne ölçüde rol oynuyor?
• Bu konularda ilgili makamlar meseleye yönelik nasıl bir farkındalık taşıyor ve bu yönde önleyici hangi tedbirleri alıyorlar?
• Türkiye radikalleşmeyle mücadele konusunda hangi dersleri çıkarmalıdır?
Alevis, one of the largest identity groups in Turkey, are geographically spread all over Turkey. Alevi identity has traditionally been a strong identity with clear cultural boundaries, moral values, rituals and shared collective emotions. This identity, historically and culturally, has ethno-sectarian origins, which have been maintained for centuries through endogamous social order in a rural context. Because of the processes of rapid urbanization and modernization, the traditional Alevi identity and social order have been transforming into new forms.
The social, political, emotional and normative aspects of the identity construction and negotiation processes are explored via collective and “personal” narratives. Personal life stories, widely shared public narratives, and symbolic and linguistic resources are the essential resources for this research. A multiplicity of data sources have been used for this research but the main data is the formal qualitative interview transcripts of more than 70 Alevi’s that were actively involved, and still getting involved in this process of revival. I also have resorted to the transcripts and records of some semi-academic discussions that help outline general discussions. The interviews have been conducted in three big cities, Istanbul, Ankara and Malatya, between February 2006 and April 2007. Other data sources such as new Alevi literature, Alevi journals, web sites, newspapers and some public events have also been analyzed in order to collect public narrative accounts.
İran-ABD nükleer gerilimi gibi hakkında her geçen gün yeni veri ve iddiaların ortaya atıldığı; adeta bilgi ve yorum kirliliği yaşanan bir konuda sağlıklı öngörülerde bulunmak oldukça güçtür. Ortaya konulan yeni veri, rapor ve durumlar, üst düzey yetkililerin konuyla ilgili açıklamaları öngörülerin revize edilmesi ihtiyacını ortaya çıkarmaktadır. Tüm bu gelişmeler elinizdeki çalışmanın birkaç kez gözden geçirilmesini ve yeniden yazılmasını zorunlu hale getirmiştir. Halen devam etmekte olan bir süreci incelemeye aldığımız için, tüm yenileme çabaları bir şekilde eksik kalacaktır.
Bu çalışmada; ana hatlarıyla İran-ABD nükleer gerili- minin siyasi, iktisadi, psikolojik ve ideolojik arka planı ir- delenerek, durumun kapsamlı bir analizi yapılmaya çalı- şıldı. Konuyla ilgili kısa vâdeli kehanetlerde bulunmaktan ziyade; diplomatik seçeneklerin imkanları ve diplomatik seçeneği engelleyen hususlar tartışıldı. İran’ın Irak ve Afganistan gibi işgali veya İran’da rejim değişikliği kısa vadede gerçekçi ve uygulanabilir seçenekler değildir. Bu nedenle taraflar arasında askeri bir gerilim yaşansa dahi sorun nihai olarak diplomatik süreçle çözümlendirilmek zorundadır.
ÖNSÖZ
ABD ve İran, tüm bu gerilim ve karşılıklı restleşmeler yaşanırken, dolaylı diplomatik temaslarını İsviçre elçiliği üzerinden sürdürdüler. İki ülke de ideolojik söylemleri- nin yanı sıra stratejik pragmatizmlerinden de taviz ver- mediler. Irak’ta son 1,5 yıldır yaşanan görece istikrarı bu temaslara bağlayan görüşler de mevcuttur. Taraflardan birinin stratejik müttefiği, diğerinin ise uzun yıllardır ciddi bir sıkıntı yaşamadığı komşusu olan Türkiye ise böyle- si bir gerilimden birinci derecede etkilenmektedir. İran nükleer sorununda yaşanabilecek askeri çatışma ve ekonomik yaptırımlar Türkiye’yi son derece olumsuz et- kileyecektir. Bu nedenle taraflar arası sürdürülebilir bir diplomatik sürece girilmesi Türkiye açısından da olumlu bir gelişme olacaktır. Türkiye bu konuda yapıcı birtakım roller üstlenmektedir.
İran nükleer krizi Orta Doğu’daki kapsamlı sorunla- rın hemen hepsiyle ilgilidir; dolayısıyla sorunun birinci tarafları konuyla ilgili karar alma zorluğu çekmektedir. Bu çalısmaya temel oluşturan Temmuz 2006 tarihli “SETA İran Raporu: Diplomasinin İmkanlarını Yeniden Düşünmek” başlıklı çalışmamızda İran ile ABD arasında diplomatik seçeneklerin imkanlarının mevcut olduğu; ancak bu seçeneklerin üzerinde yeterince durulmadığı iddia edilmekteydi. Bu çalışmada bu yaklaşım tekrar edilmektedir, ancak iki yıl öncesine göre konu daha da gergin bir hal almıştır ve barışçı çözümlerin imkanları gi-
9
İRAN NÜKLEER PROGRAMI VE ORTA DOĞU SİYASETİ
derek tükenmektedir. Geçen iki sene içinde ABD’nin Irak ve Afganistan’da istikrarı sağlayamamış olması ve petrol fiyatlarının hızla artarak dünya ekonomileri açı- sından daha ciddi bir sorun haline gelmeye başlaması, İran- ABD gerilimiyle doğrudan ilgilidir. Buna, İran tara- fının nükleer hedefleri konusundaki çelişkili iddiaları da eklenince konu daha da içinden çıkılmaz bir hal almak- tadır. Çatışma çözümleri literatüründeki tabirle taraflar arasında ‘rahatsız edici’ veya ‘zarar verici’ bir kararsızlık durumu yaşanmaktadır.
Bu kararsızlık durumunu daha fazla sürdürmek müm- kün görünmemektedir; dolayısıyla mevcut düğüm kısa vadede çatışarak veya uzlaşarak çözülecektir. İran yö- netiminin, Bush-Cheney yönetimiyle giderayak büyük pazarlığa oturmasını beklemek gerçekçi değildir. Baş- kanlık süresinin sonuna gelen Bush yönetiminin İran’a kapsamlı bir operasyon yapmasını beklemek de aynı şekilde gerçekçi seçenekler arasında görünmemektedir. Ancak Bush Cheney ikilisinin giderayak İran’a taktik hava saldırısında bulunabileceği ihtimali Washington çevrelerinde telaffuz edilmektedir. Bu nedenle 2008’in son aylarının Tahran yönetimi açısından oldukça sıkıntılı geçeceği söylenebilir.
Tüm bu gergin duruma karşın Türkiye’nin de kolay- laştırıcı olarak rol aldığı 5+1 planı ve Temmuz sonunda yapılan Cenevre görüşmeleri daha kapsamlı diplomatik müzakerelere kapı aralamıştır. Mevcut çerçevenin orta vadede taraflar arasında bir uzlaşı sürecini sağlama ih- timali vardır. Gerek İran, gerekse Amerikan tarafı mü-
zakere zeminine olumlu yaklaşmaktadırlar. Aksi halde İran aleyhinde iktisadi ve diplomatik yaptırım rejimi kısa sürede devreye girecektir ve askeri seçeneklerin de önü açılacaktır.
Kasım 2008’den sonra Beyaz Saray’da başkanlık koltuğuna oturan kim olursa olsun, İran konusunu gün- demin öncelikli maddesi olarak masasında bulacaktır. Başkan seçilecek senatörlerden, Barack H. Obama ve John S. McCain’in İran nükleer krizi konusundaki üslup ve stratejileri George W. Bush yönetimininkinden farklı- lık gösterse dahi nihai hedefleri benzer olacaktır. Bu ne- denle ABD başkanlık seçiminin İran nükleer düğümünü çözmesini bekleyen yaklaşım fazla iyimserdir. Türkiye ise bölgesel barış ve istikrar açısından son derece kritik bu sürece kendi iç sorunlarıyla meşguliyetinden ötürü hazırlıksız yakalanmıştır.
Bu çalışmanın her aşamasında emeği geçen SETA çalışanları ve asistanlarından Ümare Yazar, Ahmet Se- lim Tekelioğlu, Selin Bölme ve Sezen Ceceli’ye teşekkür ediyorum. Böylesine hızla değişen bir konuda çalışmayı sahiplenerek sabır ve özveriyle katkılarını bir an olsun eksik etmediler. Ayrıca fikir düzeyinde değerli katkı ve yorumlarda bulunan Taha Özhan ve Nuh Yılmaz’a da gönülden teşekkürler. Çalışma konusundaki teşvik ve katkılarından dolayı SETA Vakfı Genel Koordinatörü Dr. İbrahim Kalın’a da teşekkürü bir borç biliyorum. Bu çalışmaya dair eksiklikler ve sorumluluk ise bana aittir.
Talha Köse Ağustos 2008 / Washington D.C."
Papers by Talha Kose
Öz Çözüm Süreci (2013-2015), Türkiye Cumhuriyeti tarihinde " Kürt Sorunu " olarak tanımlanan problemin çözümü açısından en sistematik ve kapsamlı barış girişimi olarak kayda geçmiştir. Bu girişim nitelikleri itibarı ile ulus-lararası literatürdeki barış süreci tanımlamasına uymaktadır ve barış süreç-lerinin temel özelliklerini taşımaktadır. Süreç PKK'nın 2015 Temmuzunda yeniden Türk güvenlik birimlerine karşı saldırıyı geçmesi ile sona ermiştir. Bu çalışma sürecin sona ermesi veya akamete uğramasının nedenlerini in-celemektedir. Kürt hareketinin siyasi tercihleri, siyaset içerisinde değişen güçler dengesi ve Suriye Savaşının Kürt Hareketi açısından oluşturduğu yeni imkanlar ve Türkiye açısından oluşturduğu belirsizlikler sürecin temel açmazları olarak ele alınmıştır. Süreç fiili olarak sona ermesine karşın, he-nüz bir tıkanıklık aşamasındadır. Yeni bir sürecin hangi şartlar altında tekrar başlayabileceği tartışılmaktadır.
Bu doğrultuda üniversiteler ve çevrelerindeki sosyal ve siyasi ortamları mercek altına alındı. Araştırma 11 ili kapsayan 14 üniversitede yerinde gözlem yapılarak tamamlandı. Akademisyen, üniversite yöneticisi, STK temsilcisi, yerel yönetici ve kamu kurumu temsilcileriyle gerçekleştirilen derinlikli görüşmeler kitabın bulgu ve tespitlerine temel teşkil etti. Saha araştırmasında elde edilen bulgular ve literatür çalışması mukayeseli bir şekilde incelendi ve derinlikli analizler ortaya konuldu.
Dünyada ve Türkiye’de radikalleşme ve aşırıcılığın üniversitelerdeki serencamına odaklanan bu kitapta şu temel sorulara cevap bulmaya çalışıldı:
• Türkiye’de üniversitelerin mevcut yapısının öğrencilerin radikalleşmesinde bir rolü var mı?
• Radikalleşme süreçlerinde kişisel özellikler ve aile arka planları kayda değer bir etkiye sahip mi?
• Bölgesel ve küresel gerilim ve siyasal eğilimler Türkiye’deki radikalleşmede ne ölçüde rol oynuyor?
• Bu konularda ilgili makamlar meseleye yönelik nasıl bir farkındalık taşıyor ve bu yönde önleyici hangi tedbirleri alıyorlar?
• Türkiye radikalleşmeyle mücadele konusunda hangi dersleri çıkarmalıdır?
Alevis, one of the largest identity groups in Turkey, are geographically spread all over Turkey. Alevi identity has traditionally been a strong identity with clear cultural boundaries, moral values, rituals and shared collective emotions. This identity, historically and culturally, has ethno-sectarian origins, which have been maintained for centuries through endogamous social order in a rural context. Because of the processes of rapid urbanization and modernization, the traditional Alevi identity and social order have been transforming into new forms.
The social, political, emotional and normative aspects of the identity construction and negotiation processes are explored via collective and “personal” narratives. Personal life stories, widely shared public narratives, and symbolic and linguistic resources are the essential resources for this research. A multiplicity of data sources have been used for this research but the main data is the formal qualitative interview transcripts of more than 70 Alevi’s that were actively involved, and still getting involved in this process of revival. I also have resorted to the transcripts and records of some semi-academic discussions that help outline general discussions. The interviews have been conducted in three big cities, Istanbul, Ankara and Malatya, between February 2006 and April 2007. Other data sources such as new Alevi literature, Alevi journals, web sites, newspapers and some public events have also been analyzed in order to collect public narrative accounts.
İran-ABD nükleer gerilimi gibi hakkında her geçen gün yeni veri ve iddiaların ortaya atıldığı; adeta bilgi ve yorum kirliliği yaşanan bir konuda sağlıklı öngörülerde bulunmak oldukça güçtür. Ortaya konulan yeni veri, rapor ve durumlar, üst düzey yetkililerin konuyla ilgili açıklamaları öngörülerin revize edilmesi ihtiyacını ortaya çıkarmaktadır. Tüm bu gelişmeler elinizdeki çalışmanın birkaç kez gözden geçirilmesini ve yeniden yazılmasını zorunlu hale getirmiştir. Halen devam etmekte olan bir süreci incelemeye aldığımız için, tüm yenileme çabaları bir şekilde eksik kalacaktır.
Bu çalışmada; ana hatlarıyla İran-ABD nükleer gerili- minin siyasi, iktisadi, psikolojik ve ideolojik arka planı ir- delenerek, durumun kapsamlı bir analizi yapılmaya çalı- şıldı. Konuyla ilgili kısa vâdeli kehanetlerde bulunmaktan ziyade; diplomatik seçeneklerin imkanları ve diplomatik seçeneği engelleyen hususlar tartışıldı. İran’ın Irak ve Afganistan gibi işgali veya İran’da rejim değişikliği kısa vadede gerçekçi ve uygulanabilir seçenekler değildir. Bu nedenle taraflar arasında askeri bir gerilim yaşansa dahi sorun nihai olarak diplomatik süreçle çözümlendirilmek zorundadır.
ÖNSÖZ
ABD ve İran, tüm bu gerilim ve karşılıklı restleşmeler yaşanırken, dolaylı diplomatik temaslarını İsviçre elçiliği üzerinden sürdürdüler. İki ülke de ideolojik söylemleri- nin yanı sıra stratejik pragmatizmlerinden de taviz ver- mediler. Irak’ta son 1,5 yıldır yaşanan görece istikrarı bu temaslara bağlayan görüşler de mevcuttur. Taraflardan birinin stratejik müttefiği, diğerinin ise uzun yıllardır ciddi bir sıkıntı yaşamadığı komşusu olan Türkiye ise böyle- si bir gerilimden birinci derecede etkilenmektedir. İran nükleer sorununda yaşanabilecek askeri çatışma ve ekonomik yaptırımlar Türkiye’yi son derece olumsuz et- kileyecektir. Bu nedenle taraflar arası sürdürülebilir bir diplomatik sürece girilmesi Türkiye açısından da olumlu bir gelişme olacaktır. Türkiye bu konuda yapıcı birtakım roller üstlenmektedir.
İran nükleer krizi Orta Doğu’daki kapsamlı sorunla- rın hemen hepsiyle ilgilidir; dolayısıyla sorunun birinci tarafları konuyla ilgili karar alma zorluğu çekmektedir. Bu çalısmaya temel oluşturan Temmuz 2006 tarihli “SETA İran Raporu: Diplomasinin İmkanlarını Yeniden Düşünmek” başlıklı çalışmamızda İran ile ABD arasında diplomatik seçeneklerin imkanlarının mevcut olduğu; ancak bu seçeneklerin üzerinde yeterince durulmadığı iddia edilmekteydi. Bu çalışmada bu yaklaşım tekrar edilmektedir, ancak iki yıl öncesine göre konu daha da gergin bir hal almıştır ve barışçı çözümlerin imkanları gi-
9
İRAN NÜKLEER PROGRAMI VE ORTA DOĞU SİYASETİ
derek tükenmektedir. Geçen iki sene içinde ABD’nin Irak ve Afganistan’da istikrarı sağlayamamış olması ve petrol fiyatlarının hızla artarak dünya ekonomileri açı- sından daha ciddi bir sorun haline gelmeye başlaması, İran- ABD gerilimiyle doğrudan ilgilidir. Buna, İran tara- fının nükleer hedefleri konusundaki çelişkili iddiaları da eklenince konu daha da içinden çıkılmaz bir hal almak- tadır. Çatışma çözümleri literatüründeki tabirle taraflar arasında ‘rahatsız edici’ veya ‘zarar verici’ bir kararsızlık durumu yaşanmaktadır.
Bu kararsızlık durumunu daha fazla sürdürmek müm- kün görünmemektedir; dolayısıyla mevcut düğüm kısa vadede çatışarak veya uzlaşarak çözülecektir. İran yö- netiminin, Bush-Cheney yönetimiyle giderayak büyük pazarlığa oturmasını beklemek gerçekçi değildir. Baş- kanlık süresinin sonuna gelen Bush yönetiminin İran’a kapsamlı bir operasyon yapmasını beklemek de aynı şekilde gerçekçi seçenekler arasında görünmemektedir. Ancak Bush Cheney ikilisinin giderayak İran’a taktik hava saldırısında bulunabileceği ihtimali Washington çevrelerinde telaffuz edilmektedir. Bu nedenle 2008’in son aylarının Tahran yönetimi açısından oldukça sıkıntılı geçeceği söylenebilir.
Tüm bu gergin duruma karşın Türkiye’nin de kolay- laştırıcı olarak rol aldığı 5+1 planı ve Temmuz sonunda yapılan Cenevre görüşmeleri daha kapsamlı diplomatik müzakerelere kapı aralamıştır. Mevcut çerçevenin orta vadede taraflar arasında bir uzlaşı sürecini sağlama ih- timali vardır. Gerek İran, gerekse Amerikan tarafı mü-
zakere zeminine olumlu yaklaşmaktadırlar. Aksi halde İran aleyhinde iktisadi ve diplomatik yaptırım rejimi kısa sürede devreye girecektir ve askeri seçeneklerin de önü açılacaktır.
Kasım 2008’den sonra Beyaz Saray’da başkanlık koltuğuna oturan kim olursa olsun, İran konusunu gün- demin öncelikli maddesi olarak masasında bulacaktır. Başkan seçilecek senatörlerden, Barack H. Obama ve John S. McCain’in İran nükleer krizi konusundaki üslup ve stratejileri George W. Bush yönetimininkinden farklı- lık gösterse dahi nihai hedefleri benzer olacaktır. Bu ne- denle ABD başkanlık seçiminin İran nükleer düğümünü çözmesini bekleyen yaklaşım fazla iyimserdir. Türkiye ise bölgesel barış ve istikrar açısından son derece kritik bu sürece kendi iç sorunlarıyla meşguliyetinden ötürü hazırlıksız yakalanmıştır.
Bu çalışmanın her aşamasında emeği geçen SETA çalışanları ve asistanlarından Ümare Yazar, Ahmet Se- lim Tekelioğlu, Selin Bölme ve Sezen Ceceli’ye teşekkür ediyorum. Böylesine hızla değişen bir konuda çalışmayı sahiplenerek sabır ve özveriyle katkılarını bir an olsun eksik etmediler. Ayrıca fikir düzeyinde değerli katkı ve yorumlarda bulunan Taha Özhan ve Nuh Yılmaz’a da gönülden teşekkürler. Çalışma konusundaki teşvik ve katkılarından dolayı SETA Vakfı Genel Koordinatörü Dr. İbrahim Kalın’a da teşekkürü bir borç biliyorum. Bu çalışmaya dair eksiklikler ve sorumluluk ise bana aittir.
Talha Köse Ağustos 2008 / Washington D.C."
Öz Çözüm Süreci (2013-2015), Türkiye Cumhuriyeti tarihinde " Kürt Sorunu " olarak tanımlanan problemin çözümü açısından en sistematik ve kapsamlı barış girişimi olarak kayda geçmiştir. Bu girişim nitelikleri itibarı ile ulus-lararası literatürdeki barış süreci tanımlamasına uymaktadır ve barış süreç-lerinin temel özelliklerini taşımaktadır. Süreç PKK'nın 2015 Temmuzunda yeniden Türk güvenlik birimlerine karşı saldırıyı geçmesi ile sona ermiştir. Bu çalışma sürecin sona ermesi veya akamete uğramasının nedenlerini in-celemektedir. Kürt hareketinin siyasi tercihleri, siyaset içerisinde değişen güçler dengesi ve Suriye Savaşının Kürt Hareketi açısından oluşturduğu yeni imkanlar ve Türkiye açısından oluşturduğu belirsizlikler sürecin temel açmazları olarak ele alınmıştır. Süreç fiili olarak sona ermesine karşın, he-nüz bir tıkanıklık aşamasındadır. Yeni bir sürecin hangi şartlar altında tekrar başlayabileceği tartışılmaktadır.
negative collective experiences that affect the collective emotions such as fear, humiliation
and victimhood, are important dimensions of studies on ethno-religious identities. Shared
narratives on massacres, wars, massive scale violence and humiliating collective experiences
play roles in the formation and the maintenance of large group identities. The “remembrance”
or “reproduction” of the emotional elements of ethno-religious identities is the research
focus of this study. This study investigates the ways through which the personal and collective
emotions such as grief/victimhood, fear and humiliation, interact with each other
and influence the Alewi identity negotiation process within the context of post 1980 Turkey.
Alewi personal and collective narratives on humiliating experiences are explored through life
stories as well as widely shared group narratives. This study argues that the turning points
in life stories of the individuals, who belong to the marginalized groups, play significant roles
in connecting/ reconnecting the personal experience of humiliation, fear, victimization
and anger with the widely shared collective dramas. Marc Howard Ross’ notions of “psychocultural
dramas” and “psycho-cultural interpretations” are used to analyze Alewi narratives
on collective emotions. Narratives on the victimhood stories are examined with specific focus
on the archetypes of “villains” that embody fears and worries of Alewi citizens.
Korku, aşağılanma ve mağduriyet gibi kolektif duyguları etkileyen önemli tarihsel dönemler,
kolektif dramlar ve özellikle de olumsuz kolektif deneyimler hakkındaki popüler anlatılar, etnik
ve dini kimlikler üzerine yapılan çalışmaların önemli birer boyutudur. Katliamlar, savaşlar,
büyük çaplı şiddet gösterileri ve aşağılayıcı kolektif deneyimler hakkındaki ortak anlatılar
da büyük kimlik gruplarının oluşmasında ve sürdürülmesinde önemli roller oynamaktadır.
Etno-dinsel kimliklerinin duygusal etkenleri olan “yâd etme” ya da “yeniden üretme” dinamikleri
bu çalışmanın araştırma konusudur. Bu çalışma, keder/mağduriyet, korku ve aşağılanma
gibi bireysel ve kolektif duyguların birbirleri ile nasıl bir etkileşim içerisinde olduğunu
ve 1980 sonrası Türkiye’si bağlamında Alevi kimliğinin müzakeresi sürecini nasıl etkilediğini
incelemektedir. Aşağılayıcı deneyimleri konu alan bireysel ve kolektif Alevi anlatıları, yaygın
bir şekilde paylaşılan grup anlatıları ve yaşam öyküleri aracılığı ile araştırılmıştır. Bu çalışma;
ötekileştirilmiş gruplara ait bireylerin yaşam öykülerindeki dönüm noktalarının, aşağılanma,
korku, mağduriyet ve öfke gibi bireysel deneyimleri yaygın şekilde paylaşılan kolektif
öyküler ile bağdaştırma/yeniden bağlama konusunda önemli bir rol oynadığını savunmaktadır.
Marc Howard Ross’un geliştirdiği “psiko-kültürel anlatılar” ve “psiko-kültürel yorumlamalar”
kavramları, kolektif duygulara ait Alevi anlatıların analizinde kullanılmıştır. Alevi
vatandaşların korkularını ve endişelerini somutlaştıran (cisimleştiren) “kötü adam” örnekler
üzerine özellikle yoğunlaşarak mağduriyet hikâye anlatıları incelenmiştir. Bu araştırmaya
ait kuramsal varsayımlar ve bulgular; Türkiye’de ve Irak, Lübnan, Pakistan ve hatta Kuzey
İrlanda gibi diğer etnik ve mezhep topluluklarında var olan Alevi toplumlarının kimliklerine
ilişkin hoşnutsuzluklarının altında yatan sebeplere de ışık tutmaktadır.
Turkey’s Power in the Middle East and north Africa: An Assessment of the Potential and the Limits of non-Coercive Power
ABStrACt
This study aims to examine the debates on Turkey’s power in international arena with a theoretical perspective. Various theoretical schools in Political Science and International Relations analyze forms of non-coercive power in different ways. Soft power, economic interdependence, cultural power and conflict resolution are predominant practical non- coercive foreign policy instruments. Turkish foreign policy has made remarkable progress in these fields in the last decade. The study argues that non-coercive power will become more central in World politics in the coming years. Non-coercive forms of power will especially be more important for the Middle East and North Africa, where the authoritarian regimes are dissolving under the influence of the “Arab Spring”.
Keywords: Non-coercive Power, Soft Power, Conflict Resolution, Cultural Diplomacy, Turkish Foreign Policy, Middle East and North Africa."
Bora Bayraktar/euronews: Hocam öncelikle çatışma çözümleri disiplini açısından bakıldığında Türkiye’deki müzakere süreci için gerçek bir barış sürecidir denilebilir mi?
Evet, bir barış sürecinin hemen hemen tüm unsurları bu süreç içerisinde yer alıyor. Bunun unsurları nedir? Öncelikle liderlerin ortamı yumuşatacak jestleri. Bu jestleri takiben bir ateşkesin vurgulanması. Yazılı olarak olmasa bile Nevruz’da Abdullah Öcalan’ın yaptığı açıklama, bir ateşkes ilanıydı. Bu ateşkes ilanının örgüte ulaşması, örgütün buna yazılı cevap vermesi ve daha sonra çekilmenin şartlarının müzakere edilmesi… Aslında imzalanan bir metin olmasa bile ki devletin bunu yapması zor doğrudan devam eden bir süreç olduğu, başının sonunun son derece dikkatli bir şekilde tasarlandığı açıkça görülüyor. Bu çekilme kararının akabinde Akil İnsanlar’ın devreye girmesi ve bundan sonra askerlik süresinin kısaltılmasının tartışılması, bunlar bütüncül bir sürecin parçası olduğunu gösteriyor. Kamuoyu bunu peyderpey duyuyor ve biliyor. Şu ana kadar o çerçevenin çok dışına çıkılmamış gibi görünüyor. İki taraf da, taraflar da bu devam eden süreçten sapma göstermemiş gibi bir durum var.
http://tr.euronews.com/2013/05/24/turkiye-nin-cozum-arayisi-ateskesle-yetinmek-en-buyuk-risk-
• How would the ongoing crisis a ect regional con icts?
• Nükleer mutabakatın ardından ekonomide ve enerji piyasasında hangi gelişmeler beklenmeli?
• Türkiye-İran ilişkilerinin geleceği nasıl şekillenecek?
• Bu anlaşmanın uluslararası toplum açısından anlamı nedir?
International Journal of Turkish Studies, 2016, 176-179..PDF