Peer-Reviewed Journal Articles by Sakis Dimitriadis
Μνήμων, 2022
Την άνοιξη του 1825, καθώς η Επανάσταση στην ηπειρωτική Ελλάδα εισερχόταν σε μια κρίσιμη για την ... more Την άνοιξη του 1825, καθώς η Επανάσταση στην ηπειρωτική Ελλάδα εισερχόταν σε μια κρίσιμη για την επιβίωσή της φάση, μια τοπικής κλίμακας αντιπαράθεση ανάμεσα στην κοινότητα της Καλύμνου και τον διορισμένο από την κεντρική επαναστατική διοίκηση έπαρχο κλιμακώθηκε όταν ο τελευταίος κατήγγειλε στους προϊσταμένους του ότι η Κάλυμνος διατηρούσε κρυφά σχέσεις με τις οθωμανικές αρχές γειτονικών νησιών και μάλιστα απέδιδε φόρο και στην οθωμανική διοίκηση, εκτός από την ελληνική. Γρήγορα έγινε φανερό ότι οι κοινοτικοί ηγέτες της Καλύμνου είχαν συνάψει επίσημους δεσμούς τόσο με την ελληνική όσο και με την οθωμανική διοίκηση, αναγνωρίζοντας ουσιαστικά την ταυτόχρονη κυριαρχία και των δύο αντίπαλων δυνάμεων στο νησί τους. Λαμβάνοντας υπόψη τη γεωγραφική θέση του νησιού, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της οικονομίας του, τις πολιτικές συγκρούσεις στο εσωτερικό του και την περιορισμένη θεσμική πρόσβαση της ηγετικής του ομάδας στο επαναστατικό κέντρο προκειμένου να εξηγήσει αυτή τη φαινομενικά παράδοξη κατάσταση, το άρθρο εξετάζει τις πολιτικές επιλογές των Καλυμνίων στη διάρκεια της Επανάστασης ως στρατηγικές προσαρμογής στις πρωτόγνωρες συνθήκες που δημιούργησε για τον πληθυσμό του Αιγαίου η Επανάσταση του 1821. Επιπλέον, διερευνώνται οι στάσεις των άλλων δύο κύριων παραγόντων που αναμείχθηκαν στο επεισόδιο, του τοπικού επάρχου και της ελληνικής κεντρικής κυβέρνησης, και επιχειρείται η ερμηνεία των ενεργειών τους· ειδικά ως προς την εθνική διοίκηση, υποστηρίζεται ότι η διαχείριση, εκ μέρους της, των πολιτικών δεσμών ορισμένων νησιών με την οθωμανική επικράτεια υπήρξε στην πράξη πολύ περισσότερο διαλλακτική απ’ όσο θα άφηναν να διαφανεί οι ρητορικές καταδίκες κάθε συμβιβασμού με τον εχθρό. Μέσα από την εξέταση του επεισοδίου αυτού και της στάσης της κοινότητας, υποστηρίζεται ότι η ιστοριογραφική συζήτηση για άτομα και κοινότητες που κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταπηδούσαν από την ελληνική στην οθωμανική πλευρά (ή το αντίθετο), η οποία μέχρι τώρα έχει επικεντρωθεί αποκλειστικά στα «καπάκια» των ρουμελιωτών ενόπλων και το «προσκύνημα» κοινοτήτων της Πελοποννήσου το 1827, θα πρέπει να διευρυνθεί ώστε να συμπεριλάβει τη διπλή πολιτική ένταξη ορισμένων νησιωτικών κοινοτήτων του Αιγαίου.
European History Quarterly, 2021
This article explores the conversion of Muslims to Orthodox Christianity during the Greek War of ... more This article explores the conversion of Muslims to Orthodox Christianity during the Greek War of Independence (1821-1832) and the first post-independence years as a case study which shows that religious boundaries in the Balkans do not seem to have been as insurmountable as one might think. The bonds between people of different religious affiliations, including Christians and Muslims, were not so loose in the chaotic period of the nineteenth century. Even though religious differences have always existed in Southeastern Europe, the inhabitants of that region have not always seen fellow humans with different religious affiliations as estranged others. Muslim converts to Christianity were ready to compromise their Islamic faith in exchange for security, social status, and well-being in the changed political and social environment created by Greek nationalism, with a view to advancing their professional opportunities and material interests in the new state. The Greek case is not unique. Religious conversions from Islam to Christianity occurred elsewhere in the region during the nineteenth and early twentieth centuries. Yet, while Balkan historiographical literature has focused on the Islamization of Christians in the region during the Ottoman period, it has paid little attention to the inverse processes of Christianization of Muslims in the age of nationalism.
Book Reviews by Sakis Dimitriadis
Papers by Sakis Dimitriadis
Δημήτρης Δημητρόπουλος – Μαρία Χριστίνα Χατζηιωάννου (επιμ.), Η Οικονομία στα χρόνια της Επανάστασης. Πρακτικά Διεθνούς Συνεδρίου (1-2 Οκτωβρίου 2021), Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, 2023
After the establishment of the Provisional Administration of Greece (1822) and especially the abo... more After the establishment of the Provisional Administration of Greece (1822) and especially the abolition of the Peloponnesian Senate (1823), the central revolutionary government was flooded with dozens of petitions, with which various rural Greek communities of the Peloponnese requested its intervention in their conflicts with neighbouring settlements over control of natural resources (primarily cultivated land, and, less often, pastures, water, and forests). The examination of these disputes vividly illustrates the intense competition for scarce natural resources, an issue of central importance in any agrarian society; at the same time, it enables us to grasp something of a hitherto unknown form that the Greek Revolution of 1821 took for the rural population. Identifying 57 separate cases of inter-village conflicts over natural resource use in the Peloponnese during the Revolution and examining both the appeals of the parties involved and other relevant archival material produced by the revolutionary authorities in their effort to clarify the stakes of each confrontation and reach an acceptable solution, this article attempts to demonstrate that the Revolution of 1821 promoted policies regarding community access to natural resources that transformed the relations between the population and the space it occupied, intensified existing rivalries between neighbouring settlements, and in some cases produced new conflicts.
Βάνα Νικολαΐδου-Κυριανίδου – Κωνσταντίνος Ηροδότου (επιμ.), Οι Εβραίοι στον κόσμο του Νεοελληνικού Διαφωτισμού και της Επανάστασης του 1821, Εκδόσεις Καπόν, 2022
Χρήστος Λυριντζής – Ηλίας Νικολακόπουλος (επιμ.), Ελληνικός Κοινοβουλευτισμός: αφετηρίες, εξέλιξη, προοπτικές. Πρακτικά Συνεδρίου (Αθήνα 20-21 Φεβρουαρίου 2020), Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, 2022
Κατερίνα Δέδε, Λεωνίδας Καλλιβρετάκης, Λίνα Λούβη, Ηλίας Νικολακόπουλος και Σωτήρης Ριζάς (επιμ.), Ιστορικό Λεξικό Ελληνικών Κοινοβουλευτικών Κομμάτων, 1844-1967, Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία – Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, 2022
Βάσω Σειρηνίδου (επιμ.), Όψεις της καθημερινότητας στην επαναστατημένη Ελλάδα, ΕΚΠΑ – Τράπεζα Πειραιώς, 2021
Αλέξανδρος-Ανδρέας Κύρτσης και Μίλτος Πεχλιβάνος (επιμ.), Επιτομή των ελληνογερμανικών διασταυρώσεων / Alexandros-Andreas Kyrtsis und Miltos Pechlivanos (Hg.), Compendium der deutsch-griechischen Verflechtungen, 2020
Edited Books by Sakis Dimitriadis
Antonios Ampoutis, Marios Dimitriadis, Sakis Dimitriadis, Theodora Konstantellou, Maria Mamali, Vangelis Sarafis (eds.), Violence and Politics: Ideologies, Identities, Representations, Newcastle, Cambridge Scholars Publishing, 2018 In this volume, a new generation of researchers explore and demonstrate the interaction between p... more In this volume, a new generation of researchers explore and demonstrate the interaction between politics and violence in the context of Greek and European history. In terms of focus, the articles here extend over a time span stretching from the Greek classical period to the twentieth century. The ancient Greek polis, medieval and early modern Europe, Byzantium and the Ottoman Empire, nineteenth-century Britain and the Greek society of the 1940s are some of the historical periods in which the relationship between violence and politics is examined. At the same time, the authors tackle important themes concerning this relationship, such as legitimate and illegitimate violence, violence from above and from below, resistance and revolt, authority and subordination, and gendered and political violence.
Uploads
Peer-Reviewed Journal Articles by Sakis Dimitriadis
Book Reviews by Sakis Dimitriadis
Papers by Sakis Dimitriadis
Edited Books by Sakis Dimitriadis