Michał Pałasz
I study management in the Anthropocene, that is ways of organizing a sufficiently good common world in the time of polycrisis. I am working on posthumanisation and degrowing of managerial practice, education & research.
I work as an Assistant Professor at the Chair of Contemporary Culture, Jagiellonian University.
I have been working at the academia since 2012. I have obtained my PhD in Humanistic Management in 2018 with a dissertation on "Social Media Management in the Perspective of Actor-Network Theory". I have edited two books: "To the Heart. Managing Social Engagement Through Media, Music and Marketing" (2023), "Tick-tock, the End of the World. Climate-Ecological Crisis in the Voice of Multiple Sciences" (2022) and published about 20 double-blind peer reviewed papers.
I am a member of Climate Council of Jagiellonian University, International Degrowth Network, Degrowth Poland, Humanistic Management Network, Trade Union Workers' Initiative JU.
I identify myself professionally as an academic teacher, culture manager, climate action and degrowth advocate.
Supervisors: Jan Kreft, Emil Orzechowski, Piotr Kletowski, Tomasz Pindel, and Grzegorz Łagowski
Address: Kraków, Poland
I work as an Assistant Professor at the Chair of Contemporary Culture, Jagiellonian University.
I have been working at the academia since 2012. I have obtained my PhD in Humanistic Management in 2018 with a dissertation on "Social Media Management in the Perspective of Actor-Network Theory". I have edited two books: "To the Heart. Managing Social Engagement Through Media, Music and Marketing" (2023), "Tick-tock, the End of the World. Climate-Ecological Crisis in the Voice of Multiple Sciences" (2022) and published about 20 double-blind peer reviewed papers.
I am a member of Climate Council of Jagiellonian University, International Degrowth Network, Degrowth Poland, Humanistic Management Network, Trade Union Workers' Initiative JU.
I identify myself professionally as an academic teacher, culture manager, climate action and degrowth advocate.
Supervisors: Jan Kreft, Emil Orzechowski, Piotr Kletowski, Tomasz Pindel, and Grzegorz Łagowski
Address: Kraków, Poland
less
InterestsView All (33)
Uploads
Edited Books by Michał Pałasz
///
W ramach pracy seminaryjnej starałyśmy_liśmy się wspólnie zgłębiać tematykę relacji wyzwań stawianych przez antropocen ludzkości – takich jak kryzys klimatyczno-ekologiczny, globalna utrata bioróżnorodności, kryzys nierówności (społecznych, dochodowych, majątkowych), kryzys sprawiedliwości społecznej, kryzys demokracji, kryzys migracyjny, kryzys gospodarczy i in., a które określić można jako „kłębowisko kryzysów antropocenu” – z zarządzaniem. Rezultatem części tych prac są artykuły prezentowane w tej monografii, wszystkie w odczuciu jej redaktora eksplorujące z różnych perspektyw zagadnienie zarządzania zaangażowaniem społecznym, czyli aktywności mobilizujące organizacje i członków społeczeństwa do działań pożądanych w krytycznym położeniu, w którym znajduje się obecnie globalne społeczeństwo.
///
Wybór tekstów, wśród których znajdują się prezentacje wyników siedmiu studiów przypadku i dwóch eksperymentów naukowych, podzielono na trzy sekcje tematyczne: „Do serca przez media”, „Do serca przez muzykę”, „Do serca przez marketing”. Każda składa się z trzech artykułów, każda też stara się na swój sposób pokazać, w jaki sposób dotrzeć lub jak, i z jakim skutkiem, dociera się do serc – a może sumień – organizacji i ich rozmaitych interesariuszy, z wykorzystaniem narzędzi i technik (nowo) medialnych, z pola twórczości muzycznej oraz aktywności marketingowej, w celu zmobilizowania ich do bardziej znaczącego zaangażowania społecznego, czyli do adekwatnego reagowania na kłębowisko kryzysów antropocenu. Wśród technik badawczych, z których korzystały_li autorki_rzy artykułów dominowały analiza treści oraz badania ankietowe, ale pojawiły się również wywiady, analiza treści wizualnych, obserwacja i netnografia.
///
Publikacja powstała z nadzieją, że jej rozdziały będą stanowiły inspirację dla osób pracujących nad wartościowymi pracami licencjackimi na gruncie m.in. zarządzania, a także że posłużą jako źródła zarówno dla dalszych badań w zakresie zarządzania zaangażowaniem społecznym z wykorzystaniem mediów, muzyki i marketingu, jak i do praktycznych działań z tym związanych.
///
Ewa Bińczyk
///
Książka "Za pięć dwunasta koniec świata. Kryzys klimatyczno-ekologiczny głosem wielu nauk" jest [...] wartościowym i ważnym w obecnych warunkach politycznych kompendium wiedzy o wyzwaniu klimatycznym – wciągającym i przyjaznym dla odbiorców. Co więcej, cieszy ona bogactwem konkretnych przykładów możliwego działania, także w Polsce, w obliczu wyzwania katastrofy klimatycznej.
[...]
Jako zaangażowany emocjonalnie i politycznie, interdyscyplinarny a zarazem spójny teoretycznie manifest wypełni ona ważną lukę w polskim piśmiennictwie. Dodatkowo książka ma wielkie szanse stać się szeroko wykorzystywanym praktycznym poradnikiem oraz kompendium wiedzy o współczesnych wyzwaniach wynikających z planetarnego kryzysu środowiskowego dla wielu obszarów funkcjonowania człowieka.
///
Ewa Domańska
///
"Za pięć dwunasta koniec świata. Kryzys klimatyczno-ekologiczny głosem wielu" nauk to nowatorska, ważna i ciekawa książka, która w sposób zasadniczy wzbogaca rozważania podejmowane w ramach badań humanistycznych i społecznych na temat kryzysu ekologiczno-klimatycznego. Nie znam na polskim rynku wydawniczym publikacji, która prezentowałby tak panoramiczny obraz dyskusji toczonych na ten temat i tak kompetentnie oraz z wielowątkowym rozmachem analizowałaby ten problem, który – o czym warto pamiętać, w sposób bezpośredni wiążę się z naszym bezpieczeństwem w przyszłości. Świeża, dynamiczna, wypełniona energią nowatorskiej myśli narracja, trafia w sedno zainteresowań i trosk młodego pokolenia. Autorzy nie tylko oferują interpretacje bogatej bazy dokumentacyjnej oraz istniejącej literatury przedmiotu, lecz także korzystając ze swoich doświadczeń badawczych oraz działalności społecznej, wskazują na punkty styczne pomiędzy nauką i aktywizmem w sposób istotny przyczyniając się do budowania „humanistyki terenowej” oraz wyprowadzają wnioski, które oferują możliwe rozwiązania problemów. Publikacja z pewnością zainteresuje nie tylko interdyscyplinarne grono pracowników naukowych, doktorantów i studentów, lecz także zainteresowaną tą tematyką szeroką publiczność nie-akademicką.
///
Journal Papers by Michał Pałasz
Translation / proofreading of this publication has been supported by a grant from the Faculty (name of the Faculty) under the Strategic Programme Excellence Initiative at Jagiellonian University.
///
The paper addresses the issue of the potential impact of a university’s presence in the rankings of climate friendly HEIs on its brand and activities, filling a research gap in this area. It starts with a discussion of the concepts of a brand, its personality and strength, presenting selected brand rankings as well as criteria for rankings of climate friendly universities, having outlined the specificity of a climate responsible HEI brand. Afterwards it presents answers to the research questions which were obtained using the desk research method obtained using the desk research method: how the Jagiellonian University is currently performing in the rankings of climate friendly universities and what aspirational reference points can be identified for it. The subjects of the study were three leading rankings published in 2023, which assessed HEIs in terms of their climate actions and the position of the Jagiellonian University in them – both globally and in relation to groups of universities from Poland, Central Europe, European Union and the UNA Europa network. As a result of benchmarking, groups of HEIs brands were mapped as they could constitute reference points for the activities of the Jagiellonian University and other Polish universities. The impact of climate friendly HEIs rankings on the brand and activities of a university is based not only on the need to meet participation criteria, but also on creating social pressure related to comparing brands, and on the need to ensure the coherence of the brand of a climate friendly university on the principle of positive feedback loop.
Celem artykułu jest pokazanie, że zarządzanie i marketing w rozumieniu dominującym w polskiej edukacji wyższej są strukturalnie nie do utrzymania w świecie, który podejmuje próbę odpowiedzi na wyzwanie klimatyczno-ekologiczne. wraz z uzasadnieniem. Przedmiotem dyskusji i punktem wyjścia jest krytyka dwóch popularnych definicji. Problem badawczy odnosi się do nieprzystawalności praktyk społecznych, jakimi są współczesne zarządzanie i marketing, do skali wyzwań antropocenu, wymuszających zmianę paradygmatyczną i konieczność poszukiwania nowych sposobów organizowania rzeczywistości. Analiza wykazuje, że aktywności te, w ich dominujących rozumieniach, są w praktyce nie do pogodzenia z reagowaniem przez świat na kłębowisko splątanych w nieoczywisty sposób kryzysów antropocenu, a zatem – ponownie „w praktyce” – konieczne jest inne, nowe rozumienie oraz uprawianie zarządzania i marketingu, co oznacza porzucenie tych praktyk w ich obecnym kształcie.
///
///
Przedmiotem badania jest zarządzanie kulturą w kontekście zrównoważonego rozwoju i kryzysu klimatyczno-ekologicznego, problem badawczy odnosi się do potrzeby diagnozy powiązań między nimi, zaś cel badania stanowi ukazanie praktycznych działań podejmowanych na gruncie równoważenia rozwoju w zarządzaniu kulturą i poprzez nie oraz motywowanie do takowych.
///
Artykuł to efekt współpracy między zajmującymi się rozwojem kadr
kultury i zarządzaniem kulturą, akademikiem i praktyczką. Podjęto ją dla
kreowania w sektorze kultury i badań nad nim ekowerwy, rozumianej
jako praktyczne działania w obliczu kryzysu klimatyczno-ekologicznego.
Tekst zarysowuje historię zrównoważonego rozwoju, diagnozuje powagę
kryzysu i syntetyzuje próby stawiania mu czoła przez społeczność międzynarodową, także w kraju. Część teoretyczną zamyka rozważenie sensu terminu „zrównoważony rozwój” i jego powiązań z kulturą. Część empiryczna ilustruje ekowerwę w kulturze przykładami, w oparciu o autoetnograficzne studium tworzenia dwóch aktualnych publikacji poświęconych „zazielenianiu” sektora kultury, pogłębione przez swobodny wywiad z ich autorką, a także sygnalizuje ekowerwę w muzeach.
///
Podsumowanie zastępuje manifest podkreślający kardynalną w obliczu kryzysu klimatyczno-ekologicznego rolę równoważenia zarządzania kulturą i poprzez nie, we wszystkich jego sensach.
///
Ecoverve in culture. Sustainable development versus culture management and the cultural sector staff development in the context of the climate-ecological crisis
///
The article is a result of cooperation of the academician and the practitioner, both dealing with development of cultural staff and culture management. The aim is to create ecoverve in the culture sector and research on it, understood as practical activities in the face of the climate-ecological crisis. The paper outlines the history of sustainable development, diagnoses the severity of the crisis and presents international community attempts of managing it, also in Poland. The theoretical part ends with considering the meaning of „sustainable development” and its links with culture. The empirical part exemplifies ecoverve in culture, basing on an autoethnographic study of creating two current publications on „greening” of the sector, deepened by a free interview with their author, as well as signalizes ecoverve in museums. The summary is replaced with a manifesto emphasizing the cardinal role of making culture management, in all its senses, both sustainable and sustainabilizing.
Tekst podsumowuje próby humanizacji zarządzania (etyka biznesu, społeczna odpowiedzialność biznesu, teoria interesariuszy, zrównoważony rozwój, nurt krytyczny w zarządzaniu, zarządzanie humanistyczne) oraz podejmuje próbę posthumanistycznej korekty jednej z dominujących definicji zarządzania. Próba ta polega na (a) uznaniu sprawczości i godności wszystkich, także pozaludzkich zasobów procesów zarządzania (przez ich akceptację, personalizację – uznanie za osoby, animację – symboliczne ożywienie – lub sakralizację – uznanie za święte) oraz na (b) redefinicji celu praktyk organizacyjnych ze skoncentrowanego na dobru organizacji ku skupionemu na heterogenicznym, ludzkim i pozaludzkim dobru wspólnym. Posthumanizacja zarządzania implikuje – wyjaśnione w tekście – pansolidarność, radykalną empatię, upadek dualizmu cel – środek, redystansację i cyklizację. Artykuł kończy podkreślenie mankamentów proponowanej koncepcji oraz możliwych sposobów ich przezwyciężenia.
Przedmiotem badania jest zatem zarządzanie w antropocenie, problem badawczy odnosi się do potrzeby reformy zarządzania, zaś cel badania stanowi próba konceptualizacji nowej, posthumanistycznej orientacji badanych praktyk.
/////////
The article introduces the concept of posthumanistic management as a result of exploring the relationships between the Anthropocene, management and contemporary humanities. Posthumanistic management is a response to the pressing need of management reform in the context of a swirl of crises of what is called Generalized Anthropocene (and described as brutal adulthood of humanity), especially concerning the anthropogenic climate-ecological and derivative crises. The author argues that the culture of management (dominant activity of the modern world) based on greed is the reason to make management at least co-responsible for the crises of the Anthropocene next to the pathological actions and inactions of business and political actors and the dominant socio-economic system of capitalism itself. The text summarizes the attempts to humanize management (business ethics, corporate social responsibility, stakeholder theory, sustain- able development, critical management studies, humanistic management) and makes an effort of posthumanistic correction of one of the dominant definitions of economic management. A posthumanistic correction of management is based on assigning agency and dignity to all, also non-human resources of management processes, and on transformation of the purpose of organizational practices from focused on particular goals of the organization towards the pursuit of the heterogeneous common good. The posthumanization of management implies, the author argues, pansolidarity, radical empathy, the fall of the mean-end dualism, redistansation and cyclization. The article ends by highliting some of the flaws of the introduced concept and some possible ways of overcoming them.
• Jak pracuje się nad numerem transdyscyplinarnym, w którym łączenie różnych perspektyw nierzadko bywa próbą bardzo problematyczną?
• Jakie są możliwości i ograniczenia w zarządzaniu w dobie antropocenu? (Jak możemy uratować świat? Jakie są strategie posthumanistyczne ratowania świata? Czy posthumanizm może nas uratować? Czy świat wymaga ratunku z naszej strony, czy też, z przyzwyczajenia i wygody, stawiamy się ciągle w tym kontekście w roli gatunkowego hegemona?)
Rezultaty naszych przemyśleń zapisaliśmy w cząstkowych, krótkich wypowiedziach, które nakreślają też interesującą nas perspektywę badawczą i aktywistyczną.
///
The article starts with an introduction to the research methodology (actor-network theory, autoethnography), and then presents the development of Facebook in the years 2004-2018 in the perspective of the birth and transformations of the algorithm of News Feed, identifying the latter as the key innovation of the platform, and in the conclusions synthesizes recognized translations and modus operandi of the main actor. The text is based on a research carried out for the author's speech at the 2nd National Interdisciplinary Scientific Conference "TechSpo'18: The Power of Algorithms?", organized by the Faculty of Humanities at the AGH University of Science and Technology in Krakow (Krakow, September 20-21, 2018).
///
algorytm Edge Rank; Facebook; media społecznościowe; News Feed; teoria aktora-sieci; zarządzanie mediami; actor-network theory; Edge Rank algorithm; social media; media management
Celem artykułu jest podjęcie krytycznej refleksji dotyczącej adekwatności określania muzeum wirtualnego nazwą muzeum. Do analiz posłuży przykład Muzeum Erotyzmu. Pierwszą część artykułu stanowi opis historii oraz działalności muzeum. W części drugiej przeprowadzone zostaje studium przypadku. Podstawą teoretyczną badania jest książka Katarzyny Barańskiej "Muzeum w sieci znaczeń. Zarządzanie z perspektywy nauk humanistycznych" oraz artykuł Doroty Folgi-Januszewskiej "Muzeum: definicja i pojęcie. Czym jest dzisiaj?", opublikowany w roczniku „Muzealnictwo”. Tekst, oprócz analizy treści oraz studium przypadku, posługuje się metodą autoetnografii, ze względu na rolę autora, jaką pełni w kontekście badanej organizacji. Artykuł powstał na bazie referatu "Czy wirtualne muzeum jest muzeum? Przypadek Muzeum Erotyzmu" wygłoszonego przez autora na konferencji „Pomiędzy realnością a światem fikcji. Media i multimedia w muzeum”, zorganizowanej przez Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu 20-21 października 2015 roku.
The first museum similar to those we know today, was founded in the late seventeenth century. Half a century later archeologists discovered collections of erotic art in Pompeii and Herculaneum, lying for centuries under the ashes of Vesuvius, which surprised the scientific Enlightenment enthusiasts with its sensuality. There was a problem, what to do in a museum with exhibits, of undoubted historical value, or artistic, but obscene?
The first response was to create secret museums in which objects with erotic connotations would be stored, or even concealed. The need to separate objects that could not be shown to the public from the rest of the collection, led to the modern understanding of the word pornography, which was adopted for the determination of uncomfortable harvest of Vesuvian cities.
For the second response we had to wait for over 200 years – sex themed museums. Over the past 25 years, 16 institutions of this kind were created in Europe, out of which 11 continue to operate until today. One of them is located in Warsaw. Another may soon arise in Krakow. All of these are private initiatives, most of them with non-profit intentions, and the primary motivation for their creation was the passion of the founders and their possession of a collection of sexually marked objects, often collected by them over a few decades.
The elaboration of this article constitutes the subject-matter of the author’s thesis which he defended in 2010 in the department of culture management at the Jagiellonian University; the thesis was titled Museum of eroticism, eroticism of museum. Historical context, review and analysis of European sex themed museums, which was created under the supervision of Professor Emil Orzechowski Ph.D.
Chapters by Michał Pałasz
///
W rozdziale zderzam powyższe nurty zarządzania, aby wyartykułować, z pomocą teorii aktora-sieci i krytycznego posthumanizmu, koncepcję odmienną. Wychodzę od zwięzłego opisu wybranych prób humanizowania zarządzania na gruncie etyki biznesu, społecznej odpowiedzialności biznesu, teorii interesariuszy, zrównoważonego rozwoju, nurtu krytycznego w zarządzaniu, zarządzania humanistycznego. Następnie rozwijam wątek genezy, rozwoju i problemów tego ostatniego w Polsce. W obliczu eksploatacyjności istniejących zarządzań – ekonomicznego i humanistycznego – w ostatniej części tekstu proponuję humanistycznie zdeantropocentryzowane zarządzanie posthumanistyczne, wywodzące się z nurtu humanistycznego, lecz adekwatniejsze do wyzwań współczesności i, co istotne w obliczu nasilającego się marginalizowania tegoż prądu, stabilniejsze, mające większe szanse na przetrwanie niż zarządzanie humanistyczne. Wychodzę więc od zarządzania bardziej ludzkiego, podążam przez ludzkie, kończę zaś na więcej-niż-ludzkim.
///
Artykuł eksploruje konsekwencje płynące z ujawnienia tożsamości menedżera mediów społecznościowych i używania jego konta osobistego dla celów komunikacji klienta, na przykładzie administratora strony fanowskiej w serwisie Facebook.com.
///
Article explores the consequences arising from revealing the identity of social media manager and from usage of his/her personal profile for the purposes of communication of the client, taking as an example an administrator of Facebook page.
///
W ramach pracy seminaryjnej starałyśmy_liśmy się wspólnie zgłębiać tematykę relacji wyzwań stawianych przez antropocen ludzkości – takich jak kryzys klimatyczno-ekologiczny, globalna utrata bioróżnorodności, kryzys nierówności (społecznych, dochodowych, majątkowych), kryzys sprawiedliwości społecznej, kryzys demokracji, kryzys migracyjny, kryzys gospodarczy i in., a które określić można jako „kłębowisko kryzysów antropocenu” – z zarządzaniem. Rezultatem części tych prac są artykuły prezentowane w tej monografii, wszystkie w odczuciu jej redaktora eksplorujące z różnych perspektyw zagadnienie zarządzania zaangażowaniem społecznym, czyli aktywności mobilizujące organizacje i członków społeczeństwa do działań pożądanych w krytycznym położeniu, w którym znajduje się obecnie globalne społeczeństwo.
///
Wybór tekstów, wśród których znajdują się prezentacje wyników siedmiu studiów przypadku i dwóch eksperymentów naukowych, podzielono na trzy sekcje tematyczne: „Do serca przez media”, „Do serca przez muzykę”, „Do serca przez marketing”. Każda składa się z trzech artykułów, każda też stara się na swój sposób pokazać, w jaki sposób dotrzeć lub jak, i z jakim skutkiem, dociera się do serc – a może sumień – organizacji i ich rozmaitych interesariuszy, z wykorzystaniem narzędzi i technik (nowo) medialnych, z pola twórczości muzycznej oraz aktywności marketingowej, w celu zmobilizowania ich do bardziej znaczącego zaangażowania społecznego, czyli do adekwatnego reagowania na kłębowisko kryzysów antropocenu. Wśród technik badawczych, z których korzystały_li autorki_rzy artykułów dominowały analiza treści oraz badania ankietowe, ale pojawiły się również wywiady, analiza treści wizualnych, obserwacja i netnografia.
///
Publikacja powstała z nadzieją, że jej rozdziały będą stanowiły inspirację dla osób pracujących nad wartościowymi pracami licencjackimi na gruncie m.in. zarządzania, a także że posłużą jako źródła zarówno dla dalszych badań w zakresie zarządzania zaangażowaniem społecznym z wykorzystaniem mediów, muzyki i marketingu, jak i do praktycznych działań z tym związanych.
///
Ewa Bińczyk
///
Książka "Za pięć dwunasta koniec świata. Kryzys klimatyczno-ekologiczny głosem wielu nauk" jest [...] wartościowym i ważnym w obecnych warunkach politycznych kompendium wiedzy o wyzwaniu klimatycznym – wciągającym i przyjaznym dla odbiorców. Co więcej, cieszy ona bogactwem konkretnych przykładów możliwego działania, także w Polsce, w obliczu wyzwania katastrofy klimatycznej.
[...]
Jako zaangażowany emocjonalnie i politycznie, interdyscyplinarny a zarazem spójny teoretycznie manifest wypełni ona ważną lukę w polskim piśmiennictwie. Dodatkowo książka ma wielkie szanse stać się szeroko wykorzystywanym praktycznym poradnikiem oraz kompendium wiedzy o współczesnych wyzwaniach wynikających z planetarnego kryzysu środowiskowego dla wielu obszarów funkcjonowania człowieka.
///
Ewa Domańska
///
"Za pięć dwunasta koniec świata. Kryzys klimatyczno-ekologiczny głosem wielu" nauk to nowatorska, ważna i ciekawa książka, która w sposób zasadniczy wzbogaca rozważania podejmowane w ramach badań humanistycznych i społecznych na temat kryzysu ekologiczno-klimatycznego. Nie znam na polskim rynku wydawniczym publikacji, która prezentowałby tak panoramiczny obraz dyskusji toczonych na ten temat i tak kompetentnie oraz z wielowątkowym rozmachem analizowałaby ten problem, który – o czym warto pamiętać, w sposób bezpośredni wiążę się z naszym bezpieczeństwem w przyszłości. Świeża, dynamiczna, wypełniona energią nowatorskiej myśli narracja, trafia w sedno zainteresowań i trosk młodego pokolenia. Autorzy nie tylko oferują interpretacje bogatej bazy dokumentacyjnej oraz istniejącej literatury przedmiotu, lecz także korzystając ze swoich doświadczeń badawczych oraz działalności społecznej, wskazują na punkty styczne pomiędzy nauką i aktywizmem w sposób istotny przyczyniając się do budowania „humanistyki terenowej” oraz wyprowadzają wnioski, które oferują możliwe rozwiązania problemów. Publikacja z pewnością zainteresuje nie tylko interdyscyplinarne grono pracowników naukowych, doktorantów i studentów, lecz także zainteresowaną tą tematyką szeroką publiczność nie-akademicką.
///
Translation / proofreading of this publication has been supported by a grant from the Faculty (name of the Faculty) under the Strategic Programme Excellence Initiative at Jagiellonian University.
///
The paper addresses the issue of the potential impact of a university’s presence in the rankings of climate friendly HEIs on its brand and activities, filling a research gap in this area. It starts with a discussion of the concepts of a brand, its personality and strength, presenting selected brand rankings as well as criteria for rankings of climate friendly universities, having outlined the specificity of a climate responsible HEI brand. Afterwards it presents answers to the research questions which were obtained using the desk research method obtained using the desk research method: how the Jagiellonian University is currently performing in the rankings of climate friendly universities and what aspirational reference points can be identified for it. The subjects of the study were three leading rankings published in 2023, which assessed HEIs in terms of their climate actions and the position of the Jagiellonian University in them – both globally and in relation to groups of universities from Poland, Central Europe, European Union and the UNA Europa network. As a result of benchmarking, groups of HEIs brands were mapped as they could constitute reference points for the activities of the Jagiellonian University and other Polish universities. The impact of climate friendly HEIs rankings on the brand and activities of a university is based not only on the need to meet participation criteria, but also on creating social pressure related to comparing brands, and on the need to ensure the coherence of the brand of a climate friendly university on the principle of positive feedback loop.
Celem artykułu jest pokazanie, że zarządzanie i marketing w rozumieniu dominującym w polskiej edukacji wyższej są strukturalnie nie do utrzymania w świecie, który podejmuje próbę odpowiedzi na wyzwanie klimatyczno-ekologiczne. wraz z uzasadnieniem. Przedmiotem dyskusji i punktem wyjścia jest krytyka dwóch popularnych definicji. Problem badawczy odnosi się do nieprzystawalności praktyk społecznych, jakimi są współczesne zarządzanie i marketing, do skali wyzwań antropocenu, wymuszających zmianę paradygmatyczną i konieczność poszukiwania nowych sposobów organizowania rzeczywistości. Analiza wykazuje, że aktywności te, w ich dominujących rozumieniach, są w praktyce nie do pogodzenia z reagowaniem przez świat na kłębowisko splątanych w nieoczywisty sposób kryzysów antropocenu, a zatem – ponownie „w praktyce” – konieczne jest inne, nowe rozumienie oraz uprawianie zarządzania i marketingu, co oznacza porzucenie tych praktyk w ich obecnym kształcie.
///
///
Przedmiotem badania jest zarządzanie kulturą w kontekście zrównoważonego rozwoju i kryzysu klimatyczno-ekologicznego, problem badawczy odnosi się do potrzeby diagnozy powiązań między nimi, zaś cel badania stanowi ukazanie praktycznych działań podejmowanych na gruncie równoważenia rozwoju w zarządzaniu kulturą i poprzez nie oraz motywowanie do takowych.
///
Artykuł to efekt współpracy między zajmującymi się rozwojem kadr
kultury i zarządzaniem kulturą, akademikiem i praktyczką. Podjęto ją dla
kreowania w sektorze kultury i badań nad nim ekowerwy, rozumianej
jako praktyczne działania w obliczu kryzysu klimatyczno-ekologicznego.
Tekst zarysowuje historię zrównoważonego rozwoju, diagnozuje powagę
kryzysu i syntetyzuje próby stawiania mu czoła przez społeczność międzynarodową, także w kraju. Część teoretyczną zamyka rozważenie sensu terminu „zrównoważony rozwój” i jego powiązań z kulturą. Część empiryczna ilustruje ekowerwę w kulturze przykładami, w oparciu o autoetnograficzne studium tworzenia dwóch aktualnych publikacji poświęconych „zazielenianiu” sektora kultury, pogłębione przez swobodny wywiad z ich autorką, a także sygnalizuje ekowerwę w muzeach.
///
Podsumowanie zastępuje manifest podkreślający kardynalną w obliczu kryzysu klimatyczno-ekologicznego rolę równoważenia zarządzania kulturą i poprzez nie, we wszystkich jego sensach.
///
Ecoverve in culture. Sustainable development versus culture management and the cultural sector staff development in the context of the climate-ecological crisis
///
The article is a result of cooperation of the academician and the practitioner, both dealing with development of cultural staff and culture management. The aim is to create ecoverve in the culture sector and research on it, understood as practical activities in the face of the climate-ecological crisis. The paper outlines the history of sustainable development, diagnoses the severity of the crisis and presents international community attempts of managing it, also in Poland. The theoretical part ends with considering the meaning of „sustainable development” and its links with culture. The empirical part exemplifies ecoverve in culture, basing on an autoethnographic study of creating two current publications on „greening” of the sector, deepened by a free interview with their author, as well as signalizes ecoverve in museums. The summary is replaced with a manifesto emphasizing the cardinal role of making culture management, in all its senses, both sustainable and sustainabilizing.
Tekst podsumowuje próby humanizacji zarządzania (etyka biznesu, społeczna odpowiedzialność biznesu, teoria interesariuszy, zrównoważony rozwój, nurt krytyczny w zarządzaniu, zarządzanie humanistyczne) oraz podejmuje próbę posthumanistycznej korekty jednej z dominujących definicji zarządzania. Próba ta polega na (a) uznaniu sprawczości i godności wszystkich, także pozaludzkich zasobów procesów zarządzania (przez ich akceptację, personalizację – uznanie za osoby, animację – symboliczne ożywienie – lub sakralizację – uznanie za święte) oraz na (b) redefinicji celu praktyk organizacyjnych ze skoncentrowanego na dobru organizacji ku skupionemu na heterogenicznym, ludzkim i pozaludzkim dobru wspólnym. Posthumanizacja zarządzania implikuje – wyjaśnione w tekście – pansolidarność, radykalną empatię, upadek dualizmu cel – środek, redystansację i cyklizację. Artykuł kończy podkreślenie mankamentów proponowanej koncepcji oraz możliwych sposobów ich przezwyciężenia.
Przedmiotem badania jest zatem zarządzanie w antropocenie, problem badawczy odnosi się do potrzeby reformy zarządzania, zaś cel badania stanowi próba konceptualizacji nowej, posthumanistycznej orientacji badanych praktyk.
/////////
The article introduces the concept of posthumanistic management as a result of exploring the relationships between the Anthropocene, management and contemporary humanities. Posthumanistic management is a response to the pressing need of management reform in the context of a swirl of crises of what is called Generalized Anthropocene (and described as brutal adulthood of humanity), especially concerning the anthropogenic climate-ecological and derivative crises. The author argues that the culture of management (dominant activity of the modern world) based on greed is the reason to make management at least co-responsible for the crises of the Anthropocene next to the pathological actions and inactions of business and political actors and the dominant socio-economic system of capitalism itself. The text summarizes the attempts to humanize management (business ethics, corporate social responsibility, stakeholder theory, sustain- able development, critical management studies, humanistic management) and makes an effort of posthumanistic correction of one of the dominant definitions of economic management. A posthumanistic correction of management is based on assigning agency and dignity to all, also non-human resources of management processes, and on transformation of the purpose of organizational practices from focused on particular goals of the organization towards the pursuit of the heterogeneous common good. The posthumanization of management implies, the author argues, pansolidarity, radical empathy, the fall of the mean-end dualism, redistansation and cyclization. The article ends by highliting some of the flaws of the introduced concept and some possible ways of overcoming them.
• Jak pracuje się nad numerem transdyscyplinarnym, w którym łączenie różnych perspektyw nierzadko bywa próbą bardzo problematyczną?
• Jakie są możliwości i ograniczenia w zarządzaniu w dobie antropocenu? (Jak możemy uratować świat? Jakie są strategie posthumanistyczne ratowania świata? Czy posthumanizm może nas uratować? Czy świat wymaga ratunku z naszej strony, czy też, z przyzwyczajenia i wygody, stawiamy się ciągle w tym kontekście w roli gatunkowego hegemona?)
Rezultaty naszych przemyśleń zapisaliśmy w cząstkowych, krótkich wypowiedziach, które nakreślają też interesującą nas perspektywę badawczą i aktywistyczną.
///
The article starts with an introduction to the research methodology (actor-network theory, autoethnography), and then presents the development of Facebook in the years 2004-2018 in the perspective of the birth and transformations of the algorithm of News Feed, identifying the latter as the key innovation of the platform, and in the conclusions synthesizes recognized translations and modus operandi of the main actor. The text is based on a research carried out for the author's speech at the 2nd National Interdisciplinary Scientific Conference "TechSpo'18: The Power of Algorithms?", organized by the Faculty of Humanities at the AGH University of Science and Technology in Krakow (Krakow, September 20-21, 2018).
///
algorytm Edge Rank; Facebook; media społecznościowe; News Feed; teoria aktora-sieci; zarządzanie mediami; actor-network theory; Edge Rank algorithm; social media; media management
Celem artykułu jest podjęcie krytycznej refleksji dotyczącej adekwatności określania muzeum wirtualnego nazwą muzeum. Do analiz posłuży przykład Muzeum Erotyzmu. Pierwszą część artykułu stanowi opis historii oraz działalności muzeum. W części drugiej przeprowadzone zostaje studium przypadku. Podstawą teoretyczną badania jest książka Katarzyny Barańskiej "Muzeum w sieci znaczeń. Zarządzanie z perspektywy nauk humanistycznych" oraz artykuł Doroty Folgi-Januszewskiej "Muzeum: definicja i pojęcie. Czym jest dzisiaj?", opublikowany w roczniku „Muzealnictwo”. Tekst, oprócz analizy treści oraz studium przypadku, posługuje się metodą autoetnografii, ze względu na rolę autora, jaką pełni w kontekście badanej organizacji. Artykuł powstał na bazie referatu "Czy wirtualne muzeum jest muzeum? Przypadek Muzeum Erotyzmu" wygłoszonego przez autora na konferencji „Pomiędzy realnością a światem fikcji. Media i multimedia w muzeum”, zorganizowanej przez Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu 20-21 października 2015 roku.
The first museum similar to those we know today, was founded in the late seventeenth century. Half a century later archeologists discovered collections of erotic art in Pompeii and Herculaneum, lying for centuries under the ashes of Vesuvius, which surprised the scientific Enlightenment enthusiasts with its sensuality. There was a problem, what to do in a museum with exhibits, of undoubted historical value, or artistic, but obscene?
The first response was to create secret museums in which objects with erotic connotations would be stored, or even concealed. The need to separate objects that could not be shown to the public from the rest of the collection, led to the modern understanding of the word pornography, which was adopted for the determination of uncomfortable harvest of Vesuvian cities.
For the second response we had to wait for over 200 years – sex themed museums. Over the past 25 years, 16 institutions of this kind were created in Europe, out of which 11 continue to operate until today. One of them is located in Warsaw. Another may soon arise in Krakow. All of these are private initiatives, most of them with non-profit intentions, and the primary motivation for their creation was the passion of the founders and their possession of a collection of sexually marked objects, often collected by them over a few decades.
The elaboration of this article constitutes the subject-matter of the author’s thesis which he defended in 2010 in the department of culture management at the Jagiellonian University; the thesis was titled Museum of eroticism, eroticism of museum. Historical context, review and analysis of European sex themed museums, which was created under the supervision of Professor Emil Orzechowski Ph.D.
///
W rozdziale zderzam powyższe nurty zarządzania, aby wyartykułować, z pomocą teorii aktora-sieci i krytycznego posthumanizmu, koncepcję odmienną. Wychodzę od zwięzłego opisu wybranych prób humanizowania zarządzania na gruncie etyki biznesu, społecznej odpowiedzialności biznesu, teorii interesariuszy, zrównoważonego rozwoju, nurtu krytycznego w zarządzaniu, zarządzania humanistycznego. Następnie rozwijam wątek genezy, rozwoju i problemów tego ostatniego w Polsce. W obliczu eksploatacyjności istniejących zarządzań – ekonomicznego i humanistycznego – w ostatniej części tekstu proponuję humanistycznie zdeantropocentryzowane zarządzanie posthumanistyczne, wywodzące się z nurtu humanistycznego, lecz adekwatniejsze do wyzwań współczesności i, co istotne w obliczu nasilającego się marginalizowania tegoż prądu, stabilniejsze, mające większe szanse na przetrwanie niż zarządzanie humanistyczne. Wychodzę więc od zarządzania bardziej ludzkiego, podążam przez ludzkie, kończę zaś na więcej-niż-ludzkim.
///
Artykuł eksploruje konsekwencje płynące z ujawnienia tożsamości menedżera mediów społecznościowych i używania jego konta osobistego dla celów komunikacji klienta, na przykładzie administratora strony fanowskiej w serwisie Facebook.com.
///
Article explores the consequences arising from revealing the identity of social media manager and from usage of his/her personal profile for the purposes of communication of the client, taking as an example an administrator of Facebook page.
Tekst stanowi analizę projektu “Mayamural - Mural na koniec świata”, którego rezultatem było powstanie w Krakowie w dniach 6-11 grudnia 2012 wielkoformatowego malowidła ściennego inspirowanego wykonaną przez Majów inskrypcją z Tortuguero, znaną jako zapowiedź końca świata 21 grudnia 2012 roku według Majów. Autor opisuje przyczyny i kontekst realizacji projektu, wychodząc od egzemplifikacji społecznej fascynacji tematyką katastroficzną, przez nakreślenie majańskiego kontekstu przypadku oraz objaśnienie, czym jest mural. Następnie, dla celów dalszej analizy, przedstawia syntetyczną technologię tworzenia murali oraz cele i rezultaty projektu, a także analizuje jego interesariuszy i otoczenie. W ostatniej części artykułu projekt zostaje poddany analizie według metodyki PMI. Tekst zakończony jest informacyjnym podsumowaniem.
///
Plebańczyk, K. & Pałasz, M., 2015. Charakterystyka badań kwestionariuszowych. W K. Plebańczyk & J. Szulborska-Łukaszewicz, red. Kultura pod lupą. Funkcjonowanie domów kultury na przykładzie Nowohuckiego Centrum Kultury. Kraków: Attyka, ss. 19–24.
///
Plebańczyk, K. & Pałasz, M., 2015. Metodyka badania. W K. Plebańczyk & J. Szulborska-Łukaszewicz, red. Kultura pod lupą. Funkcjonowanie domów kultury na przykładzie Nowohuckiego Centrum Kultury. Kraków: Attyka, ss. 80–82.
///
Pałasz, M., 2015. Profil respondenta. W K. Plebańczyk & J. Szulborska-Łukaszewicz, red. Kultura pod lupą. Funkcjonowanie domów kultury na przykładzie Nowohuckiego Centrum Kultury. Kraków: Attyka, ss. 84–87.
///
Książka jest efektem projektu naukowo – badawczego, którego podstawowym celem była chęć lepszego zrozumienia funkcjonowania instytucji kultury oraz potrzeb jej odbiorców, problemów, które wydają się ciągle mało zdiagnozowane, a jednocześnie są kluczowe dla funkcjonowania współczesnej instytucji kultury. Podjęcie takiego tematu wynikało z przekonania, że brak monitorowania uczestnictwa w kulturze i opinii odbiorców na temat funkcjonowania instytucji kultury powoduje, że decyzje są podejmowane przez zarządzających instytucjami w oparciu o ogólną znajomość problemu, a nie faktycznie zidenty kowane potrzeby. Potwierdzają to doświadczenia samych instytucji i ich coraz częstsze próby realizowania badań wśród własnej publiczności, choć na ogół na potrzeby działań marketingowych i bez rozpoznania faktycznych potrzeb. Badacze wyszli z założenia, że dialog między menedżerami kultury i ich konkretnymi odbiorcami, polegający na stałym monitorowaniu potrzeb, prowadzi do usprawniania zarządzania oraz wzrostu poziomu satysfakcji obu stron, zarówno nadawców kultury (instytucji, organizacji), jak i jej odbiorców. Celem podjętego działania jest więc udział w wypracowywaniu nawyku prowadzenia dialogu instytucji z odbiorcami oferty – zmierzającego w stronę stałego monitorowania potrzeb odbiorców kultury. To monitorowanie jednak powinno odbywać się na znacznie szerszą skalę, niż na poziomie konkretnej instytucji. Wydaje się, że i organy administracji publicznej dostrzegają taką potrzebę, gdyż projekt spotkał się z poparciem ze strony Wydziału Kultury Urzędu Miasta Krakowa, który sfinansował publikację wyników przeprowadzonych badań.
Popularność komercyjnych zastosowań mediów społecznościowych rośnie. Wykorzystują je także instytucje kultury. W niniejszym artykule poruszony został temat projektowania treści komunikacji instytucji kultury w mediach społecznościowych. Zagadnienie rozpatrywane jest zarówno w aspekcie technologicznym, odnoszącym się do infrastrukturalnych uwarunkowań dystrybucji treści, jak merytorycznym, nawiązującym do jakości, unikalności oraz wartości publikowanych treści dla odbiorców działalności instytucji kultury.
///
Social media commercial usage is growing significantly. Also cultural institutions are making use of it. In this article the basics of cultural institutions social media content design principles are explained. Both, the technological (infrastructural conditioning of content distribution) and the substantial (refferring to the quality, uniqueness and value for customers) aspects of content design and distribution are analyzed.
For the 2023 9th Degrowth Conference in Zagreb, I conducted a posthumanistic analysis of selected concepts sourced from a prominent Polish website on degrowth. These concepts were reinterpreted through the lens of posthumanistic management (Pałasz 2021), focusing on themes such as humanistic deanthropocentrization, non-anthropocentric subjectivity, and radical symmetry in the distribution of agency and dignity. To enhance my presentation, I integrated posthumanism-oriented discussions from papers presented at the conference and drew insights from the “Final Proposal for 4th International Degrowth Assembly” held in Zagreb in 2023. For the upcoming Beyond Humanism Conference 2024, I plan to further enrich my analysis with observations and updated conclusions from discussions and presentations at the 10th International Degrowth Conference and the 15th Conference of the European Society for Ecological Economics: “Technology, Science and Innovation beyond Growth”, both of which I will attend in June 2024.
The prevailing contemporary socio-economic system demonstrates a blatant disregard for the sources from which it derives vitality. It exhibits exploitative tendencies towards humans and extractive ones towards nature, ultimately resulting in exhaustion for both. Capitalism, particularly in its current neoliberal iteration, is heterogeneously draining towards all kinds of actors it designates as resources. Therefore, one might concur with Donna Haraway’s assertion that: “There will be no nature without justice. Nature and justice (...) will become extinct or survive together” (Haraway, 1992: 311). Consequently, I argue that posthumanism offers promise for the discourse on degrowth in terms of justice, while degrowth contributes significantly to posthumanism in terms of agency.
Haraway D. (1992) The Promises of Monsters. A Regenerative Politics for Inappropriate/d Others, in Grossberg L., Nelson C., Treichler P. (eds), Cultural Studies, Routledge
Hickel J. (2020) Less is More: How Degrowth Will Save the World, William Heinemann
O’Neill D.W., Fanning A.L., Lamb W.F., & Steinberger J.K. (2018) A good life for all within planetary boundaries, “Nature Sustainability”, 1(2), 88-95
Pałasz (2021) Posthumanistic Management (Zarządzanie posthumanistyczne), Cultural Studies Review (Przegląd Kulturoznawczy), 1(47), 1-25
On the other end of the scale to growthism there is a concept of good life for all within planetary boundaries that is suffering from the lack of agency. This is the problem we want to address in this paper in a provocative way, namely answering the research question: can, and if so – how, the tactics and narratives of disinformation driven by growthism and used to delay climate action can be used against growthism itself? To answer that we utilize the tactics and narratives of climate denial communication strategies mapped by Ewa Bińczyk in her book “The Epoch of Man. Rhetoric and Lethargy of the Anthropocene” (2018) to argue for degrowth. We use said tactics against the main arguments in favor of growthism mapped in the literature of the subject. The objective of the research is to address the need of new inspirations for the degrowth narratives and to increase the agency of the idea and the movement.
By undertaking this task the paper addresses the research gap that represents an almost complete lack of organisational reflection on agency and performativity of the language used in official strategic documents in posthuman perspective that considers not only excluded and exploited organisational or human actors but also non-human ones, as well as of practical knowledge of how to apply radical inclusion in language as a tool for change. Key contributions made refer to what one can call further pluriversalisation of the issue of the climate-ecological crisis focusing on agency of the actions undertaken by the global community. We build on Erik Olin Wright's symbiotic mode of transformation within anticapitalist movements, intending on proposing a reformatory rather than revolutionary answer.
In this paper we investigate the conditions for altering the language of the outcomes of COP28 to a posthuman mode and present a selection of edited excerpts. We are building here on our previous research on Glasgow Climate Pact from COP26 (2021) which main findings state that 1) the language of the document is inadequate concerning its expected agency, 2) the reasons for that include its anthropocentrism, capitalocentrism and technocentrism, and 3) it is possible to rephrase similar documents to address the diagnosed problems in a radically inclusive way.
The body of research material consists mainly of open texts answers to the online survey conducted in May 2023, that aimed at consulting the strategy with the stakeholders. It was distributed to the entire community of the JU consisting of about 50,000 people, including students of all levels and programmes, and staff of all types, and resulted in almost 2,000 answers. Additional material refers to qualitative data obtained while consulting the early stage versions of the strategy with the authorities of the university. Further data is the result of interviews made by one of the authors while conducting three editions of whole day workshops for the JU staff providing the necessary knowledge on climate crisis while working at the university.
All data has been anonymised due to their sensitive nature. The rhetorical tactics and narratives of growthism, that are used to block, soften or delay the climate action at the JU present a practical value and can be cautiously generalized. Mapping that kind of tactics allows answering them when they appear in similar policy introduction processes, both at the academia and outside of it.
Wizerunek osoby akademickiej jest spójny z wizerunkiem osoby aktywistycznej chyba jedynie w zakresie (czasem w obu przypadkach uzasadnionego) poczucia moralnej wyższości i patrzenia z góry na osoby niespełniające wyśrubowanych standardów (Besta i in. 2019: 88). Jednak wiązka skojarzeń z aktywistami, jako osobami epatującymi: wściekłością, hałaśliwością, agresywnością (Grzymała-Moszczyńska, Jaśko 2022: 612-613), a co dopiero z brakiem higieny (Bashir et al. 2013: 614) – musi w środowisku akademickim być blokująca. Dodatkowo, działania w ramach których aktywiści alarmują o konieczności podjęcia działań, które niekoniecznie leżą w krótkoterminowym interesie narodowym, mogą być traktowane jako antypatriotyczne (Grzymała-Moszczyńska, Jaśko 2022: 612-613).
Jednocześnie, jak wskazuje Infuture Institute, aby zatroszczyć się o przyszłość naszych dzieci i wnuków, powinniśmy patrzeć 150 lat do przodu – mogą one żyć w XXII wieku, np. w 2173 roku – co wyklucza zarówno strategie krótkoterminowe, jak i skupione na partykularnym interesie osób akademickich dbających o swój bieżący wizerunek. Ponadto, jak wskazują badacze, „wstrzymanie się od wartościowania oznacza kapitulację wobec wartości dominujących” (Shaw 2022: 477), „reprodukcja stanu obecnego jest równie polityczna jak aktywistyczne działania na rzecz zmiany uniwersytetu” (Jasikowska, Sierpowski 2022: 751), „akademia stroni od zajmowania nie tylko emocjonalnych, ale i politycznych stanowisk, wynosząc się na wyżyny postulowanej obiektywności i neutralności. Tymczasem jej odżegnywanie się od polityczności utrwala status quo i spycha nas w otchłań katastrofy” (Jasikowska, Pałasz 2022: 12). Akademicka bierność sprzyja business-as-usual.
W wystąpieniu poruszony zostanie problem akademickiego aktywizmu na rzecz klimatu. Przedstawione zostaną kwestie blokujące go, ale też go uzasadniające, zarówno w perspektywie teoretycznej, jak i praktycznej – na bazie ogromnego znaczenia rezultatów działania oddolnej akademickiej inicjatywy sprawiedliwości klimatycznej na Uniwersytecie Jagiellońskim, klimatUJ. Zaprezentowane zostaną ponadto motywacje do zajmowania się akademickim aktywizmem klimatycznym, emocje mu towarzyszące, diagnozy największych wyzwań stojących przed ludzkością zdaniem osób go uprawiających (Pałasz 2024), a także istotne źródła wiedzy pozwalające pewniej poruszać się w tej dziedzinie, a także dające świadectwo, że ktokolwiek zajmuje się działaniem na tym polu – osoba ta nie jest sama.
Bibliografia:
Bashir, N.Y., Lockwood, P., Chasteen, A.L. i in. (2013) The Ironic Impact of Activists. Negative Stereotypes Reduce Social Change Influence, „European Journal of Social Psychology”, 43 (7), s. 614–626.
Besta, T., Jaśko, K., Grzymała-Moszczyńska, J., Górska, P. (2019), Walcz, protestuj, zmieniaj świat! Psychologia aktywizmu. Sopot: Smak Słowa.
Grzymała-Moszczyńska, J., Jaśko, K. (2022), Psychologia aktywizmu klimatycznego, w Jasikowska, K., Pałasz, M. (red.), Za pięć dwunasta koniec świata. Kryzys klimatyczno-ekologiczny głosem wielu nauk. Kraków: Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, Biblioteka Jagiellońska, s. 609–634. za512.uj.edu.pl
Jasikowska, K., Pałasz, M. (2022), Wstęp. Kryzys klimatyczno-ekologiczny i akademia: emocje, polityczność, wyobraźnia, w Jasikowska, K., Pałasz, M. (red.), Za pięć dwunasta koniec świata. Kryzys klimatyczno-ekologiczny głosem wielu nauk. Kraków: Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, Biblioteka Jagiellońska, s. 7–30. za512.uj.edu.pl
Jasikowska, K., Sierpowski, P. (2022), Między akademią a aktywizmem – autorefleksja nad akademicką inicjatywą klimatyczną klimatUJ, w Jasikowska, K., Pałasz, M. (red.), Za pięć dwunasta koniec świata. Kryzys klimatyczno-ekologiczny głosem wielu nauk. Kraków: Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, Biblioteka Jagiellońska, s. 725–775. za512.uj.edu.pl
Pałasz, M. (2024) Odcienie lęku w wyznaniach o kryzysie klimatyczno-ekologicznym, w Falkowski, M. (red.) Obecność lęku, Kraków: WUJ, in press
Shaw, M. (2022), Jak organizacja pracy akademickiej napędza kryzys klimatyczno-ekologiczny, w Jasikowska, K., Pałasz, M. (red.), Za pięć dwunasta koniec świata. Kryzys klimatyczno-ekologiczny głosem wielu nauk. Kraków: Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, Biblioteka Jagiellońska, s. 455–488. za512.uj.edu.pl
///
One narrative to answer a POLYcrisis does not seem enough and always represents the danger of exclusion at the expense of the underprivileged. Therefore in this paper we elaborate on a proposal that tries to be multi-faceted, responding in a pluriversal (Escobar 2018) way, namely degrowth. What is degrowth? Which problems does it address? How does it differ from green growth? Does it propose a “back to the cave” or a “recession” as a solution? Why do we say it can be named a polynarrative / plurinarrative? What does it have in common with decolonisation, deglobalisation, feminism, posthumanism? These are the questions that we would like to answer.
I argue that Critical Posthumanism together with Actor-Network Theory can assemble a proposition of an applicable posthumanist management, inclusive and anti exploitative towards both human and non-human actors, and immanent to effective application of degrowth.
But “combining degrowth with posthumanism looks good only on paper”, is what I have learned on the occasion of my first contact with one of the leaders of the degrowth movement in my country. Not only that, try matching both terms “posthumanism” and “degrowth” in the title of a paper in Google Scholar and you get nothing. This also calls for further exploration.
In the paper I am showing the results of posthumanistic analysis of chosen concepts from the most popular Polish website on degrowth, reinterpreted by looking at them through the lens of posthumanistic management: humanistic deanthropocentrization, non-anthropocentric subjectivity, radical symmetry in distribution of agency and dignity.
Inclusion/exclusion of both human and non-human actors is political and has social and natural effects. Stopping human mastery in political economic thinking and doing is, I argue, crucial for degrowth not to reflect the failures of the system that it tries to fix and to propose a sufficiently good answer to the crises of the Anthropocene, especially the climate-ecological catastrophe.
///
In the paper I argue that the metaphor of flattening the curve is a pandemic gift to the collective imagination that has done for sustainable development more than half a century of promoting this concept by the UN, teaching that mitigating the dangers - the infections, the emissions, the inequalities - gives the system a chance not to collapse before the necessary changes are implemented. System has to change, but does the new one necessarily have to be built on ruins (Lowenhaupt Tsing 2015)?
///
Bruno Latour (2020) Imaginer les Gestes-barrières Contre le Retour à la Production D’avant-crise, “AOC” 30.03.2020, https://aoc.media/opinion/2020/03/29/imaginer-les-gestes-barrieres-contre-le-retour-a-la-production-davant-crise
Anna Lowenhaupt Tsing (2015) The Mushroom at the End of the World. On the Possibility of Life on Capitalist Ruins, Princeton, NJ: Princeton University Press
Adam Searle et al. (2021) After the Anthropause: Lockdown Lessons for More-than-human Geographies, “The Geographical Journal”, 187 (1), 69–77
Jodi D. Sherman (2020) COVID and Climate Change, “ASA Monitor”, 84, 28-29
Patryk Szaj (2022) Pamiętnik z końca świata (jaki znamy), Lusowo: Wolno
Ambiguity, “Cambridge Dictionary” https://dictionary.cambridge.org/pl/dictionary/english/ambiguity
Ambiguity, “Miriam-Webster Dictionary”
https://www.merriam-webster.com/dictionary/ambiguity
///
Culture Management is understood widely, from managing cultural projects and institutions, through governing the sector of culture by higher authorities, to shaping culture in local (national, ethnical, organizational etc.) and general dimensions, as the fourth pillar of Sustainability. In the face of the climate-ecological crisis it can be expressed in bottom-up artivist operations aimed at drawing public attention to the problem and, by achieving this, influencing policymakers (to change state organizing and to influence businesses). Heritage Management is understood as not only caring for what we have inherited, but also for what will be our legacy, as in the popular understanding of Sustainable Development. In the face of the climate-ecological crisis it is expressed in the intention of protecting the heritage of culture and civilization from impending catastrophe.
///
The main research questions are: What activities in the field of climate artivism were carried out in Krakow, 2018-2021? How is climate artivism related to CHM? How do climate artivists see these connections? What does CHM have to offer to climate artivists?
///
During the presentation an illustrated catalogue of climate artivism in Krakow in 2018-2021 will be presented, based on virtual ethnography of respectful local climate movements virtual communities. Artivist cultural and artistic projects will be embedded in the existing and progressive research reflection on CHM, both theoretically and empirically, thanks to in depth interviews with the artivists.
///
The research is ongoing and therefore it is impossible to write here about any results, findings, conclusions or to perform a discussion but it will be finalized in the beginning of 2022 and the aforementioned will be included in the Conference presentation. It aims at widening the theoretical recognition of the relationship between CHM and the climate artivism; a diagnosis of how CHM can contribute to climate artivism for the purposes of preventing/mitigating/adapting to climate-ecological crisis; developing of the results with the involvement of the representatives of the studied groups for application purposes; understanding the tension between past mistakes, saving the future and acting in the present through the lenses of CHM in the field of climate artivism.
///
Abstract relates to SDG + Target: 13.3 and to the theme of the Conference by addressing the issues of climate activism that use art as a tool of resistance and social change: It takes courage, it is done for the climate with the highest awareness of what sustainability is, it relies on culture, art and human rights.
///
This research was funded by the Priority Research Area Heritage under the program Excellence Initiative – Research University at the Jagiellonian University in Krakow.
///
The research problem in this paper is experimental posthumanization of the language and the translation of selected fragments of the Glasgow Climate Pact, with the intention of including non-human actors in the discourse of the document, emphasizing their agency and dignity. This is recognized by us as the sine qua non for moving away from the exploitation in the anthropocentric world. The aim of the study is to consider the posthumanization of official language as a tool that helps responding to the challenges of the swirl of crises of the Anthropocene, in particular the climate-ecological crisis and the crisis of imagination.
///
Our main research question is: how is it possible to posthumanize the language and message of the Glasgow Climate Pact and what challenges and promises it brings. During the presentation we will present excerpts from the original and excerpts that have been posthumanized.
///
///
Problem badawczy poddawany eksploracji w wystąpieniu polega na eksperymentalnej posthumanizacji języka, a czasem także przekazu wybranych fragmentów Glasgow Climate Pact, z zamiarem inkluzji aktorów pozaludzkich w dyskurs dokumentu, co pozwoli zaakcentować ich sprawczość i godność. Uznanie sprawczości i godności aktorów pozaludzkich przyjmujemy za warunek sine qua non odejścia od eksploatacyjnego sposobu zorganizowania świata w antropocenie. Cel badania stanowi rozważenie posthumanizacji języka oficjalnego jako narzędzia wspomagającego odpowiedź na wyzwania kłębowiska kryzysów antropocenu, w szczególności kryzysu klimatyczno-ekologicznego oraz – kryzysu wyobraźni.
///
Główne pytania badawcze, które stawiamy to: w jaki sposób możliwa jest posthumanizacja języka i przekazu Glasgow Climate Pact; jakie wyzwania niesie ze sobą posthumanizacja języka Glasgow Climate Pact; jakie obietnice niesie ze sobą posthumanizacja języka Glasgow Climate Pact? W wystąpieniu zaprezentujemy fragmenty oryginału oraz fragmenty sposthumanizowane.
///
The reason why only-human-dignity is not enough anymore is that it excludes various and diverse nonhuman agents from the assemblage of beings endowed with dignity and therefore makes them vulnerable to exploitative and oppressive human (business) actions.
Still it is the dignity that seems to be the solution - but belonging not only to humans as in humanistic management - it needs to be redistributed between human and nonhuman actors. Redistributed dignity creates the possibility of common, good enough - and reverent (full of generalized respect for interconnected beings) - human-nonhuman society, that is collective, or maybe it is better to say about different localized human-nonhuman collectives. But redistribution of dignity and making it non-exclusive to humans demands a kind of ahumanisation or as Juliette Singh puts it: “relentless enforcement of human distinctiveness, and a new subjectivity that is not beholden to mastery necessitates calling into question the very notion of the human that has been produced and enforced across modernity”. What would ahumanistic management be?
///
In the paper I discuss the challenges of the Anthropocene, non-sufficiency of managerial approaches to address them and propose reverent redistribution of dignity among human and nonhuman actors creating collectives instead of organizations that could be managed ahumanistically. And I try to explore what that would mean. I build mainly on post-structuralist and posthumanist approaches and authors, as Bruno Latour, Michel Callon, Rosi Braidotti or Francesca Ferrando, as well as on the humanistic management scholarship.
///
W wystąpieniu proponuję korektę popularnej w Polsce definicji zarządzania, opartą na:
a) przemyśleniu pojęcia zasobów i otoczenia, celem dostrzeżenia sprawczości i godności wszelkich, ludzkich i pozaludzkich aktorów zarządzania, m.in. przy zastosowaniu strategii proponujących traktowanie pozaludzi jako:
1) równych ludziom: inkluzja, akceptacja (zarządzanie różnorodnością)
2) osób, nie rzeczy: personalizacja/upodmiotowienie/uosobowienie (personalizm)
3) żywych: animacja
4) obdarzonych wnętrzem: panpsychizacja
5) ludzi: humanizacja (perspektywizm antropologiczny)
6) rodziny: kincentryzacja
7) reprezentantów sfery sacrum (objętych tabu): sakralizacja
b) przesunięciu celu praktyk organizacyjnych z partykularnych ku heterogenicznemu (ludzko-pozaludzkiemu) dobru wspólnemu.
///
W konsekwencji proponuję koncepcję zarządzania posthumanistycznego czy też więcej-niż-ludzkiego inspirowaną m.in. Tradycyjną Wiedzą Ekologiczną, teorią aktora-sieci i innymi współczesnymi nurtami nowohumanistycznymi, jak krytyczny posthumanizm, a także nurtem krytycznym w zarządzaniu (Critical Management Studies) i zarządzaniem humanistycznym: w nadziei na szansę na poliaktorską, zrównoważoną, heterogenicznie solidarną, zorientowaną na wspólne dobro społeczno-materialną przyszłą rzeczywistość.
Proponowane zabiegi stwarzają potencjał reformy zarządzania koniecznej, aby mogło ono próbować udzielić odpowiedzi na kłębowisko kryzysów antropocenu, w szczególności kryzys klimatyczno-ekologiczny i pokrewne.
///
Posthumanizacja zarządzania implikuje: pansolidarność, radykalną empatię, upadek dualizmu cel-środek, redystansację i cyklizację, omówione w trakcie wystąpienia.
///
One can conceptualise this short-sightedness in time as temporal myopia meaning very short time horizon of assessing the successfulness of political and business activities. In case of the former it is mainly the next elections, and in case of the latter the profit evaluation done by numerous stakeholders (mainly plain profit measured in money).
///
In this paper I propose the correction of largely popular, myopic definition of management by Ricky W. Griffin by rethinking the notion of assets. To put it bluntly, the assets need to be treated symmetrically, but not as in “business as usual” tactic, that is not by commodification of humans to human resources, but by assigning dignity and agency to all resources, human or non-human (informational, physical, financial), so they can be treated as persons, not as assets. That kind of progressive role-twist creates a possibility of multi-actor, sustainable, heterogeneously solidar, common good oriented socio-material future reality, symmetrical in the spirit of actor-network theory. This also allows one to explore how dignification of things and recognising their agency changes their position in time in the context of climate crisis.
///
The paper proposes the correction of the largely popular definition of management by Ricky W. Griffin by:
1. rethinking the notion of resources by recognizing agency and dignity of all, human and nonhuman resources of management, through symbolic but practical:
1.1. inclusion and acceptance (diversity management);
1.2. personalization/subjectification (treating resources as persons not as things);
1.3. animation (bringing resources to life);
1.4. panpsychism (treating resources as beings endowed with consciousness);
1.5. perspectivism (treating resources as humans, inspired by indigenous accounts)
1.6. kincentrism (treating resources as relatives)
1.7. or sacralization (treating resources as a part of the sacrum sphere).
2. rethinking the purpose of organizational practices from focused on particular goals of the organization towards the pursuit of the heterogeneous (human and nonhuman) common good.
///
As a consequence, the paper introduces the concept of posthumanistic management. The proposed progressive twists create a possibility of management reform in order to respond to the swirl of crises of Anthropocene, especially climate-ecological and derrivative crises. The posthumanisation of management implies pansolidarity, radical empathy, the fall of the mean-end dualism, redistansation and cyclization, explained in the paper.
///
The research builds on Actor-Network Theory, other contemporary posthumanist currents, eg. Critical Posthumanism, as well as on Critical Management Studies and Humanistic Management in hope of multi-actor, sustainable, heterogeneously solidar, common good oriented socio-material future reality.
///
The methodology is inspired by critical management studies approaches and posthumanistic intuitions basing on actor-network theory (ANT), critical posthumanism, new materialism. Inspiringly, in the optics of the later there is no division between nature and culture, they are One. Nor there is difference between agency possibilities between humans and nonhumans (technology items, cultural artifacts, natural objects etc.), both mentioned types of entities are active and need to be treated symmetrically or - sustainably.
---
Koncentrujemy się tu na porównaniu współczesnych zmian klimatu z naszym rozumieniem tego, jak klimat zmieniał się w przeszłości. Takie porównanie jest użyteczne, a nawet ze względów krytycznych ważne, gdyż pokazuje, w jaki sposób można tworzyć powiązania między teraźniejszością a odległą przeszłością, a także na podstawie czego klimat jest coraz częściej traktowany jako fundamentalny – być może najważniejszy – regulator zdolności Ziemi do podtrzymywania życia, także naszego. Być może trudno zdać sobie sprawę z powagi sytuacji, jeśli uwzględnić nasze osobiste doświadczenia dotyczące zmieniającej się jak w kalejdoskopie pogody oraz naszą ogólną świadomość tego, że klimat bywał w przeszłości bardzo odmienny, jak w czasie geologicznie nie tak znów odległych epok lodowcowych, które ukształtowały krajobraz, który znamy dziś. Jednak świadectwa zapisane w skałach ukazują, jak ściśle życie i klimat są powiązane. Kiedy już uświadomimy sobie siłę i znaczenie tych połączeń oraz pojmiemy faktyczną prędkość i skalę zachodzących obecnie zmian, nie sposób myśleć o nich bez niepokoju, a nawet głębokiej troski o losy przyszłych pokoleń. Stawka w tej grze naprawdę nie może być już wyższa.
///
Artykuł ten opublikowano w AOC (Analyse Opinion Critique) 29 marca 2020. Latour, B., Imaginer les gestes-barrières contre le retour à la production d’avant-crise https://aoc.media/opinion/2020/03/29/imaginer-les-gestes-barrieres-contre-le-retour-a-la-production-davant-crise/
///
Być może nieco niewłaściwym jest wyobrażać sobie sytuację pokryzysową dokładnie w chwili, w której pracownicy służby zdrowia są, jak się mówi, "na linii frontu", kiedy miliony ludzi tracą pracę i podczas gdy wiele zrozpaczonych rodzin nie ma nawet możliwości pochować swoich zmarłych bliskich. A jednak, to właśnie teraz musimy walczyć, po to, aby ożywienie gospodarcze, kiedy kryzys będzie już za nami, nie przywróciło dawnego porządku klimatycznego, przeciwko któremu stawaliśmy, jak dotąd właściwie bez rezultatów. W rzeczywistości kryzys zdrowotny nie jest osadzony w kryzysie (ponieważ ten zawsze ma charakter przejściowy), ale w ciągłej, nieodwracalnej mutacji ekologicznej. Jeśli będziemy mieć na tyle szczęścia, aby "wyjść z" pierwszego z nich, nie mamy szans "wyjść z" drugiego. Te dwie sytuacje nie współistnieją na tej samej skali, ale bardzo oświecające jest artykułowanie jednej poprzez drugą. W każdym razie szkoda byłoby nie zrobić użytku z kryzysu zdrowotnego dla odkrycia odmiennych sposobów wejścia w mutację ekologiczną, bez klapek na oczach.
Inter-nation/Geneva2020
tłum. Michał Pałasz & Adrian Mróz
https://internation.world/
Glosariusz stworzony i przetłumaczony przez grupę Internation/Geneva2020.
Aby dołączyć do kolektywu współtworzącej Międzynaród
prześlij nam swą nazwę użytkownika oraz język(i),
na których chcesz pracować na adres contact@internation.world!
///
For this issue of Culture Management, we would like to invite all the interested authors to submit paper proposals presenting their fresh take on management where a human being is no longer automatically ascribed a decisive and leading role. Below is a non-exhaustive list of topics that are of particular interest to us:
///
What does management in the world of non-human agency mean?
What are the roles of humans and non-humans in such management? Should these roles be separated?
Who actually manages whom and how?
What does it mean for the creation of knowledge about management?
What does organising and managing without a human being involve?
How do non-human and inanimate beings organise themselves? Does the theory of organisation apply to them?
Do we need a new, non-human theory of management and organisation?
How do the foundations of management change when actors who, according to humans, play the roles of “resources” and “organizational environment” acquire a new meaning enriched with agency and dignity?
How can we raise awareness of the agency and dignity of all management actors, not only the ones who are human?
What measures could be taken to strengthen such agency and dignity (e.g. through empowerment, animation, humanisation, or inclusion in the community)?
With whom (instead of with what) does a human being manage? Who/what performs the managing person and how?
Can responsible and solidarity-based managing and organising on the verge of, during, and after climate and ecological catastrophe draw from posthumanist reflection, and if so, how?
What are justice and care in management in the posthuman optics?
What new research methods and techniques are needed to identify and validate more-than-human beings in management and organising?
Is recognition and validating non-humans in management tantamount to the end of existing organisational practices, or does it have the potential for a positive change?
///
We are open to radical theses, avant-garde research, unpredictable case studies, fresh methods, and all things motivated by the desire to open management and research to the so-called new humanities, posthumanities, and ecological humanities. Authors are more than welcome to refer to such reflections as critical posthumanism, new materialism, anthropology of things, relations and object-oriented ontologies, actor–network theory (ANT), etc.
///
The editorial team: Prof. Barbara Czarniawska (Gothenburg Research Institute, University of Gothenburg), Dr. Małgorzata Ćwikła (Department of Culture Management, Jagiellonian University in Cracow), and Dr. Michał Pałasz (Department of Contemporary Culture, Jagiellonian University in Cracow).
///
The deadline for articles written in Polish or English, consistent with the publishing guidelines of “Zarządzanie w Kulturze”, is November 30, 2021. Address for correspondence: czasopismo.zwk@uj.edu.pl. http://www.ejournals.eu/Zarzadzanie-w-Kulturze
///
Recommended references
Braidotti, Rosi, (2018), What Are the Posthumanities, Proceedings of the 5th World Humanities Forum, 62–78. Busan, South Korea.
Briyant, Melanie and Julie Wolfram Cox (2014), Beyond authenticity? Humanism, posthumanism and new organization development, British Journal of Management, No. 25, pp. 706-723.
Cochoy, Franck (2014), A theory of “agencing”: On Michel Callon's contribution to organizational knowledge and practice. In: Adler, Paul; du Gay, Paul; Morgan, Glenn; and Reed, Mike (eds) The Oxford Handbook of Sociology, Social Theory, and Organization Studies. Oxford: Oxford University Press, pp. 106–124.
Czarniawska, Barbara (2004), On time, space, and action nets, Organization, No 11 (6), pp. 773–91.
Czarniawska, Barbara and Tor Hernes (eds) (2020), Actor-Network Theory and Organizing, Lund: Studentlitteratur.
Dolphijn, Rick and Iris van der Tuin (2018), Nowy materializm – Wywiady i kartografie. Warszawa: Fundacja Machina Myśli.
Domańska, Ewa (2013), Humanistyka ekologiczna, Teksty Drugie, No 1–2, pp. 13-32.
Ferrando, Francesca (2016), Posthumanizm, transhumanizm, antyhumanizm, metahumanizm oraz nowy materializm. Różnice i relacje, Rocznik Lubuski, Vol. 42, part 2, pp. 13–27.
Fox, Nick J. and Pam Alldred (2018), Mixed methods, materialism and the micropolitics of the research assemblage, International Journal of Social Research Methodology, No 21(2), pp. 191–204.
Hayles, N. Katherine (1999), How We Became Posthuman: Virtual Bodies in Cybernetics, Literature, and Informatics, Chicago, IL: University of Chicago Press.
Kissmann, Ulrike Tikvah and Joost Van Loon (eds), Discussing New Materialism Methodological Implications for the Study of Materialities, Wiesbaden: Springer.
Kociatkiewicz, Jerzy and Monika Kostera (2013), Zarządzanie humanistyczne. Zarys programu, Problemy Zarządzania, No. 44 (11), pp. 9–19.
Law, John (2009), Actor Network theory and material semiotics, In: Turner, Bryan S. (ed.) The New Blackwell Companion to Social Theory, Oxford: Wiley-Blackwell, pp. 141-158.
Latour, Bruno (2013), An Inquiry into Modes of Existence, Cambridge, MA: Harvard University Press.
Pałasz, Michał (2019), Algorytm edge rank serwisu Facebook: Narodziny, rozwój i działanie w ujęciu teorii Aktora-Sieci, Humanizacja Pracy, No. 3, pp. 71–84.
Roden, David (2015), Posthuman Life. Philosophy at the Edge of the Human, NY: Routledge.
Wolfe, Cary (2010), What Is Posthumanism? Minneapolis, MN: University of Minnesota Press.
///
Selected special issues:
• Przegląd Kulturoznawczy (Cultural Studies Review): Management in the Anthropocene / 2021 / No. 1 (47) https://bit.ly/2VufvXf
• Organization: Organizing in the Anthropocene / 2018 / No. 25 (4) https://bit.ly/2VneCzU
• Prace Kulturoznawcze: Klimat kultury (The Climate of Culture) / 2018 / No. 22 (1-2) https://bit.ly/3ik5lBF
• Teksty Drugie (Second Texts): Nowa humanistyka (New Humanities) / 2017 / No. 1 https://bit.ly/3xowQhE
• Prace Kulturoznawcze: Kultura nie-ludzka (Non-human Culture) / 2015 / No. 18 https://bit.ly/37fFzbp
///
W tym numerze „Zarządzania w Kulturze” chcielibyśmy zaprosić do podzielenia się propozycjami nowego spojrzenia na zarządzanie, w którym człowiekowi nie przypisuje się już na wstępie roli decydującej i wiodącej. Tematy, które szczególnie nas interesują, choć nie muszą wyczerpywać potencjalnych ujęć:
///
Co oznacza zarządzanie w świecie sprawczych aktorów pozaludzkich? Jaka jest w nim rola człowieka, jaka rola nie-ludzi i czy role te należy rozgraniczać?
Kto tu właściwie zarządza, kim, w jaki sposób i co to oznacza dla tworzenia wiedzy o zarządzaniu?
Czym jest organizowanie i zarządzanie bez człowieka?
Jak organizują się byty nie-ludzkie oraz nieożywione? Czy teoria organizacji ma do nich zastosowanie?
Czy potrzebna nam nowa pozaludzka teoria zarządzania i organizowania?
Jak zmieniają się fundamenty zarządzania, gdy nowego – wzbogaconego o sprawczość i godność – znaczenia nabierają aktorzy odgrywający w rozumieniu ludzi pojęcia „zasobów” i „otoczenia”?
W jaki sposób można dążyć do upowszechnienia świadomości o sprawczości i godności wszelkich aktorów zarządzania, nie tylko ludzkich, jakimi zabiegami można je umacniać? (np. upodmiotowienie, animacja, uczłowieczenie, włączenie do wspólnoty…)
Z kim/a nie czym człowiek zarządza?
Kto/co i jak odgrywa człowieka zarządzającego?
Czy odpowiedzialne, solidarne zarządzanie i organizowanie u progu katastrofy klimatyczno-ekologicznej, w jej trakcie i po niej może czerpać z refleksji posthumanistycznej, a jeśli tak, to w jaki sposób?
Czym są sprawiedliwość i troska w zarządzaniu w ujęciu posthumanistycznym?
Jakich nowych metod i technik badawczych potrzeba, by dostrzec i uprawomocnić byty więcej-niż-ludzkie w zarządzaniu i organizowaniu?
Czy dostrzeżenie pozaludzi w zarządzaniu oznacza kres dotychczasowych praktyk organizacyjnych, czy też ma potencjał pozytywnej zmiany?
///
Jesteśmy otwarci na radykalne tezy, awangardowe badania, zaskakujące studia przypadków, świeże metody, wszystko to, co motywowane jest otwarciem nauk o zarządzaniu i jakości na tzw. nową humanistykę, posthumanistykę, humanistykę ekologiczną. Zachęcamy do odwoływania się m.in. do refleksji z zakresu krytycznego posthumanizmu, nowego materializmu, antropologii rzeczy, ontologii relacyjnych, zorientowanych na przedmiot, teorii aktora-sieci i itp.
///
Numer redagować będą: prof. Barbara Czarniawska (Gothenburg Research Institute, University of Gothenburg), dr Małgorzata Ćwikła (Zakład Zarządzania Kulturą, Uniwersytet Jagielloński), dr Michał Pałasz (Katedra Kultury Współczesnej, Uniwersytet Jagielloński).
///
Termin nadsyłania napisanych po polsku bądź po angielsku artykułów zgodnych ze standardem publikacji w „Zarządzaniu w Kulturze”: 30.11.2021. Adres do korespondencji: czasopismo.zwk@uj.edu.pl. http://www.ejournals.eu/Zarzadzanie-w-Kulturze
///
Polecane źródła
Braidotti, Rosi, (2018), What Are the Posthumanities, Proceedings of the 5th World Humanities Forum, s. 62–78. Busan, South Korea.
Briyant, Melanie i Julie Wolfram Cox (2014), Beyond authenticity? Humanism, posthumanism and new organization development, British Journal of Management, Nr 25, s. 706-723.
Cochoy, Franck (2014), A theory of “agencing”: On Michel Callon's contribution to organizational knowledge and practice, w: Adler, Paul; du Gay, Paul; Morgan, Glenn; i Mike Reed (red.) The Oxford Handbook of Sociology, Social Theory, and Organization Studies. Oxford: Oxford University Press, s. 106–124.
Czarniawska, Barbara (2004), On time, space, and action nets, Organization, Nr 11 (6), s. 773–91.
Czarniawska, Barbara i Tor Hernes (red.) (2020), Actor-Network Theory and Organizing, Lund: Studentlitteratur.
Dolphijn, Rick i Iris van der Tuin (2018), Nowy materializm – Wywiady i kartografie. Warszawa: Fundacja Machina Myśli.
Domańska, Ewa (2013), Humanistyka ekologiczna, Teksty Drugie, Nr 1–2, s. 13-32.
Ferrando, Francesca (2016), Posthumanizm, transhumanizm, antyhumanizm, metahumanizm oraz nowy materializm. Różnice i relacje, Rocznik Lubuski, tom 42, część 2, s. 13–27.
Fox, Nick J. i Pam Alldred (2018), Mixed methods, materialism and the micropolitics of the research assemblage, International Journal of Social Research Methodology, Nr 21(2), s. 191–204.
Hayles, N. Katherine (1999), How We Became Posthuman: Virtual Bodies in Cybernetics, Literature, and Informatics, Chicago, IL: University of Chicago Press.
Kissmann, Ulrike Tikvah i Joost Van Loon (red.), Discussing New Materialism Methodological Implications for the Study of Materialities, Wiesbaden: Springer.
Kociatkiewicz, Jerzy i Monika Kostera (2013), Zarządzanie humanistyczne. Zarys programu, Problemy Zarządzania, Nr 44(11), s. 9–19.
Law, John (2009), Actor Network theory and material semiotics, w: Turner, Bryan S. (red.) The New Blackwell Companion to Social Theory, Oxford: Wiley-Blackwell, s. 141-158.
Latour, Bruno (2013), An Inquiry into Modes of Existence, Cambridge, MA: Harvard University Press.
Pałasz, Michał (2019), Algorytm edge rank serwisu Facebook: Narodziny, rozwój i działanie w ujęciu teorii Aktora-Sieci, Humanizacja Pracy, nr 3, s. 71–84.
Roden, David (2015), Posthuman Life. Philosophy at the Edge of the Human, NY: Routledge.
Wolfe, Cary (2010), What Is Posthumanism? Minneapolis, MN: University of Minnesota Press.
///
Numery tematyczne czasopism:
• Przegląd Kulturoznawczy: Zarządzanie w antropocenie / 2021 / nr 1 (47) https://bit.ly/2VufvXf
• Organization: Organizing in the Anthropocene / 2018 / t. 25 / nr 4 https://bit.ly/2VneCzU
• Prace Kulturoznawcze: Klimat kultury / 2018 / t. 22 / nr 1-2 https://bit.ly/3ik5lBF
• Teksty Drugie: Nowa humanistyka / 2017 / nr 1 https://bit.ly/3xowQhE
• Prace Kulturoznawcze: Kultura nie-ludzka / 2015 / t. 18 https://bit.ly/37fFzbp
"Solutions"
When: 24-26 November 2021
Where: online, worldwide
Conference language: English
Fee: none
Important dates (2021)
October 15: proposal submission deadline for papers
Oct. 24: notification of acceptance
Oct. 31: registration deadline for accepted presenters
Nov. 24-26: the conference
Submissions are to be sent via email by October 15 2021 to: conference@humanisticmanagement.network
You can find all conference related information under http://humanisticmanagement.events
Facebook Event: https://www.facebook.com/events/1320025881806479
Should you need any further information, please do not hesitate to contact us by e-mail: conference@humanisticmanagement.network
"Unity in Diversity"
When: 4-6 November 2020
Where: online, worldwide
Conference language: English
Fee: none
FOCUS
1. Educating and Developing Managers for a fair, just and sustainable future
2. Management in the Anthropocene: Diverse Scholars United
3. Open theme track related to managing diversity and Unity in Diversity
Important dates (2020)
September 20: proposal submission deadline for papers or posters
Oct. 4: notification of acceptance
Oct. 15: registration deadline for accepted presenters
Nov. 4-6: the conference
Submissions are to be sent via email by September 20 2020 to: conference@humanisticmanagement.network
You can find all conference related information under http://humanisticmanagement.events
Facebook Event: https://www.facebook.com/events/339233520533511/
Should you need any further information, please do not hesitate to contact us by e-mail: conference@humanisticmanagement.network
Solidarity and the Common Good
When: 10-11 October 2019
Where: Krakow, Poland
Conference language: English
FOCUS
1. Climate Crisis - Management in the Anthropocene
2. Inequality - Managing the Convergence
3. Actors - Politics, Business & Management
Important dates (2019)
July 31: proposal submission deadline for papers or posters
Aug. 18: notification of acceptance
Sept. 01: registration deadline for accepted presenters
Oct. 10-11: the conference
Dec. 31: submission deadline of papers invited for publication
Submissions are to be sent via email by July 31 2019 to: conference@humanisticmanagement.network
You can find all conference related information under http://humanisticmanagement.events
Facebook Event: https://www.facebook.com/events/347009142683894
Should you need any further information, please do not hesitate to contact us by e-mail: conference@humanisticmanagement.network
Track 2. Posthumanism and Sustainability. Chairs: Michał Pałasz, Joanna Tusznio
Track 2. Management in the Anthropocene: Diverse Scholars United 1. Chair: Michał Pałasz ///
Track 3. Management in the Anthropocene: Diverse Scholars United 2. Chair: Aleksandra Jaszczyk ///
Track 4. Open theme track related to managing diversity and Unity in Diversity. Chair: Ernst von Kimakowitz
Track 2. Inequality - Managing the Convergence. Chair: Tomasz Kwarciński
Track 3. Actors - Politics, Business & Management. Chair: Wolfgang Amann
Track 4. Context - Culture and Media Management. Chair: Agnieszka Konior
Media społecznościowe mogą służyć tworzeniu, integracji i rozbudowie społeczności tak wokół marek, jak i inicjatyw, projektów, idei. Właściwe ich wykorzystanie pozwala łączyć zalety rzeczywistości wirtualnej z kreatywnym i namacalnym wpływaniem na otoczenie. Aby było to możliwe, wirtualne społeczności potrzebują liderów medialnych wychodzących z inicjatywą, twórczo animujących, sprawnie korzystających z dostępnych technologii informacyjno-komunikacyjnych i potrafiących tę sprawność rozprzestrzeniać. Niniejszy tekst omawia esencjonalne narzędzia lidera medialnego w środowisku dominującego w Polsce medium społecznościowego – serwisu Facebook.
Instytucje kultury funkcjonują w dużej mierze od wydarzenia do wydarzenia, na zasadzie eventowej – tak widzą je odbiorcy. Wy- darzenia na Facebooku są tymczasem jednym z najbardziej niedocenianych przez te instytucje narzędzi – i choć są wykorzystywane, to najczęściej nieumiejętnie.
Artykuł ten ma w znacznym stopniu wymiar techniczny, uzupełnia jednak lukę w polskiej literaturze. Wnikliwa lektura tekstu pozwoli na zapoznanie się z możliwościami i ograniczeniami dotyczącymi zastosowania wydarzeń na Facebooku w marketingu kultury.
Web 2.0, czyli internet, w którym treści w przeważającej mierze tworzone są przez jego użytkowników, na trwałe zmienia krajobraz form i treści komunikacji między organizacjami i odbiorcami ich działalności. Czy media społeczne mają coś do zaoferowania instytucjom publicznym? A jeśli tak, jakie korzyści mogą płynąć z ich obecności na Facebooku, Twitterze, Youtubie?
W ramach projektu 50+ Nowy Wiek Kultury prowadzono kampanię społecznościową w internecie, która przede wszystkim miała na celu:
• utworzenie społeczności wirtualnej 50+, skupionej na dowartościowaniu aktywności kulturotwórczej i obywatelskiej,
• realizację celów projektu 50+ Nowy Wiek Kultury,
• informowanie o projekcie (warsztaty, finały, wydarzenia, filmy, zdjęcia; także animacja społeczności, rozpoznanie potrzeb).
Wirtualny aspekt kampanii społecznej 50+ Nowy Wiek Kultury skupił się na działaniach w następujących mediach społecznościowych:
• fan page w serwisie facebook.com: fb.com/50plusprojekt [7,5 tysiąca fanów]
• blog w serwisie tumblr.com: 50plusprojekt.tumblr.com,
• kanał w serwisie youtube.com: youtube.com/50plusprojekt [ponad 120 filmów].
Drugorzędne znaczenie miała obecność w mikroblogach:
• twitter.com: twitter.com/50plusprojekt,
• blip.pl: projekt50plus.blip.pl.
"Skoro o Sony z 2 500 followersami można mówić jako o Pinterest Rock Star, to i dla konta Muzeum Erotyzmu, które jest obserwowane przez prawie 2 000 osób można śmiało przedstawiać case study ;)"
Czy internet jest organizacjom pozarządowym potrzebny? Odpowiedź jest jednoznacznie
twierdząca. Widać jednak wyraźnie, że organizacje żywią pewne obawy przed obecnością w sieci w formie bardziej zaangażowanej niż za pośrednictwem statycznej, nieumożliwiającej interakcji, internetowej strony-wizytówki. Oto 6 powodów, dla których warto zaangażować się z działalnością pozarządową także w internecie, ze szczególnym uwzględnieniem mechanizmów web 2.0 jakimi są media społecznościowe, jak facebook, nk, twitter etc.
Rok 2010 został w branży marketingowej ogłoszony rokiem facebooka. Faktycznie, amerykański serwis odnotował niesłychany wzrost1. Obecnie aktywnie korzysta z niego ponad 500 mln użytkowników2, co czyni go jednym z najpotężniejszych mediów w historii ludzkości. Gdyby był krajem, ustępowałby liczbą ludności jedynie Chinom i Indiom. Pracując w branży interaktywnej, często słyszę pytania – co to takiego te media społecznościowe, refleksje typu – chcemy być na tym facebooku, wątpliwości w stylu – jak poradzić sobie z krytyką mojej organizacji w serwisie społecznościowym. W tym tekście postaram się udzielić kilku praktycznych wskazówek odpowiadających na te i inne pytania i wątpliwości oraz komentujących wspomniane refleksje, ze szczególnym uwzględnieniem informacji, które mogą się okazać przydatne przy korzystaniu z serwisów społecznościowych organizacjom pozarządowym.
1 września 2010 instytucje kultury na jeden dzień przejęły władzę nad serwisem twitter.com. Tego dnia kuratorzy z ponad 300 muzeów i galerii z całego świata odpowiadali na pytania użytkowników najpopularniejszego na świecie mikrobloga.
This lecture addresses the issues underpinning the current polycrisis: the capitalist and anthropocentric structures of heterogeneous exploitation prevalent in dominant managerial practice paradigms. Drawing upon Actor-Network Theory, Critical Posthumanism, and Critical Management Studies, it proposes practical solutions in the form of social innovations. Following the lecture, participants are expected to enhance their sensitivity to recognising oppressive practices—from based solely on human relations to those involving non-human actors characterised by human mastery and anthropocentrism—thereby equipping them to address such practices in their own work.
Capitalism, particularly in its current neoliberal form, exploits all actors it considers resources, including natural resources. Consequently, the lecture aligns with Donna Haraway’s assertion that: “There will be no nature without justice. Nature and justice (...) will become extinct or survive together.”
https://site.unibo.it/climatechange/en/program
https://site.unibo.it/climatechange/en/program
Na te pytania próbowali odpowiedzieć zaproszeni Goście, a ram dla dyskusji dostarczyła książka pod redakcją dr hab. Kasi Jasikowskiej, prof. UJ i dra Michała Pałasza "Za pięć dwunasta koniec świata: kryzys klimatyczno-ekologiczny głosem wielu nauk".
dr hab. Kasia Jasikowska, prof. UJ - oprócz dydaktyki w Instytucie Socjologii, realizuje działania aktywistyczne i popularyzatorskie oraz badania w zakresie społecznych konsekwencji ocieplania klimatu, takich jak: wzrastające intersekcjonalne nierówności społeczne, adaptacja i mitygacja uczelni wyższych oraz zrównoważona gospodarka leśna. Wybrana Koordynatorką pierwszej w historii Rady Klimatycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego na kadencję 2020 – 2024. Członkini Rady Fundacji Edukacji Klimatycznej oraz Prezydium Rady Klimatycznej UN Global Compact Network Poland.
dr Michał Pałasz – doktor nauk humanistycznych w dyscyplinie nauk o zarządzaniu; jest także inżynierem budownictwa. Pracuje w Instytucie Kultury UJ. Bada zarządzanie w antropocenie, czyli sposoby organizowania wystarczająco dobrego wspólnego świata w dobie katastrofy klimatyczno-ekologicznej. W szczególności interesują go dewzrost, posthumanizm, teoria aktora-sieci, humanistyka ekologiczna, edukacja klimatyczna i ich relacje z zarządzaniem, zwłaszcza zarządzaniem humanistycznym i nurtem krytycznym w zarządzaniu.
dr hab. Elżbieta Gorczyca, prof. UJ - specjalizuje się w naukach o ziemi, jest geografem fizycznym i geomorfologiem. Pracuje w Instytucie Geografii i Gospodarki Przestrzennej UJ. Jej zainteresowana badawcze to m.in. antropogeniczne uwarunkowania rozwoju rzeźby obszarów górskich, systemy rzeczne w antropocenie, antropopresja w obszarach górskich - wpływ ruchu turystycznego na przekształcanie rzeźby.
dr hab. Beata Kowalska, prof. UJ - jej zainteresowania badawcze koncentrują się wokół genderowego wymiaru obywatelstwa, aktywizmu i oddolnych mobilizacji społecznych. Temat ten pozwala łączyć fascynacje naukowe z doświadczeniem pracy w programach na rzecz równości płci. Pełni funkcję Rzeczniczki Praw i Wartości Akademickich UJ na kadencję 2020-2025; jest przedstawicielką Uniwersytetu Jagiellońskiego w sieci Scholars at Risk.
Socjologia w Centrum to cykl debat naukowych, dotyczących najnowszych publikacji naszych pracowniczek i pracowników oraz monografii gości zapraszanych z innych ośrodków akademickich. Spotkania będą się odbywać się cyklicznie, raz w miesiącu. Liczymy na fantastyczną atmosferę, inspirującą wymianę naukowych spostrzeżeń i – niekoniecznie naukowych - refleksji, a także okazję do miłego spotkania.
Komitet Organizacyjny Socjologii w Centrum
Przewodnicząca: Barbara Jabłońska
Członkowie i Członkinie: Marcin Kocór, Marcin Lubaś, Daria Łucka
What brought us – the global community, local communities and individuals – to the point where we either need to change our socio-economic system dramatically
or the Earths’ system will change it for us?
What to do in the face of such a predicament and the need for urgent action?
///
The seminar will present the foundations, characteristics, interests and challenges of and for humanistic management in hope to drive interest to multidisciplinary reflection on how managers and management scholars can and should engage in social and enviromental issues of XXI century like climat crisis, inequalities, rise of populism, identity media, domination of technology or dignity at work. In other words, the main question is: can humanistic management save us and, if so, how?
Night of Libraries in MOCAK
MOCAK Museum of Contemporary Art in Krakow (Poland)
03.06.2017 Kraków
Noc bibliotek w MOCAKu
MOCAK Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie
1. punkt wyjścia - streszczenie przygotowywanej pod opieką dra hab. Jana Krefta rozprawy
2. podstawowe pojęcia
zarządzanie humanistyczne
teoria aktora-sieci
3. zarządzanie humanistyczne a teoria aktora-sieci
This interactive workshop investigates the conditions for altering the language used by policy documents to a posthuman mode that is addressing the issue of more-than-human inequality by becoming inclusive towards non-human actors. During the workshop the idea as well as examples will be presented. In the process of group work hands-on practical interventions in chosen excerpts of policy documents will be made. Finally, we will exchange our feelings and experiences.
https://site.unibo.it/climatechange/en/program
///
Plan szkolenia:
* przywitanie, omówienie szkolenia
* usystematyzowanie wiedzy dotyczącej mechanizmów rządzących mediami społecznościowymi i różnic między mechanizmami marketingu tradycyjnego i tzw. nowego marketingu
* prezentacja mediów – uzasadnienie doboru: social media kultury i sztuki
* Facebook, w tym zasady działania algorytmu sortująco-filtrującego redagującego news feedy / aktualności / stronę główną / decydującego o "zasięgach"
* Hashtagi: historia, rodzaje, użycie aktywne i bierne.
* Instagram, Twitter, YouTube, Linkedin, Tiktok
* narzędzia i kompetencje medialne menedżera mediów społecznościowych (social media manager) i lidera medialnego
* marketing – promocja – public relations – branding - a kultura
* social media dziś: świat, Polska, kontekst
* dobre praktyki
///
Więcej: zarządzanie społecznością, hashtagi, kalendarz publikacji, planowanie postów, statystyki publikacji, ewaluacja, reklamy na Facebooku. Instagram, Twitter, Pinterest, Youtube. Przydatne narzędzia: Youtube Editor, Canva, Mailchimp. Blogi.
///
Część II - narzędzia. Przydatne narzędzia technologiczne: wideo, grafika, mailing, blogi, #. Instagram / Twitter / Pinterest / Youtube. Facebook: profil osobisty a strona; tylko na fan page’u: planowanie postów, statystyki, reklama; tylko na profilu osobistym: listy znajomych i zainteresowań, wydarzenia,
współpraca - grupy. Podsumowanie.
Plan warsztatów: przywitanie, zapoznanie uczestników, omówienie warsztatów. Social media dziś. Świat i Polska. Omówienie kontekstu.
Usystematyzowanie wiedzy dotyczącej mechanizmów rządzących mediami społecznościowymi i różnic między mechanizmami marketingu tradycyjnego i tzw. nowego marketingu. Facebook. Prywatnie czy oficjalnie? Profil osobisty, grupy czy strony? Omówienie możliwości i ograniczeń poszczególnych rozwiązań. Bliżej społeczności. Czym są listy znajomych i zainteresowań? Wykorzystanie list dla celów animacji społeczności lokalnej i bliższego z nią kontaktu. Świat jest (głównie) poza ekranem. Wydarzenia na Facebooku jako źródło spotkań w rzeczywistości. Analiza ograniczeń i możliwości ich wykorzystania. Dobre praktyki.
Współpraca na Facebooku a promocja na Facebooku - grupy na Facebooku: omówienie typów, funkcji, sposobów wykorzystania.
Hashtagi. Historia, rodzaje, użycie aktywne i bierne. Tylko na fan page’u: planowanie postów, darmowe statystyki, ich analiza i wyciąganie wniosków, reklama i inne narzędzia płatne. Jak i za ile? Instagram - prezentacja medium. Zdjęcia z życia i hashtagi. Jak dotrzeć do fanów naszej idei? Twitter - prezentacja medium. Dziennikarze i politycy. Angażowanie opinii publicznej. Pinterest - prezentacja medium. Piękne zdjęcia, kolekcje i interakcje. Nasze wielkie społecznościowe portfolio. Youtube - prezentacja medium. Filmy - tak, ale nie tylko. Jak i czym tworzyć wideo na miarę Youtube’a? Podsumowanie, dyskusja, pytania uczestników.
Plan warsztatów: przywitanie, zapoznanie się uczestników, omówienie warsztatów. Facebook w pigułce. Omówienie kontekstu. Prywatnie czy oficjalnie? Profil osobisty czy strony? Omówienie możliwości i ograniczeń poszczególnych rozwiązań. Tajemnica #hashtagów. Profil osobisty: zarządzanie społecznością. Czym są listy znajomych i zainteresowań? Wykorzystanie list dla celów komunikacyjno-promocyjnych. Ćwiczenia.
Wezmę udział: Wydarzenia na Facebooku - analiza ograniczeń i możliwości ich wykorzystania. Dobre praktyki. Ćwiczenia. Współpraca z ludzką twarzą - grupy na Facebooku: omówienie typów i funkcji. Ćwiczenia. Tylko na fan page’u: planowanie postów; darmowe statystyki, ich analiza i wyciąganie wniosków. Reklama i inne narzędzia płatne. Jak i za ile? Lider medialny. Podsumowanie, dyskusja, pytania uczestników.
///
Plan warsztatów: przywitanie, zapoznanie się uczestników, omówienie warsztatów. Facebook w pigułce. Omówienie kontekstu. Prywatnie czy oficjalnie? Profil osobisty czy strony? Omówienie możliwości i ograniczeń poszczególnych rozwiązań. Tajemnica #hashtagów. Profil osobisty: zarządzanie społecznością. Czym są listy znajomych i zainteresowań? Wykorzystanie list dla celów komunikacyjno-promocyjnych. Ćwiczenia. Wezmę udział: Wydarzenia na Facebooku - analiza ograniczeń i możliwości ich wykorzystania. Dobre praktyki. Ćwiczenia. Współpraca z ludzką twarzą - grupy na Facebooku: omówienie typów i funkcji. Ćwiczenia. Tylko na fan page’u: planowanie postów, darmowe statystyki, ich analiza i wyciąganie wniosków. Reklama i inne narzędzia płatne. Jak i za ile? Lider medialny. Podsumowanie, dyskusja, pytania uczestników.
///
Część I: wstęp, przywitanie, zapoznanie się uczestników, omówienie warsztatów; krajobraz mediów społecznościowych przydatnych w promocji działalności kina; Instagram - prezentacja i istota medium, backstage, czyli z życia kina, hashtagi, czyli jak dotrzeć do odbiorców; Twitter - prezentacja i istota medium; angażująca odbiorców komunikacja między podmiotami kultury i czasu wolnego; kino angażujące opinię publiczną i celebrytów; serwisy geolokalizacyjne - Yelp, Foursquare, Swarm, Facebook Places...; korzyści płynące z meldowania się przez widzów w kinie i zostawiania przez nich rekomendacji; Pinterest - prezentacja i istota medium; piękne zdjęcia, kolekcje, interakcje; skarbiec kinomana; blog, a może vlog? - podstawy blogowania i wideoblogowania; platformy blogowe: Wordpress, Blogger, Tumblr; Youtube - nie tylko wideo
///
Część II: kompetencje i narzędzia menedżera mediów społecznościowych; skąd pozyskiwać atrakcyjne dla odbiorców treści?; natywne narzędzia omawianych serwisów społecznościowych do zarządzania treścią i planowania wpisów; zewnętrzne narzędzia do zarządzania treścią i planowania wpisów; projektowanie graficzne na potrzeby social media
edycja wideo na potrzeby social media
///
Dzień II - A jednak wciąż Facebook
///
Część I: Facebook i funkcje, które może pełnić w promocji działalności kina. Strona fanowska - własne wydawnictwo, żywy repertuar, miejsce spotkań: EdgeRank, czyli kto i dlaczego widzi nasze posty; wydarzenia na Facebooku - możliwości i ogranicznenia, dobre praktyki; tylko na stronie fanowskiej: - planowanie postów, darmowe statystyki, ich analiza i wyciąganie wniosków, reklamy i oferty - czy warto płacić za Facebook?; relacje między stronami fanowskimi; komunikacja osobista między stroną fanowską i fanami.
///
Część II: profil osobisty na Facebooku - bliżej społeczności: zarządzanie społecznością - listy znajomych i ich zastosowanie w tworzeniu grup docelowych, docieraniu do nich, nawiązywaniu i rozwijaniu relacji ze społecznością skupioną wokół kina; zarządzanie treścią - listy zainteresowań i ich zastosowanie w tworzeniu bazy treści i bazy podmiotów, z którymi warto wchodzić w interakcje jako strona fanowska
grupy na Facebooku, czyli promocja z ludzką twarzą - typy i funkcje. Strona fanowska i profil osobisty - porównanie możliwości i ograniczeń. Przyszłość - czego możemy oczekiwać? Narzędzia przyszłości - beacony. Podsumowanie, dyskusja, pytania uczestników.
///
Zablocie is not a postcard from Krakow, as the tourists know. It is here, where trading history of Austrian Podgorze, heritage of II World War events and postwar industrial culture of Polish People's Republic meet today with gentrification process and contemporary culture represented by artists working in their postindustrial workshops, studios and public space, innovative entrepreneurs, freelancers and creative class working and nourishing during the day in the same places in which in the evenings they watch summer cinema on deck chairs or have fun all night by the sounds of alternative or local music.
It is a space oper for street art (⅓ of Krakow’s murals is located in Zablorcie or in its nearest neighborhood), public interventions, full of cultural and educational initiatives, not only organised by classy institutions like MOCAK - Museum of Modern Art in Krakow, Schindlers Factory, Fabryka Club or Bal Restaurant - but firstly by individuals, informal groups, associations, young entrepreneurs.
Transgressive atmosphere of continous reconstrucion attracts people who wants to influence on reception of not only Zablocie, but of whole Krakow, as a place open for contemporary culture; on the other hand it insipres the search for meanings connected to irretrievable loss of industrial character by abandoned or bankrupt factories, in which places new buildings arise.
During the excursion we will not be judging Zablocie. Our goal will be to present it in the moment of being on the edge of the old and the new - “the new” that is still uncertain of its final shape.
Spacer rozpoczął się od zapoznania uczestników warsztatów z kadrami umieszczonymi na wystawie. Następnie grupa odwiedziła krakowskie Zabłocie i zapoznawała się kolejno z kadrami "dzielnicy", zatrzymując się przy każdym i dyskutując jego podobieństwa do innych miejsc, znanych uczestnikom, albo rozpatrując możliwe scenariusze najbliższej przyszłości danych przestrzeni, w kontekście procesu gentryfikacji - lub pomimo niego. Zwracano baczną uwagę na różnorodność architektury oraz spotkanych, mijanych osób. Prowadzący opowiadał o tym, co dzieje się we wnętrzach oglądanych przestrzeni - np. nowe technologie w biurowcu na Przemysłowej, redakcje i warsztaty w Telpodzie, pracownie artystyczne w Fabryce i Telpodzie itp.
///
Odwiedzone miejsca: Mocak, Telpod (weszliśmy na najwyższe piętro, spacerowaliśmy korytarzami), Fabryka (weszliśmy na teren), nielegalne murale pod mostem kolejowym na ul. Zabłocie, spacer peronem, aż do wiaduktu z rzeźbą Mirosława Bałki, Typomural Aleksandry Toborowicz, mural Mikołaja Rejsa, spacer wzdłuż torów, "korytarzem zieleni", na ul. Dąbrowskiego, spacer do części Starego Podgórza z Cafe Fińską, ul. Traugutta, ul. Janowa Wola, Pl. Boh. Getta, ul. Kącik - powrót.
Zabłocie to obecnie jeden z najciekawszych rejonów miejskich w Polsce. Położone w spacerowej odległości od centrum Krakowa, obciążone historycznie jako miejsce, w którego części funkcjonowało getto, w innej części fabryka Schindlera, w czasach powojennych zostało niemal całkowicie zindustrializowane. W ostatnich latach, od przygody z Klubem Fabryka, zaistnieniem w jego obrębie MOCAK-u, budową apartamentowców, a ostatnio pojawieniem się Balu i aktywnością budynku na Ślusarskiej 9 - staje się żywą przestrzenią inicjatyw twórczych i biznesowych, inwestycji kulturalnych i deweloperskich.
///
Obecnie mozaika placów budowy, instytucji kultury, uczelni artystycznych, biur, magazynów, fabryk, manufaktur, pracowni, kamienic i apartamentowców, Zabłocie jest przestrzenią w zawieszeniu, w organizacji, pod znakiem zapytania. Jest zatem przestrzenią możliwości. Spotkamy się, aby je poznać.
///
Celem spaceru po tej niezwykłej części Krakowa jest zapoznanie jego uczestników ze ścieżkami, którymi turyści chadzać nie zwykli; z możliwościami Zabłocia z perspektywy mieszkańca i fana tego rejonu; a także z urokami Zabłocia, jako przestrzeni nieuporządkowanej, pełnej tras wytyczonych nie przez urzędy, a przez organiczną konieczność.
///
Wyruszamy w sobotę 31 sierpnia spod ściany z napisem MOCAK na ul. Lipowej o 16:00. Spacer potrwa ok. 1,5 godziny. Trasa ma długość ok. 5 km.
///
W trakcie spaceru zobaczymy miejsca do zagospodarowania, otwarte na działalność kulturalną i taką działalnością na ogromną skalę się zajmujące, graffiti, murale i ściany pod murale, rzeźby, instalacje i place budowy, muzea, domy kultury, galerie sztuki, pracownie artystów, inspektoraty i instytuty, siedziby rozgłośni radiowych i ogólnopolskich magazynów, uczelnie wyższe, wydziały sztuki i uczelnie filmowe, cukiernie, drukarnie i piekarnie obwarzanków, areszt, rzezalnię, biurowce, fabryki i schrony przeciwatomowe, dowiemy się gdzie odbywają się (i mogą się odbywać) koncerty, co wspólnego z Zabłociem mają krakowskie teatry i festiwale teatralne, ceramika i nanotechnologie, skąd najlepiej widać kopiec Krakusa oraz dotrzemy do dwóch granic Zabłocia.
///
Dowiemy się także jak (na skróty) trafić na pocztę, gdzie zjeść, gdzie się pobawić i coś zorganizować, gdzie robić codzienne zakupy, gdzie wsiąść do tramwaju i do pociągu (dziś i kiedyś).
to 0h:9min >>> https://www.facebook.com/ernst.vk/videos/595165952363913/?idorvanity=118470404846989
http://humanisticmanagement.network/wp-content/uploads/2022/11/2022-HMN-Confernce-Program.pdf
https://vod.greenfestival.pl/v/za-piec-dwunasta-i-co-dalej,565.html?sad=c460457a6f90