Монотеизм
Монотеизм (грекше: μονος — бір, θεος — Құдай) - тек бір ғана Құдай - Аллаһ тағала бар екендігіне негізделген сенім; осы доктринаға негізделген сенімнің діни жүйелері. Маңызды әлемдік діндер ішінде тек Яһуди, Мәсіхшілік және Ислам монотеистік болып табылады және шығу тегі бір.[1]
Бірақ бұл түсінік мағынасында ғана, өйткені шын мәнінде бірде-бір дін монотеистік негізде құрылмайды. Монотеизм діндердің даму тарихында өте кеш пайда болды. Рулық-тайпалық құрылыстың ыдырауы және ертедегі мемлекеттердің қалыптасу дәуірінде жеке тайпалардың құдайлары бір "пантеонға" (бір дін құдайларының жиналған жері) бірігіп, ең күшті тайпаның құдайы әдетте бірінші орында тұрды. Кейде бұл құдайдың абыздары оны бірден- бір жалғыз, немесе бас құдайға (мыс., вавилондық Мардук) айналдыуға тырысты.
Б.з.б 1-мың жылдықтың ортасы мен 2-жартысында қатал Монотеизм Арабияда б.з-дың 7 ғасырында енгізіліп, мұсылман діні догмаларының негізін қалады.
Дереккөздер
[өңдеу | қайнарын өңдеу]- ↑ Орысша-қазақша түсіндірме сөздік: Әлеуметтану және саясаттану бойынша / Жалпы редакциясын басқарған э.ғ.д., профессор Е. Арын - Павлодар: «ЭКО» ҒӨФ. 2006. - 569 б. ISBN 9965-808-89-9