Kokokköl
He die Sie ös op Stolberjer Platt
(Sije op Stolberjer Platt)
un jeschrieve wie moch öt kallt
(Sije jeschrieve wie moch öt kallt)
(Sije op Stolberjer Platt)
un jeschrieve wie moch öt kallt
(Sije jeschrieve wie moch öt kallt)
Kokokkölö heeche op Huchdütsch Herbstzeitlose. Jedde dä jäähr spazeere jeet, dem valle d blau Blööte em Herbst op. S ständ meestens mädde em Bend un send schünn us. Öm di Zitt vleeje jo och noch Hummele öröm un döck bösökke di d Kokokkölö.
Jeet moch ö paar Mond spiidr dörch d sälve Jäjend, dann sitt moch van d Blööte nüüß mi. Mä noch opvallend jrön Bläähr stönd öröm.
Op jätt moss opjöpaaßt wääde. Kokokkölö send jeftisch un söllö net ajöpakt wääde. Dat moch di net eiße darv brutt moch net z saare. Dat Jeff va Kokokkölö voraädert dat Ervjut un kann bösongisch vöör Kenger schlemm see. Doher: Vängere vott va Kokokkölö. Mä öt Oohr darv do dra jo.