Dr. Abdullah Hemmet

The research explored the integration of AI technologies with Islamic principles and their implications for religious, social, and economic structures in Muslim-majority countries. It used qualitative design, semi-structured interviews, and case studies to analyze digitization of the Holy Qur'an and Hadith, and AI in banking compliance with Shariah laws, focusing on lexical-semantic, syntactical, grammatical, and pragmatic issues. A few of the such AI-based Qur'an tools include KSU Qur'an ‫عورشم(‬ ‫فحصملا‬ ‫ينورتكلإلا‬ ‫ةعماجب‬ ‫كلملا‬ ‫,)دوعس‬ Islam web, Qur'anic Arabic Corpus, Almonagib alQur'any ‫بقنملا(‬ ‫,)ينآرقلا‬ Tanzil (Tanzil Documents), The Qur'an (Al-Qur'an ‫)نآرقلا(‬-Online Qur'an Project-Translation and Tafsir) and the Noble Qur'an (The Noble Qur'an-‫نآرقلا‬ ‫.)ميركلا‬ Islamic Fintech, which adheres to Shariah principles, is embracing innovation to streamline transactions and comply with the Holy Qur'an. AI virtual assistants like 'Aisyah' are being adopted by Islamic banks to streamline transactions and eliminate risks like leverage and uneven maturity. The regulatory management of Islamic FinTech includes issues like Islamic cryptocurrency rules, money creation, and eliminating 'riba'. In Malaysia and Indonesia, digital zakat distribution and classification systems are being developed using AI to accurately classify those in need and compute financial percentages for each group. Thematic analysis revealed that human-inspired, analytical, and humanized AI has led to its significant impact on various aspects of life, society, and employment. Nonetheless, AI cannot substitute for the profound comprehension and knowledge of Islamic jurists, alongside human reasoning and intellectual competence. Job displacement and ethical concerns of accuracy, transparency, fairness, and accountability remain significant challenges for society.

Onderwijs bestuderen op een inclusieve en diepgaande manier zonder aandacht te schenken aan de bredere maatschappelijke trends en evoluties is onmogelijk. Onderwijs staat middenin de maatschappij en vormt vaak een afspiegeling van de hedendaags dominante waarden, normen en interpretaties. Daarom is het bestuderen van scholen ook altijd een beetje de studie van actuele maatschappelijke opvattingen die hun neerslag vinden in het onderwijs. Dit onderzoek tracht dieper in te gaan op de spanningen die bestaan tussen die actuele maatschappelijke opvattingen enerzijds en de vrijheid van onderwijs, i.c. de pedagogische vrijheid anderzijds. Dit willen we zowel theoretisch als empirisch gaan onderzoeken, op het niveau van de onderwijsinstellingen, meer bepaald door een onderzoek rond het pedagogisch project van deze instellingen.
Het schoolbestuur definieert met het pedagogisch project de visie op onderwijs en opvoeding die in de school wordt gevolgd. Het geeft zo informatie over de gebruikte pedagogische en onderwijskundige methodes. Het pedagogisch project verheldert het mens- en wereldbeeld waarop het onderwijs in een school is gestoeld (bron). Uit dit pedagogisch project vloeien tal van meer concrete documenten en beslissingen voort omtrent de organisatie van de school, de opdeling van de leerlingen, de manier van beoordelen en rapporteren en het schoolreglement.
Het pedagogisch project biedt de school een instrument om haar vrijheid van onderwijs uit te oefenen zoals vastgelegd in art. 24 GW, meer bepaald de pedagogische vrijheid die elke onderwijsverstrekker geniet (art. 24, § 1 GW). Als operationalisering van deze pedagogische vrijheid, vormt het pedagogisch project een potentieel krachtig document om invloeden van buitenaf op didactisch en pedagogisch domein buiten te sluiten of op zijn minst de eigen werkwijze mee te rechtvaardigen en te verdedigen.
In het eerste deel (§2) van deze paper gaan we eerst in op de pedagogische vrijheid: na een historisch overzicht schetsen we kort hoe deze vrijheid formeel haar beperkingen ondervindt wanneer zij in aanraking komt met het algemene overheidsbeleid inzake onderwijs. Daarna geven we een overzicht van het huidige maatschappelijke gedachtegoed over onderwijs en peilen naar het spanningsveld dat dit creëert met de pedagogische vrijheid. We bekijken dit ook vanuit een theoretisch perspectief, meer bepaald aan de hand van de subjectiveringstheorie van Foucault.
In het tweede deel (§3) zoeken we dit spanningsveld op in de individuele scholen. De vragen die hierbij onze leidraad vormen zijn: hoe gaan scholen om met dit spanningsveld, zijn ze zich hiervan bewust en hoe reageren zij hierop? 
Bij dit alles beperken we ons onderzoek tot het overheidsbeleid zoals zich dat manifesteert in de overheidscontrole op het onderwijs, die de overheid sinds enkele decennia voert binnen het ruimere kader van de zogenaamde kwaliteitsbewaking.
Het onderzoek beperkt zich tevens tot het algemeen secundair onderwijs, waar naar verwachting de conflicten tussen het heersend onderwijsdiscours en de pedagogische visie van scholen zich het scherpst stellen.

De afgelopen jaren was er heel wat discussie over de plaats van levensbeschouwelijke vakken in het Vlaamse onderwijs. Sommige stemmen pleiten voor een 'neutraler' vak over religies in plaats van onderwijs vanuit specifieke levensbeschouwingen. Godsdienstleraar Abdullah Hemmet vraagt zich echter af of zo'n voorstel niet één en ander over het hoofd ziet. In het Belgische onderwijs zorgden de levensbeschouwelijke vakken altijd al voor veel discussie. Zowel in de 19de als in de 20ste eeuw was er sprake van een 'schoolstrijd' die de politieke gemoederen hoog deed oplaaien. Nu onze 21ste-eeuwse samenleving steeds meer gekenmerkt wordt door grote diversiteit van culturen en religies, hoeft het dan ook niet te verwonderen dat het levensbeschouwelijk onderwijs opnieuw een centraal element vormt in het maatschappelijke debat. Op dat vlak worden de discussies van de afgelopen jaren worden ook sterk aangevuurd door een voorstel van professor Patrick Loobuyck, een veelgevraagde gast in debatprogramma's. Hij houdt immers geregeld een pleidooi om het vak 'levensbeschouwing, ethiek en filosofie'-of kortweg 'LEF'-in te voeren. De bedoeling

The Vatican-Al-Azhar Dialogues symbolize optimism within an ever more integrated international society, demonstrating the possibilities for productive interfaith dialogue. The partnership between the Holy See and Al-Azhar is a pioneering in surpassing ideological differences in order to prioritise commonly held principles. The forum has facilitated significant dialogues that have resulted in favourable outcomes regarding the relationships between those who identify as Muslims and Christians. Significantly, the conversations have resulted in significant socioeconomic empowerment by addressing povertyrelated concerns and promoting the inclusive involvement of all segments of society. In addition to religious factors, that has emerged as a significant driver of constructive social transformation. The Vatican-Al-Azhar Dialogues play a crucial role in fostering authentic interfaith communication. The dialogue platform, formed by the Holy See and Al-Azhar, exemplifies a paradigm for fostering healthy discourse among diverse religious groups. The concept surpasses the limitations associated with religious beliefs, emphasizing mutually held principles and collective objectives, hence creating a setting that is favourable to productive interactions. The Dialogues facilitate the establishment of stronger links between Muslims and Christians by emphasizing areas of agreement rather than focusing on ideological disagreements. The relationship has a noteworthy influence on socioeconomic empowerment. The Dialogues have shown a steadfast dedication to tackling matters about poverty and pushing for the incorporation of all individuals into society, irrespective of their religious beliefs.

Catholicism and Sunni Islam have been at enmity for centuries, although both have tried to communicate in recent decades. Over the last two decades, Al-Azhar University, the preeminent Sunni intellectual institution, has engaged with the Vatican to foster religious concord and mutual respect. Al Azhar University’s Grand Imam, Sheikh Ahmad Al Tayyeb, has met with various popes and promoted religious tolerance. Pope Francis has promoted interfaith dialogue with Al Azhar. It assesses Al-Azhar University’s role in the Catholic-Sunni dialogue and its triumphs, shortcomings, and prospects. This page uses various sources to explain the argument, its social and cultural setting, and the religious and political issues that shaped the discussion. It highlights the importance and challenges of interfaith cooperation. The overall research focuses on Al-Azhar University’s viewpoint to illuminate Sunni Muslims’ motivations for interfaith engagement with the Catholic Church. It describes the recon...