Извоз
Извозот во меѓународната трговија е производ или услуга произведена во една земја што се продава во друга земја.[1] Продавачот на такви добра и услуги е извозник; странскиот купувач е увозник.[2]
Извозот на добра често бара вклучување на властите на клиенти. Од гледна точка на купувачот, извозот е увоз.
Фирми
[уреди | уреди извор]Многу производни фирми ја започнуваат својата глобална експанзија како извозници и дури подоцна се префрлаат на друг режим за служење на странски пазар.[3]
Процес
[уреди | уреди извор]Методите за извоз на производ, стока или информации вклучуваат пошта, рачна достава, авионска испорака, испорака со брод, поставување на Интернет или преземање од мрежно место.
Бариери
[уреди | уреди извор]Извозните бариери се поделени во четири големи категории: мотивациони, информативни, оперативни/засновани на ресурси и знаење.[4][5]
Трговските бариери се владини закони, регулативи, полиси или практики кои ги штитат домашните производи од странска конкуренција. Иако ограничувачките деловни практики понекогаш имаат сличен ефект, тие обично не се сметаат за трговски бариери. Најчестите надворешно-трговски бариери се мерките и политиките наметнати од владата што ја ограничуваат, спречуваат или попречуваат меѓународната размена на стоки и услуги.[6]
Стратешки
[уреди | уреди извор]Меѓународните договори ја ограничуваат трговијата и трансферот на одредени видови на стоки и информации, на пример, стоки поврзани со оружје за масовно уништување, напредни телекомуникации, оружје и тортура и некои уметнички и археолошки артефакти. На пример:
- Групата за јадрени добавувачи ја ограничува трговијата со јадрено оружје и придружна стока (учествуваат 45 земји).
- Групата Австралија ограничува трговијата со хемиско и биолошко оружје и придружна стока (39 земји).
- Режимот за контрола на ракетната технологија ја ограничува трговијата со средства за испорака на оружје за масовно уништување (35 земји).
- Договорот за Васенар ограничува трговијата со конвенционално оружје и технолошки развој (40 земји).
Тарифи
[уреди | уреди извор]Тарифата е данок што се става на одредено добро или збир на стоки извезени од или увезени во село, создавајќи економска бариера во трговијата.[7] Тарифа може да се користи кога домашните производители имаат потешкотии да се натпреваруваат со увозот. Тарифите исто така можат да се користат за заштита на индустрија за која земјата гледа како прашање на нејзината национална безбедност.Некои индустрии добиваат заштита што има сличен ефект како и субвенциите; тарифите ги намалуваат стимулациите на индустријата за производство на стоки побрзо, поевтино и поефикасно, станувајќи сè помалку конкурентни.
Третата основа за тарифа вклучува дампинг. Кога производител извезува со загуба, неговите конкуренти можат да го отежнат овој дампинг. Друг случај е кога извозничките цени се многу пониски на извозниот пазар отколку на домашниот.[8] Целта и очекуваниот исход на тарифата е да се поттикнат трошењето на домашни добра и услуги, наместо на нивните увезени еквиваленти.
Тарифите можат да создадат тензија меѓу земјите. Примерите вклучуваат тарифа на челик во САД од 2002 година и кога Кина постави тарифа од 14% на увезените автомобилски делови. Таквите тарифи обично доведуваат до жалба до Светската трговска организација (СТО) која поставува правила и обиди за решавање на трговските конфликти.[9] Доколку тоа е незадоволително, земјата извозник може да избере да воведе сопствена тарифа за увоз од другата нација.
Предности
[уреди | уреди извор]Извозот ги избегнува трошоците за воспоставување производствени операции во целната земја.[10]
Извозот може да и помогне на компанијата да постигне ефекти на кривата на искуството и економијата на локацијата во нивната матична земја[10] Предности вклучуваат сопственостите на фирмата, меѓународно искуство, како и можноста да се развие или ниска цена или диференцирани производи. Локациските предности на одреден пазар се комбинација на трошоци, потенцијал на пазарот и ризик за инвестирање . Предностите на интернационализацијата се придобивки од задржување на основната компетентност во компанијата и нејзино поставување преку синџирот на вредност наместо да се лиценцира, аутсорсне или продаде.
Во однос на еклектичната парадигма, компаниите со слаби предности на сопственост не влегуваат на странски пазари. Доколку компанијата и нејзините производи се опремени со предност на сопственоста и предност на интернализација, тие влегуваат преку режими со низок ризик, како што е извозот. Извозот бара значително помалку инвестиции од другите режими, како што се директни инвестиции . Помалиот ризик на извозот обично ја намалува стапката на поврат на продажбата наспроти другите режими. Извозот им овозможува на менаџерите да вршат контрола на производството, но не им дава можност да вршат исто толку контрола на маркетингот. Извозник пријавува разни посредници за управување со маркетинг менаџмент и маркетинг активности . Извозот има влијание и врз економијата. Бизнисите извезуваат стоки и услуги таму каде што имаат конкурентска предност. Ова значи дека тие се подобри од која било друга земја во обезбедувањето на тој производ или имаат природна способност да произведуваат или поради нивната клима или географска положба итн.[11]
Недостатоци
[уреди | уреди извор]Извозот може да не биде остварлив, освен ако не се најдат соодветни локации во странство.[3]
Големите трошоци за транспорт можат да го направат извозот неекономичен, особено за набавни производи.[3]
Друг недостаток е што трговските бариери можат да го направат извозот неекономичен и ризичен.[3]
За малите и средни претпријатија (МСП) со помалку од 250 вработени, извозот е генерално потежок отколку да се тргува на домашниот пазар. Непознавањето на трговските регулативи, културните разлики, различните јазици и девизните ситуации, како и оптоварувањето на ресурсите и вработените, го комплицираат процесот. Две третини од извозниците на МСП остваруваат само еден странски пазар.[12]
Извозот исто така може да ја девалвира локалната валута за да ги намали цените на извозот. Исто така, тоа може да доведе до воведување тарифи на увезената стока.[11]
Мотивации
[уреди | уреди извор]Разновидноста на мотиватори за извоз може да доведе до пристрасност во изборот. Големината, познавањето на странските пазари и несаканите нарачки ги мотивираат фирмите да имаат специфични димензии (истражувачки, надворешни, реактивни).[4][5]
Макроекономија
[уреди | уреди извор]Во макроекономијата, нето-извозот (извоз минус увоз) е компонента на бруто-домашниот производ, заедно со домашната потрошувачката, физичките инвестиции и државните трошоци. Странската побарувачка за извоз на една земја зависи позитивно од приходите во странски земји и негативно од силата на валутата на земјата производителот (т.е. од тоа колку е скапо за странските клиенти да купуваат валута на земјата производител на девизниот пазар ).
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ ICC Export/Import Certification
- ↑ Joshi, Rakesh Mohan, International Marketing, Oxford University Press, New Delhi and New York. ISBN 0-19-567123-6
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Washington, Charles W. L. Hill, University of (2015). International business : competing in the global marketplace (Tenth edition.. изд.). стр. 454. ISBN 978-0-07-811277-5.
- ↑ 4,0 4,1 Seringhaus, F. R (1990). Government export promotion: A global perspective. Routledge. стр. 1. ISBN 0415000645.
- ↑ 5,0 5,1 Stouraitis, Vassilios; Boonchoo, Pattana; Mior Harris, Mior Harun; Kyritsis, Markos (2017). „Entrepreneurial perceptions and bias of SME exporting opportunities for manufacturing exporters: A UK study“. Journal of Small Business and Enterprise Development. 24 (4): 906–927.
- ↑ „Targeted Trade Barriers“. cftech.com. Архивирано од изворникот на 29 April 2013. Посетено на 27 July 2015.
- ↑ Staff, Investopedia (24 November 2003). „Tariff“. Investopedia (англиски). Архивирано од изворникот на 6 December 2017. Посетено на 7 May 2017.
- ↑ Mike Moffatt. „The Economic Effect of Tariffs“. Архивирано од изворникот на 6 September 2015. Посетено на 27 July 2015.
- ↑ US/China Trade Tensions Архивирано на 16 мај 2011 г., Darren Gersh. Retrieved 21 May 2006.
- ↑ 10,0 10,1 Hill, Charles W.L. (2015). International Business: competing in the global marketplace (15. изд.). New York: McGraw Hill. стр. 454. ISBN 978-0078112775.
- ↑ 11,0 11,1 analysis, Full Bio Follow Linkedin Follow Twitter Kimberly Amadeo has 20 years of experience in economic; Amadeo, business strategy She writes about the U. S. Economy for The Balance Read The Balance's editorial policies Kimberly. „3 Ways Countries Increase Exports“. The Balance (англиски). Посетено на 2020-09-21.
- ↑ Daniels, J., Radebaugh, L., Sullivan, D. (2007). International Business: environment and operations, 11th edition. Prentice Hall. ISBN 0-13-186942-6