Литографија
Литографија — графичка техника на рамен печат подготвена на камени плочи.
Самиот термин е кованица од зборовите на грчки јазик, lithos што означува „камен“ и graphein што означува „пишување“.[1]
Литографијата се разликува од останатите графички техники затоа што се реализира со хемиски реакции, а не преку физичката раздвоеност на набоените и ненабоените делови на матрицата. Оваа техника е популарна заради нејзините можности да ги регистрира: свежината на потезите со четка или креон и да ја зачува директноста на работата на уметникот.
Историја
[уреди | уреди извор]Пронаоѓањето на оваа, најмлада, графичка техника му се припишува на Германецот Алојз Зенефелдер (1771-1834) во 1796 година. Во почетокот, Зенефелдер ја нарекувал „хемиско“ печатење.
Во Франција, литографијата наишла на позитивен одѕив кај уметниците како што се Ежен Делакроа и Теодор Жерико.
Со Франсиско Гоја и Оноре Домје, техниката дефинитивно станала еден од поценетите уметнички медиуми. До 1820 godina, само во Париз биле отворени околу 280 литографски ателјеа.[2][3]
Метод
[уреди | уреди извор]Таа е графичка техника на рамен печат, која како подлога користи литографски камен со рамна површина.
На исполираната, мазна и обработена површина на каменот (бимштајн - посебен варовнички камен), се нанесува цртеж со мрсна литографска креда, литографски туш или некои други мрсни средства (маслен пастел, моливи за цртање на стакло, сапун...). Површината на каменот за литографија е порозна, а зрнестата структура лесно ја прима литографската креда, тушот или некои од наведените средства.
По хемиската обработка на површината од каменот со раствор од азотна и фосфорна киселина, цртежот на каменот изведен со мрсни бои ја прима печатарската боја додека незаштитената површина од мрсните бои е под дејство на киселината со што се одбива бојата. Кога се нанесува бојата, каменот постојано треба да биде навлажнуван со вода.
На набоениот дел од каменот се става хартија, а потоа се започнува со печатење со помош на посебна литографска преса низ која каменот се движи хоризонтално и низ константен вертикален притисок.[4]
Литографијата била основа од која подоцна ќе се развие индустриската техника на офсет печатење која што денес е една од најзначајните и најупотребувани печатарски техники.
Галерија
[уреди | уреди извор]-
Резиденција на Вашингтон, Висока улица, Филаделфија, 1830, литографија од Вилијам Бретон.
-
Еј! кучето..... ли.... ли.... ли..... Тоа е крв... ди... ди... ди..., литографија на Луј - Филип, Франција од Оноре Домије, 1834 година
-
Пеперутки од „Макролепидопетера на светот“, од Адалберт Шиц (1923).
-
Литографија од 1836 година, со мексикански жени кои прават тортили од Карл Небел.
-
Кралицата Викторија во посета на Вилијам Симпсон (1859)
-
Алфред Конканен од 1867 година за Шампањ Чарли
-
На вечната порта, литографија од 1882 година од Винсент ван Гог.
-
Морски анемони од Ернст Хекел (Уметнички форми на природата), 1904 година.
-
Во паркот, светлина - Џорџ Белоус, 1916 година
-
Дворецот Саун Кристоваун, поранешна резиденција на царевите на Бразил, литографија од XIX век од Жан-Батист Дебре
-
Хенри Ротштајн во Центарот за уметност во заедницата Харлем (1936)
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ definition
- ↑ „LA LITHOGRAPHIE : un procédé d'impression à plat“. Архивирано од изворникот на 2019-01-27. Посетено на 2019-09-30.
- ↑ „Lithographie“. Архивирано од изворникот на 2019-09-29. Посетено на 2019-09-30.
- ↑ „TECHNIQUE DE L'ESTAMPE“ (PDF). Архивирано од изворникот на 2015-03-19. Посетено на 2019-09-30.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]„Литографија“ на Ризницата ? |