Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Pergi ke kandungan

Bahasa di Malaysia

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Bahasa di Malaysia tergolong dalam keluarga Mon-Khmer dan Malayo-Polinesia. Bahasa nasional atau rasmi adalah Bahasa Melayu yang merupakan bahasa ibu majoriti kumpulan etnik Melayu, namun bahasa Inggeris, Xmerapu mungkin mengambil pilihan dalam banyak bahasa dan dituturkan oleh majoriti penduduk. Kumpulan etnik utama di Malaysia terdiri daripada orang Melayu, Cina dan India, dengan banyak kumpulan etnik lain yang diwakili dalam bilangan yang lebih kecil, masing-masing dengan bahasa sendiri. Bahasa ibunda terbesar yang dituturkan di Malaysia Timur adalah bahasa Iban, Dusun, dan Kadazan. Bahasa Inggeris difahami secara meluas dan dituturkan dalam industri perkhidmatan dan merupakan mata pelajaran wajib di sekolah rendah dan menengah. Ia juga merupakan bahasa utama yang digunakan dalam kebanyakan kolej dan universiti swasta. Bahasa Inggeris boleh mendahului bahasa Melayu dalam konteks rasmi tertentu seperti yang diperuntukkan oleh Akta Bahasa Kebangsaan, terutamanya di negeri-negeri Sabah dan Sarawak, di mana ia adalah bahasa pekerjaan rasmi.

Malaysia mengandungi 200 penutur bahasa,[1] 51 yang ditemui di Semenanjung Malaysia.[2] Kerajaan menyediakan persekolahan di peringkat rendah dalam setiap tiga bahasa utama, bahasa Melayu, bahasa Mandarin dan Tamil. Dalam bahasa Melayu dan Tamil terdapat beberapa perbezaan dialek.[3] Terdapat beberapa bahasa Cina yang berasal dari etnik Cina yang berasal dari selatan China, termasuk Yue, Min dan Cina Hakka.

Bahasa Melayu

[sunting | sunting sumber]

Bahasa rasmi Malaysia ialah Bahasa Melayu. Ia merupakan bentuk seragam bahasa Melayu.[4] Terdapat 11 dialek Melayu digunakan di seluruh Malaysia.[5] Varian bahasa Melayu(loghat) yang dituturkan di Brunei juga biasa diucapkan di Malaysia Timur.

Bahasa Inggeris

[sunting | sunting sumber]

Bahasa Inggeris Malaysia, yang juga dikenali sebagai Malaysian Standard English (MySE), ialah satu bentuk bahasa Inggeris yang berasal dari bahasa Inggeris British, walaupun terdapat penggunaan rasmi istilah ini sedikit kecuali berkaitan dengan pendidikan. Ia menunjukkan beberapa perbezaan dalam penggunaan kata dari Inggeris British serta pengaruh dari bahasa setempat, dan biasanya dituturkan dengan loghat tersendiri. Rakyat Malaysia juga menggunakan sejenis pijin bahasa Inggeris yang dipanggil Manglish. Ia ditandai dengan banyak kata pinjaman dari bahasa Melayu, Cina, dan Tamil serta ciri-ciri tatabahasa yang serupa dengan bahasa yang tidak terdapat dalam bentuk bahasa Inggeris yang lain.[6] Kebanyakan rakyat Malaysia pandai berbahasa Inggeris.

Bahasa isyarat

[sunting | sunting sumber]

Bahasa isyarat termasuk Bahasa Isyarat Malaysia dan bahasa isyarat Selangor yang lebih tua dan Bahasa Isyarat Pulau Pinang. Tiada bahasa isyarat digunakan dalam pendidikan orang pekak. Sebaliknya, Kod Tangan Bahasa Malaysia digunakan.

Kepelbagaian bahasa di Malaysia

[sunting | sunting sumber]

Senarai Bahasa Melayu di Malaysia:

Senarai Bahasa Asli:

Lihat juga

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ "Ethnologue report for Malaysia". Ethnologue.com. Dicapai pada 18 October 2010.
  2. ^ "Ethnologue report for Malaysia (Peninsular)". Ethnologue.com. Diarkibkan daripada yang asal pada 10 May 2011. Dicapai pada 18 October 2010.
  3. ^ Kamila Ghazali. "National Identity and Minority Languages". UN Chronicle. Diarkibkan daripada yang asal pada November 2, 2012. Dicapai pada 4 September 2013.
  4. ^ Constitution of Malaysia:Article 152
  5. ^ Barbara Watson Andaya; Leonard Y. Andaya (15 September 1984). A History of Malaysia. Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-312-38121-9.
  6. ^ Lim Chin Lam (14 October 2011). "Primer on Manglish". The Star.

Pautan luar

[sunting | sunting sumber]