Kawasan Ibu Negara Seoul
Kawasan Ibu Negara Seoul
수도권 | |
|---|---|
 | |
 Merah: Seoul, Lembayung: Incheon, Hijau: Gyeonggi-do, Biru: kawasan lain yang dihubungkan dengan transit pantas | |
| Negara |  Korea Selatan
|
| Bandar-bandar utama | Seoul Incheon Suwon Ansan Anyang Goyang Seongnam Bucheon Yongin |
| Keluasan | |
| • Kawasan ibu negara | 11,704 km2 (4,519 batu persegi) |
| Penduduk (2016) | |
| • Metro | 25,514,000 |
| • Peratusan jumlah penduduk Korea Selatan | ~50% (51 juta) |
| KDNK Nominal / PPP | US$684 bilion / $918 bilion |
| KDNK per kapita (Nominal / PPP) | US$27,055 / $36,127(2015) [2] |
| Kawasan Ibu Negara Seoul | |
|---|---|
| Hangul | 수도 권 |
| Hanja | 首都圈 |
| Perumian Semakan | Sudogwon |
| McCune–Reischauer | Sudokwŏn |
Kawasan Ibu Negara (Korea: 수도권, 首都圈 Sudogwon) atau juga dikenali sebagai Kawasan Gyeonggi (Korea: 경기 지방, 京畿地方 Gyeonggi jibang) merupakan kawasan metropolitan bagi ibu negara Korea Selatan iaitu Seoul. Ia terdiri daripada tiga kawasan pentadbiran yang berbeza iaitu, Bandar Raya Khas Seoul, Bandar Raya Metropolitan Incheon dan Wilayah Gyeonggi.
Ia mempunyai penduduk seramai 25 juta orang (sehingga 2017),[3] dan menduduki tempat kelima wilayah metropolitan terbesar di dunia. Keluasannya adalah sekitar 11,704 km2 (4,519 bt2). Ia membentuk pusat budaya, komersial, kewangan, perindustrian, dan kediaman Korea Selatan. Bandar terbesar adalah Seoul, dengan penduduk kira-kira 10 juta orang, diikuti oleh Incheon, dengan 3 juta penduduk.
Geografi dan iklim
[sunting | sunting sumber]Kawasan Ibu Negara menduduki dataran di lembah Sungai Han. Ia mengandungi beberapa tanah yang paling subur di semenanjung Korea, walaupun agak sedikit yang digunakan untuk pertanian sekarang. Dataran Gimpo, salah satu daripada tanah pertanian besar yang luas, meliputi kebanyakan kawasan bandar Gimpo dan Bucheon.
Sejarah
[sunting | sunting sumber]
Kawasan Ibu Negara telah menjadi rumah kepada ibu negara Korea selama sekitar 2,000 tahun. Lokasi berpusat dan landskapnya yang agak sesuai telah menjadikannya peranan utama dalam hal ehwal negara.
Ibu kota pertama yang dibina di rantau ini adalah oleh Baekje, salah satu daripada Tiga Kerajaan Korea. Ibu negara pertama ini dibina pada 19 SM dan dinamakan Wiryeseong. Ia dipercayai telah dibina berhampiran sempadan Seoul moden dan Bandar Gwangju. Walau bagaimanapun, Baekje tidak dapat mempertahankan wilayah ini, dan menyerahkan lembah Sungai Han kepada Goguryeo pada abad ke-5. Tanah itu kemudian diambil alih oleh Silla pada abad ke-6, di mana ia memainkan peranan penting dalam membantu Silla menjalin hubungan dengan China.
Selepas kejatuhan Silla, Taejo dari Goryeo mendirikan ibu kota kerajaannya di Kaesŏng, sekarang hanya di utara Zon Bebas Tentera (DMZ). Semasa pencerobohan Mongol di Korea pada abad ke-12, tampuk kerajaan secara beransur-ansur beralih ke Pulau Ganghwa, sekarang di selatan DMZ di bandar metropolitan Incheon, di mana serangan angkatan laut Mongol ditentang selama sepuluh tahun sebelum raja secara sukarela menyerah diri untuk menghentikan pembunuhan yang dilakukan Mongol di semenanjung itu, yang semata-mata untuk menarik raja keluar.
Selepas kejatuhan Dinasti Goryeo pada tahun 1392, Dinasti Joseon yang baru ditubuhkan mempunyai ibu kota sendiri (kemudian dipanggil Hanseong atau Hanyang), kurang daripada 100 km (62 bt) selatan ibu kota lama, Kaesŏng. Hanyang dipilih sebagai ibu kota baru kerana gunung-ganang yang mengelilinginya menjadikannya selamat dari musuh, dan kerana Sungai Han, yang memisahkan bahagian utara dan selatan kota yang membolehkan perniagaan perdagangan berkembang. Semasa pemerintahan dinasti baru, sistem jalan raya yang luas, bangunan pentadbiran, istana diraja, dan pelabuhan baru telah dibina, dengan cepat menarik kekayaan dari seluruh kerajaan. Semasa tempoh Empayar Korea, pengangkutan awam Hanseong telah dipertingkatkan dengan pemasangan jalan raya dan troli tarik manual sama seperti teksi. Sistem kereta kuda yang serupa dengan orang-orang di Eropah juga ditubuhkan.
Berikutan pengilhakan Korea oleh Jepun pada 1910, Hanseong dinamakan semula Keijo (Gyeongseong) dan berfungsi sebagai ibu kota kolonial Korea. Selepas pembebasan Korea daripada Jepun pada tahun 1945, bekas ibu kota penjajah itu dinamakan Seoul dan menjadi ibu kota Korea Selatan.
Dalam Perang Korea (1950-1953), Kawasan Ibu Negara menjadi tumpuan pertempuran yang sangat teruk sehingga kebanyakan kawasan Seoul dan sekitarnya musnah teruk. Seoul terutamanya paling terkesan, kerana ia bertukar tangan empat kali semasa perang.
Pada separuh akhir abad ke-20, Kawasan Ibu Negara mula berkembang pesat ketika kekayaan ekonomi Korea Selatan berkembang. Populasi berkembang empat kali ganda sejak Perang Korea. Pada tahun 2001, Lapangan Terbang Antarabangsa Incheon baru menguruskan semua penerbangan antarabangsa ke Seoul.
Demografi
[sunting | sunting sumber]Meliputi hanya kira-kira 12% daripada keulasan negara, Kawasan Ibu Negara Seoul adalah rumah kepada lebih daripada 48.2% penduduk negara, dan merupakan kawasan bandar kelima terbesar di dunia. Peratusan ini telah meningkat sejak pertengahan abad ke-20, dan trend ini dijangka berterusan. Pada masa ini lebih daripada separuh orang yang berpindah dari satu rantau ke daerah yang lain bergerak ke kawasan ibu kota.[1] Menjelang 2020, diunjurkan lebih daripada 52% penduduk Korea Selatan akan tinggal di kawasan itu, atau 26,310,000 orang.[2] Walau bagaimanapun, Kawasan Ibu Negara Seoul telah mencecah 25,620,000 orang menjelang 2015, yang membawa peluang mencecah 26.31 juta orang penduduk kurang daripada 5 tahun.
Ekonomi
[sunting | sunting sumber]Pada 2016, produk kasar serantau Kawasan Ibu Negara Seoul adalah bernilai ₩ 810,287 bilion (US $ 698.2 bilion), menjana 49.5% daripada jumlah KDNK negara.[4] Ia menjadi ekonomi bandar keempat terbesar di dunia selepas Tokyo, New York dan Los Angeles,[5] dan rantau ini menjadi tuan rumah untuk ibu pejabat bagi 59 buah syarikat-syarikat Forbes Global 2000.[6] Memandangkan ekonomi Kawasan Ibu Negara Seoul bertukar kepada ekonomi pengetahuan dari ekonomi berasaskan perkilangan abad ke-20, terdapat beberapa taman perniagaan berteknologi tinggi di Kawasan Ibu Negara Seoul, seperti Digital Media City dan Pangyo Techno Valley.
Kerajaan Korea Selatan kini melaksanakan rancangan untuk mewujudkan beberapa pusat kegiatan ekonomi di Kawasan Ibu Negara. Menurut rancangan itu, sebagai contoh, Seoul adalah 'Hab Kewangan dan Perniagaan Asia Timur Laut', dan pantai barat daya, dengan Incheon dan Suwon, menjadi 'Jalur Industri Berteknologi Tinggi dan Logistik Antarabangsa'.
Kawasan Ibu Negara Seoul terletaknya bandar dan pangsapuri yang paling mewah dan sesuai didiami di Korea tetapi terdapat perbezaan yang signifikan antara bandar dan daerah, terutamanya antara yang dibina ketika generasi yang lebih lama dan yang lebih baru. Kawasan yang lebih baru mempunyai pangsapuri dan infrastruktur yang lebih moden dan mewah lebih mahal, serta berdekatan dengan Daerah Gangnam, pusat komersial rantau ini.[7]
Kerajaan
[sunting | sunting sumber]Pelbagai agensi telah ditubuhkan untuk menangani masalah antara kerajaan di rantau ini. Cadangan untuk menyatukan beberapa atau semua bandar di kawasan ibu negara kepada beberapa bandar metropolitan setakat ini tidak dilaksanakan.
Pembangunan di kawasan itu kini ditadbir oleh Akta Perancangan Pembetulan Kawasan Ibu Negara (수도권정비계획법), pertama kali diluluskan pada tahun 1982 dan disemak semula pada tahun 1996.
Subbahagian
[sunting | sunting sumber]Kawasan Ibu Negara Seoul dibahagikan antara bandar khas Seoul, bandar metropolitan Incheon, dan wilayah Gyeonggi-do. Seoul mempunyai 25 gu (mukim kerajaan tempatan), Incheon mempunyai 8 gu dan 2 kaunti, dan Gyeonggi-do mempunyai 27 bandar dan 4 kaunti sebagai subbahagian.
Seoul
[sunting | sunting sumber]25 buah daerah Seoul:
|
|
|
Incheon
[sunting | sunting sumber]8 daerah dan 2 kaunti di Incheon:
|
|
Gyeonggi-do
[sunting | sunting sumber]27 bandar dan 4 kaunti di Gyeonggi-do. Berikut adalah tujuh bandar terbesar, disusun mengikut saiz populasi mereka:
Suwon
[sunting | sunting sumber]4 gu di Suwon (수원; 水原).
- Paldal-gu (팔달구; 八達區)
- Yeongtong-gu (영통구; 霊通區)
- Jangan-gu (장안구; 長安區)
- Gwonseon-gu (권선구; 勸善區)
Goyang
[sunting | sunting sumber]3 gu di Goyang (고양; 高陽).
- Deogyang-gu (덕양구; 德陽區)
- Ilsandong-gu (일산동구; 一山東區)
- Ilsanseo-gu (일산서구; 一山西區)
Yongin
[sunting | sunting sumber]3 gu di Yongin (용인; 龍仁).
- Cheoin-gu (처인구; 處仁區)
- Giheung-gu (기흥구; 器興區)
- Suji-gu (수지구; 水枝區)
Seongnam
[sunting | sunting sumber]3 gu di Seongnam (성남; 城南).
- Bundang-gu (분당구; 盆唐區)
- Jungwon-gu (중원구; 中原區)
- Sujeong-gu (수정구; 壽井區)
Bucheon
[sunting | sunting sumber]Ansan
[sunting | sunting sumber]2 gu di Ansan (안산; 安山).
- Danwon-gu (단원구; 檀園區)
- Sangnok-gu (상록구; 常綠區)
Anyang
[sunting | sunting sumber]2 gu di Anyang (안양; 安養).
|
Pengangkutan
[sunting | sunting sumber]
Bandar-bandar di kawasan ibu negara mempunyai saling hubungan dengan jalan dan kereta api. Banyak laluan kereta api negara, terutamanya Laluan Gyeongbu, tamat di rantau ini. Di samping itu, keperluan untuk keretapi komuter dihidangkan oleh Subway Seoul Metropolitan, yang melalui Seoul, Incheon, dan kebanyakan bandar terpencil.
Rantau ini mudah dicapai dengan pengangkutan udara dan air. Dua lapangan terbang terbesar di dunia, Lapangan Terbang Antarabangsa Incheon dan Lapangan Terbang Gimpo, berada di kawasan metropolitan. Feri antarabangsa dan domestik berlepas dari terminal feri Incheon beberapa kali sehari. Jumlah besar kargo antarabangsa juga melalui terminal kontena Incheon (terutamanya terikat ke dan dari China).
Lebuh Raya Lingkaran Seoul (Lebuh Raya No. 100) menghubungkan bandar satelit di sekitar Seoul: Ilsan, Toegyewon, Hanam, Pyeongchon, Songnae, Bundang, Pangyo dan Gimpo.
Lihat juga
[sunting | sunting sumber]- Geografi Korea Selatan
- Demografi Korea Selatan
- Kawasan Ibu Negara
- Senarai kawasan metropolitan mengikut penduduk
- Senarai kawasan metropolitan di Asia oleh penduduk
- Subdivisi Korea Selatan
- Senarai topik berkaitan Korea
- Lebuh Raya Lingkaran Seoul
Rujukan
[sunting | sunting sumber]- ^ Satu penerbitan kerajaan menyatakan bahawa pada 1 November 2010, penduduk "Kawasan Metropolitan Seoul" berjumlah 23,616 ribu, yang merupakan jumlah angka yang diberikan untuk Gyeonggi-do (11,270 ribu), Seoul (9,708 ribu) dan Incheon (2,638 ribu), termasuk pinggiran.
Source: "Preliminary Results of the 2010 Population and Housing Census" (PDF). Statistics Korea. 21 January 2011. Retrieved 23 July 2011. - ^ "국가지표체계". www.index.go.kr.
- ^ "Preliminary Results of the 2010 Population and Housing Census" (dalam bahasa Inggeris). Perangkaan Korea. Dicapai pada 14 Februari 2015.
- ^ http://kostat.go.kr/portal/korea/kor_nw/2/12/2/index.board?bmode=read&bSeq=&aSeq=365352&pageNo=1&rowNum=10&navCount=10&currPg=&sTarget=title&sTxt=
- ^ "통계청 - KOSIS 국가통계포털". kosis.kr. Diarkibkan daripada yang asal pada 2016-04-03. Unknown parameter
|deadurl=ignored (bantuan) - ^ https://www.forbes.com/global2000/list/2/#country:South%20Korea. Missing or empty
|title=(bantuan) - ^ ""미군 잔류로 낙후된 동두천, 특별법 제정해야"". www.yonhapnews.co.kr.
Pautan luar
[sunting | sunting sumber]| Kawasan |  | |
|---|---|---|
| Wilayah | ||
| Wilayah pemerintahan sendiri khas | ||
| Bandar khas | ||
| Bandar berautonomi khas | ||
| Bandar metropolitan | ||
