Belgisch voetbalelftal (mannen)

België
Bijnaam	Rode Duivels
Kledingsponsor	Adidas
FIFA-ranglijst	3 (20 juni 2024)
Hoogste ranking	1e (nov 2015-maa 2016,; sep 2018-feb 2022)
Laagste ranking	71e (jun 2007)
Associatie	KBVB
Bondscoach	Domenico Tedesco
Stadion	Koning Boudewijnstadion,; Brussel
Meeste interlands	Jan Vertonghen (157)
Topscorer	Romelu Lukaku (85)
Wedstrijden
	Eerste interland:; België 3 – 3 Frankrijk ; (Ukkel, België; 1 mei 1904); Grootste overwinning:; België 9 – 0 Zambia ; (Brussel, België; 4 juni 1994); België 10 – 1 San Marino ; (Brussel, België; 28 februari 2001); België 9 – 0 Gibraltar ; (Luik, België; 31 augustus 2017); België 9 – 0 San Marino ; (Brussel, België; 10 oktober 2019); Grootste nederlaag:; Engeland (am.) 11 – 2 België ; (Londen, Engeland; 17 april 1909)
Wereldkampioenschap
Optredens	14 (eerste keer: 1930)
Beste resultaat	Derde plaats (2018)
Europees kampioenschap
Optredens	7 (eerste keer: 1972)
Beste resultaat	Tweede plaats (1980)
Finaleronde UEFA Nations League
Optredens	1 (eerste keer: 2021)
Beste resultaat	Vierde plaats (2021)

Het Belgisch voetbalelftal voor mannen is de nationale ploeg die België sinds 1904 vertegenwoordigt tijdens interlands in het voetbal. Hun bijnaam is de Rode Duivels.

Het team wordt bestuurd door de Koninklijke Belgische Voetbalbond, de Belgische voetbalfederatie die een van de oprichters van de FIFA (opgericht in 1904) en de UEFA (opgericht in 1954) was. De meerderheid van de thuiswedstrijden wordt gespeeld in het Koning Boudewijnstadion in Brussel. De bijnaam van de Belgische ploeg is de Rode Duivels (Frans: les Diables rouges; Duits: die Roten Teufel; Engels: Red Devils). Deze bijnaam is in 1906 bedacht door Pierre Walckiers, een beheerder van de club Leopold FC.^[1]

De grootste verwezenlijkingen van het Belgisch elftal tot dusver zijn een gouden medaille op de Olympische Spelen van 1920, een tweede plaats op het Europees kampioenschap van 1980, de derde plaats op het wereldkampioenschap van 2018 en de vierde plaats op het wereldkampioenschap van 1986 en zes opeenvolgende deelnames aan wereldkampioenschappen tussen 1982 en 2002. Andere noemenswaardige prestaties zijn vier overwinningen tegen de toenmalige regerende wereldkampioenen: 2–0 tegen West-Duitsland in 1954, 5–1 tegen Brazilië in 1963, 1–0 tegen Argentinië in 1982 en 2–1 tegen Frankrijk in 2002.^[2]

De Belgische fans zijn verenigd in de nationale supportersfederatie 1895. De grootste rivaal van België is het Nederlands elftal. Tussen 1905 en 1964 (met uitzondering van de oorlogperiodes) bekampten beide landen elkaar meestal twee keer per jaar; ook na deze periode speelde het Belgisch elftal op regelmatige basis tegen Nederland.^[3]

Jan Vertonghen is met 157 interlands Belgisch recordinternational. Romelu Lukaku maakte tot dusver 85 doelpunten voor het nationale team en is daarmee topschutter.

Geschiedenis

Ontstaan en eerste internationaal succes

Op 28 april 1901 organiseerde de Antwerpse voetbalclub Beerschot AC de Schaal Van den Abeele waarbij de Belgische selectie het opnam tegen een Nederlandse selectie en won met 8-0. Ook in 1902, 1903 en 1904 vond deze wedstrijd plaats in Antwerpen. Deze wedstrijden worden niet officieel als interland erkend door de FIFA omdat de Nederlandse selectie geen officiële selectie van de NVB was.^[4] De eerste officiële wedstrijd - en de eerste interland in Europa waarin twee onafhankelijke landen tegen elkaar speelden - volgde op 1 mei 1904 tegen Frankrijk in de Ganzenvijver te Ukkel. Georges Quéritet van RC Brussel scoorde na zeven minuten het eerste Belgische doelpunt in de geschiedenis. Toenmalig landskampioen Union St.-Gillis was met zes spelers hofleverancier van het eerste Belgische elftal. De winnaar zou de Trophée Evence Coppée krijgen, maar de wedstrijd eindigde op 3-3 waardoor deze niet uitgereikt werd. Twintig dagen later waren de voetbalbonden van België en Frankrijk, samen met nog vijf andere Europese landen de stichters van de wereldvoetbalbond FIFA. Op 30 april 1905 werd in Antwerpen de eerste officiële derby der Lage Landen gespeeld tegen Nederland. De bijnaam Rode Duivels kregen ze in 1906. Na een reeks interlands tegen buurlanden Frankrijk en Nederland werd op 18 april 1908 voor het eerst tegen een ander team gespeeld. De Engelse amateurs wonnen in België, het werd 2-8.

In 1920 deed België voor het eerst mee aan een groot toernooi op de Olympische Spelen in Antwerpen. Tegenwoordig speelt voetbal een bijrol op de Spelen en nemen hier geen volwaardige elftallen aan deel, maar destijds was dit anders. Na overwinningen tegen Spanje en Nederland speelde België de finale om de gouden medaille tegen Tsjecho-Slowakije. Toen België 2-0 voorstond en een Tsjecho-Slowaakse verdediger van het veld gestuurd werd, verlieten zijn teamgenoten het veld en werd België tot winnaar uitgeroepen.

De jaren dertig, drie WK's op rij

In 1930 organiseerde Uruguay het allereerste WK. De Europese landen waren echter niet geïnteresseerd vanwege de lange reisduur en hoge kosten. De Fransman Jules Rimet kon met behulp van de Uruguayaanse regering dan toch vier landen overtuigen om naar Zuid-Amerika af te zakken, waaronder België. Na een nederlaag tegen de Verenigde Staten en Paraguay was België uitgeschakeld.

Vier jaar later was België er opnieuw bij op het tweede WK in Italië, door in de kwalificatieronde de Ierse Vrijstaat uit te schakelen. De Rode Duivels speelden één wedstrijd in dit toernooi, dat volledig met rechtstreekse uitschakeling werd gespeeld: Bernard Voorhoof maakte de eerste doelpunten voor België op een WK en bracht België voor de rust op een 1-2 voorsprong tegen Duitsland. Enkele minuten na rust viel de gelijkmaker. Daarna maakte Edmund Conen nog een hattrick, waardoor België met 5-2 werd uitgeschakeld.

Ook op het WK in Frankrijk was België van de partij en werd meteen tegen het gastland uitgeloot, dat met 3-1 won. Raymond Braine was in deze tijd een rots in de branding van het Belgische elftal: hij speelde 54 keer en kon 26 keer scoren.

Naoorlogse periode zonder veel succes

Bioscoopjournaal uit april 1948. In het Feyenoordstadion te Rotterdam wordt de voetbaldwedstrijd Nederland-België gespeeld (2-2).

Door de Tweede Wereldoorlog vond er pas in 1950 opnieuw een WK plaats, maar België trok zich terug voor de kwalificatie en probeerde het vier jaar later opnieuw. In een groep met Zweden en Finland werd België met voorsprong groepswinnaar. Op het WK in Zwitserland kon België in de eerste wedstrijd voor het eerst in de geschiedenis de nederlaag afwenden op het WK, al hadden ze hiervoor wel een eigen doelpunt nodig van de Engelsen diep in de blessuretijd waardoor het 4-4 werd. De tweede wedstrijd tegen Italië werd met 4-1 verloren. Enkele Belgische topspelers uit deze tijd waren Rik Coppens, Jef Mermans en Pol Anoul. Enkele maanden na het WK werd de wereldkampioen West-Duitsland met 2-0 geklopt. In 1956 wonnen de Belgen een vriendschappelijke wedstrijd tegen de Magische Magyaren met onder andere Ferenc Puskás in een wervelende wedstrijd waarin het 5-4 werd.

In 1958 kon het land zich voor het eerst niet kwalificeren voor een WK. België zat in een groep met Frankrijk en IJsland en kon deze laatste wel stevig verslaan, maar tegen Frankrijk verloren ze waardoor ze uitgeschakeld werden. Vier jaar later werden alle vier de wedstrijden tegen Zweden en Zwitserland verloren. In 1963 won België in een vriendschappelijke wedstrijd met 5-1 van wereldkampioen Brazilië. Nadat België in 1960 niet deelnam aan de kwalificatie voor het EK, de nieuwe competitie, schreven ze zich wel in voor de editie van 1964, maar verloren beide wedstrijden tegen Joegoslavië. In 1966 was België favoriet om naar het WK in Engeland te gaan met Paul Van Himst als een van de belangrijkste spelers. België en Bulgarije eindigden samen eerste in hun groep. België had een veel beter doelsaldo, maar er werd een testwedstrijd gespeeld op neutraal terrein in het Italiaanse Florence. De Bulgaar Georgi Asparuhov kon op amper één minuut tijd twee keer scoren en sloeg de Belgische WK-droom aan diggelen. In de kwalificatie voor het EK 1968 eindigde België tweede in zijn groep achter Frankrijk.

Succes onder Goethals

Nadat Raymond Goethals bondscoach werd in 1968 ging het beter met de Rode Duivels. In een loodzware kwalificatiegroep voor het WK voetbal 1970 met Joegoslavië en Spanje deed België het wonderwel heel goed. Odilon Polleunis en Johan Devrindt baanden de weg naar een eerste EK in zestien jaar. Ze verloren enkel op de laatste speeldag van Joegoslavië, maar hadden toen al een voorsprong van vier punten op dat land. Op het WK in Mexico won België, veertig jaar na de eerste deelname, voor het eerst een wedstrijd: het werd 3-0 tegen El Salvador met goals van Wilfried Van Moer en Raoul Lambert. Tegen de Sovjet-Unie en gastland Mexico liep het echter mis en ging België er opnieuw in de eerste ronde uit.

De daaropvolgende campagne voor het EK 1972 begon veelbelovend met overwinningen op Denemarken, Schotland en Portugal, maar na een nederlaag tegen Schotland bleef het spannend tot op de laatste speeldag toen ze in Portugal tegen het team van Eusébio moesten spelen. Het werd 1-1 en België ging naar de kwartfinale tegen uittredend Europees kampioen Italië. In Italië bleef het 0-0 voor meer dan 60.000 toeschouwers en bij de terugwedstrijd konden Van Moer en Van Himst zorgen voor een overwinning waardoor België voor het eerst naar het EK mocht en dat zelf mocht organiseren. In deze tijd namen nog maar vier landen deel en werd het gastland gekozen uit de vier halvefinalisten. Naast België namen West-Duitsland, de Sovjet-Unie en Hongarije deel. In de Bosuil, het stadion van Royal Antwerp FC, kwam West-Duitsland voor met twee treffers van Gerd Müller. Polleunis kon nog wel de aansluitingstreffer maken maar het bleef 1-2. Voor de troostfinale op Sclessin daagden slechts een 6.000 supporters op. Lambert en Van Himst scoorde nog voor het half uur. In de tweede helft kon Hongarije wel nog scoren vanop de stip. België werd derde op het EK in eigen land, het beste resultaat voor de Duivels sinds de Spelen van 1920.

België deed het voortreffelijk in de kwalificatie voor het WK 1974 en liet zelfs geen enkele goal binnen in zes wedstrijden. De Belgen begonnen wervelend met grote overwinningen op IJsland. Bij de vierde wedstrijd ontving België Nederland dat daarvoor Noorwegen opzij gezet had met 9-0, maar in België bleef de score op 0-0. Nadat België ook nog van Noorwegen won viel de beslissing op de laatste speeldag. Nederland had een doelsaldo van 24:2 en België van 12:0 waardoor België moest winnen in Amsterdam, echter bleef het ook daar 0-0 waardoor Nederland voor het eerst sinds 1938 naar het WK mocht en daar zelfs de finale bereikte.

Bij de EK-kwalificatie werd België groepswinnaar door een misstap van Oost-Duitsland in IJsland. Frankrijk werd slechts derde in de groep. In de kwartfinale botste België opnieuw op Nederland en verloor in Rotterdam voor bijna 50.000 toeschouwers. Het werd 5-0 met onder andere een hattrick van Rensenbrink. In de terugwedstrijd kon Roger Van Gool België wel op voorsprong zetten, maar Johnny Rep en Johan Cruijff beslisten de wedstrijd in het voordeel van Nederland.

Gloriejaren onder Guy Thys

Goethals gaf de scepter door aan Guy Thys die het land naar successen leidde, maar het sterke België ondervond wel voor de derde keer op rij hinder van de Nederlanders. Ook in 1978 versperde Oranje de weg voor België. Jean-Marie Pfaff en Ludo Coeck speelden Europese finales met hun clubs, maar dat mocht niet baten, Nederland won beide confrontaties. In de laatste wedstrijd verloor het al uitgeschakelde België tevens met 3-0 van het Noord-Ierland van George Best.

Bij de kwalificatie voor het EK 1980 leek het opnieuw fout te gaan lopen voor de Belgen. Ze begonnen met vier gelijke spelen op rij in een groep met WK-gangers Schotland en Oostenrijk en een sterk Portugal. Met het terughalen van Wilfried Van Moer keerde het tij en wonnen ze drie keer op rij, terwijl Portugal steken liet vallen. In de laatste wedstrijd moest België van Schotland winnen om over Oostenrijk te springen. Met twee goals van François van der Elst en een van Erwin Vandenbergh ging België naar het WK. Door uitbreiding van vier naar acht teams was er immers geen kwartfinale meer nodig om zich te plaatsen. Op het EK zat België in een zware groep met Engeland, gastland Italië en Spanje. Engeland kwam voor dankzij een goal van Ray Wilkins, maar drie minuten later maakte Jan Ceulemans de gelijkmaker. In de tweede wedstrijd tegen Spanje zette Erik Gerets de Duivels na een dik kwartier op voorsprong. Spanje kon nog gelijkmaken maar aanvoerder Julien Cools scoorde in de tweede helft de winnende goal. De derde wedstrijd was tegen Italië, dat moest winnen om naar de finale te gaan. Dankzij een uitmuntende Jean-Marie Pfaff bleef het 0-0 en ging België naar zijn eerste Europese finale, en dat tegen West-Duitsland. Horst Hrubesch liet al na 10 minuten de netten trillen. In de tweede helft zat het geluk de Belgen mee. Uli Stielike haalde Van der Elst neer buiten het strafschopgebied, maar de scheidsrechter legde de bal toch op de stip en René Vandereycken trapte binnen. Enkele minuten voor affluiten maakte Hrubesch de tweede goal voor de Duitsers en maakte zo een einde aan de EK-droom van de Belgen.

Ondanks de Europese vicetitel zouden de Duivels hard moeten knokken in de kwalificatie voor het WK in Spanje. Opnieuw zat België bij Nederland in de groep, dat echter enkel nog Ruud Krol en Johnny Rep van hun gouden generatie overhield, maar ook met het Frankrijk van Michel Platini en Ierland met sterspeler Frank Stapleton. Door de uitbreiding van het WK van 16 naar 24 teams kwamen er wel vier extra tickets vrij voor Europa. De kwaliteit was zo hoog dat alle landen tegen elkaar weleens steken lieten vallen en de punten erg dicht bij elkaar lagen. België ging wel als groepswinnaar naar het WK en Frankrijk door een beter doelsaldo dan Ierland. Vicewereldkampioen Nederland werd laatste, en ging dus niet naar het WK. Will Tura zong dat jaar het WK-lied De Rode Duivels gaan naar Spanje. Het eerste strofe begon met met Erwin Vandenbergh erbij dan scoren we meteen en hij bleek gelijk te krijgen. Vandenbergh wipte wereldkampioen Argentinië en België maakte meteen furore op het eerste WK in twaalf jaar voor meer dan 95.000 toeschouwers in Camp Nou. In de tweede wedstrijd scoorde Ludo Coeck het winnende doelpunt tegen El Salvador, maar bij de vorige wedstrijd kregen de Salvadoranen nog 10 goals om de oren van de Hongaren. In de derde wedstrijd zette Varga de Hongaren op voorsprong, maar in de tweede helft kon Alex Czerniatynski de gelijkmaker binnen trappen waardoor ze als groepswinnaar naar de tweede groepsfase gingen. Door een botsing tussen Pfaff en Gerets konden beide spelers niet aantreden in de tweede ronde. Theo Custers nam de plaats van Pfaff in en werd drie keer gepasseerd door de Pool Zbigniew Boniek. Toen ook de tweede wedstrijd tegen de Sovjet-Unie verloren werd, na een goal van Oganesjan, was het toernooi voorbij voor de Belgen. Ze hadden echter wel voor het eerst de eerste ronde overleefd.

Bij de kwalificatie voor het EK 1984 zat België in een zware groep met Oost-Duitsland, Zwitserland en het Schotland van Kenny Dalglish. De Duivels wonnen de eerste vier wedstrijden en werden uiteindelijk groepswinnaar met drie punten voorsprong op Zwitserland. Erik Gerets en Walter Meeuws mochten niet mee naar het EK omdat er geen spelers van Standard Luik mee mochten vanwege het omkoopschandaal met Thor Waterschei. De nog piepjonge Enzo Scifo was uitblinker in de openingswedstrijd tegen Joegoslavië waarin Vandenbergh en de ook nog jonge Georges Grün scoorden. Gastland Frankrijk gaf België echter een pandoering, Platini scoorde een hattrick en het werd 5-0. In de laatste wedstrijd moest België winnen van Denemarken. Ceulemans en Vercauteren brachten de Belgen 0-2 voor, maar nog voor rust maakten de Denen de aansluitingstreffer. In de tweede helft miste Vandenbergh een kans voor open doel en daarna scoorden de Denen nog twee keer, exit voor de Belgen.

Het WK 1986 leek ver weg te zijn na een gelijkspel tegen Griekenland en een nederlaag tegen Polen, maar de Belgen herpakten zich en konden toch nog samen met Polen op de eerste plaats eindigen, echter door een slechter doelsaldo moest België via een barrage naar het WK. België won thuis van Nederland met 1-0, dankzij een goal van Vercauteren. In Rotterdam scoorden Peter Houtman en Rob de Wit voor Oranje. Na een voorzet van Gerets maakte Grün in de 85ste minuut de aansluitingstreffer. Nederland won, maar België ging naar het WK omdat het op verplaatsing wist te scoren. België kwalificeerde zich voor de derde keer op rij voor een groot toernooi, terwijl de Nederlanders ondertussen al drie keer op rij een groot toernooi misten. België moest openen tegen gastland Mexico dat met 1-2 kon winnen. Tegen Irak brachten Scifo en Nico Claesen de Duivels op voorsprong. Irak maakte nog de aansluitingstreffer, maar een goede Pfaff kon de zege veilig stellen. Tegen Paraguay kwamen de Duivels twee keer op voorsprong, maar telkens maakten de Paraguayanen gelijk. Op het vorige WK zou België uitgeschakeld zijn met een derde plaats, maar de regels waren veranderd en er kwam geen tweede groepsfase maar een achtste finale waardoor ook de vier beste derdes opgevist werden. België kreeg de Sovjet-Unie voorgeschoteld, dat een erg goede indruk gemaakt had in de eerste ronde. In een wervelende wedstrijd die de geschiedenisboeken zou ingaan als een van de betere wedstrijden op het WK, zette Igor Belanov de Sovjets op voorsprong. Scifo maakte gelijk, maar ook Belanov kon opnieuw scoren. Dankzij een goal van Ceulemans werden verlengingen uit de brand gesleept. Stéphane Demol scoorde de 2-3 en Claesen zelfs de 2-4. Belanov maakte een minuut later nog de 3-4 en met nog een tien minuten te gaan bleef het spannend, maar uiteindelijk trokken de Belgen aan het langste eind. In de kwartfinale tegen Spanje maakte Ceulemans de eerste goal en later maakten de Spanjaarden een tegengoal waardoor er verlengingen volgden. Hierin werd er niet gescoord waardoor strafschoppen over de wedstrijd beslisten. Pfaff kon een strafschop stoppen en de Duivels trapten allemaal raak. Hierdoor mochten ze naar de halve finale. Diego Maradona besliste de wedstrijd voor de Argentijnen met twee goals. België mocht in de troostfinale spelen tegen Frankrijk. Hier verloren de Belgen met 2-4 waardoor ze uiteindelijk vierde werden, tot dan toe hun beste resultaat op een WK.

België zat in een zware groep voor de kwalificatie voor het EK met andere WK-gangers Bulgarije en Schotland. Ze begonnen met gelijke spelen en eindigden met twee verliezen waardoor ze slechts derde werden. Ierland, dat zich nog nooit voor een groot toernooi geplaatst had, werd de groepswinnaar. Guy Thys begon nog aan de kwalificatie voor het WK in Italië, maar na vijf wedstrijden nam oud-speler Walter Meeuws het over. In zijn eerste wedstrijd zette hij Portugal opzij met 3-0 en daarna speelden de Duivels gelijk tegen Zwitserland. In de laatste wedstrijd speelden ze echter gelijk tegen Luxemburg. Het WK kwam niet meer in het gedrag, maar Tsjecho-Slowakije kon wel nog over de Belgen wippen, echter speelden zij gelijk tegen Portugal waardoor België toch de groepswinst beet had. Meeuws werd ontslagen na een conflict met Scifo en Guy Thys keerde terug om de Belgen opnieuw naar een succesvol WK te leiden.

Op het WK kreeg Scifo de voorkeur op recordinternational Ceulemans. Marc Degryse en Michel De Wolf konden Zuid-Korea opzij zetten. In de tweede wedstrijd kregen de Belgen Uruguay voorgeschoteld. Lei Clijsters en Enzo Scifo gaven de Belgen al in de eerste helft een comfortable voorsprong. Net na de rust scoorde Ceulemans de 3-0 en haalde de buit binnen. De Uruguayanen konden wel nog scoren. De Belgen verloren de derde wedstrijd tegen Spanje waarin Scifo een strafschop miste, maar ze mochten naar de volgende ronde tegen Engeland. België voetbalde beter dan vier jaar geleden, toen ze vierde werden, maar toch was de tweede ronde het eindstation voor de Duivels door een goal van David Platt in de 119de minuut.

Jaren 90: WK's onder Van Himst en Leekens

Bij de kwalificatie voor het EK 1992 zaten de Duivels in een groep bij beide Duitslanden en had de eer om de laatste interland uit de geschiedenis te spelen van Oost-Duitsland. De Duitsers wonnen met 0-2, maar de uitslag werd later geschrapt in de stand omdat de Duitslanden zich herenigden en als één team aantraden vanaf dan. België kreeg dus een nieuwe kans maar werd dan in Wales met 3-1 verslagen. In 1991 nam Paul Van Himst de job van trainer over van Thys, maar kon toen al niet meer het EK halen. Het WK 1994 werd de volgende doelstelling, maar de loting was zwaar, met Roemenië en Tsjecho-Slowakije die ook op het vorige WK speelden en Wales dat bij de EK-campagne voor België eindigde. België begon erg goed aan de kwalificatie met zeges tegen de kleinere landen en een uitoverwinning op Tsjecho-Slowakije. Thuis ontvingen ze het Roemenië van Gheorghe Hagi, dat zeer goed speelde maar vele kansen miste, terwijl Rudi Smidts het winnende doelpunt kon maken voor België. Na zes overwinningen op rij verloor België tegen Wales en Roemenië waardoor het toch weer spannend werd. Op de laatste speeldag nam België het op tegen de inmiddels uit elkaar gevallen natie Tsjecho-Slowakije. Het bleef 0-0 waardoor België zich voor de vierde opeenvolgende keer plaatste voor het WK.

Op het WK in Amerika won België dankzij een vroeg doelpunt van Marc Degryse tegen Marokko en ook de tweede groepswedstrijd tegen Nederland werd met 1-0 gewonnen door een goal van Philippe Albert. De tweede ronde was dus al binnen, maar door een nederlaag tegen Saoedi-Arabië en een slechter doelsaldo werd België derde en moest het in de achtste finales uitkomen tegen Duitsland. Rudi Völler zette de Duitsers al na 6 minuten op voorsprong. Georges Grün maakte echter twee minuten later al de gelijkmaker, maar ook Klinsmann raakte drie minuten later opnieuw de netten. Nog voor de rust maakte Völler zijn tweede goal van de wedstrijd. De wedstrijd had anders kunnen uitdraaien omdat scheidsrechter Kurt Röthlisberger geen strafschop toekende aan de Belgen voor een fout op Josip Weber. Philippe Albert kon in de 90ste minuut wel nog de aansluitingstreffer maken, echter was het te laat voor de Belgen. Michel Preud'homme werd uitgeroepen tot beste doelman van dat WK.

In 1996 konden zich voor het eerst 16 landen kwalificeren voor het EK, maar het liep mis voor de Belgen. Na nederlagen tegen concurrenten Spanje en Denemarken en puntengemors tegen Macedonië zat België in de achtervolging en strandde op een derde plaats, met zes punten achterstand op Denemarken. Bondscoach Van Himst werd na vijf jaar bedankt voor bewezen diensten. Zijn assistent Van Moer nam het over, maar werd enkele maanden later ook ontslagen na een nederlaag tegen Nederland in de kwalificatiecampagne voor het WK in Frankrijk. Georges Leekens, die succes had met Excelsior Moeskroen werd de nieuwe bondscoach. Met een hattrick van Luis Oliveira tegen Turkije werd de tweede plaats in de groep veilig gesteld. België verloor twee keer van Nederland, maar kon de overige zes wedstrijden winnen en mocht barrages spelen tegen Ierland om de kwalificatie nog af te dwingen. Na een gelijkspel in Dublin konden de Belgen, dankzij Luc Nillis, thuis winnen tegen de Ieren. België zat voor het tweede opeenvolgende WK en de voorbije kwalificatiecampagne in de groep bij Nederland. Voor 75.000 toeschouwers in het Stade de France speelden beide buurlanden gelijk. Tegen Mexico zette Marc Wilmots de Belgen op rozen maar de Mexicanen konden nog terugkomen waardoor de punten gedeeld werden. De kwalificatie moest afgedwongen worden tegen Zuid-Korea, dat al acht doelpunten geïncasseerd had. Nillis maakte na zeven minuten het eerste doelpunt, maar in de 71ste minuut maakte Yoo Sang-chul de gelijkmaker waardoor België, zonder te verliezen, na de eerste ronde uitgeschakeld werd.

Euro 2000 en WK onder Waseige

Leekens bleef nog een jaar na het WK trainer en nam met zijn team nog deel aan de Kirin Cup in Japan, waarbij ze deze trofee wonnen, maar moesten delen met Peru. In de zomer van 1999 nam Robert Waseige het over van Leekens. Doordat België en Nederland samen het Euro 2000 organiseerden moesten ze geen kwalificatie spelen. Het was tevens de eerste keer dat twee landen samen een groot toernooi organiseerden. België won de openingswedstrijd voor 50.000 toeschouwers tegen Zweden dankzijk goals van Bart Goor en Émile Mpenza. De tweede tegenstander was Italië. Totti zette de Italianen al na zes minuten op voorsprong en een uur later scoorde Fiore de tweede goal van de avond. België moest nu minstens gelijkspelen tegen Turkije om kwalificatie af te dwingen. Şükür scoorde echter twee keer voor de Turken en zorgde ervoor dat voor het eerst in de geschiedenis een gastland in de eerste ronde uitgeschakeld werd.

Voor de WK kwalificatie in Japan en Zuid-Korea zaten ze in een groep met onder andere Kroatië, dat derde was geworden op het vorige WK. Thuis speelden de Belgen gelijk tegen Kroatië en wonnen ruim van Letland en San Marino. Tegen San Marino maakten ze het meeste doelpunten tot nu toe, het werd 10-1 en Bob Peeters scoorde een hattrick. Daarna namen de Belgen het op tegen Schotland. Billy Dodds scoorde voor het halfuur twee keer en de Belgen waren op achtervolgen aangewezen. Nog voor het uur maakte Wilmots de aansluitingstreffer en in de 90ste minuut trapte Van Buyten de gelijkmaker binnen. De volgende wedstrijden werden gewonnen waardoor de beslissing op de laatste speeldag viel in de uitwedstrijd tegen Kroatië. België had twee punten voorsprong maar verloor waardoor ze barrages moesten spelen. De Duivels namen het op tegen Tsjechië en Gert Verheyen maakte in Brussel het enige doelpunt. In de terugwedstrijd vielen de Tsjechen aan, maar Geert de Vlieger liet zich niet passeren. Gert Verheyen veroorzaakte een strafschop die Wilmots omzette waardoor België naar zijn zesde opeenvolgende WK ging.

Op het WK zat België in de groep met gastland Japan en mocht daar ook tegen openen. Hoewel het het gastland was, werd op voorhand verwacht dat ze hetzelfde lot zouden ondergaan als België twee jaar eerder; uitgeschakeld worden in de eerste ronde. Wilmots opende de score in de tweede helft, maar amper twee minuten later maakte Suzuki de gelijkmaker. Inamoto bracht daarna de Japanners op voorsprong, maar Peter Van Der Heyden kon een kwartier voor het einde de 2-2 op het bord zetten. Nadat ook de tweede wedstrijd tegen Tunesië op een gelijkspel uitdraaide leek een scenario zoals vier jaar eerder zich te herhalen. Tegen Rusland maakte Walem al na zeven minuten een goal. De Russen maakten gelijk, maar met goals van Sonck en Wilmots kwamen de Belgen 3-1 voor. Het werd nog even spannend toen Sytsjov de aansluitingstreffer maakte, maar België ging door naar de volgende ronde. In de achtste finale trof België Brazilië en speelden ze een sterke wedstrijd. Kort voor de rust keurde de Jamaicaanse scheidsrechter Peter Prendergast onterecht een doelpunt van Wilmots af. In de 67ste minuut kon Rivaldo scoren en kort voor het einde maakte Ronaldo er nog 2-0 van, maar gezien het feit dat België beter speelde en het onterecht afgekeurde doelpunt die de wedstrijd heel anders had kunnen laten lopen, wordt dit gezien als een gemiste kans op succes voor de Belgen.

Periode zonder grote toernooien

Na dat WK wist de ploeg zich, ondanks de aanwezigheid van getalenteerde spelers, jarenlang niet meer te kwalificeren voor een eindronde van een EK of WK. Sinds 2003 was de ploeg dan ook sterk gedaald op de FIFA-wereldranglijst. Die jaren werd er dan ook gesproken over een crisis in het Belgische voetbal. In discussies over de oorzaak van de deze crisis wordt zowel verwezen naar de voetbalbond KBVB, de bondscoaches, als de spelers zelf. In reactie op deze crisis nam ook de interesse bij het publiek voor het elftal af.

Aimé Antheunis nam de scepter van Waseige over na het WK in Japan en Zuid-Korea en begon met een valse noot aan de kwalificatiecampagne voor het EK 2004 door thuis te verliezen tegen Bulgarije. Na zuinige 0-1 overwinningen op Andorra en Estland verloren ze met 4-0 van Kroatië. Hierna herpakten de Belgen zich met een gelijkspel in Bulgarije en drie zeges op rij. Ze eindigden samen met Kroatië op de tweede plaats, maar in de onderlinge confrontaties had Kroatië vaker gescoord.

Het WK 2006 leek al vanaf de start lastig te behalen na een gelijkspel tegen Litouwen. Na nederlagen tegen zowel Spanje als Servië en Montenegro leek een kwalificatie onmogelijk. De Belgen kwakkelden verder met ook wel overwinningen, maar strandden uiteindelijk op een vierde plaats en was er voor het eerst sinds 1978 niet meer bij op een WK. René Vandereycken stond intussen aan het roer voor de kwalificatie voor het EK in Zwitserland en Oostenrijk. In een poule van acht teams moesten er veertien wedstrijden afgewerkt worden. België begon tegen Kazachstan. De resultaten bleven ondermaats en België werd slechts vijfde, met zes punten achterstand op Finland en Servië. Ook voor het WK in Zuid-Afrika kon België niet in de buurt van een kwalificatie komen en eindigde vierde op zes teams. Na het vertrek van Vandereycken nam Vercauteren het tijdelijk over tot Dick Advocaat de boel ging runnen. Echter koos hij al na vijf interlands voor het grote geld in Rusland en liet de Belgen in de steek. Met Vincent Kompany had België wel weer een goudhaantje in de rangen en ook andere spelers lieten zich meer en meer opmerken in grotere competities zoals Eden Hazard die furore maakte bij Lille OSC. De belangstelling voor de Rode Duivels nam weer toe toen er volgens sommigen een gouden generatie op komst was. Het beloftenelftal haalde namelijk de halve finale op de OS 2008 met spelers als Thomas Vermaelen, Jan Vertonghen en Marouane Fellaini.

Leekens nam het roer weer over voor het EK 2012 waar de Belgen begonnen met nederlagen tegen Duitsland en Turkije. Marvin Ogunjimi scoorde twee keer tegen Kazachstan. Tegen Oostenrijk speelden ze na een spannende wedstrijd 4-4 gelijk, de gelijkmaker werd zelfs pas diep in de blessuretijd gemaakt door de Oostenrijkers. Axel Witsel zette de Oostenrijkers thuis bij de volgende wedstrijd twee keer opzij en na een ruime zege tegen Azerbeidzjan was de kwalificatie nog mogelijk als er van Turkije gewonnen werd. Ogunjimi scoorde al vrij snel, maar de Turken maakten gelijk. Nadat ze ook in Azerbeidzjan gelijk speelden kwam de kwalificatie in gevaar. Op de laatste speeldag stond België tweede, maar moesten ze nog tegen Duitsland terwijl Turkije Azerbeidzjan voorgeschoteld kreeg. De Belgen verloren en Turkije won. Opnieuw misten de Belgen een groot toernooi, maar het tij begon te keren voor de Belgen, die niet meer in de diepe crisis zaten van enkele jaren eerder.

Heropstanding onder Wilmots met twee kwartfinales

Na het vertrek van Leekens werd hulpcoach Wilmots aangesteld als interim-coach, maar na 2 hoopgevende vriendschappelijke wedstrijden en steun van de spelers werd hij aangesteld als permanent trainer van de Rode Duivels. In de kwalificatiewedstrijden voor het WK 2014 verloren ze geen enkele wedstrijd en speelden ze gelijk tegen Kroatië en Wales. Ze hadden negen punten voorsprong op de nummer twee, Kroatië. België kwalificeerde zich hierdoor na 12 jaar opnieuw voor een internationaal voetbaltoernooi. Het was de twaalfde deelname voor het land, Mexico was de enige niet-wereldkampioen die vaker aan het WK deelnam dan België.

Op het WK kwam België achter tegen Algerije, maar invallers Fellaini en Mertens beslisten de wedstrijd. Divock Origi, tot enkele weken voor het WK vrijwel onbekend, werd verrassend door Wilmots in de selectie opgenomen. Door een falende Romelu Lukaku werd hij al vrij snel in de tweede helft ingebracht tegen Rusland in het mythische Maracanã voor 75.000 toeschouwers, waar hij het winnende doelpunt scoorde in de 88ste minuut. Ook de derde groepswedstrijd tegen Zuid-Korea werd gewonnen. In de achtste finales kwam België uit tegen de Verenigde Staten. Ze vielen de hele wedstrijd aan, maar de bal ging er niet in waardoor er verlengingen kwamen. Amerikaans doelman Tim Howard maakte de meeste saves ooit tot dan toe. Origi werd eraf gehaald en vervangen door Lukaku. Hij gaf twee minuten later een assist die Kevin De Bruyne binnen trapte. Twaalf minuten later gaf De Bruyne een assist die Lukaku dan weer verzilverde. De Amerikanen maakten wel nog de aansluitingstreffer maar konden niet meer op gelijke hoogte komen. De kwartfinales werden echter het eindpunt van deze campagne. De Rode Duivels kwamen na 8 minuten op achterstand tegen Argentinië door een doelpunt van Gonzalo Higuaín en er werd verder niet meer gescoord.

De kwalificatiecampagne voor het EK 2016 in Frankrijk begon met een ruime overwinning tegen Andorra, maar daarna volgden gelijke spelen tegen Bosnië en Herzegovina en Wales, en een nederlaag in de terugwedstrijd tegen datzelfde Wales. Toch sloot België de campagne af als groepswinnaar door op de laatste speeldag van Israël te winnen met 3-1. Na deze overwinning stond België voor de eerste maal bovenaan op de FIFA-wereldranglijst.

In de groepsfase werden Italië, Ierland en Zweden de opponenten van de Belgen. De eerste wedstrijd werd met 0-2 verloren van Italië, dat met een van hun zwakste elftallen in jaren toch de wedstrijd naar zijn hand zette. Tegen Ierland konden Lukaku met twee treffers en Witsel de situatie rechtzetten. Intussen werd ook duidelijk dat de nederlaag tegen Italië helemaal zo slecht niet was. Hierdoor werden er veel sterke landen, zoals Spanje, Duitsland en Frankrijk, tot minstens in de halve finale vermeden. Tegen Zweden trapte Nainggolan in de 84ste minuut de verlossende treffer binnen zodat België het in de achtste finale kon opnemen tegen Hongarije. Toby Alderweireld zette de Belgen al snel op voorsprong, maar het was nog tot de 78ste minuut wachten vooraleer invaller Michy Batshuayi de 0-2 kon scoren. Twee minuten later scoorde ook Eden Hazard, die een wedstrijd op hoog niveau speelde en in de blessuretijd dikte Carrasco de score nog aan. In de kwartfinale wachtte Wales, waar ze in de kwalificatiecampagne niet van konden winnen. Nainggolan bracht de Belgen op voorsprong, maar daarna zakten ze in en nog voor de rust scoorden de Welshman de gelijkmaker. In de tweede helft kon Wales nog tweemaal scoren. Hoewel Wilmots de Belgen naar twee grote toernooien en een eerste plaats op de FIFA-wereldranglijst geleid had, kwam er felle kritiek op hem. Al vrij kort na het toernooi werden de prestaties van Marc Wilmots geëvalueerd en maakte de bond bekend dat de samenwerking met Wilmots stopte.

Naar nieuwe successen onder Martínez

Roberto Martínez werd op 3 augustus 2016 aangesteld als nieuwe bondscoach. Hij was voorheen werkzaam bij onder andere Everton FC, waar hij samenwerkte met Rode Duivels Lukaku en Mirallas. De Fransman Thierry Henry werd assistent. De eerste match tegen Spanje werd een teleurstelling, ze verloren namelijk met 0-2. De eerste kwalificatiematch werd echter wel gewonnen tegen Cyprus. Ook werd er vlot gewonnen van Bosnië en Herzegovina. Na een half uur verschalkte Emir Spahić zijn eigen doelman. Eden Hazard, Toby Alderweireld en Romelu Lukaku zetten de eindstand op 4-0. Enkele dagen later ging België op bezoek bij Gibraltar. Zeven seconden na het begin van de match scoorde Christian Benteke de 0-1, een wereldrecord voor een WK-(kwalificatie)wedstrijd. Axel Witsel en opnieuw Benteke zorgden voor een veilige ruststand. Na de pauze zorgden Dries Mertens, Benteke en Eden Hazard voor de eindscore. Ook de match tegen Estland werd zeer ruim gewonnen. Tegen een ingegraven Griekenland werd er gelijk gespeeld. Tegen Estland werd er echter wel opnieuw gewonnen. De volgende wedstrijd, tegen Gibraltar, zorgde voor een evenaring van de grootste overwinning. Tegen Griekenland werd het opnieuw een zware wedstrijd, maar ditmaal wisten de Belgen wel te winnen. Hierdoor kwalificeerde België zich twee speeldagen voor het einde voor het WK.

De tegenstanders op het WK in Rusland werden Panama, Tunesië en Engeland. De Belgen wonnen alle wedstrijden in de groepsfase. Ook de achtste finale tegen Japan werd gewonnen. Na een doelpuntloze eerste helft maakte Japan snel achter elkaar twee goals in de tweede helft. België moest achtervolgen, maar na goals van Vertonghen en Fellaini stonden ze opnieuw gelijk. In de laatste seconden van de blessuretijd wist Chadli na een prachtige counter te scoren, waardoor België doorging naar de kwartfinale. Over deze counter werd een documentaire gemaakt door de Japanners, Rostov's 14 Seconds. In de kwartfinale won België van favoriet Brazilië. Hierdoor werden de Belgen plotseling genoemd als kanshebber op de wereldtitel van dit jaar. Ook Frankrijk had al een goed tornooi achter de rug, en kwam uit tegen België in de halve finale.

De Belgen werden in de halve finale echter verslagen door Frankrijk met 1-0. Er kwam achteraf veel kritiek op het onsportief spelen van de Fransen. Dit was amper de tweede match die verloren werd onder Martínez. De Belgen kwamen terecht in de troostfinale, opnieuw tegen Engeland. In deze troostfinale versloegen de Belgen Engeland met 2-0 voor de tweede maal dit toernooi en kwamen ze met een bronzen medaille terug naar huis. Dit is tot op heden het beste resultaat van België op een wereldkampioenschap voetbal. Thibaut Courtois kreeg, als beste keeper van het toernooi, de Gouden Handschoen. Eden Hazard kreeg de Zilveren Bal als op een na beste voetballer en Romelu Lukaku de Bronzen Schoen als derde topschutter. Ze werden bij hun terugkeer in België gehuldigd op de Grote Markt in Brussel.

De Duivels begonnen de nieuwe Nations League met een overwinning tegen IJsland. Naast de winst in een oefenwedstrijd tegen Schotland en de goede prestatie op het WK was dit voldoende om voor de tweede maal in de geschiedenis de FIFA-wereldranglijst te kunnen aanvoeren. België wist wel niet door te stoten naar de halve finales na verlies tegen Zwitserland. De kwalificatiewedstrijden voor het EK 2020 liepen zeer vlot. De Belgen wonnen al hun wedstrijden en kregen amper drie tegendoelpunten: twee van Rusland en een van Cyprus. Tegen San Marino wisten ze hun record van grootste overwinning te evenaren. België wist in 2019 al zijn wedstrijden te winnen, eerder gebeurde dit enkel in 1906. In de groepsfase van het Europees kampioenschap 2020 won België respectievelijk van Rusland, Denemarken en Finland. In de achtste finale werd vervolgens uittredend kampioen Portugal verslagen. De kwartfinale werd evenwel het eindstation, na verlies tegen Italië.

In oktober 2021 trad België voor het eerst in het eindtoernooi van de UEFA Nations League. In de halve finale nam België het op tegen Frankrijk in het Allianz Stadium van Juventus FC in de Italiaanse stad Turijn, waar de Belgen, ondanks een voorsprong in de eerste helft van de wedstrijd verloren. In de troostfinale nam Belgie het op tegen Italië waarvan ze eveneens verloren. Hierdoor bereikte België de vierde plaats van het toernooi.

In november 2021 kwalificeerde België zich voor het WK 2022 in Qatar na 3-1-winst tegen Estland in de voorronde. Het was de eerste keer dat de Rode Duivels voor een vijfde keer op rij naar een groot toernooi mochten gaan. België eindigde het kalenderjaar voor het vierde jaar op rij en voor de vijfde keer in totaal als nummer één op de FIFA-wereldranglijst.

Op het WK in Qatar werd België gekoppeld in groep F met Kroatië, Marokko en Canada. De eerste wedstrijd tegen Canada werd gewonnen met 1-0. In de tweede wedstrijd moest België het tegen Marokko opnemen waarvan ze met 0-2 verloren en moest het de derde wedstrijd tegen Kroatië winnen voor een plaats in de achtste finales. De derde wedstrijd tegen Kroatië eindigde echter in een scoreloos gelijkspel. België bereikte in groep F de derde plaats met vier punten waardoor het in de groepsfase uitgeschakeld werd. Martínez maakte direct na de laatste groepswedstrijd bekend te vertrekken als bondscoach.^[5]

Verjonging onder Tedesco

Domenico Tedesco werd op 8 februari 2023 aangesteld als nieuwe bondscoach van de Rode Duivels. Frank Vercauteren werd de nieuwe technisch directeur. Voorheen combineerde Martínez beide functies. Met Tedesco kwam een ‘laptopcoach’ uit de bus, een trainer die erg focust op data en tactiek maar zelf nooit op hoog niveau gevoetbald heeft. Hij was voorheen werkzaam bij onder andere Schalke 04, Spartak Moskou en RB Leipzig. Zijn vaste assistenten Andreas Hinkel, Thomas Schneider en doelmannentrainer Max Urwantschky vervoegden hem. Na het afhaken van een aantal oudgedienden die behoorden tot "de Gouden Generatie" (aanvoerder Eden Hazard, Toby Alderweireld en Simon Mignolet) benoemde hij Kevin De Bruyne tot de nieuwe kapitein.

Tedesco kreeg zijn vuurdoop in een EK-kwalificatiewedstrijd tegen Zweden, een wedstrijd waar de Belgen hun tegenstander met 0-3 overklasten. Enkele dagen later werd een vriendschappelijke duel tegen Duitsland met 2-3 gewonnen. Het was geleden van 1954 dat België nog eens won van Duitsland en van 1910 dat er werd gewonnen op Duitse bodem. Tedesco werd de eerste coach sinds René Vandereycken in 2006 die zijn eerste twee matchen met de Duivels won. Vervolgens werd er gelijk gespeeld in Oostenrijk. Mangala werkte de bal in eigen doel waarna Romelu Lukaku de bordjes weer in evenwicht bracht (1-1). Na de wedstrijd verliet Thibaut Courtois de selectie en keerde met een klinkende ruzie naar huis. Reden hiervoor was dat door de blessure van de afwezige De Bruyne Courtois niet aangeduid werd als vervangende aanvoerder. Enkele dagen later werd er - zonder Courtois - met 0-3 gewonnen van Estland. Twee doelpunten werden gemaakt door Lukaku en één door Bakayoko. In een draak van een wedstrijd in en tegen Azerbeidzjan werd met het kleinste verschil gewonnen. Yannick Carrasco maakte met een frommelgoal de 0-1. Drie dagen later ging Estland met 5-0 voor de bijl. Vertonghen (in zijn 150ste interland), Trossard, twee maal de onvermijdelijke Lukaku en De Ketelaere zorgden voor de doelpunten. In Oostenrijk was het bibberen ondanks een 0-3 voorsprong met twee goals van Lukebakio en één van Lukaku. De Belgen wonnen met 2-3 in Oostenrijk, maar op het einde overleefden ze maar ternauwernood de Weense pletwals. De kwalificatie werd hier veilig gesteld. De wedstrijd België-Zweden werd met een 1-1 ruststand, een doelpunt van Lukaku, gestaakt. Reden hiervoor is de schietpartij eerder op de dag in het centrum van Brussel waarbij twee Zweedse doden zijn gevallen. De UEFA gaf uitsluitsel dat de ruststand ook de eindstand werd. In de laatste EK-kwalificatiewedstijd werd met een forfaitscore de groepswinst en een plek als reekshoofd op het EK veilig gesteld. Romelu Lukaku zorgde met een vierklapper voor vlotte zege en groepswinst. De vier doelpunten vielen in net geen twintig minuten tijd. Bovendien werd hij met 14 goals ook de strafste topschutter in één EK-kwalificatiecampagne. De spits evenaarde de hattrick van Bob Peeters tegen San Marino in 2001. De Rode Duivels kwalificeerden zich voor het zesde toernooi op rij.

Op het EK in Duitsland werd België in groep E geloot met Slowakije, Roemenië en Oekraïne. De eerste wedstrijd tegen Slowakije werd verrassend met 0-1 verloren, na onder meer twee afgekeurde doelpunten van Lukaku. De tweede wedstrijd tegen Roemenië werd met 2-0 gewonnen. De derde wedstrijd eindigde op 0-0 na een zoutloze wedstrijd waardoor België tweede in zijn groep werd. Na affluiten van de derde groepsmatch werd de selectie en de bondscoach uitgefloten door de aanwezige supporters voor hun afwachtende houding tijdens de wedstrijd. In de achtste finale werd België met 1-0 uitgeschakeld door vice-wereldkampioen Frankrijk.

In september begonnen de Duivels na een teleurstellend EK aan de nieuwe Nations League campagne. Er werd gestart met een 3-1 overwinning tegen Israël. Vervolgens werd er in Parijs tegen Frankrijk met 2-0 verloren, dit tot grote frustratie van de kapitein Kevin De Bruyne. In Italië haalden de Belgen een 2-0 achterstand op en werd het 2-2. Vervolgens werd de thuiswedstrijd tegen Frankrijk ondanks goed spel met 1-2 verloren. In november verloor België thuis kansloos met 0-1 tegen Italië. In de laatste wedstrijd speelden de Belgen met een noodelftal tegen Israël. Er werd met 1-0 verloren waardoor België toch nog de barrages mocht spelen. België haalde slechts vier op achttien. Tedesco had in deze campagne veel jonge spelers een kans gegeven.

Prestaties op eindrondes

Wereldkampioenschap

Wereldkampioenschap voetbal
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1930	Groepsfase	2	0	0	2	0	4
1934	Eerste ronde	1	0	0	1	2	5	(Kwal.)
1938	Eerste ronde	1	0	0	1	1	3	(Kwal.)
1950	Teruggetrokken
1954	Groepsfase	2	0	1	1	5	8	(Kwal.)
1958	Niet gekwalificeerd
1962	Niet gekwalificeerd
1966	Niet gekwalificeerd
1970	Groepsfase	3	1	0	2	4	5	(Kwal.)
1974	Niet gekwalificeerd
1978	Niet gekwalificeerd
1982	Tweede ronde	5	2	1	2	3	5	(Kwal.)
1986	Vierde plaats	7	2	2	3	12	15	(Kwal.)
1990	Achtste finale	4	2	0	2	6	4	(Kwal.)
1994	Achtste finale	4	2	0	2	4	4	(Kwal.)
1998	Groepsfase	3	0	3	0	3	3	(Kwal.)
2002	Achtste finale	4	1	2	1	6	7	(Kwal.)
2006	Niet gekwalificeerd
2010	Niet gekwalificeerd
2014	Kwartfinale	5	4	0	1	6	3	(Kwal.)
2018	Derde plaats	7	6	0	1	16	6	(Kwal.)
2022	Groepsfase	3	1	1	1	1	2	(Kwal.)
2026	Kwalificatie nog niet begonnen
2030	Kwalificatie nog niet begonnen
2034	Kwalificatie nog niet begonnen
Totaal	14/22	51	21	10	20	69	74

Europees kampioenschap

Europees kampioenschap voetbal
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1960	Niet deelgenomen
1964	Niet gekwalificeerd
1968	Niet gekwalificeerd
1972	Derde plaats	2	1	0	1	3	3	(Kwal.)
1976	Kwartfinale
1980	Tweede plaats	4	1	2	1	4	4	(Kwal.)
1984	Groepsfase	3	1	0	2	4	8	(Kwal.)
1988	Niet gekwalificeerd
1992	Niet gekwalificeerd
1996	Niet gekwalificeerd
2000	Groepsfase	3	1	0	2	4	8
2004	Niet gekwalificeerd
2008	Niet gekwalificeerd
2012	Niet gekwalificeerd
2016	Kwartfinale	5	3	0	2	9	5	(Kwal.)
2020	Kwartfinale	5	4	0	1	9	3	(Kwal.)
2024	Achtste finale	4	1	1	2	2	2	(Kwal.)
2028	Kwalificatie nog niet begonnen
2032	Kwalificatie nog niet begonnen
Totaal	7/17	26	12	3	11	35	33

UEFA Nations League

UEFA Nations League
Jaar	Div.	Eindpositie	Wed.	W	G	V	DV	DT	Res.
2018–19	A	5de	4	3	0	1	9	6
2020–21	A	4de	8	5	0	3	19	11
2022–23	A	7de	6	3	1	2	11	8
2024–25	A		6	1	1	4	6	9

Olympische Spelen

Olympische Spelen
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1900	Derde plaats	1	0	0	1	2	6
1904	Niet deelgenomen
1908	Niet deelgenomen
1912	Niet deelgenomen
1920	Winnaar	3	3	0	0	8	1
1924	Achtste finale	1	0	0	1	1	8
1928	Kwartfinale	2	1	0	1	8	9
1936	Niet deelgenomen
1948	Niet deelgenomen
1952	Niet deelgenomen
1956	Niet deelgenomen
1960	Niet deelgenomen
1964	Niet deelgenomen
1968	Niet deelgenomen
1972	Niet deelgenomen
1976	Niet deelgenomen
1980	Niet gekwalificeerd
1984	Niet gekwalificeerd
1988	Niet gekwalificeerd
1992	Niet gekwalificeerd
1996	Niet gekwalificeerd
2000	Niet gekwalificeerd
2004	Niet gekwalificeerd
2008	Vierde plaats	6	3	0	3	7	10	(Kwal.)
2012	Niet gekwalificeerd
2016	Niet gekwalificeerd
2020	Niet gekwalificeerd
2024	Niet gekwalificeerd
2028	Kwalificatie nog niet begonnen
Totaal	5/28	13	7	0	6	26	34

In tegenstelling tot de beginjaren wordt het olympisch voetbaltoernooi tegenwoordig gespeeld door nationale beloftenteams, aangevuld met enkele dispensatiespelers van de nationale ploeg. Het is aldus het Belgisch voetbalelftal onder 21 dat zich dient te kwalificeren voor het olympisch voetbaltoernooi. Tot op heden lukte dit enkel in 2008 voor België.

FIFA-wereldranglijst

Jaar	Plaats
1993	25
1994	24
1995	24
1996	42
1997	41
1998	35
1999	33
2000	27
2001	20
2002	17
2003	16

Jaar	Plaats
2004	45
2005	55
2006	53
2007	49
2008	54
2009	66
2010	57
2011	41
2012	20
2013	11
2014	4

Jaar	Plaats
2015	1
2016	5
2017	5
2018	1
2019	1
2020	1
2021	1
2022	4
2023	4
2024	8

Records

Meeste interlands

Klik hier voor de top-100.

Plaats	Naam	Carrière	Caps	Doelpunten
1	Jan Vertonghen	2007 - 2024	157	10
2	Axel Witsel	2008 - heden	132	12
3	Toby Alderweireld	2009 - 2022	127	5
4	Eden Hazard	2008 - 2022	126	33
5	Romelu Lukaku	2010 - heden	120	85
6	Dries Mertens	2011 - 2022	109	21
7	Kevin De Bruyne	2010 - heden	107	30
8	Thibaut Courtois	2011 - heden	102	0
9	Jan Ceulemans	1976 - 1991	96	22
10	Timmy Simons	2001 - 2016	94	6

Laatst bijgewerkt: 14 november 2024^[6]

Meeste doelpunten

Plaats	Speler	Carrière	Doelpunten	Caps	Doelpunt/Cap
1	Romelu Lukaku	2010 - heden	85	120	0,71
2	Eden Hazard	2008 - 2022	33	126	0,26
3	Bernard Voorhoof	1927 - 1940	30	61	0,49
	Paul Van Himst	1960 - 1975	30	81	0,37
	Kevin De Bruyne	2010 - heden	30	107	0,28
6	Marc Wilmots	1991 - 2002	29	70	0,41
7	Jef Mermans	1945 - 1956	28	56	0,50
8	Michy Batshuayi	2015 - heden	27	55	0,49
9	Robert Deveen	1905 - 1913	26	23	1,13
10	Wesley Sonck	2000 - 2010	24	55	0,44

Laatst bijgewerkt: 14 november 2024^[6]

Jongste spelers

Plaats	Speler	Club	Leeftijd
1	Fernand Nisot	Léopold Club	16 jaar 19 dagen
2	Anthony Vanden Borre	RSC Anderlecht	16 jaar 187 dagen
3	Romelu Lukaku	RSC Anderlecht	16 jaar 296 dagen
4	Paul Van Himst	RSC Anderlecht	17 jaar 17 dagen
5	Jean Capelle	Standard Luik	17 jaar 153 dagen
6	Joseph Musch	Union Sint-Gillis	17 jaar 198 dagen
7	Zakaria Bakkali	PSV	17 jaar 262 dagen
8	Vincent Kompany	RSC Anderlecht	17 jaar 314 dagen
9	Eden Hazard	Lille OSC	17 jaar 316 dagen
10	Raymond Braine	Beerschot VAC	17 jaar 321 dagen

Selectie

De selectie voor de UEFA Nations League-wedstrijden tegen Italië op 14 november 2024 en tegen Israël op 17 november 2024.

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de wedstrijd Israël - België (1 - 0) op 17 november 2024.

Nr.	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club bij laatste selectie
Doel
	Koen Casteels	20	0	Al-Qadisya
	Matz Sels	8	0	Nottingham Forest
	Maarten Vandevoordt	0	0	RB Leipzig
Verdediging
	Timothy Castagne	53	2	Fulham FC
	Wout Faes	25	0	Leicester City
	Zeno Debast	16	0	Sporting Clube de Portugal
	Ameen Al-Dakhil	6	0	VfB Stuttgart
	Killian Sardella	1	0	RSC Anderlecht
	Matte Smets	1	0	KRC Genk
Middenveld
	Orel Mangala	23	0	Everton FC
	Arthur Vermeeren	6	0	RB Leipzig
	Arne Engels	4	0	Celtic FC
	Albert Sambi Lokonga	2	0	Sevilla FC
Aanval
	Leandro Trossard	41	10	Arsenal FC
	Loïs Openda	26	3	RB Leipzig
	Dodi Lukebakio	24	2	Sevilla FC
	Johan Bakayoko	18	1	PSV
	Norman Bassette	1	0	Coventry City FC
	Samuel Mbangula	0	0	Juventus FC

Recent opgeroepen

De volgende spelers zijn het afgelopen jaar opgeroepen voor het elftal, maar zaten niet bij de laatste selectie of zijn afgevallen nadat ze geselecteerd zijn.

Naam	Wed.	Dlpnt.	Club bij laatste selectie	Laatste oproep
Doel
Ortwin De Wolf	0	0	KV Mechelen	Frankrijk thuis, 14 oktober 2024
Thomas Kaminski	1	0	Luton Town	Frankrijk uit, 9 september 2024
Arnaud Bodart	0	0	Standard Luik	Engeland uit, 26 maart 2024
Verdediging
Arthur Theate	24	0	Eintracht Frankfurt	Italië thuis, 14 november 2024
Maxim De Cuyper	5	1	Club Brugge	Italië thuis, 14 november 2024
Joaquin Seys	0	0	Club Brugge	Italië thuis, 14 november 2024
Sebastiaan Bornauw	4	0	VfL Wolfsburg	Frankrijk thuis, 14 oktober 2024
Koni De Winter	1	0	Genoa CFC	Frankrijk thuis, 14 oktober 2024
Thomas Meunier	67	8	Lille OSC	Frankrijk uit, 9 september 2024
Axel Witsel	132	12	Atlético Madrid	EK 2024, 1 juli 2024
Middenveld
Roméo Lavia	1	0	Chelsea FC	Italië thuis, 14 november 2024
Amadou Onana	20	0	Aston Villa	Italië thuis, 14 november 2024
Youri Tielemans	74	9	Aston Villa	Frankrijk thuis, 14 oktober 2024
Aster Vranckx	9	0	VfL Wolfsburg	Frankrijk thuis, 14 oktober 2024
Kevin De Bruyne	107	30	Manchester City	Frankrijk uit, 9 september 2024
Alexis Saelemaekers	12	1	AS Roma	Frankrijk uit, 9 september 2024
Yannick Carrasco	78	11	Al-Shabab FC	EK 2024, 1 juli 2024
Mandela Keita	1	0	Antwerp FC	Montenegro thuis, 5 juni 2024
Olivier Deman	3	0	Werder Bremen	Engeland uit, 26 maart 2024
Aanval
Romelu Lukaku	120	85	SSC Napoli	Italië thuis, 14 november 2024
Jérémy Doku	30	2	Manchester City	Italië thuis, 14 november 2024
Charles De Ketelaere	20	2	Atalanta Bergamo	Italië thuis, 14 november 2024
Malick Fofana	1	0	Olympique Lyon	Italië thuis, 14 november 2024
Cyril Ngonge	1	0	SSC Napoli	Frankrijk thuis, 14 oktober 2024
Julien Duranville	2	0	Borussia Dortmund	Frankrijk uit, 9 september 2024
Michy Batshuayi	55	27	Fenerbahçe	Engeland uit, 26 maart 2024

Staf

Naam	Functie
Technische staf
Domenico Tedesco	Bondscoach
Andreas Hinkel	Assistent
Thomas Schneider	Assistent
Luke Benstead	Head of Coach Development / Methodology
Max Urwantschky	Keeperstrainer
Vladimir Cepzanović	Physical coach
Bram Gielen	Physical coach
Umberto Tedesco	Performance analyst
Dylan Vanhaeren	Performance analyst
Arne Jaspers	Sports scientist
Piet Erauw	Teammanager
Medische staf
Kristof Sas	Teamdokter
Bert Driesen	Fysiotherapeut
Sander Nuyens	Fysiotherapeut
Jolien Lewyllie	Nutritionist
Eddy Pepels	Masseur
Maikel Simons	Masseur

Bondscoaches

België heeft in totaal reeds 27 bondscoaches gehad. Na het ontslag van René Vandereycken in april 2009 werd Frank Vercauteren interim-bondscoach voor de Kirin Cup 2009 en de resterende WK-campagne. Nadat de Rode Duivels met 5-0 de boot in gingen tegen Spanje, en uit in Armenië met 2-1 verloren, maakte Vercauteren bekend dat hij met deze groep niet verder wilde.

Op 1 oktober 2009 werd Dick Advocaat dan de eerste Nederlandse bondscoach van de Rode Duivels. Advocaat wist zijn eerste wedstrijd te winnen met 2-0 tegen Turkije, zijn eerste nederlaag was 4 dagen later tegen Estland met 2-0. Advocaat vertrok op 15 april 2010 bij de Rode Duivels om het nationale team van Rusland te gaan coachen. Hij leidde in totaal 5 wedstrijden en werd uiteindelijk vervangen door Georges Leekens. Die kon zich met België niet plaatsen voor het EK 2012 en stapte op 13 mei 2012 over naar Club Brugge. Zijn opvolger werd Marc Wilmots. Onder zijn leiding plaatste België zich voor het WK 2014; het eerste eindtoernooi voor de Belgen in twaalf jaar tijd. In Brazilië haalde België de kwartfinales. In november 2015 werd België voor het eerst in de geschiedenis nummer één op de FIFA-wereldranglijst. Op 3 augustus 2016 werd Roberto Martínez officieel aangesteld als bondscoach van de Rode Duivels, die dat bleef tot en met 1 december 2022.

Raymond Goethals
(1968-1976)
Guy Thys
(1976-1989, 1990-1991)
Dick Advocaat
(2009-2010)
Georges Leekens
(1997-1999, 2010-2012)
Marc Wilmots
(2012-2016)
Roberto Martínez
(2016-2022)

Aanvoerders

#	Naam	Periode	Positie	Aantal*
1	Camille Van Hoorden	1904 - 1911	Middenvelder	12
13	Armand Swartenbroeks	1914 - 1928	Verdediger	37
20	Florimond Vanhalme	1926 - 1930	Middenvelder	14
22	Nic Hoydonckx	1930 - 1933	Verdediger	13
28	Philibert Smellinckx	1935 - 1938	Verdediger	13
29	Émile Stijnen	1936 - 1939	Middenvelder	18
38	Freddy Chaves	1949 - 1951	Middenvelder	11
39	Joseph Mermans	1949 - 1956	Aanvaller	30
44	Vic Mees	1956 - 1960	Middenvelder	16
50	Jef Jurion	1960 - 1967	Middenvelder	39
51	Paul Van Himst	1964 - 1974	Aanvaller	38
56	Wilfried Van Moer	1975 - 1982	Middenvelder	10
60	Julien Cools	1977 - 1980	Middenvelder	20
62	Eric Gerets	1980 - 1991	Verdediger	26
66	Jan Ceulemans	1984 - 1991	Middenvelder	48
68	Georges Grün	1989 - 1995	Verdediger	25
69	Franky Van der Elst	1992 - 1998	Middenvelder	18
71	Enzo Scifo	1993 - 1998	Middenvelder	11
72	Lorenzo Staelens	1995 - 2000	Middenvelder	19
75	Marc Wilmots	1999 - 2002	Middenvelder	23
77	Bart Goor	2002 - 2005	Middenvelder	20
79	Timmy Simons	2004 - 2009	Middenvelder	36
81	Daniel Van Buyten	2007 - 2011	Verdediger	10
82	Thomas Vermaelen	2009 - 2013	Verdediger	14
83	Vincent Kompany	2010 - 2017	Verdediger	38
84	Jan Vertonghen	2012 - 2017	Verdediger	23
85	Eden Hazard	2015 - 2022	Aanvaller	59
86	Kevin De Bruyne	2023 - heden	Middenvelder	14
87	Romelu Lukaku	2023 - heden	Aanvaller	11

Bijgewerkt tot en met de wedstrijd België - Italië (0 - 1) op 14 november 2024.
*Enkel officieel erkende matchen zijn opgenomen in de lijst. Enkel spelers met 10 of meer caps als kapitein zijn opgenomen in de lijst.

Stadion

Het thuisstadion van de Rode Duivels is het Koning Boudewijnstadion te Brussel. De eerste keer werd hier een interland gespeeld op 11 oktober 1931 tegen Polen. In totaal traden de Rode Duivels al 224 keer aan in dit stadion.

Vooraleer het Koning Boudewijnstadion de thuisbasis van de nationale ploeg werd, werden de interlands afgewerkt in verschillende stadions (waarvan een groot deel inmiddels niet meer bestaat). Doorheen de geschiedenis werd er in totaal op 24 verschillende locaties gespeeld.

Lijst van gebruikte stadions

■ Stadion bestaat niet meer

■ Stadion wordt nog gebruikt, maar niet meer voor (professioneel) voetbal

Aantal wedstrijden	Stadion	Locatie	Eerste wedstrijd	Tegenstander	Laatste wedstrijd	Tegenstander
224	Koning Boudewijnstadion	Brussel	11 oktober 1931	Polen	14 november 2024	Italië
40	Bosuilstadion	Deurne	1 november 1923	Engeland	12 oktober 1988	Brazilië
28	Lotto Park	Anderlecht	27 oktober 1965	Bulgarije	29 maart 2022	Burkina Faso
19	Maurice Dufrasnestadion	Luik	2 januari 1927	Tsjecho-Slowakije	31 augustus 2017	Gibraltar
15	Olympisch Stadion	Antwerpen	29 augustus 1920	Spanje	7 september 2005	San Marino
12	Edmond Machtensstadion	Sint-Jans-Molenbeek	21 mei 1921	Engeland	22 april 1995	Verenigde Staten
10	Beerschotstadion	Antwerpen	30 april 1905	Nederland	15 maart 1914	Nederland
7	De Ganzenvijver	Ukkel	1 mei 1904	Frankrijk	9 maart 1919	Frankrijk
6	King Power at Den Dreef Stadion	Heverlee	11 november 2020	Zwitserland	15 november 2023	Servië
5	Langeveldlaan	Ukkel	18 april 1908	Engeland	17 februari 1920	Engeland
5	Albert Dyserynckstadion	Brugge	22 oktober 1966	Zwitserland	1 juni 1974	Schotland
4	Joseph Marienstadion	Vorst	6 maart 1921	Frankrijk	11 mei 1929	Engeland
4	Stade Vélodrome de Rocourt	Luik	15 april 1922	Denemarken	14 mei 1939	Zwitserland
4	Stade du Pays de Charleroi	Charleroi	23 februari 1946	Luxemburg	4 september 2004	Litouwen
4	Jan Breydelstadion	Brugge	23 augustus 1989	Denemarken	14 november 2017	Japan
3	Jules Ottenstadion	Gentbrugge	11 juni 2003	Andorra	9 februari 2011	Finland
3	Cristal Arena	Genk	24 mei 2006	Turkije	28 maart 2009	Bosnië en Herzegovina
2	Stadion Broodstraat	Antwerpen	20 februari 1912	Zwitserland	23 november 1913	Duitsland
2	Stade du Panorama	Verviers	2 november 1913	Zwitserland	7 november 1971	Luxemburg
2	Stade du Pont d'Ougrée	Seraing	13 december 1925	Oostenrijk	25 mei 1930	Frankrijk
1	Cointe	Luik	23 april 1911	Duitsland	23 april 1911	Duitsland
1	Rue du Forest	Vorst	30 april 1911	Frankrijk	30 april 1911	Frankrijk
1	Regenboogstadion	Waregem	9 oktober 1968	Finland	9 oktober 1968	Finland
1	Daknamstadion	Lokeren	20 september 1978	Noorwegen	20 september 1978	Noorwegen

Interlands

De interlands in de onderstaande tabellen zijn wedstrijden van vriendschappelijke ontmoetingen of toernooien tot ± 12 maanden geleden. Ook de toekomstige interlands zijn hier te vinden.

Datum	Competitie	Tegenstander	Locatie	Uitslag	Doelpuntenmakers
23-03-2024	Vriendschappelijk	Ierland	Avivastadion, Dublin	0 – 0
26-03-2024	Vriendschappelijk	Engeland	Wembley Stadium, Londen	2 – 2	11' Tielemans 0-1, 17' Toney 1-1 (pen.), 36' Tielemans 1-2, 90+5' Bellingham 2-2
05-06-2024	Vriendschappelijk	Montenegro	Koning Boudewijnstadion, Brussel	2 – 0	44' De Bruyne 1-0, 90+3' Trossard 2-0 (pen.)
08-06-2024	Vriendschappelijk	Luxemburg	Koning Boudewijnstadion, Brussel	3 – 0	42' R. Lukaku 1-0 (pen.), 57' R. Lukaku 2-0, 81' Trossard 3-0
17-06-2024	EK 2024	Slowakije	Deutsche Bank Park, Frankfurt am Main	0 – 1	7' Schranz 0-1
22-06-2024	EK 2024	Roemenië	RheinEnergieStadion, Keulen	2 – 0	2' Tielemans 1-0, 80' De Bruyne 2-0
26-06-2024	EK 2024	Oekraïne	MHPArena, Stuttgart	0 – 0
01-07-2024	EK 2024	Frankrijk	Merkur Spiel-Arena, Düsseldorf	1 – 0	85' Vertonghen 1-0 (o.g.)
06-09-2024	UEFA Nations League	Israël	Nagyerdei-stadion, Debrecen (Hongarije)	3 – 1	21' De Bruyne 1-0, 36' Castagne 1-1 (e.d.), 48' Tielemans 2-1, 52' De Bruyne 3-1 (pen.)
09-09-2024	UEFA Nations League	Frankrijk	Parc Olympique Lyonnais, Décines-Charpieu	2 – 0	29' Kolo Muani 1-0, 57' Dembélé 2-0
10-10-2024	UEFA Nations League	Italië	Stadio Olimpico, Rome	2 – 2	11' Cambiaso 1-0, 24' Retegui 2-0, 42' De Cuyper 2-1, 61' Trossard 2-2
14-10-2024	UEFA Nations League	Frankrijk	Koning Boudewijnstadion, Brussel	1 – 2	35' Kolo Muani 1-0 (pen.), 45+3' Openda 1-1, 62' Kolo Muani 1-2
14-11-2024	UEFA Nations League	Italië	Koning Boudewijnstadion, Brussel	0 – 1	11' Tonali 0-1
17-11-2024	UEFA Nations League	Israël	Bozsik Aréna, Boedapest (Hongarije)	1 – 0	86' Shua 1-0
20-03-2025	UEFA Nations League	Oekraïne		–
23-03-2025	UEFA Nations League	Oekraïne	Koning Boudewijnstadion, Brussel	–
06-06-2025	WK-kwalificatie 2026	Noord-Macedonië	Toše Proeskiarena, Skopje	–
09-06-2025	WK-kwalificatie 2026	Wales	Koning Boudewijnstadion, Brussel	–
04-09-2025	WK-kwalificatie 2026	Liechtenstein	Rheinparkstadion, Vaduz	–
07-09-2025	WK-kwalificatie 2026	Kazachstan		–
10-10-2025	WK-kwalificatie 2026	Noord-Macedonië		–
13-10-2025	WK-kwalificatie 2026	Wales	Cardiff City Stadium, Cardiff	–
15-11-2025	WK-kwalificatie 2026	Kazachstan		–
18-11-2025	WK-kwalificatie 2026	Liechtenstein		–

Archief

Sinds 2009 bewaart het Algemeen Rijksarchief het archief over het Belgisch voetbal. Het archief bevat onder meer dossiers over de Rode Duivels en juridische stukken, maar ook duizenden foto’s, honderden affiches evenals het door de KBVB zelf uitgegeven tijdschrift Sportleven.

Zie ook

Externe link

Belgisch voetbalelftal - officiële website KBVB

Noten

Referenties

↑ R. ROBBERECHTS. "Een club zoals geen andere" in De Zondagsvriend, 8 mei 1958, p. 30
↑ (en) Belgium - List of International Matches. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Geraadpleegd op 30 augustus 2014.
↑ (en) Stokkermans, Karel, The "Derby der Lage Landen". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (6 maart 2014). Geraadpleegd op 30 augustus 2014.
↑ (fr) Le match Belgique-Hollande pour la Coupe Van den Abeele (12e Année), La Dernière Heure, 7 maart 1912
↑ Emotionele Martinez bevestigt vertrek als bondscoach van België, VI.nl, 1 december 2022
↑ ^a ^b Alle Rode Duivels. Koninklijke Belgische Voetbalbond.

Zie de categorie Belgium national association football team van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[1] R. ROBBERECHTS. "Een club zoals geen andere" in De Zondagsvriend, 8 mei 1958, p. 30

[results-2] (en) Belgium - List of International Matches. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Geraadpleegd op 30 augustus 2014.

[DerbyBelNed-3] (en) Stokkermans, Karel, The "Derby der Lage Landen". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (6 maart 2014). Geraadpleegd op 30 augustus 2014.

[4] (fr) Le match Belgique-Hollande pour la Coupe Van den Abeele (12e Année), La Dernière Heure, 7 maart 1912

[5] Emotionele Martinez bevestigt vertrek als bondscoach van België, VI.nl, 1 december 2022

[KBVBallerodeduivels-6] Alle Rode Duivels. Koninklijke Belgische Voetbalbond.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Nationaal voetbal:	Eerste klasse A · Eerste klasse B · Eerste nationale · Beker · Supercup · Ligabeker · Super League (vrouwen) · Eerste klasse (vrouwen) · Tweede klasse (vrouwen) · Beker (vrouwen)
Regionaal voetbal:	Tweede afdeling · Derde afdeling
Nationale elftallen:	Mannen · Mannen -21 · Mannen -20 · Mannen -19 · Mannen -18 · Mannen -17 · Mannen -16 · Mannen -15 · Vrouwen · Vrouwen -19 · Vrouwen -17 · Vrouwen -16 · Vrouwen -15 · Olympisch elftal · Strandvoetbal (m) · Zaalvoetbal (m) · Zaalvoetbal (v)
Overige:	Provinciaal voetbal · Voetbalbond · Tweede klasse · Derde klasse · Vierde klasse · Derde klasse (vrouwen) · Supercup (vrouwen)