Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Naar inhoud springen

DownBeat

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
DownBeat
Genre jazz
Doelgroep(en) jazz, blues & beyond
Eerste uitgave juli 1934
Land(en) Verenigde Staten
Taal Engels
Uitgeverij(en) Maher Publications (USA)
[DownBeat.com Officiële website]
Portaal  Portaalicoon   Media

DownBeat is een Amerikaans jazztijdschrift met de wereldwijd grootste oplage en het eerste tijdschrift in dit muziekgenre. Het werd voor de eerste keer uitgegeven in juli 1934 in Chicago door de verzekeringsvertegenwoordiger Albert J. Lipschultz, die muzikanten uit Chicago naast verzekeringen ook pensioenverzekeringen aanbood en verschijnt sinds april 1979 weer in maandelijkse afleveringen. Vanaf het begin werd een 'Readers Poll' uitgeschreven voor de beste muzikanten. Sinds 1953 bestaat er ook een 'Critics Poll' voor alle instrumenten en specialismen. Deze onderscheidingen tellen tot de belangrijkste prijzen in de jazzwereld.

Geschiedenis

[bewerken | brontekst bewerken]

De titel DownBeat heeft betrekking op de eerste beklemtoonde teltijd van een takt, die door de dirigent of orkestleider verticaal naar beneden wordt geslagen. De eerste uitgave omvatte acht pagina's en kostte tien cent. De belangrijkste concurrent van DownBeat was het jazztijdschrift Metronome. Aanvankelijk verscheen het blad maandelijks, vanaf 1939 twee keer per maand, telkens op de eerste en vijftiende dag. Van januari 1946 tot april 1979 werd om de twee weken een uitgave gepubliceerd.

De invloedrijke voorzitter van de muzikantenvakbond James C. Petrillo[1] dwong Lipschultz in 1934 om ofwel alleen verzekeringspolissen aan de muzikanten te verkopen ofwel een jazztijdschrift uit te geven, maar niet beide gelijktijdig. Lipschultz verkocht derhalve het blad aan Carl Cons en aan de voormalige saxofonist Glenn Burrs voor 873 $ in november 1934. De beide uitgevers Cons en Burrs representeerden als waarden en doelen progressieve New-Deal-idealen.

In 1950 werd John Maher uitgever van het tijdschrift. Toen deze in 1968 overleed, kon zijn zoon Jack Maher (1925-2003) het blad alleen door de inzet van zijn totale eigen kapitaal in het bezit van de familie houden. Daardoor bewaarde hij het tijdschrift voor een overname door de bekende jazzvriend en Playboy-uitgever Hugh Hefner. Maher jr. presenteerde per omgaande een nieuwe publicatiepolitiek. Hij presenteerde nu zonder beperkingen zwarte muzikanten op de DownBeat-cover en nam prominente muziekcritici als Leonard Feather, Nat Hentoff, Dan Morgenstern, Ralph J. Gleason en Ira Gitler in dienst, die weer tegenover de moderne jazz zeer ontvankelijk waren. De huidige uitgever is de jarenlange DownBeat-redacteur Frank Alkyer.

Sinds 1936 publiceerde het tijdschrift enquetes onder hun lezers over de populairste jazzmuzikanten naar specialisme, de 'DownBeat Reader Polls', zoals ook andere latere jazztijdschriften, zoals Metronome van 1939 tot 1961 en het Swing Journal. Ze waren en zijn in het bijzonder van grote betekenis voor het jazzcircuit in de Verenigde Staten. Vanaf 1953 volgden 'DownBeat Critics Polls', waarbij de selectie bijvoorbeeld midden jaren 1970 door ongeveer 50 critici wereldwijd werd getroffen en in 2010 door 84 critici. Ze selecteerden in de categorieën 'Established Talent' en 'New Star' (vanaf 1963 'Talent deserving wider recognition').

Een regelmatige inzending is de 'Blindfold Test', waarin jazzmuzikanten opnamen moesten beoordelen (en de deelnemende muzikanten moesten raden) zonder de muzikanten te benoemen.

DownBeat Lifetime Achievement Award

[bewerken | brontekst bewerken]

DownBeat Jazz Hall of Fame

[bewerken | brontekst bewerken]

Publiekskeuze indien niet anders aangegeven, criticikeuze pas vanaf 1961. Vanaf 2010 completeerde een 'Veteran Committee' verdere muzikanten (apart genoemd). Officieel domicilie is de City Jazz Club van Universal Studios in Orlando (Florida).

Veteran Committee verkiezing:

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=DownBeat&oldid=64063395"