Pierre Gaspard-Huit
| Pierre Gaspard-Huit | ||||
|---|---|---|---|---|
| Volledige naam | Jean Michel Pierre Gaspard-Huit | |||
| Geboren | Libourne, 29 november 1917 | |||
| Overleden | Parijs, 1 mei 2017 | |||
| Geboorteland |  Frankrijk
| |||
| Jaren actief | 1937-1983 | |||
| Beroep | Filmregisseur en scenarioschrijver | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| (nl) Moviemeter-profiel | ||||
| (mul) TMDB-profiel | ||||
| ||||
Jean Michel Pierre Gaspard-Huit (Libourne, 29 november 1917 – Parijs, 1 mei 2017) was een Frans film- en televisieregisseur en scenarist. Hij gebruikte soms het pseudoniem Michel Clermontet.
Leven en werk
[bewerken | brontekst bewerken]Eerste stappen in de filmwereld
[bewerken | brontekst bewerken]Pierre Gaspard-Huit deed eerst ervaring op als regie-assistent vooraleer hij als regisseur rond 1950 enkele kortfilms verwezenlijkte. In 1952 draaide hij de komedie La Fugue de monsieur Perle, zijn eerste langspeelfilm, samen met Roger Richebé. In 1954 volgde een documentaire gewijd aan Jean de Lattre de Tassigny die opgevat werd als een eerbetoon aan de Franse generaal.
Filmregisseur
[bewerken | brontekst bewerken]Tussen 1955 en 1968 maakte hij nog tien films waarvan de bekendste het Brigitte Bardot-vehikel La mariée est trop belle (1956) en de mantel- en degenfilm Le Capitaine Fracasse (1961) waren. Ook het romantisch drama Christine (1958), waarvan het scenario gebaseerd was op het toneelstuk Liebelei van Arthur Schnitzler, kende heel wat bijval. Op de set leerden de piepjonge Romy Schneider en Alain Delon elkaar kennen. Gaspard-Huit sloot zijn filmcarrière af met de in Roemenië opgenomen en geproduceerde western Ultimul Mohican (naar de bekende roman van James Fenimore Cooper).
Televisie
[bewerken | brontekst bewerken]Vanaf 1968-1969 legde Gaspard-Huit zich toe op televisiewerk.
Privéleven
[bewerken | brontekst bewerken]Hij was de echtgenoot van actrice Marie-Christine Desmarets. Hij is ook een tijd gehuwd geweest met Claudine Auger. Pierre Gaspard-Huit overleed in 2017 op 99-jarige leeftijd.[1]
Filmografie
[bewerken | brontekst bewerken]Scenarist
[bewerken | brontekst bewerken]- 1948: Passeurs d'or (Émile-Georges De Meyst)
- 1955: Série noire (Pierre Foucaud)
- 1958: Quand sonnera midi (Edmond T. Gréville)
- 1980-1981: La Vie des autres (enkele afleveringen van het televisiefeuilleton)
Regieassistent
[bewerken | brontekst bewerken]- 1937: Êtes-vous jalouse ? (Henri Chomette)
- 1946: Coincidences (Serge Debecque)
- 1951: Gibier de potence (Roger Richebé en André Baud)
Regisseur
[bewerken | brontekst bewerken]Korte films
[bewerken | brontekst bewerken]- 1949: La Vie tragique d'Utrillo
- 1951: L'Herbe à la Reyne
- 1953: Le coeur frivole ou La galante comédie
Documentaire
[bewerken | brontekst bewerken]- 1954: La marche glorieuse
Lange speelfilms
[bewerken | brontekst bewerken]- 1952: La Fugue de monsieur Perle (co-regie met Roger Richebé)
- 1955: Sophie et le Crime
- 1956: Paris canaille
- 1956: La mariée est trop belle
- 1957: Les Lavandières du Portugal
- 1958: Christine
- 1961: Le Capitaine Fracasse
- 1963: Shéhérazade
- 1964: Gibraltar
- 1966: À belles dents
- 1968: Ultimul Mohican (co-regie met Jean Dréville en Sergiu Nicolaescu)
Televisie
[bewerken | brontekst bewerken]- 1968: La prairie (film) (co-regie met Sergiu Nicolaescu)
- 1969: Les Galapiats (miniserie)
- 1973: Le neveu d’Amérique (serie)
- 1974: Paul et Virginie (serie)
- ↑ Mort de Pierre Gaspard-Huit, réalisateur du Capitaine Fracasse, Le Figaro, 1 mei 2017.