Kopf
- Kopf
- via Middelhoogduits kopf van Oudhoogduits choph "beker, hersenpan", dat teruggaat op Latijn cuppa "beker"; cognaat met Nederlands kop
Kopf m
- (anatomie) hoofd, kop
- hoofd, kop, voornaamste uiteinde van iets langwerpigs
- (figuurlijk) leidinggevende
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | Kopf | Köpfe |
| genitief | Kopfs Kopfes |
Köpfe |
| datief | Kopf Kopfe |
Köpfen |
| accusatief | Kopf | Köpfe |