beroven

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
beroven	berovend
beroving	beroofd

Uitspraak

• Geluid:  beroven    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• be·ro·ven

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van roven met het voorvoegsel be-

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
beroven	beroofde	beroofd
zwak -d	volledig

Werkwoord

beroven

1. overgankelijk iemand met geweld zijn bezit ontnemen

   • Zij werden plotseling aangevallen en beroofd van al hun bezittingen. 

2. iemand het genot van iets doen missen, zaken ontdoen van iets

   • Hij beroofde zijn ouders van hun zondagsrust. 

Vertalingen

    1. iemand met geweld zijn bezit ontnemen   

Duits: berauben (de) Engels: rob (en), plunder (en) Frans: dérober (fr) Noors: berøve (no)

Nynorsk: røve (nn) Papiaments: priva Spaans: despojar (es), robar (es), asaltar (es), privar (es), desnudar (es), quitar (es), desvalijar (es)

Gangbaarheid

• Het woord beroven staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "beroven" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.