Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Hopp til innhald

Abu Snan

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Abu Snan
אַבּוּ סְנָן, אבו סנאן, أبو سنان
lokal kommune
Abu Snan lokal kommune building.
Land  Israel
Distrikt Nord
Koordinatar 32°57′N 35°10′E / 32.950°N 35.167°E / 32.950; 35.167
Areal 4,75 km²
Folketal 12 596  (2012)[1]
Folketettleik 2 652 / km²
Kart
Abu Snan
32°57′27″N 35°10′22″E / 32.9575°N 35.172777777778°E / 32.9575; 35.172777777778
Wikimedia Commons: Abu Sinan

Abu Snan (arabisk أبو سنان; hebraisk אַבּוּ סְנָן) er ein arabisk lokal kommune i Galilea nord i Israel, med eit areal på 4,75 km². Han fekk status som lokal kommune i 1964. Han er ein religiøst blanda stad med ein muslimsk majoritet og ein større minoritet av drusarar og kristne.

Abu Snan hadde eit folketal på 11 900 i juni 2008, av dette 54,7% muslimar, 26,4% drusarar, og 18,9% kristne.

Abu Snan er ein gammal landsby, der gamle steinar er brukte om att i moderne hus. Graver, olje- eller vinpresser, og cisterner er funnen skoren ut i berget.[2]

Krossfararar

[endre | endre wikiteksten]

Kring 1250 var Abu Snan kjend for ei borg laga av Den tyske riddarordenen, kalla d Busnen.[3] Under namnet Tusyan, truleg ei forvansking av Busenan, vart Abu Snan nemnt som ein del av området til krossfararane under hudnaen mellom krossfararane basert i Akko og mamelukk-sultanen al-Mansur (Qalawun) som vart erklært i 1283.[4]

Osmansk tid

[endre | endre wikiteksten]

I 1517 vart Abu Snan og resten av Palestina innlemma i Det osmanske riket etter han vart erobra frå mamelukkane, og i 1596 var han oppført i osmanske skattelister som ein del av Akka nahiya. Han hadde då 102 hushaldningar og 3 ungkarar, alle muslimar.[5]

  1. «Locality File» (XLS). Israelsk statistisk sentralbyrå. 2012. Henta 7. oktober 2014. 
  2. Dauphin, 1998, s. 639
  3. Conder and Kitchener, 1881, p 153
  4. Dan Barag (1979). «A new source concerning the ultimate borders of the Latin kongedømet Jerusalem». Israel Exploration Journal 29: 197–217. 
  5. Hütteroth and Abdulfattah, 1977, s. 191

Bakgrunnsstoff

[endre | endre wikiteksten]