Els Segadors
 Els Segadors | |
 Corpus de sang, H.Miralles (1910). | |
 | |
| Títol original | Els segadors |
|---|---|
| Forma | imne nacional |
| Tonalitat | mi menor (ca)  |
| Compositor | Francesc Alió i Brea (ca) (1892) |
| Letra de | Emili Guanyavents i Jané (ca) (1897) |
| Lenga originala | catalan |
| Publicacion | 1899 |
modificar  |
|
Els Segadors (originalament Los Segadors) es l'imne nacional oficial de Catalonha. La siá origina data de la Guèrra dels Segadors, pendent lo sègle XVII.
Las paraulas actualas son d'Emili Guanyavents e datan de 1899.
Fa servir elements de tradicion orala qu'èran ja estats reculhits anteriorament per l'escrivan e filosòf Manuel Milà i Fontanals en 1882. La version musicala es de Francesc Alió, que la compausèt en 1892 en adaptant la melodia a la cançon qu'existissiá ja. Se pòt véser darrièr l'imne una cançon primitiva nascuda per l'insurreccion de Catalonha en 1640: la guèrra dels catalans contra lo rei d'Espanha Felip IV.
L'imne fa una crida per defensar la libertat de la tèrra.
A ran de la lei del Parlament de Catalonha lo 25 de febrièr de 1993, Els Segadors foguèt declarat l'imne de Catalonha.
Lo registre sonòr oficial foguèt realizat e presentat en 1994.
Istòria
[modificar | Modificar lo còdi]Quand esclatèt la Guèrra de Trenta Ans, en 1618, al començament per causas religiosas, a mai se s'i barrejavan questions politicas e economicas, Felip IV d'Àustria, rei d'Espanha, i participèt obligat per sa parentat amb l'emperaire alemand de la dinastia dels Habsborg.
Pr'aquò las guèrras que còstan car, e una guèrra tan longa arroïnèt la tresaurariá reiala. Es atal que se demandèt que Catalonha aportèsse tanben òmes e argent a la guèrra. Aquò portèt un rebufal profond e l'indignacion de la populacion catalana, que se vegèt forçada d'aculhir las tropas imperialas per tal de defensar la frontièra espanhòla de l'ataca francesa.
Los actes del comte-duc d'Olivares, primièr ministre de Felip IV, entrainèron un grand òdi dins lo pòble catalan, pr'amor de la violéncia e dels abuses dels soldats sieus, e plan de vilas se revoltèron. Lo jorn del Còrpus de 1640 comencèt a Barcelona la revòlta dels dalhaires (l'anomenat Còrpus de Sang). La Generalitat e lo conselhièr en cap, Pau Claris, foguèron favorables als revoltats.
De la Guèrra dels Segadors, s'es conservat la musica de çò qu'aprèp es vengut l'Imne Nacional de Catalonha e simbòl de l'identitat catalana, Els Segadors.
Los dos tèxtes pus espandits son estats l'istoric, publicat ja per Milà i Fontanals en 1882 dins lo sieu Romancerillo Catalán e, dins la primièra edicion musicala, per Francesc Alió en 1892 dins lo sieu recuèlh de Cançons populars catalanes, e l'actual d'Emili Guanyavents, lo mai politic e reivindicatiu, ganhaire d'un concors convocat amb aquesta finalitat per l'Unió Catalanista en 1899 e que provoquèt una polemica publica e jornalistica passionada.
Amb l'adaptacion d'Emili Guanyavents, las paraulas originalas dels Segadors foguèron simplificadas, reduïdas de sièis estròfas a tres, las que se cantan actualament.
Demest los nombroses arranjaments collectius de l'imne nacional catalan, los mai espandits e coneguts probable son lo de Francesc Pujol, per las còblas, lo de Joan Lamote de Grignon, per las bandas, e l'armonizacion corala de Josep Viader. Recentament es estada faita una version per còr e orquèstra sinfonica, òbra d'Antoni Ros Marbà. Existís una version en musica makina d'aqueste imne.
Paraulas
[modificar | Modificar lo còdi]| Paraulas originalas de version modèrna |
Traduccion literala |
|---|---|
| Catalunya triomfant, tornarà a ser rica i plena. Bon cop de falç! Ara és hora, segadors. Bon cop de falç! Que tremoli l'enemic Bon cop de falç! |
Catalonha triomfant,
tornarà èsser rica e plena. Bon còp de fauç! Ara es l'ora, segadors. Bon còp de fauç! Que tremòle l'enemic Bon còp de fauç! |
Véser tanben
[modificar | Modificar lo còdi]- Guèrra dels Segaires - Guèrra qu'afectèt una brava part del Principat de Catalonha entre las annadas 1640 e 1652.