Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                

Andriej Rublow

ruski twórca ikon, święty Cerkwi prawosławnej

Andriej Rublow, ros. Андрей Рублёв (ur. ok. 1360, zm. prawdopodobnie 29 stycznia 1430) – ruski mnich, święty Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, artysta malarz. Tworzył ikony, freski, miniatury oraz ilustracje do manuskryptów[1][2][3]. Jego twórczość wywarła znaczny wpływ na malarstwo ikoniczne i była naśladowana przez innych artystów, jest uważany za najwybitniejszego przedstawiciela moskiewskiej szkoły pisania ikon[4][5]. Podczas Soboru Stu Rozdziałów, zwołanego w Moskwie w 1551 roku, ikonografom zalecono wzorowanie się na stylu Rublowa[6]. Część prac artysty nie zachowała się, większość znajduje się w zbiorach Galerii Tretiakowskiej w Moskwie.

Andriej Rublow
Андрей Рублёв
ilustracja
Data urodzenia

ok. 1360

Data i miejsce śmierci

29 stycznia 1430 (prawdopodobnie)
Monaster Spaso-Andronikowski, Moskwa

Dziedzina sztuki

literatura, malarstwo religijne

Ważne dzieła

Trójca Święta,
Przemienienie,
Matka Boska Włodzimierska,
Chrystus Pantokrator

Strona internetowa

Życiorys

edytuj
 
Miniatura z dzieła „Żywota świętego Sergiusza z Radoneża” (1592 rok), przedstawia Rublowa i Daniela Czarnego przy soborze w Ławrze.
 
Śmierć Andrieja Rublowa. Miniatura z 1592 roku.

Lata młodzieńcze

edytuj

Urodził się w środkowej części obecnej Rosji w ziemi rostowsko-suzdalskiej (obecnie tzw. Podmoskowie) między 1360 a 1370 rokiem. Dokładna data jego urodzin nie jest znana, tak samo jak miejsce jego urodzin oraz środowisko, z którego się wywodził. Istnieją źródła, wedle których urodził się w miasteczku Siergijew Posad (ros. Сергиев Посад) niedaleko od Moskwy[7], w którym obecnie znajduje się ulica Rublowa, upamiętniająca artystę[8]. Zazwyczaj jako rok jego urodzin podawany jest 1360 lub 1365[9].

Przydomek „Rublow” mógł pochodzić od staroruskiego słowa oznaczającego narzędzie używane do garbowania skóry, co wskazywałoby na pochodzenie artysty z rodziny rzemieślniczej[10].

Prawdopodobnie śluby zakonne złożył w Ławrze Troicko-Siergijewskiej w młodym wieku. Tam też przyjął zakonne imię Andrzej. Data powyższych wydarzeń nie jest znana[11]. Pierwsze źródło pisane dotyczące Rublowa pochodzi z 1405 roku i odnosi się do jego prac w Soborze Zwiastowania na Kremlu[11][10].

Twórczość

edytuj

Był uczniem św. Sergiusza z Radoneża i Teofana Greka[11]. Brak źródeł pisanych powoduje, że chronologia jego prac ustalana jest przez ich analizę stylistyczną.

Pod koniec XIV wieku ilustrował miniaturami „Ewangeliarz Chitrowa”[9]. Za pierwsze dzieło Rublowa uznaje się freski w soborze Zaśnięcia Matki Bożej na Gorodku w Zwieniogorodzie (ok. 1400 rok), zachowane do dziś w niewielkich fragmentach.

Wraz ze swoimi mistrzami, Teofanem Grekiem i Prochorem z Gorodca, dekorował Sobór Zwiastowania na Kremlu w 1405 roku[9][1]. W 1408 razem z mnichem Danielem Czarnym wykonał freski do soboru Zaśnięcia Matki Bożej we Włodzimierzu nad Klaźmą[1]. Z tych prac zachowają się fragmenty z zachodniej części cerkwi oraz dwa rzędy ikon z ikonostasu. W latach 1410–1420 ponownie pracował w Zwienigorodzie. Zachowały się trzy ikony z rzędu Deesis i freski soboru Narodzenia Matki Boskiej klasztoru Sawino-Starożewskiego, ocalałe we fragmentach.

Na początku lat dwudziestych XV wieku mnisi Daniel Czarny i Andriej Rublow z uczniami zostali zaproszeni do malowania fresków w odbudowanym kamiennym soborze Św. Trójcy w Ławrze. Malowidła nie zachowały się, lecz przetrwał do naszych czasów ikonostas, najstarszy zachowany zabytek tego typu. Po zakończeniu prac Rublow wyjechał do Monasteru Spaso-Andronikowskiego w Moskwie[1], gdzie namalował freski w soborze Obrazu Zbawiciela Nie Ludzką Ręką Uczynionego, z których pozostały tylko niewielkie fragmenty. Niektóre źródła podają, że był on również współtwórcą architektury świątyni.

Zmarł około 1430 roku (prawdopodobnie 29 stycznia 1430 roku[9][12]) i został pochowany w monasterze Spaso-Andronikowskim w Moskwie.

Kwestie nieustalone

edytuj

Z uwagi na skąpy materiał źródłowy niektóre kwestie dotyczące życia i twórczości artysty pozostały nieustalone. Rublow nie podpisywał się pod swoimi dziełami[13], co sprawiło, że autorstwo niektórych jest sporne.

Istnieje (niepotwierdzona) hipoteza, wedle której w Soborze Zwiastowania w Moskwie artysta sporządził autoportret na jednym z fresków i nadał obliczu Judasza Iskarioty swoje rysy twarzy[5][14][15]. Pierwsze miniatury przedstawiające Rublowa pochodzą z dzieła „Żywot świętego Sergiusza z Radoneża” z 1592 roku. Zostały sporządzone wiele lat po śmierci artysty i przedstawiają go jako mnicha z rozłożystą brodą.

Przez niektórych badaczy Andriej Rublow był identyfikowany z malarzem ruskim Andrzejem, znanym jako jeden z trzech twórców polichromii zamkowego kościoła św. Trójcy w Lublinie[16].

Kanonizacja

edytuj

Rosyjska Cerkiew Prawosławna kanonizowała go w 1988 z okazji obchodów Tysiąclecia Chrztu Rusi[1]. Czczony i znany jest głównie w słowiańskim obszarze kulturowym. Św. Andriej Rublow jest jednym z największych orędowników przed Bogiem podczas nauki pisania ikon. Święty przedstawiany jest w mniszym habicie, zazwyczaj bez nakrycia głowy. Ma niedługą jasną brodę i łysinę czołową. W rękach trzyma największe swoje dzieło – ikonę „Trójcy Świętej”, która też pełni funkcję jego atrybutu. Na rozwój jego legendy miały wpływ także jego przymioty charakteru. Rublow ponoć słynął z pobożności, pokory, łagodności i mądrości.

Rosyjska Cerkiew Prawosławna obchodzi Dzień Pamięci Rublowa 17 lipca (4 lipca wedle starego kalendarza)[17][18].

Dzieła

edytuj
 
Galeria Tretiakowska w Moskwie. Sala ze zbiorami dzieł Rublowa.
 
Freski w soborze Zaśnięcia Matki Bożej we Włodzimierzu.
 
Freski w Zwieniogorodzie.

Wybrane dzieła Rublowa[19][1][20][2]:

Ikony i obrazy (większość znajduje się w zbiorach Galerii Tretiakowskiej w Moskwie):

Freski:

  • Sobór Zaśnięcia Matki Bożej na Gorodku w Zwieniogorodzie;
  • Sobór Zaśnięcia Matki Bożej we Włodzimierzu.

Inne dzieła:

  • Ewangeliarz Chitrowa – przełom XIV i XV w., do którego Rublow tworzył miniatury;
  • Sąd Ostateczny – 1408, fresk.

Niezachowane freski:

  • Sobór Zwiastowania w Moskwie – część fresków uległa zniszczeniu podczas przebudowy soboru w 1416;
  • Freski w katedrze Trójcy Świętej w Siergijew Posad – około 1635 freski zostały zamalowane.

Dzieła sporne, których autorstwo jest przypisywane artyście:

  • miniatury Ewangeliarza Chitrowo i Ewangeliarza monastyru Andronikowskiego;
  • ikony soboru Zaśnięcia Bogurodzicy we Włodzimierzu;
  • malowidła ścienne w soborze Zaśnięcia Bogurodzicy w Zwienigorodzie;
  • ikona Jana Chrzciciela, powstała w połowie XV wieku, obecnie znajdująca się w zbiorach Centralnego Muzeum Kultury i Sztuki Staroruskiej w Moskwie.

UNESCO

edytuj

Na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO figurują:

  • Sobór we Włodzimierzu, w którym zachowały się freski Rublowa[21];
  • Zespół architektoniczny Ławry Troicko-Siergjejewskiej wraz z soborem Świętej Trójcy[22].

Wpływ na innych malarzy

edytuj

W odróżnieniu od innych malarzy ikon Rublow wprowadził do swoich dzieł elementy charakterystyczne dla sztuki bizantyjskiej[13]. Nawiązywał do idei hezychazmu, wywodzącej się z bizantyjskiego nurtu mistycznego[23]. W tradycyjnym stylu bizantyjskim została namalowana między innymi ikona „Trójca Święta”[2]. Twarze postaci przedstawianych w działach Rublowa mają podobne rysy (zgodne z ówczesnym kanonem): zaokrąglona linia brwi, ściągnięte usta, małe uszy, wąskie nosy i oczy.

Styl Rublowa pierwotnie był kopiowany przez jego uczniów. Podczas Soboru Stu Rozdziałów uznano go za wzorcowy[6] i tym samym doczekał się wielu naśladowców. Samego Rublowa zaczęto nazywać najwybitniejszym malarzem ruskim z przełomu XIV i XV wieku, którego twórczość przez kolejne sto lat wyznaczała ogólnie przyjęte normy[1].

Rublow w kulturze

edytuj

Upamiętnienie artysty

edytuj
  • W wielu miastach Federacji Rosyjskiej znajdują się place i ulice Rublowa.
  • Wizerunek artysty figurował na znaczkach pocztowych oraz okolicznościowych monetach.
  • 21 września 1960 roku Centralne Muzeum Kultury i Sztuki Staroruskiej w Moskwie mianowano nazwiskiem Rublowa (ros. Центральный музей древнерусской культуры и искусства имени Андрея Рублёва)[31].
  • Jeden z kraterów Merkurego został nazwany „Rublow” na cześć artysty[5][32].
  • Nazwiskiem Rublowa nazwano Airbus A320, wchodzący w skład maszyn Aerofłotu[33].

Galeria

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g Rublow Andriej, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-01-12].
  2. a b c Thomas J. Craughwell, Wielka księga sztuki, Bellona, 2011.
  3. Hieronim Grala, Trzy dynastie. Piastowie, Jagiellonowie, Rurykowicze [online], www.polityka.pl, 2020 [dostęp 2022-01-12] (pol.).
  4. Historia malarstwa ikonowego [online], histmag.org [dostęp 2022-01-12].
  5. a b c 10 фактов из жизни Андрея Рублева [online], «Астраханский Государственный Театр Оперы и Балета» [dostęp 2022-01-12] (ros.).
  6. a b Ikona Trójcy Świętej, Andriej Rublow | iSztuka [online], isztuka.edu.pl [dostęp 2022-01-12].
  7. Andrei Rublev Paintings, Bio, Ideas [online], The Art Story [dostęp 2022-01-12].
  8. Улица Андрея Рублёва на карте Сергиева Посада Сергиева Посада с номерами домов [online], mapdata.ru [dostęp 2022-01-12] (ros.).
  9. a b c d Хронология жизни Андрея Рублева. Даты и события [online], andrey-rublev.ru [dostęp 2022-01-12].
  10. a b Рублев Андрей — биография художника, личная жизнь, картины [online], Культура.РФ [dostęp 2022-01-12] (ros.).
  11. a b c Andrei Rublev: Russian Medieval Icon Painter [online], www.visual-arts-cork.com [dostęp 2022-01-12].
  12. Andrej Rublev | abart [online], en.isabart.org [dostęp 2022-01-13].
  13. a b RUBLOW [online], encyklopedia.interia.pl [dostęp 2022-01-13] (pol.).
  14. Десять фактов об Андрее Рублёве [online], russkiymir.ru [dostęp 2022-01-12].
  15. По одной из версий в иконостасе Благовещенского собора в Кремле в образе Иуды Искариота запечатлен известный иконописец… [online], moscow.org [dostęp 2022-01-12].
  16. Igor Grabar: Teofan Grek. Kazań, 1923.
  17. День памяти преподобного Андрея Рублева. Справка [online], РИА Новости, 2010 [dostęp 2022-01-13] (ros.).
  18. 4 июля 2015 года. + Православный Церковный календарь [online], days.pravoslavie.ru [dostęp 2022-01-13].
  19. Иконы и росписи Андрея Рублева. Галерея живописи, картины, фрески [online], andrey-rublev.ru [dostęp 2022-01-12].
  20. Список картин Андрея Рублева | Художники России [online], renesans.ru [dostęp 2022-01-12].
  21. Ирина Никонорова, Белокаменные памятники Владимира и Суздаля – Комиссия Российской Федерации по делам ЮНЕСКО [online] [dostęp 2022-01-13] (ang.).
  22. l (red.), Polski Komitet ds Unesco: Federacja Rosyjska [online], www.unesco.pl [dostęp 2022-01-13] (ang.).
  23. Grażyna Kobrzeniecka-Sikorska, Światło w twórczości Teofana Greka, Andrzeja Rublowa i Dionizego, „Humanistyka i Przyrodoznawstwo” (18), 2012.
  24. Andriej Rublow / Andrey Rublyov. [dostęp 2022-01-12].
  25. Andriej Rublow [online], www.akademiafilmowa.pl [dostęp 2022-01-12].
  26. Fenomen duchowości rosyjskiej. Andriej Rublow – Andriej Tarkowski. [online], art.plportal.pl, 21 kwietnia 2016 [dostęp 2022-01-12] (pol.).
  27. Rublow – www.kaczmarski.art.pl. [dostęp 2016-02-07].
  28. Скульптуры на фронтоне Омской государственной областной научной библиотеки им. А.С. Пушкина | Электронные издания [online], lib.omsk.ru [dostęp 2022-01-12].
  29. О балете «Андрей Рублёв» | МУЗЫКОВЕДЫ АСТРАХАНСКОЙ КОНСЕРВАТОРИИ [online] [dostęp 2022-01-12].
  30. Балет «Андрей Рублёв» [online], russia.travel [dostęp 2022-01-12] (ros.).
  31. Центральный музей древнерусской культуры и искусства имени Андрея Рублева [online], www.rublev-museum.ru [dostęp 2022-01-12] (ros.).
  32. Андрей Рублев - великий художник Древней Руси [online], FlippingBook [dostęp 2022-01-12].
  33. Андрей Рублёв в "Аэрофлоте" [online], www.tourbus.ru [dostęp 2022-01-13].