Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                

Pisz

miasto w województwie warmińsko-mazurskim

Pisz (dawniej Jańsbork albo Jansbork[2], niem. Johannisburg, prus. Pīsis) – miasto w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Pisz, w południowo-wschodniej części Krainy Wielkich Jezior Mazurskich, nad jeziorem Roś i nad wypływającą z niego rzeką Pisą. Miasto otacza Puszcza Piska.

Pisz
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Plac Daszyńskiego z ratuszem
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

piski

Gmina

Pisz

Data założenia

1367

Prawa miejskie

1645

Burmistrz

Dariusz Kiński

Powierzchnia

10,08 km²

Wysokość

ok. 115 m n.p.m.

Populacja (01.01.2023)
• liczba ludności
• gęstość


17828[1]
1923,2 os./km²

Strefa numeracyjna

87

Kod pocztowy

12-200

Tablice rejestracyjne

NPI

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Pisz”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Pisz”
Położenie na mapie powiatu piskiego
Mapa konturowa powiatu piskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pisz”
Położenie na mapie gminy Pisz
Mapa konturowa gminy Pisz, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Pisz”
Ziemia53°37′44″N 21°48′45″E/53,628889 21,812500
TERC (TERYT)

2816034

SIMC

0977835

Urząd miejski
ul. Gizewiusza 5
12-200 Pisz
Strona internetowa

Według stanu na 1 stycznia 2023 r. miasto liczyło 17 828 mieszkańców, zajmując powierzchnię 10,01 km²[3].

Pisz leży na Mazurach[4], na obszarze historycznej Galindii[5][6][7]. Ze względu na dawny zasięg osadnictwa Jaćwingów[8] zaliczany jest również do Sudowii[9][10][11].

Gmina Pisz jest jedną z największych obszarowo gmin w Polsce – 634 km², obejmując około 2/3 jeziora Śniardwy.

Historia

edytuj
 
Kapliczka cmentarna przy ulicy Dworcowej
 
Pozostałości zamku w Piszu
  • 1344/1345 – wzniesiono zamek na prawym brzegu Pisy.
  • 1361 – oblężenie i spalenie zamku przez księcia litewskiego Kiejstuta.
  • 1366 – ponowny szturm i zburzenie zamku przez Litwinów.
  • 1367 – Komtur bałgijski Ulryk Fricke nadał prawa bartne osadzie przy zamku Johannisburg.
  • 1379 – Ziemię Piską odwiedził Wielki Mistrz Zakonu Krzyżackiego Winrich von Kniprode.
  • 1422 – początek planowego osadnictwa na terenie powiatu piskiego; Pisz powstał jako osada bartnicza, funkcjonująca jako wieś zagrodnicza, zasiedlona wolnymi pruskimi, z prawem bartnictwa, rybołówstwa i myślistwa. W 1424 wzmiankowano o sołtysie, co wskazywałoby na funkcjonującą już wieś. Wspomniany sołtys wymieniany jest także jako starosta bartny w 1450 r. Prawdopodobnie w tym czasie w pobliżu zamku funkcjonowały już karczmy i kramy rzemieślnicze.
  • 1449 – Potwierdzone istnienie kościoła i szkoły, budowa mostu zwodzonego na Pisie.
  • 1451 – pobyt w Piszu wielkiego mistrza Ludwika von Erlichshausena; nieudana próba lokacji miasta. Przywilej lokacyjny nadawał 200 łanów na prawie chełmińskim, a sołtysem i zasadźcą był Wawrzyniec Allwun, który otrzymał 30 łanów i trzy parcele w mieście. Na utrzymanie plebana wyznaczono 10 łanów. Mieszkańcy lokowanego miasta otrzymali 110 łanów wolnych od obciążeń oraz 50 łanów czynszowych, dla których wyznaczono 10 lat wolnizny. Wojna trzynastoletnia uniemożliwiła zasiedlenie miasta i nadanej ziemi.
  • 1455 – powstanie chłopskie podczas wojny trzynastoletniej, zajęcie zamku piskiego przez powstańców.
  • 1466 – Pisz został lennem Królestwa Polskiego.
  • 1519–1521 – ostatnia wojna polsko-krzyżacka; zajęcie zamku przez oddział polski pod dowództwem Jerzego Talfusa.
  • 1525 – Sekularyzacja Zakonu Krzyżackiego; początki luteranizmu na Mazurach.
  • 1639 – pobyt w Piszu króla polskiego Władysława IV Wazy.
  • 1645 – Pisz otrzymał prawa miejskie nadane przez elektora Fryderyka Wilhelma.
  • 1656–1657 – częściowe zniszczenie ziemi piskiej przez Tatarów w okresie potopu szwedzkiego.
  • 1658 – osiedlenie braci polskich na Ziemi Piskiej.
  • 1665 – synod braci polskich w Kotle.
 
Wieża kościoła św. Jana Chrzciciela, sięgająca 1694 r.
 
Kamienica z XIX wieku
  • 1814 – uruchomienie żeglugi do Rynu i Gdańska.
  • 1818 – Pisz został siedzibą powiatu.
  • 1830 – organizowanie się ochotniczych oddziałów wojskowych na terenie ziemi piskiej wspierających powstanie listopadowe.
  • 1843 – odbudowa zniszczonego kościoła.
  • 1856 – powstanie straży pożarnej.
  • 1863 – udział mieszkańców ziemi piskiej w powstaniu styczniowym.
  • 1884–1885 – połączenie kolejowe z Olsztynem i Ełkiem.
  • 1890 – powiat piski miał 48 747 mieszkańców, w tym 37 tys. Polaków[12] (76%).
  • 1900 – budowa ratusza.
  • 1901 – w parafii piskiej mieszkało 5000 Polaków i 3800 Niemców.
  • 1903 – oddanie do użytku cegielni silikatowej.
  • 1905 – budowa linii kolejowej Pisz – Orzysz.
  • 1907 – założenie wodociągu i gazowni, budowa wieży ciśnień.
  • 1908 – otwarcie szpitala powiatowego; budowa linii kolejowej Pisz – Dłutowo.
  • 1910 – 33 344 mieszkańców powiatu zadeklarowało jako ojczysty język polski, zaś 16 379 – niemiecki.
  • 1913 – powstanie rzeźni miejskiej.
 
Zniszczony Pisz w czasie I wojny światowej
  • 1914 i 1915 – dwukrotna okupacja Pisza przez Rosjan podczas I wojny światowej.
  • 1920 – plebiscyt na Warmii, Mazurach i Powiślu; w powiecie piskim za Niemcami padło 33 817 głosów, za Polską – 14.
  • 1925 – zbudowanie podstacji elektrowni.
  • 1933 – przeprowadzenie generalnego remontu kościoła pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela.
 
Mogiła żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej na Cmentarzu Komunalnym
  • 1939 – budowa schronów wojskowych, w tym pierwszego na świecie schronu biernego typu regelbau 502.
  • 24/25 stycznia 1945 – Pisz został zajęty przez 307 sowiecką dywizję piechoty dowodzoną przez generała majora B. Dołmatowa; zniszczenie zabudowy w niemal 70%.
  • 1945
    • przyłączenie miasta do Polski, wysiedlenie ludności uznanej za niepolską,
    • przeniesienie siedziby starostwa z Białej Piskiej do Pisza,
    • otwarcie szkoły podstawowej,
    • uruchomienie elektrowni i poczty,
    • powołanie Urzędu Ziemskiego,
    • powołanie spisu powszechnego (w powiecie mieszkało 700 osób),
    • powstał PSS „Osadnik w Piszu”.
  • 1946
  • 1948 – uruchomiono Piskie Zakłady Przemysłu Sklejek.
  • 1960 – oddano do użytku budynek Domu Kultury w Piszu.
  • 1969 – powstało Muzeum Ziemi Piskiej.
  • 1975 – na skutek reformy administracyjnej powiat został zniesiony.
  • 1987 – w Turnieju Miast Pisz przegrał ze Słubicami.
  • 1989 – w wyniku demokratycznych wyborów do samorządu gminnego burmistrzem został Andrzej Wróblewski, następnie do 2002 urząd ten piastował Janusz Puchalski.
 
Starostwo Powiatowe w Piszu
  • 1995 – ukazał się pierwszy numer nowej edycji czasopisma popularnonaukowego „Znad Pisy”.
  • 1998 – podpisanie porozumienia o partnerstwie między Piszem a powiatem Schleswig-Flensburg.
  • 1999 – po reformie administracyjnej powołano starostwo powiatowe, starostą został Marek Konopka.
  • 2000 – Radosław Sobczak z Pisza zakwalifikował się jako jedyny Polak do finału Konkursu Chopinowskiego.
  • 2002 – 4 lipca nad Puszczą Piską przeszedł największy w historii huragan (w nadleśnictwie Pisz w ciągu 15 minut uszkodzonych zostało 12 tys. ha lasów).
  • 2004 – uruchomienie ekologicznej ciepłowni (Jest to największa tego rodzaju ciepłownia w Polsce, która wykorzystuje tylko odnawialne źródła energii – biomasę).
  • 2009 – 26 czerwca otwarto nowy most nad Pisą w celu zmiany przebiegu obu dróg krajowych przez miasto (nr 58 i 63; obecnie ul. Mecenasa Andrzeja Stefana Mireckiego)[14].
  • 2019 – zakończenie remontu linii kolejowej nr 219, z przebudową stacji, wymiana przęsła mostu nad Pisą i budowa przystanku osobowego Pisz Wschodni.
  • 2021 – podczas XXXI Sesji Rady Miejskiej w Piszu, podjęto uchwałę w sprawie nadania Ernestowi Banachowi tytułu „Zasłużony dla miasta Pisz”. Przyjęto też uchwałę o podjęciu działań zmierzających do zmiany nazwy części al. Turystów na al. Ernesta Banacha[15].

Zabytki

edytuj
 
Ratusz, siedziba m.in. Muzeum Ziemi Piskiej
 
Baszta
  • Kościół św. Jana Chrzciciela – zabytkowy kościół (do 1945 świątynia ewangelicka), którego najstarszy element, wieża, pochodzi z 1694. Ściany z ryglówki wzniesione w 1737. Wieża murowana i otynkowana, o trzech kondygnacjach z otworem wejściowym na osi, zamykającym się półkoliście. Dach wieży, namiotowy, przechodzi w latarnię ośmioboczną, na niej zegar, a od 1739 krzyż. Hełm pochodzi z czasów późniejszych. Sam kościół, wzniesiony w ostatnich latach XVII wieku, został przebudowany w 1843. We wnętrzu kościoła zachował się ołtarz główny z okresu późnego renesansu, odnowiony w 1696 oraz barokowa ambona pochodząca z 1701. Z XVII wieku pochodzą: krucyfiks drewniany, polichromowany, polichromowany pelikan oraz chrzcielnica
  • Ratusz – neogotycki ratusz z 1900 wzniesiony za pieniądze pochodzące z kontrybucji po wygranej wojnie z Francją w 1871. Mieszczą się w nim między innymi Muzeum Ziemi Piskiej, Starostwo Powiatowe i Urząd Stanu Cywilnego
  • Pozostałości zamku – fragmenty muru oraz fundamenty byłego zamku krzyżackiego przy ul. Gizewiusza
  • Miejska zabudowa mieszkalna:
    • Trzy domy w stylu barokowym:
      • Dom Królewski – parterowy dom z XVIII w. przy ul. Rybackiej 8, którego nazwa nawiązuje do rzekomego pobytu króla Polski Augusta II Mocnego[16]
      • dwa piętrowe domy przy ul. Lipowej 5 i 22 (stara numeracja) z XIX wieku, murowane, otynkowane, założone na planie prostokąta, dwudzielne.
    • Domy przy ul. Rybackiej oznaczone numerami: 9, 12, 13, 15, 16, 17, 18 i 30 pochodzące z I. połowy XIX wieku, parterowe, murowane, tynkowane, założone na planie prostokąta.
    • Przy placu Daszyńskiego, z bogatej niegdyś secesyjnej zabudowy pozostały dwa zabytkowe budynki (nr 8 i 14).
  • Baszta – neogotycki budynek dawnej słodowni nieistniejącego już browaru[17] z końca XIX wieku. Mieści się na zapleczu ratusza
  • Nieczynna komunalna wieża ciśnień z 1907
  • Kolejowa wieża ciśnień z 1919
  • Kamienna Baba – pamiątka pozostawiona przez Prusów, odnaleziona w pobliskich Wejsunach w 1872. Obelisk z różowawego głazu (140 cm wys.), z niewyraźnie zarysowaną twarzą, przedstawia prawdopodobnie staropruskiego boga.
  • Budynek przemysłowo-magazynowy z przełomu XIX / XX w.
  • Zespół ośmiu niemieckich schronów wojskowych wybudowanych w latach 1939–1944, w tym jedyny w Polsce schron bierny typu Regelbau 502 – główny schron zespołu, odnowiony, zawierający ekspozycję militarno-historyczną. Ponadto na kompleks składają się: odnowiony schron bojowy CKM i działa przeciwpancernego oraz sześć nieodnowionych schronów – bojowych i biernych. Kompleks tworzy trasę historyczną „Piska Pozycja Ryglowa” i jest dostępny do bezpłatnego zwiedzania.

Wspólnoty wyznaniowe

edytuj
 
Kościół św. Jana Chrzciciela
 
Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa

Na terenie miasta działalność religijną prowadzą następujące Kościoły i związki wyznaniowe:

Demografia

edytuj

Pisz ma 18 245 mieszkańców (GUS 2021)[20].

Liczba mieszkańców w latach

Transport

edytuj

W mieście jest stacja kolejowa, oraz zbudowany w 2019 r. przystanek osobowy Pisz Wschodni[21] w pobliżu Osiedla Wschód.

W mieście działa dworzec autobusowy, z którego można dojechać do Olsztyna, Gdańska, Białegostoku, Ełku i Warszawy.

W Piszu funkcjonuje komunikacja miejska obsługująca miasto i pobliskie miejscowości, m.in. Karwik i Snopki[22].

Klub piłkarski Mazur Pisz.

Klub koszykarski TSK Roś.

Współpraca

edytuj
 
Ulica Rybacka, po prawej tzw. Dom Królewski

Miasta i gminy partnerskie[23]:

Urodzeni w Piszu

edytuj
  • Jerzy Krzysztof Pisański (XVIII w.), uczony, autor pierwszej historii Prus
  • Gustaw Gizewiusz (XIX w.), działacz mazurski, autor głośnej pracy „Polska kwestia językowa w Prusach”, współredaktor dwóch gazet wychodzących w języku polskim na Mazurach
  • Marek Szczech – piłkarz, reprezentant Polski, zmarł w 2003
  • Zbigniew Włodkowski (ur. 30 kwietnia 1961 w Piszu) – polski polityk (PSL), nauczyciel i samorządowiec, poseł na Sejm V kadencji, od 28 listopada 2007 podsekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej.
  • Jerzy Małecki (ur. 23 kwietnia 1972 w Piszu) – polski polityk (PiS), bankowiec i samorządowiec, poseł na Sejm VIII kadencji, wcześniej radny powiatu piskiego.
  • Iga Grzywacka – polska aktorka teatralno-musicalowa i wokalistka, a także I Wicemiss Podlasia 2011 oraz półfinalistka Miss Polski 2011.
  • Marianne Strobl-Hold (ur. 15 maja 1933 Marianne Weiss w Johannisburgu, Prusy Wschodnie (obecnie Pisz, Polska), † 11 września 1994 r. W Lugano) była niemiecką aktorką.
  • Anna Zalewska-Ciurapińska – polska wokalistka i współkompozytorka w zespole Big Day
  • Adam Strug – polski śpiewak i instrumentalista, autor piosenek, poeta, kompozytor muzyki teatralnej i filmowej, producent i kurator muzyczny, scenarzysta filmów dokumentalnych, etnomuzykolog, popularyzator muzyki tradycyjnej.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2023 r.. „Powierzchnia i Ludność w Przekroju Terytorialnym”, 2023-07-20. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny. 
  2. Dz.U. 1945 nr 33, poz. 196.
  3. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2023 r.. „Powierzchnia i Ludność w Przekroju Terytorialnym”, 2023-07-20. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny. 
  4. Słownik historii Polski. Tadeusz Łepkowski (red.). Wyd. 6. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973, s. 247. OCLC 879373. Cytat: Mazury, region geograficzno-hist. na Pojezierzu Mazurskim, obecne pow.: […] Pisz […]. (pol.).
  5. Materiały do dziejów nowożytnych ziem zachodnich. Władysław Chojnacki (oprac.). T. 5: Polska kwestia językowa w Prusach. Poznań: Instytut Zachodni, 1961, s. 449. Cytat: Galindien (Galindia, pierwotna nazwa obszaru dzisiejszych powiatów: Mrągowo, Pisz i Szczytno). (pol.).
  6. Krzysztof Szczepanik: Pisz i Orzysz. Miniprzewodnik. Gliwice: Bezdroża, 2012. ISBN 978-83-7853-288-0. [dostęp 2022-09-19]. Cytat: 20-tysięczny Pisz leży na skraju Puszczy Piskiej […]. Tereny zajmowane przez miasto zamieszkiwało niegdyś pruskie plemię Galindów. (pol.).
  7. Waldemar Brenda: Historia Pisza. pisz.pl, 2021-04-22. [dostęp 2022-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-19)]. Cytat: Region piski w dawnych wiekach był słabo zaludniony. Galindowie zamieszkiwali głównie wschodnie połacie tej ziemi […]. (pol.).
  8. Almanach wiedzy powszechnej 1999. Romuald Choromański (red.), Katarzyna Makowska (red.), Jacek Bińkowski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Skrzydła, 1999, s. 557. ISBN 83-904838-8-2. Cytat: […] powiaty olecki i ełcki, […] giżycki i piski, gdzie znajdowały się siedziby Jaćwingów. (pol.).
  9. Stanisław Zajączkowski. Problem Jaćwieży w historiografii. „Zapiski Towarzystwa Naukowego w Toruniu. Kwartalnik poświęcony historii Wielkiego Pomorza”. 19 (1), s. 31, 1953. Toruń: Towarzystwo Naukowe w Toruniu. ISSN 0209-2158. Cytat: Jako główne miejscowości Sudowii w swych czasach wymienił Hennenberger: […] Pisz (Johannisburg) […]. (pol.). 
  10. Pomorze nowożytne. Gerard Labuda (red.), Stanisław Hoszowski (red.). Warszawa: Książka i Wiedza, 1959, s. 10, seria: Szkice z dziejów Pomorza. OCLC 247035464. Cytat: W drugiej fazie kolonizacji nie tylko kontynuowano akcję osadniczą na dawniejszych terenach […], ale objęto nią również nowe tereny – mianowicie wschodnią część Galindii i stanowiącą jej przedłużenie zachodnią Sudowię (dziś powiat piski i ełcki) […]. (pol.).
  11. Jacob Kramers: Geographisch woordenboek der geheele aarde. Wyd. 2. T. 2: Lett. L – Z. Gouda: G. B. Van Goor Zonen, 1855, s. 832. OCLC 1071165167. [dostęp 2022-09-19]. Cytat: […] Sudauen, met Johannisburg […]. (niderl.).
  12. Deutsche Verwaltungsgeschichte Ostpreußen, Kreis Johannisburg [online], verwaltungsgeschichte.de:80 [dostęp 2018-07-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-23].
  13. Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. (M.P. z 1946 r. nr 44, poz. 85).
  14. Nowy most nad Pisą i przebudowa dróg w Piszu. 2009-06-26. [dostęp 2010-06-24].
  15. Rada Miejska w Piszu uhonorowała Ernesta Banach tytułem „Zasłużony dla Miasta Pisz”. prezydent.pl. [dostęp 2024-03-17]. (pol.).
  16. Dom Królewski Pisz [online], pisz.info.pl [dostęp 2019-01-27] (pol.).
  17. Bildarchiv Ostpreußen. Bild-Id 35566 [dostęp 2013-01-09]. (niem.).
  18. Andrzej Kopiczko, Panorama wyznaniowa województwa olsztyńskiego po II wojnie światowej, s. 63, 64.
  19. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-10-19].
  20. Ludność w miejscowościach statystycznych [online].
  21. Modernizacja linii kolejowej – umowa podpisana [online], pisz.wm.pl [dostęp 2018-07-01].
  22. Pisz – Portal Miejski: Komunikacja miejska [online], pisz.pl [dostęp 2018-07-01].
  23. Samorządy partnerskie. [dostęp 2022-02-24]. (pol.).

Bibliografia

edytuj
  • Grzegorz Białuński, Kolonizacja Wielkiej Puszczy (do 1568 roku) – starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie), Olsztyn: OBN, 2002, s. 237, ISBN 83-87643-97-1., ISSN 0585-3893.

Linki zewnętrzne

edytuj