10 Dywizja Artylerii Armat
Wygląd
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1956 |
Rozformowanie |
1957 |
Tradycje | |
Rodowód | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
płk Józef Petruk |
Organizacja | |
Numer |
JW 3004[1] |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk |
10 Dywizja Artylerii Armat (10 DAA) – związek taktyczny artylerii Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
[edytuj | edytuj kod]Jesienią 1956, na bazie 14 Brygady Artylerii Armat oraz brygad artylerii utworzonych od nowa z rozwiązanych pułków artylerii ciężkiej korpusów (112 i 120 paa z 2 i 11 KA), zorganizowano 10 Dywizję Artylerii Armat[2].
Wiosną 1957 w wyniku redukcji wojska rozwiązano 10 Dywizję Artylerii Armat[3], pozostawiając tylko jedną brygadę – 31 Brygadę Artylerii Armat, w skład której włączono również 73 dywizjon artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego. 35 Brygadę Artylerii Armat przeformowano na dywizjon artylerii haubic, który przekazano do 10 Sudeckiej Dywizji Pancernej.
Dowództwo dywizji
[edytuj | edytuj kod]- dowódca – płk Józef Petruk
- szef sztabu – ppłk Zygmunt Gałązka
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]- Dowództwo dywizji – Głogów[4]
- 14 Brygada Artylerii Armat w Bolesławcu
- 31 Brygada Artylerii Armat w Głogowie
- 35 Brygada Artylerii Armat w Tarnowskich Górach
- 77 bateria dowodzenia – Głogów
- 73 dywizjon artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego – Głogów
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. s. 185.
- ↑ Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. s. 187.
- ↑ Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. s. 281.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydaw. TRIO. Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.