Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Bell XF-109

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bell XF-109
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Bell Aircraft Corporation

Typ

myśliwiec bombardujący

Konstrukcja

całkowicie metalowa

Załoga

1

Dane techniczne
Napęd

6 x General Electric J85-GE-5
2 x General Electric J85-GE-19

Wymiary
Rozpiętość

7,24 m

Długość

17,88 m

Wysokość

4 m

Powierzchnia nośna

18,05 m²

Masa
Własna

6250 kg

Startowa

9300 kg

Osiągi
Prędkość maks.

2,3 Ma

Prędkość wznoszenia

304 m/s

Pułap

18 200 m

Zasięg

2225 km

Promień działania

630 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 × 20 mm
1 bomba atomowa o masie do 1000 kg
Użytkownicy
USA

Bell XF-109amerykański myśliwiec bombardujący pionowego startu i lądowania (VTOL). Zaprojektowany przez firmę Bell Aircraft Corporation. Zbudowano jedynie makietę samolotu.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Firma Bell na własną rękę opracowywała projekt samolotu pionowego startu i lądowania od 1959 roku. Projekt powstał na fali zaniepokojenia Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych możliwością zniszczenia i utraty lotnisk podczas ewentualnej wojny w Europie. Powstało wówczas szereg projektów samolotów wielozadaniowych, mogących działać niezależnie od stałych baz lotniczych. Jednym z takich projektów był Bell XF-109 (oznaczenie firmy D-188A), ośmiosilnikowy pionowzlot. Samolot posiadał długi kadłub z jednoosobową kabiną, za którą umieszczono dwa ustawione pionowo silniki J85-GE-19 o ciągu 13,4 kN. Za nimi znajdowały się zbiorniki paliwa, a w tylnej części kadłuba umieszczono dwa małe chwyty powietrza dla dwóch silników J85-GE-5, o ciągu 11,6 kN każdy, służących do lotu poziomego. Na końcach trapezowych skrzydeł zamontowano po jednej gondoli z dwoma silnikami J85-GE-5 każda. Gondole mogły obracać się o 90°, umożliwiając pionowy start samolotu. Cała konstrukcja miała zostać wykonana jako klasyczna konstrukcja półskorupowa, z duraluminium i częściowo ze stali. Siły powietrzne nie wykazały jednak żadnego zainteresowania tą konstrukcją i w 1961 roku program zamknięto.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]