Białucha
Delphinapterus | |||
Lacépède, 1804[1] | |||
Przedstawiciel rodzaju – białucha arktyczna (D. leucas) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Parvordo | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
biełucha | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Delphinapterus beluga Lacépède, 1804 (= Delphinus leucas Pallas, 1776) | |||
Synonimy | |||
| |||
Gatunki | |||
|
Białucha[9] (Delphinapterus) – rodzaj wodnych ssaków z rodziny narwalowatych (Monodontidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje jeden żyjący współcześnie gatunek – białuchę arktyczną, która występuje w wodach arktycznych i subarktycznych na południe do około 50°N[10][11].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała 300–450 cm; masa ciała 500–1600 kg[12][13].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj zdefiniował w 1804 roku francuski przyrodnik Bernard Germain de Lacépède w publikacji własnego autorstwa dotyczącej historii naturalnej waleni[1]. Lacépède wymienił dwa gatunki – Delphinapterus beluga Lacépède, 1804 (= Delphinus leucas Pallas, 1776) i Delphinapterus senedetta Lacépède, 1804 (nomen dubium) – z których gatunkiem typowym jest Delphinapterus beluga Lacépède, 1804 (= Delphinus leucas Pallas, 1776).
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Delphinapterus (Delphinaptera, Delphinaster, Delphinopterus): gr. δελφις delphis, δελφινος delphinos ‘delfin’; απτερος apteros ‘bezskrzydły, bez skrzydeł’, od negatywnego przedrostka α- a-; -πτερος -pteros ‘-skrzydły’, od πτερον pteron ‘skrzydło’[14].
- Beluga: ros. бҍлуга bieługa ‘biełucha’, od бҍлый biełyj ‘biały’[15].
- Delphis: gr. δελφις delphis, δελφινος delphinos ‘delfin’[16]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Delphinus leucas Pallas, 1776.
- Argocetus: gr. αργος argos ‘jasny, biały’; κητος kētos ‘wieloryb’[17]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Delphinus leucas Pallas, 1776.
- Leucas: gr. λευκος leukos ‘biały’[18]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Delphinus leucas Pallas, 1776.
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do rodzaju należy jeden występujący współcześnie gatunek[19][13][10][9]:
- Delphinapterus leucas (Pallas, 1776) – białucha arktyczna
Opisano również mioceński gatunek wymarły[20]:
- Delphinapterus orcina Cope, 1875
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b B.G. de Lacépède: Histoire naturelle des cétacées. Paris: Plassan, 1804, s. 243. (fr.).
- ↑ C.S. Rafinesque: Analyse de la nature, or, Tableau de l’univers et des corps organisés. Palerme: Aux dépens de l’auteur, 1815, s. 60. (fr.).
- ↑ T.E. Bowdich: An analysis of the natural classifications of Mammalia, for the use of students and travellers. Paris: J. Smith, 1821, s. 86. (ang.).
- ↑ J.E. Gray. On the Natural Arrangement of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 310, 1821. (ang.).
- ↑ F. Cuvier: Dictionnaire des sciences naturelles, dans lequel on traite méthodiquement des différens êtres de la nature, considérés soit en eux-mêmes, d’après l’état actuel de nos connoissances, soit relativement à l’utilité qu’en peuvent retirer la médecine, l’agriculture, le commerce et les artes. Suivi d’une biographie des plus célèbres naturalistes. T. 59. Paris & Strasbourg: F. G. Levrault & Le Normant, 1829, s. 517. (fr.).
- ↑ J.G. Wagler: Natürliches System der Amphibien, mit vorangehender Classification der Säugethiere und Vögel. Ein Beitrag zur vergleichenden Zoologie. München, Stuttgart und Tübingen: In der J.G. Cotta’scchen Buchhandlung, 1830, s. 34. (niem.).
- ↑ C.W.L. Gloger: Gemeinnütziges Hand- und Hilfsbuch der Naturgeschichte. Für gebildete Leser aller Stände, besonders für die reifere Jugend und ihre Lehrer. Breslau: A. Schulz, 1842, s. 169. (niem.).
- ↑ J.F. von Brandt. Untersuchungen über die fossilen und subfossilen Cetaceen Europa’s. „Mémoires de l’Académie Impériale des Sciences de St.-Pétersbourg”. VIIE série. 20 (1), s. 234, 1873. (niem.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 189–190. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 290. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Delphinapterus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-06-07].
- ↑ P. Richard: Family Monodontidae (Narwhal and Beluga). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 4: Sea Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2014, s. 407. ISBN 978-84-96553-93-4. (ang.).
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 576. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 220.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 136.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 221.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 120.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 374.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-01-24]. (ang.).
- ↑ E.D. Cope: Synopsis of the Vertebrata whose Remains have been preserved in the Formations of North Carolina. W: W.C. Kerr: Report of the geological survey of North Carolina. Raleigh: Josiah Turner, state printer and binder, 1875, s. 49. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).