Czarny Ostrów (obwód chmielnicki)
Pałac | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||
Populacja (2001) • liczba ludności |
| ||||
Kod pocztowy |
31310 | ||||
Położenie na mapie Ukrainy | |||||
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego | |||||
49°30′N 26°45′E/49,500000 26,750000 | |||||
Strona internetowa |
Czarny Ostrów[2] (ukr. Чорний Острів) – osiedle typu miejskiego w rejonie chmielnickim obwodu chmielnickiego Ukrainy.
Położony jest nad rzeką Boh, 2 km od stacji kolejowej Czarny Ostrów, 20 kilometrów od Chmielnickiego. W 2001 r. liczył 924 mieszkańców.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Miejscowość założono w 1366 roku, prawa miejskie przyznano w 1556 roku. W Zasadkach[3] pobliżu miejscowości, 20 lipca 1657 roku armia polsko-litewska zadała klęskę wojskom siedmiogrodzkim.
Pod rozbiorami siedziba gminy Czarny Ostrów w powiecie proskurowskim guberni podolskiej.
Podczas okupacji hitlerowskiej, w lipcu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1000 osób. 12 września 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali[4].
Status osiedla typu miejskiego Czarny Ostrów otrzymał w 1957 roku.
Z Czarnego Ostrowa pochodzi Konstanty Dąbrowski, polski ekonomista i polityk, minister skarbu.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- pałac Michała Przeździeckiego postawiony na miejscu zamku Wiśniowieckich; urodził się w nim Aleksander Narcyz Przezdziecki[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu chmielnickiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
- ↑ Zasadki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 437 .
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1341 .
- ↑ Pro memoria
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Czarny Ostrów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 767 .