Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Czarny Ostrów (obwód chmielnicki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czarny Ostrów
Ilustracja
Pałac
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 chmielnicki

Populacja (2001)
• liczba ludności


924[1].

Kod pocztowy

31310

Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Czarny Ostrów”
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego
Mapa konturowa obwodu chmielnickiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Czarny Ostrów”
Ziemia49°30′N 26°45′E/49,500000 26,750000
Strona internetowa

Czarny Ostrów[2] (ukr. Чорний Острів) – osiedle typu miejskiego w rejonie chmielnickim obwodu chmielnickiego Ukrainy.

Położony jest nad rzeką Boh, 2 km od stacji kolejowej Czarny Ostrów, 20 kilometrów od Chmielnickiego. W 2001 r. liczył 924 mieszkańców.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość założono w 1366 roku, prawa miejskie przyznano w 1556 roku. W Zasadkach[3] pobliżu miejscowości, 20 lipca 1657 roku armia polsko-litewska zadała klęskę wojskom siedmiogrodzkim.

Pod rozbiorami siedziba gminy Czarny Ostrów w powiecie proskurowskim guberni podolskiej.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w lipcu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1000 osób. 12 września 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali[4].

Status osiedla typu miejskiego Czarny Ostrów otrzymał w 1957 roku.

Z Czarnego Ostrowa pochodzi Konstanty Dąbrowski, polski ekonomista i polityk, minister skarbu.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Liczby ludności miejscowości obwodu chmielnickiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
  2. Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
  3. Zasadki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 437.
  4. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1341.
  5. Pro memoria

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]